Ως Βιβλίο των Νεκρών αναφέρονται αρχαία αιγυπτιακά κείμενα, γραμμένα αρχικά πάνω στις σαρκοφάγους και αργότερα σε παπύρους που θάβονταν μαζί με το νεκρό, στο εσωτερικό των σαρκοφάγων. Το κείμενο συχνά ήταν γραμμένο για κάποιο συγκεκριμένο άτομο και έτσι κανένα αντίγραφο δεν είναι ολόιδιο με κάποιο άλλο. Για παράδειγμα, η Βίβλος των Νεκρών για τον γραφέα Άνι, ο "Πάπυρος του Άνι" έχει συνολικά μήκος 28 μέτρων και αποτελείται από τριάντα επτά φύλλα.
Τα Βιβλία των Νεκρών περιέχουν συλλογές από επωδούς, αριθμούς και μαγικές επικλήσεις για χρήση από τους νεκρούς στη μεταθανάτια ζωή. Είχαν το ρόλο να καθοδηγήσουν τους νεκρούς στις διάφορες δοκιμασίες που θα συναντούσαν πριν φθάσουν στον Κάτω Κόσμο (Ντουάτ). Υπάρχουν περίπου 200 μαγικές επικλήσεις.
Συνήθως περιείχαν εικόνες που έδειχναν τις δοκιμασίες στις οποίες θα υποβαλλόταν ο νεκρός, αλλά και το χάρτη του Ντουάτ. Τα εμπόδια αυτά περιλάμβαναν διάφορα τέρατα και λίμνες φωτιάς. Η μούμια ήταν οπλισμένη με τη Βίβλο, ώστε να τα καταπολεμήσει. Η πιο σημαντική δοκιμασία ήταν το ζύγισμα της ψυχής του νεκρού, που έκανε ο θεός Άνουβις: η καρδιά του νεκρού ζυγιζόταν σε σχέση το Φτερό της Αλήθειας της θεάς Μά'ατ. Αν η καρδιά ήταν πιο ελαφριά από το φτερό, επιτρεπόταν να προχωρήσει, αν όχι καταβροχθιζόταν από το τέρας Αμμίτ, ένα συνδυασμός κροκόδειλου, λιονταριού και ιπποπόταμου. Ο θεός Θωθ κατέγραφε το αποτέλεσμα.
