Thursday 30 April 2015

Η αρετή της υπομονής


Πολύ συχνά ακούμε τα καλά της υπομονής από τα οικεία μας πρόσωπα.

Παρακάτω θα διαβάσετε τι έχουν πει και επώνυμοι…

Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη.

Mahatma Gandhi

Η αντοχή είναι συμπυκνωμένη υπομονή.

Thomas Carlyle

Η υπομονή δεν είναι απλά η ικανότητα να περιμένουμε – είναι και το πώς συμπεριφερόμαστε, ενώ περιμένουμε.

Joyce Meyer

Αυτός που μπορεί να κάνει υπομονή μπορεί να έχει ό,τι θέλει.

Benjamin Franklin

Κράτα. Κράτα γερά. Η υπομονή είναι ιδιοφυΐα.

Georges-Louis Buffon

Τρία πράγματα χαρακτηρίζουν τον σοφό άνθρωπο: Πρώτο, κάνει ο ίδιος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν. Δεύτερο, δεν κάνει τίποτα που να αντιβαίνει στην αλήθεια. Τρίτον, είναι υπομονετικός με τις αδυναμίες των άλλων.

Leo Tolstoy

Είναι ευκολότερο να βρεις άντρες που θα προσφερθούν εθελοντικώς να πεθάνουν, παρά να βρεις εκείνους που είναι πρόθυμοι να αντέχουν τον πόνο με υπομονή.

Ιούλιος Καίσαρας

Έχε υπομονή. Όλα τα πράγματα είναι δύσκολα πριν γίνουν εύκολα.

Saadi

Αν έχω βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο το κοινό, αυτό έγινε εξαιτίας της υπομονετικής μου σκέψης.

Isaac Newton

Όλα φτάνουν στην ώρα τους για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν.

Honoré de Balzac

Όποιος δεν έχει υπομονή δεν έχει την κυριαρχία της ψυχής του.

Francis Bacon

Το κλειδί για όλα είναι η υπομονή. Έχεις κοτόπουλο όταν κλωσάς το αυγό, όχι όταν το σπας.

Arnold H. Glasow

Όλη η ανθρώπινη δύναμη αποτελείται από υπομονή και χρόνο.

Honoré de Balzac

Ας μάθουμε να δεχόμαστε ότι έρχεται καιρός που τα δέντρα είναι γυμνά και να προσδοκούμε την εποχή που θα δρέψουμε τους καρπούς τους.

Anton Chekhov

Ακολούθησε τον ρυθμό της Φύσης. Το μυστικό της είναι η υπομονή.

Ralph Waldo Emerson

Τι υπάρχει πιο σκληρό από τον βράχο ή πιο μαλακό από το νερό; Και όμως το μαλακό νερό δημιουργεί κοιλότητα στον σκληρό βράχο.

Οβίδιος

Οχυρώστε το θάρρος με το τείχος της υπομονής.

Philip Sidney

Η υπομονή είναι η τέχνη του να κρύβεις την ανυπομονία σου.

Guy Kawasaki

Είμαι υπομονετικός.

Michael Jordan

Πρόσεχε την οργή του υπομονετικού ανθρώπου.

John Dryden

Πηγή: egriechen.info
Συνέχεια. . . »

Wednesday 29 April 2015

Ιπποκράτης: περί παθών


Ο άντρας ο οποίος είναι συνετός πρέπει:

- Nα καταλαβαίνει με το μυαλό του ότι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη αξία για τον άνθρωπο είναι η υγεία.

- Να ξέρει πώς να βοηθάει μόνος του τον εαυτό του σε περίπτωση ασθένειας.

- Πρέπει επίσης να μπορεί να καταλάβει τι του λένε και τι του δίνουν οι γιατροί.

- Όλα αυτά πρέπει να τα ξέρει όσο είναι λογικό να τα γνωρίζει ένας ιδιώτης.

Αυτά θα μπορούσε να τα γνωρίζει κανείς κυρίως αν ήξερε και ασχολούνταν με τα ακόλουθα:

- Όλες οι αρρώστιες των ανθρώπων προκαλούνται από τη χολή και το φλέγμα.

- Η χολή και το φλέγμα προκαλούν τις αρρώστιες όταν: μέσα στο σώμα ξεραίνονται, υγραίνονται, θερμαίνονται ή ψύχονται υπερβολικά.

- Αυτά τα παθαίνουν από τις τροφές, από τα ποτά, από τους κόπους, από τα τραύματα, από τις μυρωδιές, τα ακούσματα, τις οπτικές παραστάσεις, τη λαγνεία, καθώς και από τη ζέστη και το κρύο.
Όλα αυτά που αναφέρθηκαν βλάπτουν, όταν:

- Προσφερθούν στο σώμα λιγότερο από όσο πρέπει ή όχι όπως συνηθίζεται ή περισσότερό και ισχυρότερα ή λιγότερο και ασθενέστερα

Όλα τα νοσήματα προκαλούνται στον άνθρωπο από αυτά. Σχετικά λοιπόν με τούτα πρέπει να γνωρίζει ο απλός άνθρωπος όσα είναι λογικό να γνωρίζει ως ιδιώτης.

Σχετικά με όσα είναι φυσικό οι άνθρωποι της ιατρικής τέχνης να ξέρουν να χορηγούν και να χρησιμοποιούν, πρέπει και ο μέσος άνθρωπος να μπορεί να συμβάλλει με τη γνώμη του και σε όσα λέγονται και σε όσα γίνονται.

Πηγή: ftiaxno.gr
Συνέχεια. . . »

Tuesday 28 April 2015

Κρισναμούρτι: ζούμε σε μια βίαιη κοινωνία


Είμαστε βίαιοι. Αυτό είναι ένα γεγονός. Θυμώνουμε, οργιζόμαστε, συμμορφωνόμαστε, μιμούμαστε, ακολουθούμε, είμαστε επιθετικοί, και η επιθετικότητα παίρνει πολλές μορφές: την ευγενική πολιτισμένη επιθετικότητα, που σε πείθει με το γάντι, μέσα από τη στοργή. Αυτό είναι μια μορφή βίας.

Ο εξαναγκασμός να σε κάνω να σκέφτεσαι σύμφωνα με μια ιδιαίτερη άποψη, αυτό είναι πάλι μια άλλη μορφή βίας.

Βία είναι η αποδοχή του εαυτού σου σαν κάτι που δεν είσαι. Παρακαλώ να το κατανοήσετε αυτό.

Μολονότι εκπαιδευόμαστε από την παιδική μας ηλικία να μην είμαστε άπληστοι, δεν έχουμε κατανοήσει ότι το «ΜΗ» είναι μόνο το αντίθετο αυτού που είμαστε.

Έχουμε εκπαιδευτεί, διαμορφωθεί, τα βιβλία που μας έχουν δώσει λένε ότι υπάρχει δυαδικότητα, κι εμείς το έχουμε αποδεχτεί αυτό.

Αυτή η διαμόρφωσή μας από την παιδική ηλικία εμποδίζει την κατανόηση αυτού του απλού γεγονότος, που είναι ότι υπάρχει μόνο «αυτό που είναι».

Το καλό δεν είναι το αντίθετο του κακού. Αν το καλό γεννιέται από το κακό, τότε το καλό περιέχει το κακό. Σκεφτείτε το αυτό, δουλέψτε πάνω σε αυτό και εξασκήστε το μυαλό σας έτσι που να ζείτε πάντα με «αυτό που είναι», με αυτό που συμβαίνει πραγματικά, εξωτερικά και εσωτερικά.

Όταν, λοιπόν, κατανοήσετε το βάθος της βίας χωρίς να ξεφεύγετε από αυτήν, χωρίς να τρέχετε μακριά σε κάποια βλακώδη ιδανικά μη-βίας, όταν κοιτάζετε τη βία, όταν την παρατηρείτε από πολύ κοντά – πράγμα που σημαίνει να βάλεις όλη σου την ενέργεια σ’ αυτό το κοίταγμα, την ενέργεια που τώρα σπαταλάτε επιδιώκοντας το αντίθετο και προσπαθείτε να την καταπιέσετε- τότε δεν θα υπάρχει βία.

Το να κατανοήσετε τη βία δεν είναι μόνο το να δείτε ότι οργίζεστε ή κτυπιέστε μεταξύ σας. Αυτό είναι μια πολύ ρηχή μορφή βίας.

Η βία είναι πολύ-πολύ περίπλοκη και για να την καταλάβεις, για να πας μέχρι το βάθος, οφείλεις να δεις το γεγονός πρώτα, και όχι μόνο να βεβαιώνεις: «Πρέπει να μην είμαστε βίαιοι!».

Υπάρχει μόνο αυτό που είναι και αυτό είναι η βία.

Η μη-βία είναι μη γεγονός, μια μη- πραγματικότητα , είναι μια προβολή της σκέψης με το σκοπό να ξεφύγει, ή να δεχτεί τη βία και να προσποιείται ότι γινόμαστε σιγά-σιγά μη-βίαιοι…..

Ώστε μπορούμε να κοιτάξουμε τη βία ελεύθερα από όλα αυτά, ελεύθεροι από κάθε φυγή, ελεύθεροι από ιδανικά, από καταπίεση, και να παρατηρήσουμε πραγματικά, τι είναι η βία;

Οφείλουμε, λοιπόν, να μάθουμε μαζί πώς να την παρατηρούμε.

Δεν υπάρχει καμιά αυθεντία σ’ αυτή την έρευνα, αλλά όταν ο νους σας έχει γίνει ανάπηρος από την αυθεντία, όπως και να είναι, είναι πολύ δύσκολο να είστε ελεύθεροι και έτσι να μπορέσετε να παρατηρήσετε τη βία.

Είναι σημαντικό να κατανοήσετε πώς να παρατηρείτε, να παρατηρείτε αυτό που συμβαίνει στον κόσμο, την αθλιότητα, τη σύγχυση, την υποκρισία, την έλλειψη ακεραιότητας, τις κτηνώδεις πράξεις που συμβαίνουν, την τρομοκρατία, την απαγωγή ομήρων και τους γκουρού που έχουν τα δικά τους ιδιαίτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλα αυτά είναι βία.

Συνέχεια. . . »

Monday 27 April 2015

Επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι ο θάνατος είναι μια ψευδαίσθηση


Άρθρο του διακεκριμένου Μοριακού Βιολόγου και Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Wake Forest University School of Medicine Δρ Robert Lanza

Μετά τον θάνατο ενός παλιού του φίλου, τα λόγια του Albert Einstein ήταν τα εξής: «Τώρα ο Besso έχει φύγει από αυτόν τον παράξενο κόσμο λίγο πιο πριν από εμένα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς… γνωρίζουν ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση». Καινούρια στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε δίκιο – ο θάνατος αποτελεί όντως μια ψευδαίσθηση.

Ο κλασσικός τρόπος σκέψης βασίζεται στην πεποίθηση ότι αποτελούμε έναν αντικειμενικό παρατηρητή του κόσμου και μια ανεξάρτητη ύπαρξη. Αλλά ένας μεγάλος κατάλογος πειραμάτων έχει δείξει ακριβώς το αντίθετο. Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι απλώς η δραστηριότητα του άνθρακα και μία ανάμιξη των μορίων – ζούμε για λίγο και στη συνέχεια γινόμαστε χώμα.

Πιστεύουμε στον θάνατο επειδή έχουμε μάθει ότι θα πεθάνουμε. Και φυσικά, επειδή εμείς οι ίδιοι συνδεόμαστε με το σώμα μας το οποίο γνωρίζουμε ότι είναι θνητό. Κι εδώ τελειώνει η ιστορία. Αλλά ο Βιοκεντρισμός – μια νέα θεωρία των πάντων – μας λέει ότι ο θάνατος ίσως να μην είναι το τελικό συμβάν όπως νομίζουμε. Περιέργως, αν προσθέσετε τη ζωή και τη συνείδηση στην εξίσωση, θα μπορέσετε να εξηγήσετε μερικούς από τους μεγαλύτερους γρίφους της επιστήμης. Για παράδειγμα, γίνεται σαφές γιατί ο χώρος και ο χρόνος – ακόμη και οι ιδιότητες της ίδιας της ύλης – εξαρτώνται από τον παρατηρητή. Γίνεται επίσης σαφές γιατί οι νόμοι, οι δυνάμεις και οι σταθερές του Σύμπαντος φαίνεται ότι είναι τελειοποιημένα έτσι ώστε να υποστηρίξουν την ύπαρξη της ζωής.

Μέχρι να αναγνωρίσουμε το Σύμπαν μέσα στο μυαλό μας, οι προσπάθειές μας να κατανοήσουμε την πραγματικότητα θα παραμείνουν ένας δρόμος που οδηγεί στο πουθενά.

Σκεφτείτε τον καιρό έξω: βλέπετε τον ουρανό μπλε, αλλά τα κύτταρα του εγκεφάλου σας θα μπορούσαν να τροποποιηθούν ώστε ο ουρανός να φαίνεται πράσινος ή κόκκινος. Στην πραγματικότητα, με μια μικρή γενετική τροποποίηση θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να κάνουμε οτιδήποτε είναι κόκκινο να δονείται ή να κάνει θόρυβο.

Νομίζετε ότι έξω έχει φως, αλλά τα κυκλώματα του εγκεφάλου σας θα μπορούσαν να αλλάξουν έτσι ώστε να σας φαίνεται ότι υπάρχει σκοτάδι. Νομίζετε ότι νιώθετε ζέστη και υγρασία, αλλά ένας τροπικός βάτραχος θα νιώθει κρύο και ξηρασία. Η ίδια λογική ισχύει σχεδόν για τα πάντα. Σημαντική λεπτομέρεια: αυτά που βλέπετε δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς τις αισθήσεις σας.

Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να δείτε τίποτα μέσα από το οστό που περιβάλλει τον εγκέφαλό σας. Τα μάτια σας δεν αποτελούν πύλες προς τον έξω κόσμο. Οτιδήποτε βλέπετε και βιώνετε αυτή τη στιγμή – ακόμα και το σώμα σας – είναι μια δίνη πληροφοριών μέσα στο μυαλό σας. Σύμφωνα με τον Βιοκεντρισμό, ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι τα σκληρά, ψυχρά αντικείμενα που σκεφτόμαστε. Κουνήστε το χέρι σας στο αέρα – αν απομακρύνετε τα πάντα, τι απομένει; Τίποτα απολύτως. Το ίδιο ισχύει και για τον χρόνο. Ο χώρος και ο χρόνος αποτελούν απλώς τα εργαλεία για να συνυπάρχουν τα πάντα.

Σκεφτείτε το περίφημο πείραμα των 2 σχισμών. Όταν οι επιστήμονες παρακολουθούν το πέρασμα των σωματιδίων μέσα από 2 σχισμές τοποθετημένες παράλληλα, τα σωματίδια συμπεριφέρονται σαν σφαίρες και περνούν μέσα από τη μια ή την άλλη σχισμή.

Αν όμως δεν τα παρακολουθούν, δρουν σαν κύμα και μπορούν να περάσουν μέσα από τις 2 σχισμές ταυτόχρονα. Πώς λοιπόν μπορεί ένα σωματίδιο να αλλάξει τη συμπεριφορά του ανάλογα με το αν το παρακολουθούμε ή όχι; Η απάντηση είναι απλή – η πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη συνείδησή μας.

Σκεφτείτε επίσης την περίφημη αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg. Αν υπάρχει πραγματικά ένας άλλος κόσμος εκεί έξω με τα σωματίδια απλώς να περιφέρονται τριγύρω, τότε θα ήμασταν σε θέση να μετρήσουμε όλες τις ιδιότητές τους. Αυτό όμως δεν γίνεται.

Για παράδειγμα, η ακριβής τοποθεσία ενός σωματιδίου και η ταχύτητά του δεν μπορούν να μετρηθούν ταυτόχρονα. Γιατί λοιπόν επηρεάζει τα σωματίδια αυτό που έχετε αποφασίσει να μετρήσετε; Και πώς μπορούν ζεύγη πεπλεγμένων σωματιδίων να συνδέονται στιγμιαία στις αντίθετες πλευρές του γαλαξία σαν να μην υπάρχει χώρος και χρόνος; Και πάλι, η απάντηση είναι απλή: επειδή δεν βρίσκονται απλώς «εκεί έξω» – ο χώρος και ο χρόνος είναι εργαλεία που έχει κατασκευάσει το μυαλό μας.

Ο θάνατος δεν υπάρχει σε έναν άχρονο κι άχωρο κόσμο. Αθανασία δεν σημαίνει αέναη ύπαρξη στον χρόνο, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται συνολικά έξω από τον χρόνο.

Επίσης, ο γραμμικός τρόπος σκέψης σχετικά με τον χρόνο είναι ασυμβίβαστος και με άλλα πρόσφατα πειράματα. Το 2002, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι τα σωματίδια του φωτός, τα φωτόνια, γνώριζαν εκ των προτέρων πώς θα δρούσαν τα μακρινά δίδυμα φωτόνιά τους στο μέλλον.

Εξέτασαν την επικοινωνία ανάμεσα στα ζεύγη φωτονίων αφήνοντας ένα φωτόνιο να ολοκληρώσει το ταξίδι του – έπρεπε να αποφασίσει αν θα είναι κύμα ή σωματίδιο. Οι ερευνητές αύξησαν την απόσταση που έπρεπε να διανύσει το άλλο φωτόνιο προκειμένου να καταλήξει στον δικό του παρατηρητή.

Ωστόσο, αποφάσισαν να προσθέσουν μια συσκευή κωδικογράφησης οπτικοακουστικών σημάτων για να το εμποδίσουν από το να μετατραπεί σε σωματίδιο. Κατά κάποιο τρόπο, το πρώτο σωματίδιο γνώριζε τι σκόπευε να κάνει ο παρατηρητής πριν αυτό συμβεί – και μάλιστα ανάμεσα σε αποστάσεις σαν να μην υπήρχε χώρος ή χρόνος στο ενδιάμεσο.

Δηλαδή αποφάσισε να μην γίνει σωματίδιο πριν καν το δίδυμό του σωματίδιο συναντήσει ακόμη την συσκευή. Δεν έχει σημασία ο τρόπος που οργανώθηκε το πείραμα. Ο νους και οι γνώσεις μας είναι το μόνο πράγμα που καθορίζει το πώς συμπεριφέρονται τα σωματίδια. Τα πειράματα επιβεβαιώνουν διαρκώς αποτελέσματα που εξαρτώνται από τον παρατηρητή.

Σας φαίνεται παράξενο; Εξετάστε ένα άλλο πείραμα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο υψηλού κύρους επιστημονικό περιοδικό «Science» (Jacques et al, 315, 966, 2007). Επιστήμονες στη Γαλλία τοποθέτησαν φωτόνια σε μια συσκευή και απέδειξαν ότι αυτό που έκαναν θα μπορούσε να αλλάξει αναδρομικά κάτι που έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν. Καθώς τα φωτόνια περνούσαν ανάμεσα από ένα πιρούνι στη συσκευή, έπρεπε να αποφασίσουν αν θα συμπεριφερθούν ως σωματίδια ή ως κύματα όταν συναντούν έναν διαχωριστή δέσμης.

Αργότερα – δηλαδή αφού τα φωτόνια πέρασαν ανάμεσα από το πιρούνι – ο πειραματιστής είχε τη δυνατότητα να ανοίξει και να κλείσει τυχαία έναν δεύτερο διαχωριστή δέσμης. Αποδείχτηκε ότι αυτό που αποφάσιζε ο παρατηρητής τη συγκεκριμένη στιγμή προσδιόριζε αυτό που όντως έκανε το σωματίδιο στο παρελθόν.

Εκείνη τη στιγμή, ο πειραματιστής επέλεξε το παρελθόν του.

Φυσικά, όλοι ζούμε στον ίδιο κόσμο. Οι επικριτές όμως, υποστηρίζουν ότι αυτή η συμπεριφορά περιορίζεται στον μικρόκοσμο.

Ωστόσο, αυτή η άποψη της ύπαρξης «δύο κόσμων» (δηλαδή ενός συνόλου φυσικών νόμων για τα μικροσκοπικά αντικείμενα κι ενός άλλου για το υπόλοιπο Σύμπαν συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων) δεν έχει καμία λογική βάση και τίθεται υπό αμφισβήτηση σε εργαστήρια σε όλο τον κόσμο.

Δύο χρόνια πριν, οι ερευνητές δημοσίευσαν ένα έγγραφο στο περιοδικό «Nature» (Jost et al, 459, 683, 2009) το οποίο έδειχνε ότι η κβαντική συμπεριφορά επεκτείνεται και στην καθημερινή σφαίρα.

Οι επιστήμονες ανακάτεψαν ζεύγη δονούμενων ιόντων προκειμένου οι φυσικές τους ιδιότητες να παραμένουν συνδεδεμένες ακόμα κι όταν χωρίζονταν από μεγάλες αποστάσεις («αλλόκοτη δράση από απόσταση», όπως το έθεσε ο Αϊνστάιν). Άλλα πειράματα με τεράστια μόρια που ονομάζονται φουλερένια (buckyballs) έδειξαν επίσης ότι η κβαντική πραγματικότητα εκτείνεται και πέρα από τον μικρόκοσμο.

Το 2005, κρύσταλλοι διττανθρακικού καλίου (KHC03) παρουσίασαν ζώνες εμπλοκής ύψους μισής ίντσας και κβαντική συμπεριφορά σε αντικείμενα ανθρώπινης κλίμακας.

Κι ενώ σε γενικές γραμμές απορρίπτουμε την ύπαρξη πολλαπλών Συμπάντων όπως για παράδειγμα αυτών που προβάλλονται στη σειρά «Star Trek» ως τίποτα άλλο παρά καθαρή μυθοπλασία, αποδεικνύεται ότι εδώ υπάρχει κάτι παραπάνω από ένα μικρό μέρος επιστημονικής αλήθειας. Μια γνωστή πτυχή της κβαντικής φυσικής είναι ότι οι παρατηρήσεις δεν μπορούν να προβλεφθούν απολύτως. Αντιθέτως, υπάρχει μια σειρά από πιθανές παρατηρήσεις, η καθεμιά με διαφορετική πιθανότητα.

Η επικρατούσα θεωρία, δηλαδή η ερμηνεία ύπαρξης «πολλών κόσμων», αναφέρει ότι κάθε μία από αυτές τις πιθανές παρατηρήσεις αντιστοιχεί σε ένα διαφορετικό Σύμπαν («Πολυσύμπαν»). Υπάρχει ένας άπειρος αριθμός Συμπάντων και κάθε τι που θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί συμβαίνει σε ορισμένα Σύμπαντα. Ο θάνατος δεν υπάρχει σε καμία λογική σε αυτές τις θεωρίες. Όλα τα πιθανά Σύμπαντα υπάρχουν ταυτόχρονα, ανεξαρτήτως από το τι συμβαίνει σε καθένα από αυτά.

Η ζωή είναι μια περιπέτεια που ξεπερνά τον συνήθη γραμμικό τρόπο σκέψης μας. Όταν πεθαίνουμε, αυτό δεν συμβαίνει τυχαία, αλλά αποτελεί μέρος του αναπόφευκτου σχεδίου της ζωής. Η ζωή διαθέτει μια μη γραμμική διάσταση – είναι σαν ένα αιώνιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει μέσα στο Πολυσύμπαν.

«Οι επιδράσεις των αισθήσεων», λέει ο Ralph Waldo Emerson, «στους περισσότερους ανθρώπους έχουν εξουδετερώσει τη σκέψη σε βαθμό που ο χώρος και ο χρόνος φαίνονται συμπαγείς, πραγματικοί και ανυπέρβλητοι. Έτσι, η ερμηνεία του κόσμου με την ελαφρότητα αυτών των ορίων αποτελεί σημάδι παραφροσύνης».

Πηγή: spiritual-lab.gr
Συνέχεια. . . »

Sunday 26 April 2015

Βίντεο: ζαν ζακ κρεβκέρ: η γλώσσα της θεραπείας

“Η γλώσσα της θεραπείας:
η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρική επιστήμη” άρθρο του Ζαν – Ζακ Κρεβκέρ (Jean – Jacques Crevecoeur)






Συνέχεια. . . »

Saturday 25 April 2015

Ερμής ο Τρισμέγιστος: «Είσαι ένα άστρο, ενωμένο με το σώμα»


Μάθε Άνθρωπε ότι το Φως είναι δική σου κληρονομία. 
Μάθε ότι το σκοτάδι είναι μόνο ένα πέπλο.

Δεν γνωρίζεις Άνθρωπε την κληρονομία σου;
Δεν ξέρεις ότι είσαι πράγματι το Φως; 

Δεν ξέρεις ότι και εσύ θα ελευθερωθείς.

Πάντα να ακολουθείς το μονοπάτι της σοφίας, μόνο έτσι θα αναδυθείς από τα χαμηλά. 

Να μην ελαττώνετε το χρόνο που ακολουθείτε την καρδία σας, το απεχθάνεται αυτό η Ψυχή. 

Τίποτα δεν πρέπει να φοβάστε, γιατί ο φόβος είναι δεσμά που φέρνουν σκότος στους ανθρώπους.

Ο άνθρωπος είναι ένα άστρο ενωμένο με το σώμα. Μέχρι που απελευθερώνεται από αυτά τα δεσμά.

Ο άνθρωπος μόνο ζει στο σκοτάδι και το φως της Μεγάλης Φωτιάς ζει κρυμμένο μέσα του. 

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ. ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΓΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ.

Πηγή: awakengr.com
Συνέχεια. . . »

Friday 24 April 2015

Το τέρας του άγχους

Ο Μίλαν Κούντερα είπε κάποτε πως η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον κι αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, τότε μπορείς να ξεχάσεις και τις στεναχώριες σου. Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να το κάνεις πράξη;

Πόσες φορές δεν αισθανόμαστε έναν κόμπο στο στομάχι ή μια πνιγμονή περιμένοντας να συμβεί ένα γεγονός που στη χειρότερη περίπτωση έχουμε φανταστεί απλώς μια εκδοχή μιας άσχημης κατάληξης του γεγονότος αυτού; Τελικά τι είναι το άγχος; Με ποιον τρόπο μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτό; Μήπως πρόκειται για συνέπεια αυθυποβολής;

Συμπτώματα άγχους

Πρώτα απ’ όλα, η λέξη άγχος ετυμολογικά προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «άγχω» που σημαίνει πνίγω εξού και το «πνίξιμο» που νιώθουμε στις περισσότερες των περιπτώσεων ή σε κρίσεις κάποιας αγχώδους διαταραχής. Αυτό το «πνίξιμο» αποτελεί και το κύριο γνώρισμα. Άλλες ενδείξεις είναι το κοιλιακό άλγος, οι ταχυκαρδίες, η έντονη εφίδρωση, η ανάγκη για ούρηση, το τρέμουλο και σε περιπτώσεις όπου βιώνουμε μια έντονη κρίση παρατηρούμε νευρικές, σεξουαλικές διαταραχές, διαταραχές στον ύπνο, κόπωση, ακόμα και κατάθλιψη.

Το άγχος κατά το παρελθόν

Αν γυρίσουμε τον χρόνο αρκετά πίσω στο μακρύ παρελθόν, θα δούμε πως το άγχος ή αλλιώς stress, δημιουργήθηκε ως ένας μηχανισμός άμυνας που έθετε σε εγρήγορση οποιονδήποτε άνθρωπο ερχόταν αντιμέτωπος με κάποιο πιθανό κίνδυνο. Στην εποχή μας σίγουρα δεν ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τον κίνδυνο μη μας επιτεθεί κάποια τίγρης ή ένα μαμούθ σε ανύποπτο χρόνο. Ωστόσο, αρκετοί άλλοι παράγοντες στη σύγχρονη εποχή μας συνεισφέρουν στην εκδήλωσή του και διαφέρει κατά πολύ από το λεγόμενο «δημιουργικό άγχος».

Σε λογικά πλαίσια το stress μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο παραγωγικοί, ενεργητικοί, αποτελεσματικοί (δημιουργικό άγχος). Το πρόβλημα έρχεται όταν η κατάσταση αυτή ξεφεύγει από τον έλεγχό μας και μας προκαλεί τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.

Αίτια εκδήλωσής του

Ο φόβος, ο θυμός και η απογοήτευση για την ύπαρξη ή την κατάληξη ενός προβλήματος που αντιμετωπίζουμε, είναι αιτίες που οφείλονται στην εκδήλωση του. Άλλες αιτίες είναι συχνά κάποια φάρμακα, ψυχολογικοί παράγοντες (φοβίες και εμμονές), διαταραχές ορμονών και ελλείψεις βιταμινών.

Δυνατότητα επίτευξης δημιουργικού άγχους

Το να απαλλαγεί κανείς από το άγχος είναι μάλλον ανέφικτο, καθώς ένας τέτοιος μηχανισμός μπορεί τόσο να μας προφυλάξει από πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις, όσο και να βοηθήσει να πετύχουμε όμορφους στόχους στη ζωή μας. Ωστόσο, έχουμε τη δυνατότητα να μείνουμε απλά στο επίπεδο όπου θα αποτελεί μια υγιή καθ’ όλα κατάσταση.

Ο αθλητισμός, ο διαλογισμός, το μασάζ, η αγάπη και η υποστήριξη της οικογένειας, των φίλων και των κατοικίδιών μας, η στήριξη ενός ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτής, αλλά κυρίως η επιμονή και η εξάσκηση στη θετική σκέψη, μπορούν να λειτουργήσουν ως μηχανισμοί διαχείρισης και τελικά αντιμετώπισης όλων των δυσάρεστων καταστάσεων που προαναφέραμε.

Το άγχος μπορεί να έχει θετική επίδραση στη ζωή μας, αν εμείς μάθουμε τον τρόπο. Να θυμάστε ότι «το άγχος δεν αδειάζει το αύριο από τις λύπες του, αλλά αδειάζει το σήμερα από τη δύναμή του» (Charles Haddon Spurgeon, Βρετανός ιεροκήρυκας). Ας διεκδικήσουμε ό, τι επιθυμούμε, χωρίς αυτό να μας κοστίζει!

Πηγή:  flowmagazine.gr 
Συνέχεια. . . »

Thursday 23 April 2015

Μυθολογία και Υποσυνείδητο


Ένας δρόμος αναζήτησης του Εαυτού μας

Ας  ξεκινήσουμε  με το πρώτο  βασικό  ερώτημα  προσέγγισης του θέματος: 
Τι είναι ένας μύθος;

Είναι μήπως φαντασία που δεν θεωρείται αληθινή, ένα σύνολο απαρχαιωμένων ντοκουμέντων και αυθαίρετων μυθοπλασιών; Για κάποιους είναι ένα ιδιαίτερο είδος ιστορίας, για άλλους ένα ιδιαίτερο εργαλείο ψυχανάλυσης,  για κάποιους είναι πηγή γνώσης  και για κάποιους άλλους  ηθικοπλαστική μέθοδος.

Το σίγουρο πάντως είναι πως όλοι οι ψυχολόγοι ειδικότερα και οι σύγχρονοι επιστήμονες γενικότερα σκύβουν με σεβασμό πάνω στον μύθο για να τον ερμηνεύσουν έχοντας ο καθένας το δικό του κλειδί. Αυτό και μόνο το γεγονός  μας δείχνει πως ο μύθος  δεν είναι ένα απλό θέμα έρευνας, είναι ένα τεράστιο θέμα έρευνας το οποίο επιδέχεται πολλές ερμηνείες  σε πολλά επίπεδα.

Ας ξεκινήσουμε κάνοντας ένας πρώτο διαχωρισμό του μύθου από την μυθολογία. Ο μύθος μοιάζει με ένα φως σταθερό και ακίνητο στον χρόνο και στον χώρο, εκεί όπου  υπάρχουν οι μεγάλες πραγματικότητες του πνεύματος, και από εκεί στέλνει το φως της πάνω στον  τοίχο της ιστορίας. Η σκιά πάνω στον τοίχο  αυτό είναι η μυθολογία.

Μυθολογίες υπάρχουν πολλές  σε όλο τον κόσμο σε όλες τις εποχές και παρά τις επιφανειακές  διαφορές τους, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει, μελετώντας τους, πως όλες ξεπηδούν από το ίδιο λευκό φως. Ίδια σύμβολα ενσαρκώνονται με διαφορετικά «ενδύματα» σε κάθε παραδοσιακό λαό με σκοπό να μας οδηγήσουν στον δρόμο της μυθικής συνείδησης, στην Αλήθεια και στην βίωσή της. Κάθε μύθος  είναι μια κοσμική μια ψυχολογική και μια υλική πραγματικότητα.

Ένας τέτοιος ορισμός  μας οδηγεί  σε τρεις  βασικούς τρόπους  ερμηνείας.

Ο πρώτος τρόπος ερμηνείας του μύθου θα ήτανε η προσέγγιση της ιστορικής του αλήθειας. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα όπου έρχεται η ιστορία να επαληθεύσει τον μύθο, και έτσι ιστορικά γεγονότα τεκμηριώνουν μια αλήθεια αντικειμενική. Ο παγκόσμιος κατακλυσμός συναντάται σε πολλές γνωστές εκδοχές μύθων στον ελληνοχριστιανικό, βαβυλωνιακό, ιρανικό και ελληνικό πολιτισμό και ακόμη η ανακάλυψη της Τροίας από τον Σλήμαν ξέρουμε ότι βασίστηκε σε ένα μύθο.

Κοσμογονικά ο μύθος προσπαθεί να ερμηνεύσει τον μακρόκοσμο και την σχέση του ανθρώπου με αυτόν. «…. Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Μύθο και αυτόν τον ίδιο τον Κόσμο, καθώς μέσα του τα σώματα και τα πράγματα είναι φανερά» λέει ο Σαλλούστιος στο έργο του "Περί Θεών και Κόσμου". Όλοι οι κοσμογονικοί μύθοι δημιουργίας μας μιλούν για την πρωταρχική αιτία που εκδήλωσε την ζωή και για εκείνες τις δυνάμεις (θεούς) που την εξελίσσουν. Έτσι ένας κοσμογονικός μύθος με συμβολική γλώσσα μπορεί να ενώσει την ανθρώπινη διάνοια με την αποκάλυψη του μυστηρίου.

Και αν αυτό φαίνεται μεταφυσικό και δύσκολο, ψυχολογικά ο ρόλος του μύθου έχει ένα πρακτικό και ουσιαστικό αποτέλεσμα στην εναρμόνιση του ανθρώπου με τον εαυτό του  και στην συνειδησιακή του εξέλιξη.  
"Η ψυχολογία είναι εκείνη που περιέχει το ενδιαφέρον για τον μύθο, όπως όλα τα δημιουργικά έργα περιέχουν το ενδιαφέρον για την ψυχολογία» λέει ο Τόμας Μαν, δείχνοντας έτσι το μεγάλο ενδιαφέρον της ψυχολογίας για τον μύθο.

Η  ψυχολογία δεν είναι  μια σύγχρονη εφεύρεση, μπορεί να μην ήταν αυτή η λέξη που την προσδιόριζε σε παλαιότερες εποχές αλλά είναι σίγουρο πως όλοι οι λαοί ασχολήθηκαν με τον άνθρωπο και την ομαλή λειτουργία του ψυχισμού του. ο μύθος έπαιζε σημαντικότατο ρόλο σε αυτό το έργο.

Ο μύθος πάντα βιώνονταν  άμεσα  μέσα στα  πλαίσια των μυστηρίων  και κυρίως μέσα από το μυητικό θέατρο το οποίο ήταν μέρος των μυστηρίων. Απαιτούνταν σύνθετες διαδικασίες συμμετοχής  όλων των όψεων της ύπαρξης, που μαζί με την επέμβαση άλλων παραγόντων οδηγούσαν τον άνθρωπο  σ' έναν εξαγνισμό του γήινου εαυτού του. Οι μυήσεις στα αρχαία μυστήρια περιείχαν ανθρωπομορφικές παραστάσεις της λειτουργίας του πνευματικού κόσμου και των νόμων του, δεσμοί ανάμεσα στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο. Ο μυημένος αναγνώριζε την ύπαρξή του μέσα στην ζωή του ήρωα, γινόταν γνώστης και κυβερνήτης της ύπαρξής του, και γυρνούσε στον κόσμο της καθημερινότητας με μια αίσθηση ευθύνης και μια φλόγα δημιουργικότητας.

Από τότε μέχρι σήμερα ο μύθος δεν έπαψε να υπάρχει και να έχει δύναμη, οι άνθρωποι έπαψαν ίσως να τον χρησιμοποιούν συνειδητά. Για την σύγχρονη ψυχολογία ότι ο μύθος ασκεί μια ακατανίκητη έλξη στο υποσυνείδητο του σύγχρονου ανθρώπου.

Σύμφωνα με τον Γιούγκ τα "Αρχέτυπα" παίζουν σπουδαίο ρόλο στην ζωή μας τη υλική αλλά και την διανοητική. Είναι οι πηγές της ψυχικής μας ενέργειας  και αυτή η πηγή ενέργειας βρίσκεται στο υποσυνείδητο μέσα στα αρχέτυπα που περιέχονται στο ομαδικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας. Ένας μύθος μπορεί να απελευθερώσει την ψυχική αυτή ενέργεια που περικλείεται στα αρχέτυπα.

Ο μύθος είναι μέσο γνώσης του εαυτού μας αλλά και μέσο δραστηριοποίησης των ικανοτήτων μας, με σκοπό την ολοκλήρωση του εαυτού. Μας κάνει να συνειδητοποιούμε μεγάλες αλήθειες αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας. Είναι ακόμα ένα τεράστιο θησαυροφυλάκιο εμπειριών και γνώσεων που απέκτησε η ανθρώπινη φυλή από την αρχή της δημιουργίας της. Οι μύθοι διεισδύουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και σιγοψιθυρίζουν αιώνιες αλήθειες και ανθρώπινα ιδανικά. Είναι μια πύλη  και μέσα από αυτή έρχονται στην ανθρώπινη συνείδηση  οι ανεξάντλητες ενέργειες του σύμπαντος.

Χωρίς να το συνειδητοποιεί, κάθε άνθρωπος ασχολείται αδιάκοπα με την εσωτερική διεύρυνση του εαυτού του,  ψάχνει να βρει τα αίτια που υποκινούν τις πράξεις του. Η ερμηνεία αυτών των αιτιών είναι συνήθως γεμάτη από την υποκειμενική συναισθηματικότητα με ένα εγωιστικό πρίσμα, και έτσι διαστρεβλώνονται οι αιτίες. Οι μύθοι μιλούν για την οδύνη και την ανάγκη να υπερνικηθεί η ψεύτικη εικόνα της ζωής που φτιάχνουμε συνεχώς. Οι μύθοι μας ωθούν μέσα από την ταύτιση, στην ανακάλυψη των επιλογών που έχουμε, μας υποδεικνύουν τις περιπέτειες, τις εκδηλώσεις και τα φαινόμενα της ψυχικής ζωής μας  και μπορούν να μας οδηγήσουν στην ισορροπία, την κυριαρχία στον εαυτό και τον κόσμο.  Είναι αποκαλυπτικοί γιατί φέρνουν στην επιφάνεια αυτά που έχουμε απωθήσει μέσα στο υποσυνείδητό μας. Τα ξυπνούν και μας βάζουν να τα αντιμετωπίσουμε.

Αλλά το πιο σημαντικό ίσως είναι  ότι  δημιουργούν  μια κατευθυντήρια γραμμή ύπαρξης που στοχεύει ενεργητικά στο αύριο. Δίνουν ένα όραμα ελπίδας και την πεποίθηση πως ότι και να γίνει ο ήρωας θα νικήσει το «κακό» στον εαυτό του και στον κόσμο. Είναι μεγάλη η δύναμη και η ιερότητα των μύθων γιατί κατάφεραν  να επιζήσουν σε όλες τις συνθήκες, στο συνειδητό ή στο ασυνείδητο των ανθρώπων, και να ενεργοποιούν δημιουργικά κέντρα μέσα μας. Και παρόλο που  έχουν καλυφθεί από τις στάχτες του εγωισμού και του ανθρώπινου φανατισμού στην σημερινή εποχή μας, δεν είναι πολύ μακριά  εκείνη η εποχή που οι άνθρωποι θα ξανασυναντήσουν τους μύθους, θα εμπνευστούν από αυτούς, και θα τους τοποθετήσουν εκεί όπου πρέπει να βρίσκονται…… στην Ακρόπολη της ψυχής  τους.

Συνέχεια. . . »

Wednesday 22 April 2015

Η αυτογνωσία μέσω του σώματος


Αν μέσω της αυτοπαρατήρησης και της ωρίμανσης του «είναι» μας έχουμε αποδεχθεί ότι υπάρχουν συνειδητά και ασυνείδητα χαρακτηριστικά, τίθεται το ερώτημα πώς θα αποκτήσουμε πρόσβαση στο ασυνείδητο περιεχόμενο του εσωτερικού μας κόσμου. Εδώ θα ερευνήσουμε έναν από τους πολλούς πιθανούς τρόπους, μια “πύλη” θα λέγαμε, η οποία μπορεί να μας οδηγήσει στην επαφή με το υποσυνείδητό μας.

Η “πύλη” αυτή είναι το σώμα μας και οι αντιδράσεις του. Παρατηρώντας και ερμηνεύοντας τις σωματικές αντιδράσεις σε διάφορα γεγονότα, ή στις σκέψεις μας, έχουμε την δυνατότητα να πληροφορούμαστε για τις ασυνείδητες διεργασίες της ψυχής μας.

Πρωτίστως μας ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο το σώμα ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η διαπίστωση πως δεν θα προλάβουμε να εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας δημιουργεί άγχος, δηλαδή μια συγκεκριμένη σειρά (ίσως κάπως διαφορετική στον καθένα μας) αλλοιώσεων των λειτουργιών του σώματός μας.

Η αίσθηση αυτών των αλλαγών βιώνεται από την συνειδητότητά μας ως το συναίσθημα του άγχους. Αν κατόπιν αντιληφθούμε πως έχουμε σφάλει στους υπολογισμούς μας και ότι διαθέτουμε επαρκή χρόνο για τις υποχρεώσεις μας, η κατάσταση του σώματός μας αλλάζει αιφνίδια και μας δίνει μια ριζικά διαφορετική αίσθηση, ένα διαφορετικό συναίσθημα.

Θα λέγαμε ότι τα συναισθήματά μας είναι η αίσθηση που δημιουργείται από τις αντιδράσεις του σώματος στις σκέψεις μας, στην δραστηριότητα του νου μας.

Απλουστεύοντας ίσως το φαινόμενο, φαίνεται πως το συναίσθημα είναι η συνειδητοποίηση από εμάς της απάντησης που δίνει το σώμα στον νου μας. Ο νους δημιουργεί μια σκέψη, κάτι “λεει”. Το σώμα ανταποκρίνεται σε αυτή την σκέψη, δίνει μια “απάντηση”.

Αν η ανταπόκριση γίνει αντιληπτή από εμάς τότε έχουμε ένα συναίσθημα. Στην περίπτωση που κάποια εντύπωση, κάποια πεποίθηση, κάποια ανάμνηση, δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή, δηλαδή βρίσκεται στο υποσυνείδητό μας για τους όποιους λόγους, το γεγονός αυτό δεν έχει καμία σημασία για το σώμα. Αυτό ανταποκρίνεται στην υποβόσκουσα πεποίθηση χωρίς να ενδιαφέρεται για το αν εμείς έχουμε επίγνωση ή όχι.

Ας δούμε με ένα απλό παράδειγμα το πώς το φαινόμενο αυτό αποτελεί ένα “παράθυρο” μέσω του οποίου μπορούμε να ρίχνουμε ματιές μέσα στα βάθη του υποσυνείδητού μας.

Πιστεύουμε ότι κάποιον άνθρωπο τον εκτιμούμε, τον συμπαθούμε, ή έστω ότι μας είναι απλά αδιάφορος. Όταν τον συναντήσουμε αισθανόμαστε μια αναστάτωση στο σώμα μας. Η αντίδραση αυτή δείχνει ότι υποκρύπτεται κάποια ενδεχόμενη αντιπάθεια. Που βρίσκεται η αλήθεια; Στην συνειδητή γνώμη του νου μας, ή στην γνώμη του σώματός μας; Η αλήθεια βρίσκεται πάντοτε στο σώμα!

Τον άνθρωπο αυτόν τον αντιπαθούμε και δεν το γνωρίζουμε, ή δεν θέλουμε να το γνωρίζουμε, ή δεν τολμούμε να το παραδεχθούμε. Η υποσυνείδητη αντιπάθεια μας γνωστοποιείται μέσω της “γλώσσας” του σώματος. Την αισθανόμαστε στο σώμα μας, αλλά ο νους μας δεν την συνειδητοποιεί ίσως γιατί για κάποιους λόγους δεν την αποδέχεται, δεν θέλει να την βλέπει.

Το επόμενο βήμα είναι να ανακαλύψουμε το πώς η αντιπάθεια αυτή έπαψε να είναι συνειδητή για μας. Για ποιο λόγο την απωθήσαμε στο υποσυνείδητό μας, καλύπτοντάς την με ένα ψέμα προς τον εαυτό μας, δηλαδή ότι αυτόν τον άνθρωπο τον συμπαθούμε. Υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα. Ντρεπόμαστε, δεν “πρέπει”, φοβόμαστε την κόλαση και άλλα πολλά, που αποτελούν πλέον το δεύτερο στάδιο της έρευνάς μας.

Αυτό που κάναμε είναι ότι δημιουργήσαμε ένα προσωπείο απέναντι στους άλλους, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό μας. Δεν είμαστε πια ο εαυτός μας. Σημασία έχει όμως να γνωρίζουμε την αλήθεια, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα και μόνο με την πραγματικότητα μπορούμε να εργαστούμε. Δεν μπορούμε να σκαλίσουμε ένα φανταστικό (αλλά υπέροχο) κομμάτι ξύλου, αλλά μόνο ένα πραγματικό (έστω και αν δεν είναι σπουδαίο).

Το σώμα μας δεν θα μάς πει ποτέ ψέματα. Ο νους μας θα μάς ξεγελάσει, αλλά το σώμα θα ανταποκριθεί σε αυτό που πραγματικά πιστεύουμε και όχι σε ό,τι νομίζουμε ότι πιστεύουμε. Θα συλλάβει την πραγματική μας πεποίθηση και όχι την υποκριτική.

Αρκεί να το παρακολουθούμε προσεκτικά και να μάθουμε να “διαβάζουμε” τα μηνύματα του. Θα ανακαλύπτουμε τι κρύβουμε μέσα μας, πότε επηρεαζόμαστε, πότε έχει εισχωρήσει κάτι που δεν είναι δικό μας, πότε κάνουμε αυτό που μας είπαν οι άλλοι και όχι αυτό που μας υποδεικνύει η φωνή της συνείδησής μας.

Ίσως να έχουμε παρατηρήσει αρκετές φορές στην ζωή μας ότι σε κάποια δεδομένη στιγμή, κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας ή σε ανύποπτο χρόνο, κάνουμε κάποια κίνηση που δεν είναι δική μας, ενδέχεται επίσης να παρατηρήσουμε ότι ο τόνος και ο τρόπος της ομιλίας μας θυμίζει κάποιον άλλον. Αυτή η διαπίστωση θα πρέπει να σημάνει συναγερμό μέσα μας. Όσο και αν εμείς πιστεύουμε ότι δεν έχουμε επηρεαστεί, η κατάσταση είναι κρίσιμη. Έχουμε χάσει πλέον την διακυβέρνηση του εαυτού μας.

Εδώ θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση μιας και μιλήσαμε για επήρειες, δίνοντάς σας μια συμβουλή που μου ήρθε τώρα στον νου: Προσοχή στους ανθρώπους που επιχειρούν να σας δημιουργήσουν διάφορα συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά), γιατί στην ουσία προσπαθούν να σας χειραγωγήσουν.

Φυσικά όλες αυτές οι πληροφορίες μπορούν να μας δοθούν και με άλλους τρόπους. Μέσω της λογικής ανάλυσης της συμπεριφοράς μας, μέσω κάποιου συμβολικού ή κυριολεκτικού ονείρου που θα δούμε, μέσω κάποιου μηνύματος που θα λάβουμε κατά την διάρκεια του διαλογισμού, μέσω μιας “σύμπτωσης”, ή ενδέχεται να μας το πει κάποιος φίλος μας. Πάντως το σώμα μας θεωρώ ότι είναι από τους πιο αξιόπιστους “πληροφοριοδότες” για το περιεχόμενο του υποσυνείδητού μας.

Φαίνεται πως ένα μεγάλο μέρος αυτού του τύπου των σωματικών αντιδράσεων παρουσιάζεται στο στήθος. Βέβαια δεν εξαιρούνται και τα άλλα σημεία του σώματος, ή οι εμφανείς εξωτερικές κινήσεις, αλλά το στήθος δείχνει να σχετίζεται αρκετά με τα συναισθήματά μας. Η παρακολούθησή της αίσθησης που μας δίνει αυτή η περιοχή θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζουμε όλα τα υπόλοιπα.

Κάλλιστα μια τέτοιου τύπου σωματική αντίδραση μπορεί να περάσει απαρατήρητη από εμάς. Αν όμως έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στο σώμα τότε δεν θα μας διαφύγει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε παρόντες. Πρέπει να είμαστε παρόντες γενικώς, αλλά εδώ εξετάζουμε μόνο το πρόβλημα της παρουσίας μέσα στο σώμα.

Σε περίπτωση που κάναμε ή σχεδιάζουμε να κάνουμε μια πράξη που δεν την εγκρίνει η ηθική μας συνείδηση, την αντίδραση του βαθύτερου εαυτού μας επίσης μπορούμε να την διαγνώσουμε στο σώμα μας.

Αν αισθανθούμε ότι κάτι αλλάζει δημιουργώντας μια δυσάρεστη αίσθηση, τότε ή πρέπει να επανεξετάσουμε τις προθέσεις μας, γιατί ενδέχεται να βρίσκονται σε ασυμφωνία με την συνείδησή μας, ή να ερευνήσουμε για την ύπαρξη κάποιας αναστολής, που δεν προέρχεται από τον εαυτό μας αλλά ίσως είναι επήρεια της κοινωνίας. Ορισμένες τέτοιες επιδράσεις είναι για παράδειγμα τα επικρατούντα ήθη και έθιμα, επίσης είναι η ανατροφή μας και οι απόψεις του οικογενειακού και φιλικού μας περιβάλλοντος.

Το σώμα μας όπως και ο περίγυρός μας, η ζωή μας, οι συνάνθρωποί μας, μάς “μιλάνε” και μας αποκαλύπτουν διάφορες πληροφορίες. Το πρόβλημά μας είναι πως θα μάθουμε να τις διαβάζουμε και πως θα αποκρυπτογραφούμε τα μηνύματα τους.

Αυτό απαιτεί αρκετή παρατηρητικότητα και επίσης την καλή πρόθεση από μέρους μας. Δεν είναι πάντοτε βέβαιο ότι θέλουμε να ακούσουμε αυτό που η ζωή μας διδάσκει. Αν όμως έχουμε αποφασίσει να βαδίσουμε την ανιούσα οδό της πνευματικής εξέλιξης, τότε η παρατήρηση των αντιδράσεων του σώματός μας (όπως επίσης και των “μηνυμάτων” που κρύβονται στα γεγονότα της ζωής), θα είναι για μας μεγάλη βοήθεια.

Ο κανόνας της ανταπόκρισης σε κάποια δική μας δράση είναι γενικευμένος και αφορά τα πάντα. Όπως το σώμα μας ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας, έτσι και η ζωή εμφανίζει γεγονότα ανάλογα με τις δικές μας πράξεις και σκέψεις. Δίνει και αυτή μια “απάντηση”.

Από την απάντηση αυτή μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά πράγματα για τον εαυτό μας, για την ποιότητα της δραστηριότητάς μας και για την ψυχοσύνθεσή μας. Από το αποτέλεσμα αποκτούμε γνώση της αιτίας. Με αυτό τον τρόπο κατορθώνουμε να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες της ζωής μας και να διδαχθούμε από αυτές.

Πηγή: innerwork.gr
Συνέχεια. . . »

Tuesday 21 April 2015

Ψευτο-εσωτερισμός


«Εσωτερισμός» είναι ένας χαρακτηρισμός που αφορά μια αρχαιότατη και γνωστή μέθοδο γνώσης η οποία εισχωρεί στους πιο απόκρυφους και μυστηριώδεις νόμους της Φύσης. Όμως ο χρόνος και οι περιστάσεις έχουν ασκήσει την επιρροή τους στον εσωτερισμό, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται πάντα στη σοβαρότητα των αυθεντικών παραδοσιακών ριζών του.

Όλοι οι πολιτισμοί ασχολήθηκαν με τον εσωτερισμό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και σε όλους τους λαούς υπήρξαν άνθρωποι επίλεκτοι για τη σοφία τους, ικανοί να διακρίνουν με καθαρότητα εκεί που οι υπόλοιποι έβλεπαν μόνο σκοτάδι.

Πιθανόν το όνομα του εσωτερισμού έχει οδηγήσει, και συνεχίζει να οδηγεί, σε λάθος ερμηνείες, υποθέτοντας ότι αυτές οι ειδικές γνώσεις ήταν κρυμμένες με ανομολόγητους σκοπούς ή καλά φυλαγμένες από λίγους για να χρησιμοποιούνται από αυτούς εις βάρος των αδύναμων και των αδαών.

Αν χρησιμοποιούσαμε αυτό το κριτήριο, τίποτα και κανείς δε θα έμενε σώος, αφού ως σήμερα και στους πιο διαφορετικούς τομείς, υπάρχουν κάποιοι που διατηρούν τις πιο σπουδαίες πληροφορίες είτε από εγωισμό είτε για να κυριαρχήσουν στους περισσότερους με τη δύναμη των αποκλειστικών στοιχείων τους.

Σε σχέση με την παλιά παραδοσιακή Σοφία - ή πιο απλά εσωτερισμό - το απόκρυφο προερχόταν από το γεγονός ότι χρειαζόταν προσπάθεια και εξαντλητική προετοιμασία για να φτάσει κανείς να κατέχει γνώσεις που με άλλο τρόπο ήταν απλησίαστες. Η μελέτη, η πρακτική αυτής της μελέτης κι ένας αυστηρός έλεγχος της προσωπικότητας δεν επέτρεπαν αυτή η γνώση να είναι γενικευμένη στον πολύ κόσμο. Τότε, όπως και σήμερα, ήταν σχετικά λίγοι αυτοί που έφταναν σ' ένα τέτοιο νοητικό, ηθικό ή πνευματικό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, οι λίγοι που έφταναν να αποκτήσουν τη γνώση και τη χρήση των νόμων της φύσης, πρόσεχαν πολύ να μην εκλαϊκεύσουν αυτήν τη γνώση, αφού προέβλεπαν ότι αυτές οι δυνάμεις, σε χέρια ακατάλληλα, θα ήταν πιο πολύ ένα βλαβερό όπλο παρά ένα ευεργέτημα για την ανθρωπότητα.

Ο αυθεντικός εσωτερισμός ήταν πάντα ένα στοιχείο προς προστασία και υπεράσπιση. Βρισκόταν σε χέρια λίγων, αλλά ήταν στη διάθεση όλων εκείνων που με τη θέλησή τους αποφάσιζαν να προσπαθήσουν.

Τα μέσα δράσης του εσωτερισμού

Γενικά υποστηρίζεται ότι ο εσωτερισμός είναι ξεκάθαρα αντίθετος στο λογικό και το επιστημονικό. Λόγω του γεγονότος της ελάχιστης διάδοσής του, ο εσωτερισμός παραμένει στις ομίχλες τρόπων σκέψης, όπου η λογική μοιάζει να μην μπορεί να διεισδύσει εντελώς.

Μέσα στους δυο τελευταίους αιώνες οι φιλοσοφικές και ανθρωπολογικές μελέτες έχουν συνδέσει τον εσωτερισμό με μια προλογική σκέψη της ανθρωπότητας κι έχουν αποδώσει όλη τη δύναμη της επιστημονικής λογικής στο μοντέρνο άνθρωπο. Το εξελιγμένο και το σύγχρονο είναι ο καρπός της δεξιοτεχνίας όσον αφορά το νοητικό χειρισμό. Οι νέες φόρμουλες απαιτούν τη συστηματική επαλήθευση κάθε πειράματος σε οποιοδήποτε πεδίο και υπερτιμούν την ίδια την εμπειρία πάνω από οποιονδήποτε τρόπο μεταβίβασης. Αυτές οι υποθέσεις είναι που χώρισαν την επιστήμη από τον εσωτερισμό, αλλά ο διαχωρισμός δεν είναι τόσο μεγάλος όσο παρουσιάζεται.

Ο εσωτερισμός επίσης βασίζεται σε νοητική εργασία αλλά δεν τη θεωρεί αποκλειστική για να πετύχει την αληθινή γνώση. Ο ορθολογισμός είναι ακόμη ένα εργαλείο αλλά όχι το μοναδικό. Επιπλέον χρησιμοποιείται η διαίσθηση, που είναι ένας τρόπος πιο γρήγορος και διαπεραστικός, όταν μάθει κανείς ν' αφήνεται σ' αυτόν.

Επίσης ο εσωτερισμός χρησιμοποιεί τις αποδείξεις. Είναι αδύνατο να επιβεβαιώνεις κάποια γνώση αν δεν είναι εξακριβωμένο ότι η εν λόγω γνώση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά και με ευχέρεια σε όλες τις περιπτώσεις. Η προσπάθεια, η έρευνα, η επανάληψη και η άσκηση όχι μόνο δεν λείπουν αλλά πλεονάζουν στον αληθινό εσωτερισμό. Το εργαστήριο είναι συνήθως, ο ίδιος ο άνθρωπος ή ολόκληρο το σύμπαν.
Εξάλλου, είναι αξιοσημείωτη η διαφορά στην αξία της μετάδοσης των γνώσεων.

Ο εσωτερισμός θεμελιώνεται στην αλυσίδα που φτιάχνεται από δασκάλους και μαθητές και η εμπειρία του καθενός φτάνει ν' αποτελεί μέρος της εμπειρίας του άλλου, εφόσον και ο μαθητής εξελίσσεται ικανοποιητικά για να την αφομοιώσει. Δεν χρειάζεται να ζήσουμε τα πάντα. Όπως έλεγε ο Πλάτων, δεν χρειάζεται να μετατραπείς σε κλέφτη για να καταλάβεις ότι η κλεψιά είναι παράπτωμα. Αφομοιώνοντας τα βιώματα του δασκάλου σαν δικά σου βιώματα, εφόσον είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα, επιτρέπει να εκμεταλλεύεται κανείς πολύ περισσότερο χρόνο και να κάνει τη ζωή πιο μεγάλη και ωφέλιμη.

Μια παράδοση που διατηρείται

Η αποκορύφωση της λεγόμενης επιστημονικής σκέψης δεν σήμαινε την εξαφάνιση του εσωτερισμού ούτε την υποβάθμιση της διαίσθησης. Η Ιστορία είναι παράδοξη στα δύσβατα μονοπάτια που διατρέχει και, παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις ο εσωτερισμός είχε αποκτήσει ευρεία απήχηση ανάμεσα στους λαούς, σε άλλες έπρεπε να παραμείνει κρυφός εξαιτίας της έλλειψης κατανόησης και των διώξεων από φανατικούς, που δεν έλειψαν.

Ο χρόνος και οι περιστάσεις έχουν ασκήσει την επίδρασή τους στον εσωτερισμό και έχουν κάνει να μην ανταποκρίνεται πάντα στη σοβαρότητα των πραγματικών παραδοσιακών ριζών του. Όταν φθείρονται τα πνευματικά κριτήρια αντίληψης της ζωής, όταν οι δυσκολίες για την επιβίωση κάνουν τους ανθρώπους να εκτιμούν υπερβολικά την άνετη ζωή και να αδιαφορούν για βαθιά ζητήματα, επέρχεται ένας εσωτερισμός εύκολος και απλοϊκός, μια σκληρή απομίμηση αυτού που είναι η ιερή επιστήμη. Τότε παρουσιάζονται μάγια, προκαταλήψεις και φόβοι απέναντι στο άγνωστο, καθώς και ξόρκια για ν' αντιμετωπιστούν αυτοί οι φόβοι. Η προκατάληψη αντιτίθεται στην παράδοση και τα ξόρκια και τα φυλαχτά υποσκελίζουν τη σοφία.

Ο 20ος αιώνας

Υπήρξε ένας αιώνας πολύ περίεργος. Ξεκίνησε με επαναστάσεις όλων των ειδών, ανεμίζοντας σημαίες ελευθερίας, αλλά χωρίς να μπορέσει να απαλλαγεί από τον τρόμο των πολέμων και του θανάτου, των γενοκτονιών, των παράλογων αναμετρήσεων και των ασαφών και δύσκαμπτων θέσεων, εντελώς αντίθετων με τις θεωρίες που υποστήριζαν.

Οι προφανείς κοινωνικές ανισότητες και οι ακόμη πιο προφανείς αδικίες που προκαλούσαν αυτές τις ανισότητες έδωσαν προσοχή στους υλιστικούς τρόπους της ζωής, στην απόκτηση της ευημερίας με κάθε τίμημα, στον εξευτελισμό της εργασίας και στην εξύψωση της άνεσης που η τεχνολογία και η επιστήμη θα μας πρόσφεραν όσο αναπτύσσονταν.

Έτσι κατέληξε η μηχανή να γίνει πιο σπουδαία από τον άνθρωπο και ο άνθρωπος να μην είναι πια σκλάβος άλλων ανθρώπων αλλά σκλάβος των μηχανών, που υποτίθεται ότι όφειλαν να τον βοηθήσουν να ζει καλύτερα. Αλλά μαζί με τη λατρεία στην ύλη αναπτύχθηκαν ύπουλα άλλες λατρείες, φαινομενικά λογικές. Από τα μέσα του αιώνα επιστρέψαμε στην αγάπη για τις προφητείες. Πολλοί, είτε το παραδέχονταν είτε όχι, διάβαζαν ωροσκόπια και προβλέψεις, κατέφευγαν σε μαγικά βότανα και εξειδικευμένους μάγους, κομπογιαννίτες γνωστούς ή άγνωστους και σε ενορατικούς που μας ξεκαθάριζαν τον σκοτεινό ορίζοντα ενός μέλλοντος θολού και αρκετά ακαθόριστου.

Θαυματουργές εικόνες και αναπαραστάσεις της Παναγίας εμφανίζονταν παντού, δείχνοντας στους ανθρώπους ότι δεν προχωρούσαν στο σωστό μονοπάτι. Ιερείς απ' όλες τις θρησκείες κήρυτταν το τέλος του κόσμου, κάνοντας να στρέψουμε τα μάτια τρομαγμένοι προς το 2000, όπως είχε ήδη συμβεί χίλια χρόνια πριν.

Και ακολούθησαν νέοι ιερείς νέων δογμάτων και αιρέσεων ή ηθικολόγοι, που «κάλυπταν» όπως να ΄ναι την απουσία του εσωτερισμού, γέμιζαν το κενό του πνεύματος, την απουσία του Θεού.

Έφτασε ο αιώνας στο τέλος του, με μάγους και συμβούλους που συμβουλεύουν ηγέτες με μεγάλο παγκόσμιο κύρος, με αστρολόγους που κάθε χρόνο προβάλλουν τις προφητείες τους λίγο πολύ ως επιτυχημένες, λίγο-πολύ διφορούμενες για να τα έχουν καλά με όλους. Η αστρολογία κερδίζει έδαφος με γιγάντια βήματα, όμως μακριά από την επιστήμη που τη γέννησε. Σήμερα ενδιαφέρει σαν μια φόρμουλα για να κατακτήσει κανείς τις πρώτες θέσεις, περισσότερο κοινωνικό κύρος κι επιτυχίες. ή αλλιώς, σε μικρότερη κλίμακα, για να κερδίσει κανείς την αγάπη του συντρόφου του ή τη λοταρία την επόμενη βδομάδα. Αφθονούν οι εξορκισμοί που είχαν να φανούν από τον περασμένο Μεσαίωνα. Η οικονομική δύναμη κατέφυγε στην εσωτερική δύναμη. Πέρα από τον θαμπό και δυσοίωνο ψευτο-εσωτερισμό που κέρδισε θέση στις τελευταίες δεκαετίες, φαίνεται να συνεχίζουν να υπάρχουν οι κρύοι υλιστές που ζουν μόνο για να αυξάνουν την οικονομική και κοινωνική τους δύναμη.

Όμως και η οικονομία τυλίγεται από αυτήν την πνοή τρέλας...ή ακόμη περισσότερο από αυτήν την παράξενη προκαταβολή ενός νέου εσωτερισμού, που θ' ανοίξει πέρασμα στα επόμενα χρόνια.

Δεν μας τρομάζει ούτε προκαλεί έκπληξη πλέον όταν διαβάζουμε ότι ο πολύπλοκος κόσμος της οικονομίας έχει τους δικούς του μάγους ή γκουρού, ότι το χρηματιστήριο αξιών και οι αυξήσεις και μειώσεις των διεθνών αγορών επίσης εξαρτώνται από τις προβλέψεις που κάποιοι ειδικοί «πετάνε» ανάμεσα στους πιστούς και οπαδούς τους.

Γιατί υπάρχουν γκουρού; Γιατί να καταφύγει κανείς σ' αυτόν τον σανσκριτικό όρο που έχει φανερά μια γεύση ανατολής; Γκουρού σημαίνει δάσκαλος και η λέξη που χρησιμοποιείται ίσως να σημαίνει ότι τα ανθρώπινα όντα εξακολουθούν να ψάχνουν δασκάλους, κι ας δρουν σ'ένα πεδίο ύπαρξης πιο πρακτικό και υλιστικό.

Τι βλέπουμε; Μια προληπτική οπισθοχώρηση που αναφέρεται σε αμφίβολες προφητείες ή σε μια προχωρημένη λογική; Είναι φανερό ότι οι πρακτικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι της επιστήμης, οι εραστές της τεχνολογικής ανάπτυξης, κλίνουν προς τη δεύτερη απάντηση.

Δεν είναι το ότι βρισκόμαστε πιο μπροστά από μάγους και γκουρού, ούτε πιο μπροστά από μεγάλους αναλυτές ή διακεκριμένους κατόχους μιας ορθολογιστικής λογικής που, σ' αυτή την περίπτωση, αφιερώνονται στο να προειδοποιήσουν - παρά να προφητέψουν - αυτό που μπορεί να συμβεί στον κόσμο της οικονομίας, κόσμο από τον οποίο τόσα πολλά ελπίζουμε στις μέρες μας και τον οποίο φοβόμαστε τόσο σαν να ήταν μια εύθραυστη κατασκευή έτοιμη να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.

Όμως αυτοί οι αναλυτές, οι λογικοί μάγοι, δεν μπορούν ν' αποφύγουν το σπάσιμο των στέρεων ραβδιών της ανάλυσης και της λογικής. Ακόμη και οι πιο σοβαροί απ' αυτούς δέχονται την αναμφισβήτητη αξία της διαίσθησης και ομολογούν ότι αντιλαμβάνονται μια κάποια ατμόσφαιρα που τους επιτρέπει να προσανατολίσουν τις θέσεις τους.

Μέσα στον εσωτερισμό των σαλονιών ή του τρομοκρατικού εξορκισμού που μας συνήθισαν να ανεχόμαστε, υπάρχουν σπινθήρες αυτού που θα μπορούσε να είναι ο εσωτερισμός που έρχεται. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο ναό της ύλης, στο βασίλειο του χρήματος, ξεπροβάλλει ξανά, ντροπαλά η ρίζα του πνεύματος, της δύναμης της διαίσθησης, η αίσθηση ευθραυστότητας μπροστά σ' ένα πεπρωμένο που δε μας ανήκει γιατί δεν ξέραμε να το κατασκευάσουμε, ο τρόμος μπροστά σ' ένα μέλλον που κάποιες φορές ζωγραφίζεται ρόδινο για να μην ανοίξουμε τα μάτια μπροστά στο μαύρο και το γκρι που αφήσαμε να μεγαλώσει στο περιβάλλον μας.

Για να γνωρίσουμε πραγματικά και βαθιά πρέπει να επανακτήσουμε εκείνον τον παραδοσιακό εσωτερισμό που τόσες φορές βοήθησε την ανθρωπότητα να ανοίξει πόρτες και παράθυρα στη μέση του πόνου και της αβεβαιότητας. Δεν άρχισε μάταια ένας καινούργιος αιώνας, ένας νέος κύκλος, ένας νέος δρόμος στο αιώνιο πνεύμα της ζωής.

Διαφημίσεις στον τύπο για μαγικά προϊόντα

Για τελετές:
-Κηροπήγια, σπαθιά, λάδι, λιβάνι, κάρβουνα, χιτώνες, κολιέ από δόντια κ.λ.π.
Φυλαχτά για το σπίτι και την επιχείρηση:
-Λάδι Δέντε.
-Ραβδοσκοπικά αντικείμενα.
-Κούκλες από κερί ή ύφασμα.
-Ο μαγικός κύκλος του Σολομώντα (85 εκ.).
-Λουτρά αναζωογόνησης, εσάνς καθαρισμού.
-Φίλτρα αγάπης, επαγγελματικής επιτυχίας, προστασίας, ή εκδίκησης.
-Κάθε είδους ελιξίρια, αρώματα κ.λ.π.
-Πέτρα Ρισκάρ για μαγικούς κύκλους.

Μερικά από τα υποσχόμενα αποτελέσματα:

- Να εκπέμπει κανείς με τα μάτια μια ακαταμάχητη δύναμη για να καταφέρει ένα ή περισσότερα άτομα να ακολουθούν τη θέληση του.
- Να έχει την εύνοια των προϊσταμένων του.
- Να περνά με επιτυχία εξετάσεις, δοκιμασίες και σπουδές.
- Να είναι δημοφιλής και να τον καλούν παντού.
- Να χρησιμοποιεί τη δύναμη του νου για να καλυτερέψει τις επιχειρήσεις του.
- Να προσελκύει τα άτομα που επιθυμεί.
- Να αποκτήσει μια δουλειά πιο ευχάριστη και καλοπληρωμένη.
- Να αποκτήσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο, ένα νέο σπίτι ή κάποιο αγαθό που χρειάζεται.
- Να λύσει προβλήματα που φαίνονται να μην έχουν λύση.
- Να χρησιμοποιεί τα χέρια για να σταματά ο πόνος στο σώμα του σε λίγα λεπτά.
- Να χρησιμοποιεί την ενέργεια που ήδη χρησιμοποιούν κάποιοι γιατροί στη θεραπεία του καρκίνου με θετικά αποτελέσματα.
- Να κάνει τους γείτονες ή άλλα ενοχλητικά άτομα να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους χωρίς να τους βλάψει.
- Να προστατεύεται από φυσικές επιθέσεις χρησιμοποιώντας το νου του.
- Να κερδίζει σε λοταρίες και τυχερά παιχνίδια (κι ας φαίνεται αδύνατο).
Συνέχεια. . . »

Monday 20 April 2015

Ν. Καζαντζάκης: Μια φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου!

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:

α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·

β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.




Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: “Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!”
Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραμμή που ανηφορίζει· τρεμάμενο αίματερό φωσφόρισμα, που σούρνεται σαν έντομο ερωτεμένο μέσα από τους αποβροχάρικους γύρους του μυαλού μου.

Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσματα από χώμα και μυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεμογγάστρωτες ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε.
Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.

Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν΄ απαντήσει. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να καθαρίσει τη γης. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή είναι η Δευτέρα Παρουσία…
Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν΄ ανοίξει δρόμο. Δρόμος ν΄ ανοιχτεί δεν υπάρχει.

Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από τη δική του κεφαλή, ξεφεύγει από το μικρό, όλο απορίες μυαλό του.

Μέσα στη βαθιά Σιγή, όρθιος, άφοβος, πονώντας και παίζοντας, ανεβαίνοντας ακατάπαυτα από κορυφή σε κορυφή, ξέροντας πως το ύψος δεν έχει τελειωμό, τραγουδά, κρεμάμενος στην άβυσσο, το μαγικό τούτο περήφανο ξόρκι:

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ΄ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ΄ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ· ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Πηγή: ebooks.edu.gr

Συνέχεια. . . »

Sunday 19 April 2015

Βίντεο: Το ψέμα στο οποίο ζούμε


Ένα μικρό ντοκιμαντέρ που ρίχνει μια κριτική ματιά στον κόσμο γύρω μας και εκφράζει τις σκέψεις του για τη διεφθαρμένη κοινωνία

Ο σκηνοθέτης Spencer Cathcart δημιούργησε ένα μικρό ντοκιμαντέρ που ρίχνει μια κριτική ματιά στον κόσμο γύρω μας και εκφράζει τις σκέψεις του για τη διεφθαρμένη κοινωνία.

Μιλά για την Πολιτική, την εκπαίδευση, την πείνα, τα χρήματα, τον καπιταλισμό και τη μεταχείριση των ζώων, αναλύοντας τις ρεαλιστικές αλλά και απαισιόδοξες πτυχές του σύγχρονου κόσμου μας.
Είμαστε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι, ή ζούμε μέσα σε ένα ψέμα;

Συνέχεια. . . »

Friday 17 April 2015

ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και κατά κάποιο τρόπο θεμελίωσε τις βάσεις των διαφόρων φιλοσοφικο-εσωτερικών ρευμάτων μέχρι τις ημέρες μας, είναι το λεγόμενον  Κυμβάλειον. Περιέχει τις Αρχές του Σύμπαντος, τους επτά Aρχικούς Νόμους που διοικούν τα πάντα και που μετέδωσε στους ανθρώπους σαν Υψηλή Διδασκαλία ο θεός Ερμής. Γι' αυτόν το λόγο το σύνολο των διαφόρων εσωτερικών Διδασκαλιών που βασίζονται σ' αυτές τις Αρχές, από την αρχαία ελληνική εποχή ως σήμερα, λέγεται Ερμητισμός, δηλαδή η Επιστήμη του Ερμή .  

Όμως οι ρίζες του κειμένου αυτού δεν σταματούν στα χειρόγραφα της Αλεξάνδρειας αλλά χάνονται πιο βαθιά στην ομίχλη της ιστορίας. Οι ιστορικές και φιλοσοφικές αναφορές που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες για το κείμενο του Κυβαλείονα (έτσι τον αποδίδουν), οι Ρωμαίοι και οι μεσαιωνικοί αποκρυφιστές, κατευθύνονται στην Αίγυπτο, πριν από τις Δυναστικές Εποχές, όταν βασίλευε ο θεός Θωτ, ο θεός Πίθηκος που όπως λένε οι μυθικές παραδόσεις μύησε τους ανθρώπους στην Τέχνη και τις Επιστήμες της Φύσης - τον Θωτ τον ταύτισαν οι Έλληνες με το δικό τους Ερμή.  

Όμως δεν πρέπει να δούμε στους θεούς αυτούς μια ανθρωποειδή εικόνα, όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες αργότερα, αλλά μια βαθιά αντίληψη για δονητικά επίπεδα γνώσης που ξεπερνούν την απλή ανθρώπινη Συνείδηση. Η έννοια για τους Θεούς στην Αρχαιότητα ήταν περισσότερο συσχετισμένη με Αόρατες δυνάμεις της Φύσης παρά με συγκεκριμένες εικόνες πάνω στα σύννεφα και με χρωματισμούς.  

Οι εσωτεριστές φιλόσοφοι και Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και Σύμβολα, που ανακεφαλαιώνονται στο Ερμητικό κείμενο του Κυμβαλείονα. Αυτοί έλεγαν  ότι όποιος γνώριζε και τις εφάρμοζε πιστά θα μπορούσε να καταλάβει και να ερμηνεύσει τους Νόμους σ' όλο το φάσμα του Σύμπαντος, στις επτά εκδηλώσεις του επειδή κατείχε το μαγικό κλειδί της Επταπλής Σοφίας. Ας δούμε περιληπτικά ποιες είναι αυτές οι αρχές για τις οποίες μίλησαν, οι αρχαίοι Μύστες-Σοφοί και πώς εκφράζονται και λειτουργούν μέσα στο Σύμπαν μας.  

Αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι ή Αρχές είναι:

1. Η Αρχή της Νοητικότητας

2. Η Αρχή της Αντιστοιχίας (Αναλογίας)

3. Η Αρχή της Δόνησης

4. Η Αρχή της Πολικότητας

5. Η Αρχή του Ρυθμού

6. Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος (Αιτιοκρατία)

7. Η Αρχή της Γέννησης

Η πρώτη Αρχή περικλείει την αλήθεια ότι τα πάντα έχουν μια νοητική Αξία: "Το Σύμπαν είναι Νοητικό" ή "η Ρίζα του Σύμπαντος είναι Νοητική" λέει το κείμενο του Ερμή, δηλαδή όλα τα πράγματα του Εκδηλωμένου Σύμπαντος είναι η αντανάκλαση της θείας Σκέψης. Το Σύμπαν είναι μια σκέψη που ανέφεραν οι Ιερείς όλων των εσωτερικών θρησκειών.  

Από τον πρωτοπόρο της ορθολογιστικής σκέψης, τον Κάντ, μέχρι τις πιο επαναστατικές αντιλήψεις της σύγχρονης πυρηνικής Φυσικής βγάζουμε τα ίδια συμπεράσματα, με τους αρχαίους εκείνους Σοφούς.  

"Όπως επάνω έτσι και κάτω" εκφράζει η δεύτερη αρχή της Αντιστοιχίας, πάντα υπάρχει μια αναλογία και αλληλουχία μέσα στους Νόμους για τα φαινόμενα των ποικίλων καταστάσεων του Όντως και της ζωής. Το ηλιακό σύστημα αντανακλάται στο άτομο. Ο Μακρόκοσμος του Σύμπαντος αντανακλάται στον Μικρόκοσμο του Ανθρώπου, και όποιος γνωρίζει το ένα, γνωρίζει αναλόγως και το άλλο. Συσχετίζεται με την απόκτηση της Σοφίας ανάμεσα στην Σύγκριση, και της Γνώσης για το "Κάτω" και για το "Επάνω".  

Η αρχή της Δόνησης λέει: "Τίποτα δεν είναι σταθερό, όλα κινούνται, όλα δονούν". Από το ηλεκτρόνιο και το άτομο μέχρι τους κόσμους και τους γαλαξίες, όλα βρίσκονται σε δόνηση. Τίποτα δεν είναι ακίνητο, και υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ Ύλης και Ενέργειας που προκαλεί ένα είδος χορού μέσα στα διάφορα συστήματα που θα παραγάγει μία αρμονία και θα μετατραπεί σε μία στατιστική ισορροπία. Αυτό το διαπιστώνει κάθε φορά περισσότερο η σύγχρονη επιστήμη με τις πρόσφατες ανακαλύψεις της. Αυτή η Αρχή της Δόνησης εξηγεί τις διαφορές μέσα στις ποικίλες εκδηλώσεις της ύλης των δυνάμεων, του νου, ακόμα και του ίδιου Πνεύματος, κάθε τι που είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών δονητικών καταστάσεων της Αρχικής ουσίας. Από το πνεύμα ως την πιο συμπυκνωμένη ύλη, όλα δονούν - όσο μεγαλύτερη είναι η δόνηση τόσο υψηλότερη είναι η θέση του όντος στην εξελικτική Σκάλα. Η δόνηση του Πνεύματος έχει μια τόσο άπειρη ένταση και ταχύτητα (μαθηματικά τείνει προς το άπειρο) που μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε ακινησία. Στον αντίθετο πόλο της Σκάλας υπάρχουν μορφές ύλης τόσο συμπυκνωμένες, των οποίων η δόνηση είναι τόσο αδύνατη που φαίνεται πως βρίσκονται και αυτές σε ακινησία. Μεταξύ και των δύο πόλων υπάρχουν δισεκατομμύρια βαθμοί δονητικής εντάσεως, που ρυθμίζονται και ταξινομούνται από την αρμονία του αριθμού και της αναλογίας.  

Τέταρτη αρχή είναι αυτή της Πολικότητας, που λέει: "Όλα είναι διπλά, όλα έχουν δύο πόλους, όλα έχουν το δικό τους ζευγάρι αντίθεσης: το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο, τα αντίθετα είναι όμοια στη φύση τους αλλά διαφορετικά στο Ρυθμό, στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες, όλα τα παράδοξα μπορούν να συνδιαλλαγούν". Εξηγεί λοιπόν η 4η Αρχή του κειμένου ότι σε κάθε τι υπάρχουν δύο πόλοι, δύο απόψεις, δύο αντίθετα, τα οποία δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μόνο τα δύο άκρα του ίδιου πράγματος, της ίδιας ουσίας, και η διαφορά υπάρχει μόνο στην ποικιλία ρυθμού μεταξύ τους.  

Για την Αρχή του Ρυθμού λέει ο "Κυμβαλείων": Όλα ρέουν, όλα αποσύρονται, όλα έχουν τις δικές τους περιόδους ανόδου και πτώσης, όλα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν όλα κινούνται όπως ένα εκκρεμές, το μέτρο της κινήσεώς τους προς τα δεξιά είναι η αμοιβή. Αυτή η αρχή εκφράζει την αλήθεια ότι τα πάντα εκδηλώνονται ανάμεσα σε μία εναλλασσόμενη Ροή-Αποσύρωσις, Άνοδο-Κάθοδο, μια ταλάντευση μεταξύ των δύο πόλων που υπάρχουν σύμφωνα με την Αρχή της Πολικότητας. Αυτός ο Νόμος της Προχώρησης και Υποχώρησης ισχύει και για τα φυτά, τα ζώα, τους ανθρώπους, τους πολιτισμούς με τις περιόδους και τις παρακμές τους, τους γαλαξίες κλπ. Είναι ο νόμος της Ζωής, της Εισπνοής και της Εκπνοής.  

Η Αρχή της Αιτίας και του Αποτελέσματος λέει: Κάθε αιτία έχει το δικό της αποτέλεσμα, κάθε αποτέλεσμα έχει τη δική του αιτία. Όλα συμβαίνουν σύμφωνα με τον Συμπαντικό Νόμο. Η τύχη δεν είναι παρά το όνομα που δίνεται σ' ένα άγνωστο Νόμο. "Η σύμπτωση είναι η μεγαλοφυΐα της τύχης". Υπάρχουν πολλά επίπεδα αιτιότητας, αλλά τίποτα δεν ξεφεύγει από το Νόμο. Αυτό είναι το Κάρμα.

Η Αρχή της Γέννησης, η τελευταία Αρχή των Επτά Νόμων-Κλειδιών του Σύμπαντος λέει: "Η γέννηση υπάρχει παντού. Όλα έχουν τη δική τους αρσενική και θηλυκή αρχή. Η γέννηση εκδηλώνεται σ' όλα τα επίπεδα ύπαρξης". Δηλαδή τα πάντα βρίσκονται σ' ένα συνεχές ρεύμα γεννήσεων, και αυτό δεν γίνεται μόνο στο φυσικό επίπεδο αλλά και στα ψυχολογικό, διανοητικό, καθώς και τα πνευματικό. Ο Νόμος της Μετενσάρκωσης είναι μια εκδήλωση της Αρχής αυτής.  

Ο "Κυμβαλείων" όμως δε σταματά εκεί που τελειώνει η τελευταία Αρχή, οι Ερμητικές Διδασκαλίες μας μεταδίδουν ακόμα φοβερά βαθιές γνώσεις και διδάγματα, των οποίων η πράξη και η εφαρμογή επιτρέπει στον άνθρωπο να πλησιάσει πραγματικά το μυστικό του Όντος, τόσο του δικού του σαν εαυτού όσο και του Σύμπαντος.  

Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να βιώνει  αυτές τις διδασκαλίες μέσα και έξω του, τότε και όχι πριν, μπορεί να πει ότι βαδίζει το Δρόμο που οδηγεί στη Σοφία.

Σαν επίλογο μεταφράζουμε μερικά άλλα αποσπάσματα του ιερού Κειμένου του "Κυμβαλείωνα", των οποίων την εξήγηση και κατανόηση την αφήνουμε στην επεξεργασία του ίδιου του αναγνώστη.  

"Πιο πέρα από τον Κόσμο, από το Χρόνο και το Χώρο, απ'όλα όσα κινούνται και αλλάζουν βρίσκεται η Ουσιώδης πραγματικότητα, η Θεμελιώδης Αλήθεια".

"Είναι αλήθεια ότι τα πάντα βρίσκονται στο ΠΑΝ, αλλά είναι και αλήθεια ότι το ΠΑΝ βρίσκεται παντού στα πάντα. Αυτός που καταλαβαίνει αυτό σωστά, έχει αποκτήσει μεγάλη σοφία".

"Ο Ρυθμός μπορεί να εξουδετερώνεται ανάμεσα στην Τέχνη της Πολικότητας".  

"Ο ατελής σοφός, αναγνωρίζοντας τη σχετική μη παραγματικότητα του Σύμπαντος, φαντάζεται ότι μπορεί να προκαλεί τους νόμους του. Αυτός δεν είναι παρά ένας ματαιόδοξος και παράτολμος ηλίθιος που θα συντριφθεί στα βράχια και θα ισοπεδωθεί από τα στοιχεία, λόγω της τρέλας του. Ο αληθινός Σοφός που γνωρίζει τη Φύση του Σύμπαντος, χρησιμοποιεί τον ΝΟΜΟ ενάντια στους Νόμους: τους ανώτερους ενάντια στους κατώτερους Νόμους, και ανάμεσα στην Αλχημεία μετατρέπει ό,τι δεν είναι επιθυμητό σε πολύτιμο και μ' αυτό τον τρόπο νικάει. Η Μύηση είναι όχι φαντασίες, ανώμαλα όνειρα ή φαντασμαγορικά οράματα, αλλά η σοφή χρήση των Ανωτέρων Δυνάμεων ενάντια στις κατώτερες, ξεφεύγοντας έτσι από τον πόνο στα κατώτερα επίπεδα ανάμεσα στην συνειδητική δόνηση στα Ανώτερα. Η μετατροπή (όχι η παράτολμη άρνηση) είναι το Όπλο του Δασκάλου.

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Thursday 16 April 2015

Η Ανθρώπινη Αύρα

Εμφανίζονται κατά καιρούς βιβλία και άρθρα περιοδικών που μιλούν για την Αύρα. Υπάρχουν τόσες απόψεις γι' αυτήν όσοι σχεδόν και οι "ειδήμονες". Πίσω όμως από τις μορφές υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στα οποία στηρίζεται αυτή η μελέτη που φιλοδοξεί να περιγράψει το απερίγραπτο: την ανθρώπινη Αύρα.

Είναι, καθώς φαίνεται, ο ίδιος ο άνθρωπος εκδηλωμένος ταυτόχρονα και στα τέσσερα πεδία συνείδησης (ή στοιχεία σύμφωνα με την αστρολογική ορολογία). Τα πεδία αυτά της συνείδησης είναι διαφορετικής ποιότητας ύλη. Και ανάλογα με το βαθμό εξέλιξής και τις δυνάμεις, λειτουργούμε στο καθένα από αυτά. Έτσι είναι σωστότερο να θεωρούμε την Αύρα και όχι σαν ένα δαχτυλίδι ή σύννεφο γύρω μας.

Το φυσικό μας σώμα διακρίνεται στο κέντρο όλων των σωμάτων μας σαν μια υλική αποκρυστάλλωση. Τα υπόλοιπα σώματα το διαπερνούν και εκτείνονται και πέρα από το περίγραμμά του. Το φυσικό σώμα είναι τομικρότερο και το χονδροειδέστερο απ' όλα.

Στο φυσικό μας σώμα συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα μόρια των χημικών ενώσεων που το αποτελούν αλλά και οι ενέργειες -ηλεκτρομαγνητικές κυρίως- που συγκρατούν αυτά τα μόρια στις θέσεις τους και κάνουν το σύνολο λειτουργικό. Αυτές τις ενέργειες "φωτογραφίζει" η Μηχανή Κίρλιαν. Είναι κάποιου είδους αιθέρες που περιβάλλουν το υλικό μας σώμα αλλά ταυτόχρονα είναι και μέρος αυτού. Πρόκειται για ύλη με όλη τη σημασία της λέξης και είναι κι αυτή μια αποκρυστάλλωση της Αύρας και όχι αυτή η ίδια η Αύρα.

Ακολουθεί το λεγόμενο αστρικό σώμα, μια μορφή ύλης που αποτελείται από τα πάθη, τις κατώτερες απολαύσεις και συγκινήσεις. Διαφέρει στην λεπτότητα και το χρώμα ανάλογα με την αγνότητα του ανθρώπου. Είναι υλικό στους ανεξέλικτους ανθρώπους, λεπτότερο στους πιο προχωρημένους και λεπτότατο σε εκείνους που έχουν προχωρήσει πολύ στην εξέλιξη.

Στη συνέχεια συναντάμε το νοητικό σώμα που είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο για την πλειονότητα των ανθρώπων αλλά αρκετά όμορφο σε πολλούς, με μεγάλες ποικιλίες στο χρώμα, ανάλογα με τον νοητικό και ηθικό τύπο.
Μετά ακολουθεί ένα ανώτερο νοητικό σώμα που στους περισσότερους ανθρώπους είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο, οι αποχρώσεις του είναι σχεδόν αδιόρατες και η δραστηριότητά του σχεδόν ανεπαίσθητη. Σε μια προχωρημένη ψυχή όμως αυτό είναι που θα παίζει τον κυριότερο ρόλο. Είναι ακτινοβόλο και τα χρώματά του λαμπρά και εκλεπτυσμένα, με αποχρώσεις αγνές και πανέμορφες αλλά και πολύ διαφορετικές από αυτές των υλικών πεδίων.

Χτίζοντας γύρω μας ένα τείχος από αυρική ουσία, μπορούμε να προστατευθούμε από τις εισβολές των συναισθημάτων και των σκέψεων που προέρχονται από το περιβάλλον μας. Η Αύρα ανταποκρίνεται ταχύτατα σε κάθε ώθηση της σκέψης. Η εξασθένηση της ζωτικότητας που αισθανόμαστε μερικές φορές, ιδιαίτερα όταν συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που απομυζούν ασυνείδητα εκείνους που βρίσκονται γύρω τους, αποτρέπεται αν σχηματίσουμε ένα τέτοιο κέλυφος.Η δύναμη της ανθρώπινης σκέψης πάνω στη λεπτή ύλη είναι τεράστια και αν σκεφθούμε πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα κέλυφος είναι σαν να το έχουμε χτίσει γύρω μας.

Υπάρχουν στάδια στην ανθρώπινη εξέλιξη και το σώμα του κάθε ανθρώπου είναι ανάλογο με το επίπεδο προόδου του. Ο καθένας ζει και λειτουργεί σ' αυτά τα επίπεδα μόλις αναπτύξει τους αντίστοιχους φορείς συνείδησης. Η Αύρα μας δείχνει αυτό ακριβώς που είμαστε. Καθώς προοδεύουμε στην ζωή, προσθέτουμε πάνω της ποικίλα χαρακτηριστικά. Όταν η ευγένεια και τα ιδανικά κατευθύνουν τη ζωή μας, η Αύρα μας εξαγνίζεται και υφαίνεται ξανά σε μια ανώτερη ποιότητα.

Εξετάζοντας τον κόσμο μόνο με τα φυσικά μάτια θα τον βρούμε ελεεινό, υποβαθμισμένο και ανέλπιδο. Η ανώτερη όραση όμως αποκαλύπτει μια διαφορετική άποψη του ίδιου κόσμου. Υπάρχει άραγε φιλοσοφία για τη ζωή που να είναι πιο ελπιδοφόρα, πιο δυναμική και πιο χαρούμενη από αυτή;

Βιβλιογραφία:

- Besant Annie, "Ο Άνθρωπος και τα Σώματά του", Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1989.
- Πλάνας Γεώργιος, "Τα 3 κέντρα του Μυστηρίου", Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη, 2002.

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Wednesday 15 April 2015

Μετενσάρκωση... από την Σοφία των Σούφι


Ένα αφρισμένο ποτάμι έφτασε μια μέρα σε μια έρημο.

Με έκπληξη είδε πως δεν μπορούσε να τη διασχίσει!

Το νερό του εξαφανιζόταν όλο και πιο γρήγορα στη λεπτή άμμο!

Τότε φώναξε με απελπισία: ≪Η μοίρα μου είναι να περάσω αυτή την έρημο αλλά δεν ξέρω με ποιον τρόπο≫.

Αυτή είναι η κατάσταση του μαθητή που χρειάζεται δάσκαλο αλλά δεν μπορεί να εμπιστευθεί κανέναν.

Η παθητική ανθρώπινη κατάσταση. Η φωνή της Ερήμου απάντησε με την κρυφή γλώσσα της φύσης: 

-Ο άνεμος διασχίζει την έρημο. Το ίδιο μπορείς να κάνεις κι εσύ. 

-Όσο προσπαθώ, τόσο απορροφιέμαι στην άμμο. Ακόμα και αν ριχτώ όλο στην έρημο, δεν μπορώ να διασχίσω παρά μια ελάχιστη απόσταση, είπε το ποτάμι. 

-Ο Άνεμος δε ρίχνεται ενάντια στην άμμο της ερήμου, του απάντησε η φωνή. 

-Ναι, αλλά ο άνεμος μπορεί να πετάει, ενώ εγώ δεν μπορώ. 

-Σκέφτεσαι με λαθεμένο τρόπο. Το να προσπαθήσεις να πετάξεις είναι παραλογισμός. Άφησε τον Άνεμο να σε μεταφέρει πάνω από την άμμο. 

-Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; είπε το ποτάμι. 

-Άφησε τον εαυτό σου να απορροφηθεί από τον Άνεμο. Το ποτάμι όμως απάντησε ότι δεν ήθελε να χάσει την ατομικότητά του. 

-Αν το κάνω αυτό, ίσως να μην υπάρξω ποτέ ξανά, είπε. 

-Αυτό, απάντησε η Άμμος, είναι μια μορφή λογικής. Όμως δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Όταν ο Άνεμος απορροφήσει το νερό σου, θα το μεταφέρει πάνω από την έρημο και έπειτα θα το ξαναρίξει σαν βροχή. Η βροχή θα γίνει και πάλι ένα ποτάμι. 

-Πώς μπορώ να βεβαιωθώ ότι αυτό είναι αλήθεια; ρώτησε το ποτάμι. 

-Αλήθεια είναι. Και οφείλεις να το πιστέψεις. Διαφορετικά θα σε ρουφήξουν οι άμμοι, για να σχηματίσεις μετά από μερικά εκατομμύρια χρόνια ένα τέλμα.

-Αλλά αν αφεθώ στον άνεμο, θα μείνω το ίδιο ποτάμι πού είμαι τώρα; ρώτησε το ποτάμι. 

-Σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να μείνεις το ίδιο ποτάμι που είσαι σήμερα. Δεν έχεις τη δυνατότητα εκλογής. Απλώς φαίνεται ότι την έχεις. Ο Άνεμος θα μεταφέρει την ουσία σου, το λεπτότερο μέρος σου. Όταν γίνεις ξανά χείμαρρος στο βουνό, πέρα από τις άμμους, οι άνθρωποι θα σε φωνάζουν με διαφορετικό όνομα. Εσύ όμως θα ξέρεις πώς ουσιαστικά θα είσαι ο ίδιος. Σήμερα αποκαλείς τον εαυτό σου σαν τάδε ποτάμι, επειδή δεν ξέρεις ποιο μέρος σου είναι ή πραγματική σου ουσία.

Έτσι το ποτάμι πέρασε την έρημο αφήνοντας τον εαυτό του να ανυψωθεί στην αγκαλιά του φιλόξενου Άνεμου. Αυτός το περισυνέλεξε αργά και προσεκτικά και έπειτα το εναπόθεσε ευγενικά και στοργικά πάνω στα βουνά μιας μακρινής χώρας.

-Τώρα, είπε το ποτάμι, έμαθα την αληθινή μου οντότητα!

Είχε όμως ένα ερώτημα, που πάφλαζε μέσα του, καθώς κυλούσε: ≪Γιατί δεν μπορούσα να το σκεφτώ από μόνος μου;

Γιατί έπρεπε να μου το πουν οι Άμμοι; Τι θα συνέβαινε αν δεν είχα δώσει προσοχή στις Άμμους;≫

Ξαφνικά μια μικρή φωνή του απάντησε. Προερχόταν από έναν κόκκο άμμου.

-Μόνο οι Άμμοι ξέρουν, γιατί το έχουν δει να συμβαίνει.

Η έκτασή τους είναι μεγάλη. Από το ποτάμι μέχρι το βουνό. Αποτελούν τον κρίκο. Και πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους, όπως και καθετί άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να ταξιδέψει το ποτάμι της ζωής, είναι γραμμένος στις Άμμους.

Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...