Thursday 9 July 2015

Η Κομφουκιανική φιλοσοφία


Η προσωπικότητα του Κουγκ Φου Τσε, ή Κομφούκιου στη λατινική του μεταγλώττιση, είναι μια από τις σημαντικότερες στην ιστορία της Κινέζικης Φιλοσοφίας και ακόμα και σήμερα οι ιδέες και οι συμβουλές του εμπνέουν τη συμπεριφορά και τη φιλοσοφική διαμόρφωση εκατομμυρίων νέων στην Κίνα αλλά και πολλών ειλικρινών ερευνητών της αλήθειας και του "ορθού τρόπου του ζην" σε όλο τον κόσμο. Μερικές από τις ιδέες που θεμελιώνει, κυρίως στην κοινωνικοπολιτική κατεύθυνση, δεν μπόρεσαν ακόμα να εφαρμοστούν, αλλά εξακολουθούν να είναι "κατευθυντήριο φως" για τις γενιές του σήμερα και του μέλλοντος, όχι μόνο της Ανατολής μα και του υπόλοιπου κόσμου γενικότερα.

Με τον Κομφούκιο η φιλοσοφία ανεξαρτητοποιείται πλήρως από τη γραφειοκρατία της Αυλής, γιατί ως εκείνη την εποχή οι φιλόσοφοι, όπως και οι λόγιοι και οι καλλιτέχνες, ήταν μορφωμένοι αριστοκράτες της Αυλής, εκείνοι δηλαδή που είχαν πρόσβαση στα αρχεία και τις βιβλιοθήκες των Ανακτόρων. Την εποχή του Κομφούκιου, λόγω κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων, οι λόγιοι αριστοκράτες αναγκάστηκαν να φύγουν από τα παλάτια και να ανοίξουν ιδιωτικές σχολές για να αποκτήσουν τα προς το ζειν. Αυτοί οι παράγοντες ήταν κυρίως η προοδευτική παρακμή της βασιλικής εξουσίας και η ανάπτυξη ανεξάρτητων φεουδαρχικών κρατών, που είχε σαν συνέπεια τη μείωση των αυλικών αξιωμάτων και της γραφειοκρατίας καθώς και την κατάργηση του κληρονομικού δικαιώματος των κρατικών αξιωμάτων. Με την απομάκρυνσή τους από την αποπνικτική ατμόσφαιρα των ανακτόρων και την ίδρυση δικών τους σχολών, οι λόγιοι και οι φιλόσοφοι αισθάνθηκαν πλέον ελεύθεροι ν' αναπτύξουν τις ιδέες τους όπως έκριναν οι ίδιοι, χωρίς να περιορίζονται από τις κρίσεις και τα συμφέροντα του βασιλιά και των ανωτέρων αξιωματούχων της αυλής. Ένας από αυτούς τους αριστοκράτες φιλοσόφους ήταν ο Κομφούκιος, που υπήρξε ο πρώτος μη γραφειοκράτης-αυλικός δάσκαλος στη χώρα του.

Πηγές για τη ζωή και τα έργα του Κομφούκιου είναι το δικό του βιβλίο "Ανάλεκτα" αλλά και το τεράστιο εγκυκλοπαιδικό έργο "Τα Ιστορικά Χρονικά" του Σου Μα Τσιεν, που έζησε γύρω στον 2ο αιώνα π.Χ. Επίσης σημαντικά στοιχεία για τον μεγάλο φιλόσοφο βρίσκουμε και στα έργα των οπαδών της Σχολής του, όπως είναι ο Μέγκιος και ο Χσουν Τσε, αλλά και των αντιπάλων της, όπως είναι ο Μο Τσε (479-381 π.Χ.) και ο Χαν Φέι Τσε του 3ου αι. π.Χ. ή ακόμα και στο έργο του Ταοϊστή φιλοσόφου Τσουάνγκ Τσε.

Ο Κομφούκιος, σύμφωνα με την αποδεκτή παράδοση, γεννήθηκε το 551 π.Χ. στο χωριό Τσου του κρατιδίου Λου όταν η δυναστεία των Τσόου βρισκόταν προς το τέλος της. Η οικογένειά του καταγόταν από τον υποκόμη Βέι που ήταν ο μικρότερος γιός του τελευταίου βασιλιά Σανγκ, ο οποίος είχε παραδώσει την εξουσία στον πρώτο βασιλιά της δυναστείας Τσόου, τον Βου (1122-1116 π.Χ.) και στο θείο του, τον Δούκα του Τσόου, που όπως είδαμε επεξεργάστηκε τα εξάγραμμα του Ι Τσινγκ και τον οποίο τόσο εκτιμούσε ο Κομφούκιος. Σύμφωνα με μια εσωτερική παράδοση, ο Κομφούκιος ήταν η μετενσάρκωση του Δούκα του Τσόου έξι αιώνες αργότερα.

Από μικρό παιδί ο Κομφούκιος έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τα παλιά έθιμα και τις αρχαίες ιεροτελεστίες της Κίνας, τις οποίες και τελούσε ο ίδιος -μιμούμενος τους ιερείς - καθώς έπαιζε μικρός. Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε πολύ έντονα με τη μελέτη της αρχαιότητας, των παλιών συγγραμμάτων της ιστορίας και της φιλοσοφίας και η φήμη του ως μεγάλου διδασκάλου διαδόθηκε γρήγορα, όχι μόνο στο κρατίδιο του Λου αλλά και σε όλη την Κίνα. Σκοπός του, με την ίδρυση της Σχολής του, δεν ήταν μόνο να διαμορφώσει τους νέους που έρχονταν κοντά του από τις διάφορες περιοχές της Κίνας, αλλά και να προκαλέσει το ενδιαφέρον των Αρχόντων για τις φιλοσοφικές του θεωρίες σχετικά με την ιδανική διακυβέρνηση του κράτους, με σκοπό να μπει στην υπηρεσία ενός από τους βασιλιάδες και να μπορέσει έτσι να τις θέσει σε εφαρμογή, όπως θα επιχειρήσει έναν αιώνα αργότερα στην Ελλάδα ο Πλάτωνας. Όμως η υπερβολική του ευσυνειδησία δεν του το επέτρεψε και τα κρατικά αξιώματα που ανέλαβε ήταν σχετικά ασήμαντα για την επίτευξη ενός τέτοιου ονείρου. Ο ίδιος έλεγε με πίκρα: "Αχ, δεν βρήκα κανέναν ακόμη που ν’ αγαπά την αλήθεια τόσο όσο αγαπά τις ωραίες γυναίκες!", εννοώντας την έκλυση των ηθών των Κινέζων ηγεμόνων. Χρόνια όμως μετά το θάνατό του μερικοί μαθητές του έγιναν σύμβουλοι βασιλέων και κατάφεραν να εφαρμόσουν εν μέρει τις φιλοσοφικές πολιτικές του ιδέες.

Μετά από διάφορες προσπάθειες για την εφαρμογή των ιδεών του στην πράξη, τις οποίες έκανε ταξιδεύοντας στην Κίνα και ερχόμενος σε επαφή με διάφορους άρχοντες, επέστρεψε απογοητευμένος στην πατρίδα του και περιορίστηκε στη μετάδοση των ιδεών του μέσω της διδασκαλίας.

Ο Κομφούκιος ασχολήθηκε και με την επανέκδοση των αρχαίων ιερών κειμένων, μερικά από τα οποία έφθασαν μέχρι την εποχή μας χάρη στην προσπάθειά του. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε πολύ με το Ι Τσινγκ και σχετικά μ’ αυτό λέει ο ίδιος στα «Ανάλεκτά» του: "Αν μου δίνονταν μερικά ακόμα χρόνια ζωής, θα τα’ αφιέρωνα στη μελέτη του Ι Τσινγκ με την ελπίδα ότι έτσι θ’ απέφευγα να περιπέσω σε μεγάλα σφάλματα".

Για την προσωπικότητά του προκύπτουν μερικά στοιχεία από τα «Ανάλεκτα», όπου περιγράφει ο ίδιος τον εαυτό του: "...απλός και συμπαθής στις ελεύθερες ώρες του..." και "...καλοκάγαθος και σταθερός, επιβλητικός, όχι όμως και αυστηρός, αξιοπρεπής και ευχάριστος. Ανέμενε τον δέοντα σεβασμό από τους άλλους και πίστευε ότι έπρεπε να συμπεριφέρεται με αξιοπρέπεια ανάλογη με τη θέση του". Ήταν ισορροπημένος χαρακτήρας και καθόλου δογματικός. Λέγεται ότι το ανάστημά του ήταν ασυνήθιστο για τους Κινέζους και οι ερευνητές το υπολογίζουν σε 1,92 μέτρα. Μετά το θάνατό του τού έκτισαν ναό και καθιερώθηκαν επίσημα λατρευτικές θυσίες προς τιμήν του τρεις φορές το χρόνο. Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα και αργότερα θεοποιήθηκε και καθιερώθηκε η λατρεία του σε όλες τις επαρχίες της Κίνας με αυτοκρατορικό διάταγμα του 555 μ.Χ. Ακόμα και μέχρι το 1906, πριν από την πτώση του αυτοκρατορικού θεσμού, λατρευόταν ως θεός, ισάξιος με τον Ουρανό και τη Γη.

Η Φιλοσοφία του

Ο Κομφούκιος είχε μεγάλο Ηθικό υπόβαθρο και αυτό το στοιχείο χαρακτηρίζει όλη του τη φιλοσοφία. Υπήρξε αφοσιωμένος στο ιδανικό μιας κοινωνίας βασισμένης στην Ηθική και στους πανάρχαιους τελετουργικούς κανόνες, όπου όλοι θα συνεργάζονταν οικειοθελώς και όχι με εξαναγκασμό. Στην όλη ιδιοσυγκρασία του και στις ιδέες του βρίσκεται έντονα και καθαρά το στοιχείο της 7ης Ακτίνας, της Τελετουργικής Μαγείας (την οποία εξηγήσαμε στο βιβλίο "Τα Τρία Κέντρα του Μυστηρίου", εκδ. Νέα Ακρόπολη), κύριο εκπρόσωπο της οποίας μπορούμε να θεωρήσουμε, στο μακρινό παρελθόν, αυτόν το φιλόσοφο.

Μια από τις κύριες φιλοσοφικές ιδέες του Κομφουκιανισμού είναι η έννοια της Ανθρωπιάς ή Τζεν (JEN), που πρέπει να διαποτίζει όλες τις ανθρώπινες πράξεις για να μπορεί να λειτουργεί σωστά κάθε κοινωνική σχέση. Η έννοια της ανθρωπιάς στον Κομφούκιο αντικαθιστά κατά κάποιο τρόπο την αναγκαιότητα του εξωτερικού νόμου. Όταν υπάρχει ανθρωπιά δεν χρειάζεται να επιβληθεί ο νόμος, γιατί οι κοινωνικές και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν βασίζονται πια σε "αμοιβές και τιμωρίες" αλλά στην καλή θέληση και την αγάπη. Έτσι η ανθρωπιά οδηγεί στην άλλη μεγάλη αρετή, που για τον Κομφούκιο είναι η Σου, η αμοιβαιότητα. Όταν μια φορά του ζήτησαν να συνοψίσει τον ηθικό του κώδικα σε μια λέξη, αυτός είπε τη λέξη "Σου", που σημαίνει όχι μόνο αμοιβαιότητα, αλλά και μεγαλοψυχία, δηλαδή ότι πρέπει ο καθένας ν’ ακολουθήσει ελεύθερα την ανώτερη φύση του.

Πέντε είναι ακόμη οι αρετές που χαρακτηρίζουν τον ηθικό Κώδικα του Κομφούκιου: η καλοσύνη, η ευθύτητα, η ευπρέπεια, η φρόνηση και η ειλικρίνεια. Και ο ηγεμόνας πρέπει να είναι για το λαό του παράδειγμα αυτών των αρετών. Από την αρετή του ηγεμόνα θα εξαρτηθεί η ευημερία της χώρας του και του λαού του. Και με το παράδειγμά του ο κάθε πολίτης θα τείνει να γίνει και ο ίδιος ενάρετος. Για την Κομφουκιανική φιλοσοφία ο πιο ταιριαστός χρυσός κανόνας είναι αυτός που λέει: "Κάθε βελτίωση της κοινωνίας αρχίζει μ’ αυτήν του ανθρώπου".

Η φιλοσοφία του Κομφούκιου, έντονα διαποτισμένη από κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον και ηθική θεώρηση, αποτελεί σημαντικό σταθμό για τη διαμόρφωση του ορθού ανθρώπου που επιχειρεί πρόσβαση στον πνευματικό κόσμο του Εσωτερισμού και στη διάσταση της Υπερβατικής Ηθικής, της αδέσμευτης από μεταβλητούς και παροδικούς νόμους, που ο Κομφούκιος μάς προσδιορίζει με την έννοια της Τζεν και κυρίως της Σου.

Επιδιώκοντας την άσκηση αυτής της πρακτικής και ηθικής άποψης του φιλοσοφικού στοχασμού, ο Κομφούκιος απέφευγε γενικά ν’ ασχοληθεί στις διδασκαλίες του με υψηλές μεταφυσικές έννοιες και όταν το έκανε, αναγκασμένος από τους μαθητές του, ήταν πάντα λακωνικός και απόκρυφος. Ωστόσο, από τη φιλοσοφία του συμπεραίνουμε ότι πίστευε στη μεταθανάτια ζωή της ανθρώπινης ψυχής -και γι’ αυτό δικαιολογούσε την προσφορά θυσιών στους νεκρούς- καθώς και στην ύπαρξη ενός υπέρτατου Όντος, που το ταύτιζε με την Δύναμη του Ουρανού και εκφραζόταν με την έννοια του Ταό. Ποτέ δεν έδωσε ο Κομφούκιος σαφή ορισμό για το τι εννοούσε με τη λέξη Ταό, αλλά συμπεραίνουμε ότι γι’ αυτόν ήταν ο Δρόμος του Ουρανού, ένα είδος "ηθικής προσταγής" που ακολουθεί πάντα ο Ανώτερος άνθρωπος.

Ανώτερος Άνθρωπος είναι αυτός που, κατά τον Κομφούκιο, έχει μέσα του κυρίως τις αρετές της Ορθότητας, της Aνθρωπιάς και της Eυπρέπειας. Στα «Ανάλεκτα» του Κομφούκιου υπάρχουν πολλές αναφορές για τον Ανώτερο Άνθρωπο που καθορίζουν ακριβώς τα χαρακτηριστικά του. Όμως θα μπορούσαμε όλες να τις συνοψίσουμε σ’ αυτήν τη φράση του: "Ο Ανώτερος Άνθρωπος σέβεται την Εντολή του Ουρανού"

Συνέχεια. . . »

Wednesday 8 July 2015

Να παίρνεις την ευθύνη


Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη, μάθε να κοιτάς στα μάτια τον εαυτό σου. Μην αποφεύγεις αυτό το βλέμμα, είναι το βλέμμα της ευθύνης. Της ευθύνης για αυτό που είσαι, αυτό που έγινες…

Ναι, εσύ έχεις την ευθύνη. Όχι για τη σάρκα σου, αλλά για το βλέμμα των ματιών σου, την καθαρότητά τους, τον τρόπο που κοιτάζεις. «Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής», πόσο χιλιοειπωμένη φράση! Κι όμως, απόλυτα ορθή. Κατά συνέπεια, η αντανάκλαση των ματιών σου στον καθρέφτη, είναι η πιο χειροπιαστή έκφραση της εικόνας που έχεις για εσένα, για την ψυχή σου…

Και πιο είναι, τελικά, το χειρότερο συναίσθημα που μπορείς να αναγνωρίσεις κοιτώντας βαθιά μέσα στα μάτια σου; Ο χειρότερος αντικατοπτρισμός είναι αυτός της αυτολύπησης… Άσχημη αίσθηση, σε κάνει να μουδιάζεις όταν το συνειδητοποιείς. Και τότε αναρωτιέσαι τι έφταιξε, για ποιο λόγο έφτασες να σκέφτεσαι ότι είσαι ένα πλάσμα βουτηγμένο στη θλίψη, που έχει βιώσει τη ζωή από την άσχημη και σκοτεινή πλευρά της. Αναρωτιέσαι γιατί μετατράπηκες σε σκιά του εαυτού σου και έρμαιο των εξωτερικών παραγόντων που περικλύουν τη ζωή σου. Ξέρεις το λόγο κατά βάθος…

Απαρνήθηκες την ευθύνη, «θυματοποιώντας» τον εαυτό σου σε κάθε δυσκολία που ερχόταν στο δρόμο σου. Και έτσι , προσπαθώντας απελπισμένα να αποτινάξεις την ευθύνη από εσένα, τοποθέτησες σταδιακά τον εαυτό σου σε μια μόνιμα αδύναμη θέση. Τώρα που βλέπεις καθαρά την αιτία, μάθε λοιπόν να παίρνεις την ευθύνη. Για όλα. Ήταν επιλογές σου άλλωστε. Άλλες σωστές, άλλες ανούσιες, επιπόλαιες, λανθασμένες. Ό,τι κι αν σου συνέβη, άμεσα ή έμμεσα εσύ το επέλεξες.
Μη θρηνείς τα λάθη σου, δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο αναγνώρισέ τα. Μην επιρρίπτεις πουθενά αλλού τις ευθύνες παρά μόνο σε εσένα, τους άλλους δεν μπορείς να τους ελέγξεις, αυτό δεν είναι το δικό σου το κομμάτι. Μόνο τα δικά σου λάθη να σε αφορούν… Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις που πραγματικά είσαι απόλυτα αναίτιος για κάτι που βιώνεις, στο τέλος η ευθύνη για την μετέπειτα κατάστασή σου είναι μόνο δική σου.

Όπως είπε και ο σπουδαίος διανοητής του 20ου αιώνα Βίκτωρ Φρανκλ: “Η τελευταία από τις ανθρώπινες ελευθερίες είναι να επιλέξεις τη στάση σου στις συνθήκες που παρουσιάζονται κάθε φορά”. Συνεπώς, κάθε στιγμή, σε κάθε σου απόφαση, ήσουν ελεύθερος να διαλέξεις μεταξύ δύναμης και «θυματοποίησης».

Να παίρνεις την ευθύνη της ζωής σου, να μην της δίνεις το χρώμα των εξωτερικών παραγόντων που την περιτριγυρίζουν. Δεν είσαι το άβουλο θύμα που σε βολεύει να πιστεύεις, αλλά ο θύτης που καταδικάζει την ψυχή του σε δυστυχία. Και είναι ιδιαίτερα ελκυστική η ιδέα του θύματος, το ξέρεις… Έτσι δεν χρειάζεται να αλλάξεις κάτι σε εσένα, πάντα το φταίξιμο για την κατάστασή σου θα βρίσκεται κάπου αλλού. Δελεαστικό σίγουρα, αλλά επιβάλλεται να το αφήσεις στην άκρη και αυτό επιτυγχάνεται μόνο τη στιγμή που αναλαμβάνεις εσύ εξ’ ολοκλήρου τα ηνία…

Θυμήσου, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη να ψιθυρίσεις στο είδωλό σου: «Παίρνω την ευθύνη για όλα και συνεχίζω». Χρέος σου είναι θωρακίσεις τον εαυτό σου, καθώς «τα πάντα ρει» -δεν μπορείς να το αποφύγεις, είναι νόμος της φύσης. Τα λάθη έγιναν. Έγιναν-χρόνος παρελθοντικός. Τα γνώρισες, τα βίωσες, συμφιλιώθηκες μαζί τους, έμαθες όσα έπρεπε να σε διδάξουν για να προχωρήσεις στο τώρα. Δεν έχουν πλέον θέση στο παρόν σου, δεν έχουν πλέον θέση στον καθρέφτη σου, στα μάτια σου, στην ψυχή σου…

Πηγή: enallaktikidrasi.com
Συνέχεια. . . »

Tuesday 7 July 2015

Η αντίληψη της πραγματικότητας μέσω των 5 αισθήσεων είναι ανεπαρκής


«Η εικόνα που σχηματίζει ο άνθρωπος γι’αυτό τον κόσμο μέσα από την εμπειρία των πέντε αισθήσεων δεν είναι πλέον επαρκής και, σε πολλές περιπτώσεις, ούτε καν έγκυρη».

Αυτή τη στιγμή, ο πλανήτης που θεωρείτε σπίτι σας περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του με ταχύτητα περίπου 1.500 χιλιομέτρων την ώρα, και επιπλέον κινείται γύρω από τον ήλιο με την απίστευτη ταχύτητα των 107.000 χιλιομέτρων την ώρα. Όμως, αν εξαιρέσουμε την περίπτωση που έχουμε κατεβάσει μερικές μπίρες, δεν αντιλαμβανόμαστε αυτή την κίνηση. Αυτό είναι ένα μικρό μόνο παράδειγμα του πώς παραμορφώνουμε την πραγματικότητα.

Τελικά προκύπτει ότι σχεδόν όλες οι έννοιες και οι κρίσεις που θεωρούμε δεδομένες είναι παραμορφώσεις της αλήθειας. Από πολύ μικρή ηλικία -κάπου κοντά στη γέννηση- ο νους μας καθιερώνει ένα πρότυπο αντίληψης και έπειτα αρχίζει να φιλτράρει και να απορρίπτει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Με άλλα λόγια, «βιώνουμε» μόνο τα πράγματα που συμφωνούν με την πολύ περιορισμένη μας αντίληψη.

Μία κοπέλα από τις Φιλιππίνες μου είπε πως όταν ήρθε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, πέρασαν εβδομάδες, αν όχι μήνες, μέχρι να προσέξει για πρώτη φορά ότι μερικοί άνθρωποι εδώ είχαν κόκκινα μαλλιά – και ανάμεσα τους ήταν άνθρωποι που γνώριζε και τους έβλεπε τακτικά. Τα κόκκινα μαλλιά δεν ταίριαζαν με όσα είχε μάθει να βλέπει και να αναμένει. Έτσι, για αρκετούς μήνες ήταν υποκειμενικά «τυφλή» στα κόκκινα μαλλιά, και τους απέδιδε το καστανό χρώμα που είχε συνηθίσει στη χώρα της.

Οι επιστήμονες ξέρουν τώρα ότι ο εγκέφαλος λαμβάνει 400 δισεκατομμύρια «μπιτ» πληροφοριών κάθε δευτερόλεπτο. Για να σας δώσω μία ιδέα για την ποσότητα αυτών των πληροφοριών, σκεφτείτε το εξής: θα χρειάζονταν σχεδόν 600.000 βιβλία μέσου μεγέθους για να τυπωθούν μόνο 400 δισεκατομμύρια μηδενικά. Με άλλα λόγια, η πραγματικότητα είναι αχανής. Τι κάνουμε, λοιπόν; Αρχίζουμε να τα κοσκινίζουμε. Αρχίζουμε να τα περιορίζουμε, θα πάρω εκείνη την πληροφορία εκεί και, χμ… ας δούμε, ναι, ταιριάζει μια χαρά με όλη αυτή τη σαπουνόπερα που έχω φτιάξει αυτό τον καιρό για το αντίθετο φύλο.

Τελικά περιορίζουμε αυτές τις πληροφορίες στον πενιχρό αριθμό των 2.000 μπιτ πληροφοριών. Όμως, υποκλιθείτε παρακαλώ, γιατί ακόμη και αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Μιλάμε για 2.000 μπιτ πληροφοριών κάθε δευτερόλεπτο. Όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτά που επιλέγουμε να αντιληφθούμε είναι μόνο το μισό του ενός εκατομμυριοστού τοις εκατό των όσων πραγματικά υπάρχουν.

Ας προσποιηθούμε ότι κάθε κουκίδα που κάνουμε με τη μύτη ενός στυλό είναι ένα μπιτ πληροφορίας. Έχω κάνει εξάσκηση, ωστόσο ο μεγαλύτερος αριθμός κουκκίδων που μπορώ να κάνω σε ένα δευτερόλεπτο είναι πέντε. Όμως ας φανούμε γενναιόδωροι και ας δεχτούμε ότι εσείς τα καταφέρνετε καλύτερα. Ας πούμε ότι μπορείτε να κάνετε δέκα κουκκίδες το δευτερόλεπτο. Είπαμε, θεωρούμε ότι κάθε κουκκίδα είναι ένα μπιτ πληροφορίας. Για να φτιάξετε τόσες κουκκίδες για όσα μπιτ επεξεργάζεται ο εγκέφαλος σε ένα δευτερόλεπτο θα χρειαστείτε σχεδόν τριάμισι λεπτά με τη δική σας πολύ ανώτερη ταχύτητα των δέκα κουκκίδων το δευτερόλεπτο. Βέβαια, για να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες (400 δισεκατομμύρια κουκκίδες), θα χρειαζόταν 821 χρόνια!

Ο εγκέφαλος μας εξετάζει συνεχώς τις πιθανότητες και διαλέγει ποιες πληροφορίες θα «δει» και θα πιστέψει. Από τεμπελιά και μόνο, τα πράγματα που επιλέγουμε να αντιληφθούμε -και μην έχετε καμία αμφιβολία γι’ αυτό… πρόκειται για επιλογή- είναι αυτά που γνωρίζουμε ήδη. Είναι πράγματα για τα οποία αποφασίσαμε στο μακρινό παρελθόν. Βλέπουμε, νιώθουμε, γευόμαστε, αγγίζουμε και μυρίζουμε όχι τον πραγματικό κόσμο, αλλά μία δραστικά περιληπτική εκδοχή του, μία εκδοχή που κυριολεκτικά σκαρώνει ο εγκέφαλος μας. Τα υπόλοιπα μας προσπερνούν χωρίς καν να τα αντιληφθούμε. Ο Τζον Μάουνσελ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, λέει: «Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι βλέπουν αυτά που πραγματικά υπάρχουν, αλλά κάνουν λάθος».

Αφού ο εγκέφαλος μας αποφασίσει ποιες πληροφορίες θα δεχτεί, κατασκευάζει «γέφυρες» ανάμεσα σε διάφορους νευρώνες, «συνυφαίνοντας» τις νευρικές ίνες για να δημιουργήσει νευρικές διαδρομές. Ο μέσος άνθρωπος έχει 100 δισεκατομμύρια νευρώνες, ο καθένας με αμέτρητες προεκτάσεις, κι έτσι σε κάθε εγκέφαλο σχηματίζονται διαφορετικές διαδρομές ταχείας κυκλοφορίας. Ο χάρτης των νευρικών διαδρομών στον δικό σας εγκέφαλο και ο χάρτης στον εγκέφαλο, ας πούμε, του Τζόνι Ντεπ, διαφέρουν μεταξύ τους όσο οι χάρτες του Ουισκόνσιν και του Ρόουντ Άιλαντ.

Αφού σχηματιστούν οι διαδρομές ταχείας κυκλοφορίας, παύετε να ταξιδεύετε στην υπόλοιπη περιοχή. Η διαπολιτειακή οδός 70 στην πολιτεία όπου ζω, το Κάνσας, είναι το τέλειο παράδειγμα. Μπορεί να σας φανεί απίστευτο αλλά το Κάνσας -η πολιτεία που εμφανίζεται «ασπρόμαυρη» στο Μάγο του Οζ- στην πραγματικότητα έχει πολλά γεωγραφικά αξιοθέατα. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα μικροσκοπικό Γκραντ Κάνιον στη βορειοδυτική γωνία της πολιτείας και ένας τεράστιος επταώροφος σχηματισμός από ασβεστόλιθο, το Καστλ Ροκ (Βραχόκαστρο) κοντά στην πόλη του Κουίντερ.

Όμως, επειδή αυτοί που διασχίζουν το Κάνσας σπάνια βγαίνουν από τη διαπολιτειακή οδό, κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχουν αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί. Προσπερνούν κυριολεκτικά όλα αυτά τα όμορφα και σημαντικά αξιοθέατα και καταλήγουν στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι το Κάνσας είναι επίπεδο και βαρετό. Όμως δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.

Οι τοπογράφοι κατασκεύασαν τη διαπολιτειακή οδό 70 έτσι ώστε να ακολουθεί την πιο επίπεδη, γρήγορη και εύκολη διαδρομή. Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε και εμείς τις νευρικές διαδρομές μας, ακολουθώντας τις λιγότερο πολύπλοκες νευρωνικές διακλαδώσεις, αυτές από τις οποίες έχουμε περάσει πολλές φορές στο παρελθόν. Όμως, αυτά δεν μας δείχνουν την πραγματικότητα. Ούτε καν πλησιάζουν την πραγματικότητα. Και εμείς ούτε καν πλησιάζουμε να δούμε όλα όσα υπάρχουν. Βλέπουμε μόνο τριάμισι λεπτά, αντί για 821 χρόνια!

Οι δρόμοι και οι διαδρομές ταχείας κυκλοφορίας στον εγκέφαλο μας δημιουργούνται πολύ νωρίς. Όταν γεννιόμαστε, όλες οι δυνατότητες υπάρχουν. Ας πάρουμε τη γλώσσα, για παράδειγμα. Κάθε νεογέννητο έχει την ικανότητα να προφέρει κάθε ήχο σε κάθε γλώσσα της γης. Έχει τη δυνατότητα να μάθει να προφέρει το ρολαριστό «ρ» της ισπανικής γλώσσας. Έχει επίσης τη δυνατότητα να μάθει να προφέρει τις τραχείς διφθόγγους των γερμανικών. Όμως, από πολύ νωρίς ο εγκέφαλος μας δημιουργεί νευρωνικές διαδρομές που ταιριάζουν με τους ήχους που ακούμε κάθε μέρα, εξαλείφοντας άλλους ήχους που χρησιμοποιούνται από άλλες γλώσσες.

Με την πιθανή εξαίρεση της Μπάρμπαρα Ουόλτερς, σχεδόν όλοι όσοι μιλούν αγγλικά μπορούν να προφέρουν τη φράση «Rolling Rock really rouses Roland Ratinsky». Όμως όταν ένας Κινέζος προσπαθήσει να μάθει αγγλικά, δεν έχει πια τις απαραίτητες νευρωνικές διαδρομές για να προφέρει σωστά τον ήχο «ρ», κι έτσι μετατρέπει τον ήχο «ρ» σε «λ». Για να μη νομίσει κανείς ότι έχω εθνοκεντρικές αντιλήψεις, θα πρέπει να προσθέσω ότι έχω προσπαθήσει να προφέρω μερικές από εκείνες τις τραχείς γερμανικές λέξεις, αλλά ανακάλυψα ότι οι γερμανικές νευρωνικές διαδρομές μου ήταν σε άθλια κατάσταση.

Ίσως το καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβετε πώς ο νους σας δημιουργεί το δικό του παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας είναι τα απλά όνειρα που βλέπουμε κάθε βράδυ. Λόγου χάρη, μπορεί να δείτε να σας χτυπά την πόρτα ένας γνωστός δημοσιογράφος και να σας κάνει ένα σωρό ερωτήσεις που σας φέρνουν σε δύσκολη θέση, και αυτή η κατάσταση να μοιάζει απόλυτα πραγματική. Όμως, αν ξαφνικά χτυπήσει το ξυπνητήρι, ο δημοσιογράφος και η συνέντευξη χάνονται σαν σαπουνόφουσκα.

Οι νευρωνικές διαδρομές μας επαναλαμβάνουν συνεχώς όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν. Σαν τρίχρονο παιδί που επιμένει να βλέπει τη Μικρή Γοργόνα ξανά και ξανά και ξανά, γαντζωνόμαστε στις διαστρεβλωμένες ψευδαισθήσεις μας και δεν λέμε να τις αφήσουμε. Κάτω τα χέρια από τις ψευδαισθήσεις μου! Παρόλο που αυτό μας κάνει δυστυχισμένους, προτιμάμε να εναποθέτουμε την πίστη μας σε αυτή την καταστροφή που έχουμε κατασκευάσει οι ίδιοι.

Συνέχεια. . . »

Monday 6 July 2015

10 τρόποι να απελευθερωθείτε από τους φόβους σας


Αναγνωρίστε το φόβο σας. 

Είναι η αφετηρία για να τον ξεπεράσετε. Όταν βρείτε ποιος είναι μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτόν. Φοβάστε μη χάσετε τη δουλειά σας; Το θάνατο; Μήπως πληγωθείτε; Την εγκατάλειψη; Την αποτυχία; Το άγνωστο; Η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για να απαγκιστρωθεί ο φόβος από εσάς και την πραγματικότητα.

Μην τον κρατάτε μέσα σας. 

Τα να καταγράψετε το φόβο σας σε ένα χαρτί είναι ένας δραστικός τρόπος για να τον βγάλετε από το μυαλό και τη ζωή σας. Μπορεί να ανακαλύψετε ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνετε για να διαλύσετε τον φόβο είναι να τον εκφρασετε και να τον μοιραστείτε Άλλοι φόβοι μπορεί να χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση και να χρειαστείτε βοήθεια επαγγελματία ψυχαναλυτή.

Μιλήστε γι΄αυτόν 

Η εξωτερίκευση του φόβου μπορεί να τον κάνει να φαίνεται λιγότερο απειλητικός

Μάθετε για τα πράγματα που φοβάστε. 

Η αβεβαιότητα αποτελεί βασικό συστατικό του φόβου. Κατανοώντας τι είναι αυτό που φοβάστε κάνετε ένα σημαντικό βήμα για να το ξεπεράσετε.

Βρείτε κάποιον που δε φοβάται

Αν υπάρχει κάτι που φοβάστε εντοπίστε κάποιον που δεν το φοβάται και περάστε χρόνο μαζί του. Θα είναι πολύ πιο εύκολο να το ξεπεράσετε αν τον έχετε στο πλάι σας.

Εξασκηθείτε

Αν φοβάστε να δοκιμάσετε κάτι γιατί σας φαίνεται τρομακτικό ή δύσκολο ξεκινήστε με μικρά βήματα και προχωρήστε αργά. Αποκτώντας σιγά σιγά οικειότητα με αυτό που σας φοβίζει θα το αντιμετωπίσετε πιο εύκολα.

Παίξτε παιχνίδια με το μυαλό σας.

Αν φοβάστε να μιλήσετε μπροστά σε κόσμο αυτό πιθανότατα συμβαίνει επειδή σκεφτεστε ότι θα σας κρίνει. Προσπαθήστε να σκεφτείτε ότι όλοι είναι γυμνοί – το να είστε εσείς ο μόνος ντυμένος στο χώρο σας τοποθετεί σε ρόλο κριτή.

Μην εστιάζετε στη γενικότερη εικόνα 

Σκεφτείτε μόνο το βήμα που κάνετε κάθε φορά. Για παράδειγμα αν φοβάστε τα υψη μη σκέφτεστε κατευθείαν ότι βρίσκεστε στον 44ο όροφο ενός κτιρίου. Φανταστείτε πρώτα τον εαυτό σας να μπαίνει στην είσοδο.

Πηγή: newssalonika.blogspot.gr
Συνέχεια. . . »

Sunday 5 July 2015

Krishnamurti: Τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει την αγάπη, γιατί διαλύονται μέσα σ’ αυτήν τα πάντα!

Να είσαι πνευματικά ευέλικτη. Η δύναμη δεν βρίσκεται στο να είναι κανείς άκαμπτος και σταθερός, αλλά στο να είναι ευλύγιστος. Το ευλύγιστο δέντρο αντέχει στη θύελλα. Μάζεψε όλη τη δύναμη που δίνει ένας γρήγορος νους.

Η ζωή είναι παράξενη· συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένει κανείς, ώστε απλώς με το ν’ αντιστέκεται σ’ αυτά δεν πρόκειται να λύσεις κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται να έχει κανείς τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά.

Η ζωή είναι σαν μια κόψη ξυραφιού και πρέπει να περπατήσει κανείς πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι με εξαιρετική προσοχή και ευέλικτη σοφία.

Η ζωή είναι πολύ πλούσια, έχει τόσους πολλούς θησαυρούς κι εμείς την πλησιάζουμε με άδειες καρδιές· δεν ξέρουμε πώς να γεμίσουμε τις καρδιές μας με την αφθονία της ζωής. Ενώ είμαστε φτωχοί μέσα μας, όταν μας προσφέρονται τα πλούτη της τ’ αρνιόμαστε. Πάμε στο πηγάδι για νερό κρατώντας δαχτυλήθρα κι έτσι η ζωή καταντάει μια κακόγουστη υπόθεση, ασήμαντη και μικρή.

Η αγάπη είναι επικίνδυνο πράγμα· φέρνει τη μόνη επανάσταση που δίνει απόλυτη ευτυχία. Είναι τόσο λίγοι εκείνοι από μας που μπορούν ν’ αγαπούν· τόσο λίγοι εκείνοι που θέλουν ν’ αγαπούν.

Αγαπάμε βάζοντας όρους, κάνοντας την αγάπη ένα εμπορεύσιμο πράγμα. Έχουμε νοοτροπία παζαριού, αλλά η αγάπη δεν είναι εμπορεύσιμη, δεν είναι ένα απλό «πάρε-δώσε». Είναι μια κατάσταση ύπαρξης όπου όλα τα ανθρώπινα προβλήματα είναι λυμένα.
Τι υπέροχο μέρος που θα μπορούσε να είναι η γη με τόση πολλή ομορφιά που υπάρχει, τόσο μεγαλείο, τόση άφθαρτη ομορφιά! Είμαστε παγιδευμένοι στον πόνο και δεν νοιαζόμαστε να ξεφύγουμε απ’ αυτόν ακόμα κι όταν κάποιος μας δείχνει το δρόμο.

Δεν ξέρω, αλλά νιώθει κανείς να φλέγεται από αγάπη· υπάρχει μια άσβηστη φλόγα· νιώθει ότι έχει τόση πολλή απ’ αυτήν μέσα του, που θέλει να τη δώσει σε όλους· και το κάνει. Είναι σαν ένα ποτάμι που κυλάει με ορμή, που ποτίζει και δίνει ζωή σε κάθε πόλη και χωριό· μολύνεται από τις ανθρώπινες βρωμιές που πέφτουν σ’ αυτό, αλλά σύντομα τα νερά καθαρίζονται από μόνα τους και συνεχίζουν να τρέχουν. Τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει την αγάπη γιατί διαλύονται μέσα σ’ αυτήν τα πάντα: το καλό και το κακό· το άσχημο και το όμορφο.

Είναι το μοναδικό πράγμα που είναι αυτό το ίδιο αιωνιότητα.

Πηγή: espadozero.blogspot.gr
Συνέχεια. . . »

Saturday 4 July 2015

Ο Αληθινός Δρόμος των Αρχαίων


Όταν Ζεις στην Πραγματικότητα, Εδώ, Τώρα, δηλαδή σε μια συνεχή ανανεούμενη επαφή με τα πραγματικά συμβαίνοντα, Ζεις ουσιαστικά έξω από τον γραμμικό χρόνο της σκέψης, έξω από το παρελθόν, και το φανταστικό μέλλον.

Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεις Εδώ, Τώρα, την πλήρη πραγματικότητα της ζωής. Η ζωή σου ολοκληρώνεται σε Αυτή την Στιγμή που Ρέει Αιώνια. Η ζωή είναι ολοκληρωμένη Εδώ, Τώρα. Η ζωή δεν κατευθύνεται κάπου, δεν έχει παρελθόν, δεν έχει σκοπούς, και μέλλον. Αναβλύζει συνεχώς από την Πηγή της Αιωνιότητας, κι είναι Ολοζώντανη, Φρέσκια, Κάθε Στιγμή, στην Στιγμή που Ρέει Αιώνια, Χωρίς να Αλλοιώνεται… Αυτό σημαίνει, ταυτόχρονα, ότι η ζωή μπορεί να τελειώσει οποτεδήποτε, χωρίς «απώλειες»… υπάρχει απόλυτη αποδοχή του «θανάτου».

Όταν Βρεις, Εδώ, Τώρα, την Πλήρη Εκπλήρωση της ζωής δεν έρχεσαι από πουθενά, Είσαι ο Αιώνιος Άνθρωπος που Διαρκεί. Αυτός είναι ο Δρόμος των Αρχαίων Σοφών, της Ανατολής και της Δύσης.

Όλοι οι Σοφοί, Βρίσκουν, Εδώ, Τώρα, στην Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, την Διέξοδο από τον κόσμο της σκέψης και τον γραμμικό χρόνο. Σε μια τέτοια εμπειρία ζωής δεν στηρίζεσαι πλέον στο παρελθόν, σε γνώσεις, σε αντιλήψεις, σε δραστηριότητες.

Για να Ζεις στην Στιγμή, στην Αιώνια Στιγμή που Ρέει, έξω από την σκέψη και τον χρόνο, δεν χρειάζεται να πιστέψεις κάτι, δεν χρειάζεται να κάνεις κάποιες συγκεκριμένες τελετουργικές πράξεις ή να ασκήσεις κάποια θρησκευτική πρακτική. Απλά Είσαι Εδώ, Τώρα, Ξύπνιος. Για αυτό η Αληθινή Θρησκεία είναι πέρα από θρησκευτικά δόγματα και τελετουργικές πράξεις και θεατρικές μυήσεις που ασκούνται σε δήθεν εσωτερικές σχολές, πέρα από τεχνικές που διδάσκουν ανίδεοι στα μικρομάγαζα της ψευτοπνευματικότητας. Όλα αυτά είναι διανοητικά σκουπίδια, δεν είναι ο Αληθινός Δρόμος των Αρχαίων.

Πηγή: awakengr.com

Συνέχεια. . . »

Friday 3 July 2015

Μύθος και ψυχή: η εξέλιξη της συνειδητότητας


Εισαγωγή

Η Μυθολογία είναι η πιο αρχαία και ευρεία καταγραφή που διαθέτουμε σχετικά με το πνεύμα και τη φύση της ανθρωπότητας. Όσο περισσότερο είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε την προέλευση του είδους μας σε βάθος χρόνου, βρίσκουμε τον μύθο και τη μυθοπλασία ως τη θεμελιώδη γλώσσα μέσω της οποίας ο άνθρωπος σχετίζεται με το μυστήριο της ζωής και των ρευμάτων που προέρχονταν μέσα από τις εμπειρίες του. Ο κόσμος του μύθου διαθέτει τους δικούς του νόμους και τη δική του πραγματικότητα. Αντί οι έννοιες και τα γεγονότα να έχουν κάποιο λογικό νόημα, βρίσκουμε μοντέλα παράλογων σχημάτων λόγου των οποίων τα νοήματα πρέπει να διακρίνει ή να βιώσει ο συμμετέχων-παρατηρητής. Η ανακάλυψη αυτών των μοντέλων εννοιών είναι ό,τι εννοούσε ο Jung με τη συμβολική προσέγγιση της θρησκείας, της Μυθολογίας και του ονείρου.

Ο μύθος δεν λαμβάνεται υπόψη με κυριολεκτικό και συγκεκριμένο τρόπο όπως θα γινόταν με το σύνολο πεποιθήσεων μιας συγκεκριμένης θρησκείας, ούτε όμως μπορεί να απορριφθεί ως «ψευδαίσθηση», όπως συμβαίνει συχνά στους επιστημονικούς κύκλους. Αντιθέτως, πρέπει να προσεγγίσουμε τον μύθο συμβολικά, αφού αποκαλύπτει αιώνιες «αλήθειες» για την ψυχική ύπαρξη της ανθρωπότητας – για την αλήθεια της ψυχής. Η φράση «Μια φορά κι έναν καιρό» δεν σημαίνει «κάποια χρονική στιγμή» στην ιστορία, αλλά αναφέρεται σε γεγονότα που συμβαίνουν ανά τους αιώνιες, παντού και πάντοτε. Όλοι οι μύθοι αφορούν το σήμερα.

Κάθε βράδυ όταν κοιμόμαστε βυθιζόμαστε ξανά στην πηγή όλων των μυθολογικών εννοιών, δηλαδή το ασυνείδητο, που αποτελεί την προέλευση των ονείρων. Πολλά από τα παιχνίδια μας έχουν τις ρίζες τους στη Μυθολογία καθώς κι ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης τέχνης, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου περιστρέφονται γύρω από μυθολογικά θέματα.

Η συγκριτική μέθοδος αποτελεί το βασικό κλειδί για μια συμβολική κατανόηση της Μυθολογίας. Μέσα από αυτή ανακαλύπτουμε κάποια μοτίβα που επαναλαμβάνονται σε άλλους και διαφορετικούς πολιτισμούς που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους τόσο όσον αφορά την απόσταση όσο και τον χρόνο. Ο Jung ονόμαζε αυτά τα υποκείμενα μοτίβα «αρχέτυπα» από τις λέξεις «αρχή» που σημαίνει αρχέγονη και «τύπος» που σημαίνει τυπικό. Οι αρχετυπικές έννοιες ενσωματώνουν τα πιο βασικά στοιχεία της ανθρώπινης εμπειρίας και τραγωδίας κι εμφανίζονται τόσο ως έντονες εικόνες όσο και ως δυναμικά μοτίβα συμπεριφοράς.

Πρόκειται για ένα σύνολο ενστικτώδους ανθρώπινης λειτουργίας ανάλογη με την ενστικτώδη παρόρμηση που ωθεί, για παράδειγμα, τον φλώρο Βαλτιμόρης να χτίσει μια φωλιά που να μοιάζει με δάκρυ ή τον σολομό να επιστρέφει στο ρεύμα στο οποίο γεννήθηκε. Η γενικότητα αυτών των εικόνων προκύπτει από τις επαναλαμβανόμενες αντιδράσεις των ανθρώπων σε καταστάσεις και ερεθίσματα της ίδιας γενικής τάξης, που είναι όμοιες εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Οι αρχετυπικές έννοιες αντιπροσωπεύουν διάφορα βασικά στάδια της ζωής τα οποία συμβολίζονται από τον μύθο του Ήρωα. Ξεκινούν από ένα αρχικό στάδιο έλλειψης συνειδητότητας πριν ακόμα αφυπνιστεί το εγώ και οδηγούνται μέσα από διάφορα στάδια ηρωικού αγώνα σε μια τελική κατάσταση «ολότητας» ή ολοκλήρωσης, όταν πλέον η ζωή έχει φτάσει στο πλήρες δυναμικό της και η σχέση ανάμεσα στο ανθρώπινο και το θείο έχει αποκατασταθεί. Ο Jung αποκαλούσε αυτή τη διαδικασία «εξατομίκευση», δηλαδή μια διαδικασία όπου το άτομο γίνεται αυτό που είναι πραγματικά. Ο Jung πίστευε ότι αυτός ο «αληθινός εαυτός» είναι καθοριστικός παράγοντας στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου κι αποτελεί το κεντρικό αρχέτυπο της τάξης και της πληρότητας ανάμεσα σε άλλα αρχέτυπα. Ο Jung το ονόμασε Εαυτό.

Η αρχική εμβρυακή κατάσταση 

Στην αρχή της δημιουργίας πολλών μύθων βρίσκεται η έννοια μιας πρωτότυπης κατάστασης τελειότητας, πληρότητας και μακάριας δύναμης. Αυτό συχνά αναπαρίσταται ως ένας κύκλος, μια σπηλιά, μια λίμνη ή μια σφαίρα. Το κυρίαρχο αρχετυπικό σύμβολο είναι αυτό της αρχέγονης Θεάς Γης – η Μεγάλη Μητέρα που φροντίζει και προστατεύει. Υπάρχουν και πολλά άλλα σύμβολα που εκφράζουν αυτό το αρχέτυπο. Οτιδήποτε έχει μεγάλο μέγεθος και αγκαλιάζει ή περιέχει κάτι, όπως ένα δοχείο, ή που τυλίγει, προφυλάσσει και διατηρεί κάτι μικρό και εύθραυστο εκφράζει την έννοια της «αρχέγονης μητέρας.

Ένα πολύ συνηθισμένο σύμβολο είναι ο Ουροβόρος Όφις, ένα φίδι που έχει την ουρά στο στόμα του. Αυτά τα σύμβολα εκφράζουν μια παραδεισένια κατάσταση προτού εμφανιστεί οποιαδήποτε έννοια αυτάρκειας και αυτονομίας. Ο Κήπος της Εδέμ και η Χρυσή Εποχή, όταν η ανθρωπότητα ζούσε ενωμένη με τους Θεούς, εκφράζουν τη θεία πληρότητα και ολότητα και αποτελούν επιπλέον συνηθισμένα μοτίβα αυτής της ψυχολογικής κατάστασης.
Στη ζωή του ατόμου αυτός ο συμβολισμός αντιστοιχεί όχι μόνο στην κύηση του εμβρύου στη μήτρα της μητέρας, αλλά και στην κατάσταση της γενικότερης εξάρτησης του νεογνού από τη μητέρα του. Ψυχολογικά, τα σύμβολα αυτά εκφράζουν το στάδιο όπου το εγώ υπάρχει μόνο ως δυνατότητα ή το στάδιο όπου το εγώ κυριαρχείται από τα οικουμενικά ενστικτώδη πρότυπα της ανθρώπινης αντίδρασης απέναντι στον κόσμο ή μια κατάσταση όπου το άτομο εκφράζει λίγα ή και τίποτα ως μοναδικό ον.

Διαχωρισμός, δημιουργία και γέννηση της συνειδητότητας

Η Συγκριτική Μυθολογία μας διδάσκει ότι υπάρχει πάντα μια δημιουργική δύναμη ή έντονη σπουδαιότητα στην αρχική εμβρυακή κατάσταση, η οποία οδηγεί σε προβλήματα. Ο Ουροβόρος κύκλος ανοίγει και το φως γεννιέται στον κόσμο. Μια τυπική προσωποποίηση αυτής της παρόρμησης είναι το φίδι που δελεάζει την Εύα να παραβιάσει την παθητική εγκράτειά της στον Κήπο της Εδέμ ή εκείνη η σκοτεινή μορφή στα παραμύθια που προσπαθεί να δελεάσει τον ήρωα ή την ηρωίδα να σπάσει το κατεστημένο και να κάνει κάποια «κακή» πράξη.

Τέτοιες πράξεις οδηγούν στην εκδίωξη από τον Παράδεισο. Η προστασία που υπάρχει στην παιδική ηλικία καθώς και η ευχαρίστηση από το παρελθόν ή με ό,τι έχει επιτευχθεί είναι μορφές ενός Παραδείσου που χάνεται όταν η ζωή απαιτεί καινούριες αλλαγές.

Αυτή η διαδικασία ξεκινά με έναν καταστροφικό διαχωρισμό. Στον μύθο συχνά απεικονίζεται ως ο διαχωρισμός από τους γονείς. Ο Πατέρας Ουρανός και η Μητέρα Γη βρίσκονται αγκαλιασμένοι και ο κόσμος μένει στο σκοτάδι. Τα παιδιά τους πρέπει να τους χωρίσουν παρά τις κραυγές διαμαρτυρίας και τους θρήνους των γονέων τους. Μόνο τότε το φως εισέρχεται στον κόσμο. Αυτό το φως συμβολίζει τη συνειδητότητα. Μόνο υπό το φως της συνειδητότητας αποκτά ο άνθρωπος τη δυνατότητα να γνωρίζει. Ωστόσο, η απόκτησή της είναι μια προμηθεϊκή πράξη που υποβάλλει τον ήρωα στον κίνδυνο της τιμωρίας.

Όταν ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους Θεούς, η τιμωρία του ήταν να μείνει αλυσοδεμένος σε έναν βράχο όπου ένας αετός κατέτρωγε το συκώτι του κάθε βράδυ. Όταν ο Ίκαρος πέταξε πολύ ψηλά με τα κέρινα φτερά του, ο ήλιος έλιωσε το κερί και ο ίδιος έπεσε και πνίγηκε στη θάλασσα. Ως φορέας του φωτός, ο Ήρωας είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει αυτούς τους κινδύνους παρ’ όλο που συνειδητοποιεί τη μοναχικότητα, την ατομικότητα και τη θνησιμότητά του προκειμένου να συμβάλλει ενεργά στην πρόοδο.

Ωστόσο, μόλις ο Ήρωας «φάει το μήλο της Εδέμ», το καλό και το κακό εμφανίζονται στον κόσμο. Η Μεγάλη Αγαθή Μητέρα δείχνει τη σκοτεινή πλευρά της, τη μισητή ή Τρομερή Μητέρα, ενώ ο Πατέρας Δημιουργός βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με τον Πατέρα Τιμωρό. Τα αδέλφια σκοτώνουν το ένα το άλλο στο όνομα της αγάπης και ο κόσμος γίνεται εναλλάξ ένας χώρος είτε ελκυστικός είτε καταδιωκτικός.

Ο Ήρωας του μύθου: γέννηση, κάλεσμα, πορεία

Ο Ήρωας του μύθου συμβολίζει το γεγονός ότι η δημιουργία της προσωπικότητας προκύπτει μόνο μέσα από τον αγώνα, τα βάσανα και τη θυσία. Οι νίκες και οι ήττες του Ήρωα αποτελούν παραδείγματα της στάσης του ατόμου απέναντι στις προκλήσεις της δικής του ζωής – ανεξαρτήτως του πόσο συνηθισμένη ή ξεχωριστή είναι. Η γέννηση του Ήρωα λαμβάνει χώρα συνήθως σε ένα ταπεινό περιβάλλον, όπως μια φάτνη ή σπηλιά, αλλά πάντα γίνεται με εξαιρετικό τρόπο. Συχνά υπάρχει φως γύρω από το παιδί ή το ίδιο θεωρείται απειλή για τον Βασιλιά.

Συχνά ο Ήρωας έχει 2 πατέρες – τον βιολογικό πατέρα του κι έναν «ανώτερο». Επίσης, συνήθως η μητέρα είναι παρθένα και ο Ήρωας έχει θεϊκή καταγωγή κληρονομώντας έτσι δύο φύσεις. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, αλλά την ίδια στιγμή ο ίδιος νιώθει ξένος μέσα στην κοινωνία στην οποία ζει. Νιώθει ότι δεν ταιριάζει και ανακαλύπτει μέσα του κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει, όπως προφητικές ικανότητες, θεραπευτικές ικανότητες ή ισχυρές δυνάμεις. Όλα αυτά τον οδηγούν σε υπερφυσικές πράξεις.

Η περιπέτεια του Ήρωα ξεκινά με κάποιο μήνυμα ή «κάλεσμα» από μια θαυματουργή πηγή: ένας βάτραχος μιλά στην πριγκίπισσα, ο Μωυσής βρίσκεται αντιμέτωπος με μια καιόμενη βάτο, ένα άδειο μπολ ρύζι επιπλέει αντίθετα προς το ρεύμα (Βούδας), μια προαναγγελία εμφανίζεται σε κάποιο όνειρο. Το κάλεσμα συχνά προκύπτει σε μια σημαντική στιγμή. Οι παλαιές αξίες της ζωής συνήθως είναι ξεπερασμένες και στείρες. Η αναζήτηση του Parsifal για το Άγιο Δισκοπότηρο ξεκίνησε από το βασίλειο του Βασιλιά Fisher που είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Ανεξαρτήτως από τη μορφή του, το κάλεσμα παρακινεί τον Ήρωα να ακολουθήσει το ξεχωριστό πεπρωμένο του.

Ο μύθος του Ήρωα: ο αγώνας ενάντια στον κακό δράκο και η διεκδίκηση μιας γυναίκας

Στον αγώνα με τον κακό δράκο ο Ήρωας μάχεται τις οπισθοδρομικές δυνάμεις του ασυνειδήτου που απειλούν να καταπιούν το εγώ του. Οι δυνάμεις αυτές, που προσωποποιούνται με μορφές όπως η Κίρκη, η θεά Κάλι, η Μέδουσα, τα θαλάσσια φίδια, ο Μινώταυρος ή η Γοργώ, αντιπροσωπεύουν το τρομερό πρόσωπο της Μεγάλης Μητέρας.

Ο Ήρωας μπορεί να δεχτεί εθελοντικά να τον καταπιεί το τέρας ή να κατέβει συνειδητά στον Άδη για να νικήσει τις δυνάμεις του σκότους. Αυτή η ταπεινωτική κάθοδος στην άβυσσο, τη θάλασσα, τη σκοτεινή σπηλιά ή τον κάτω κόσμο προκειμένου να αποκτήσει μια καινούρια ταυτότητα εκφράζει τον συμβολισμό του νυχτερινού ταξιδιού στη θάλασσα μέσα από την κοιλιά του τέρατος. Πρόκειται για ένα θεμελιώδες θέμα στη Μυθολογία σε ολόκληρο τον κόσμο – το θέμα του θανάτου και της αναγέννησης. Όλα τα τελετουργικά περιλαμβάνουν το βασικό αυτό αρχετυπικό μοτίβο μέσω του οποίου η παλαιά τάξη και οι παλαιές αρχές που εκπροσωπεί πρέπει να πεθάνουν και να δώσουν τη θέση τους σε μια πιο ώριμη και παραγωγική ζωή.

Στη Μυθολογία, στόχος του αγώνα ενάντια στον δράκο είναι σχεδόν πάντα μια γυναίκα, μια αιχμάλωτη ή γενικότερα ένας «θησαυρός που δύσκολα μπορεί να αποκτηθεί». Αυτή η εικόνα της ευάλωτης, όμορφης και γοητευτικής γυναίκας που φρουρείται και κρατείται δέσμια ενός απειλητικού τέρατος μας δίνει την έννοια του εσωτερικού πυρήνα της προσωπικότητας και των δυνάμεων άμυνας του Ήρωα. Καθήκον του Ήρωα είναι να σώσει τη γυναίκα από την αιχμαλωσία του τέρατος και, εν τέλει, να την παντρευτεί και να εδραιώσει το βασίλειό του μαζί της.

Ο αγώνας ενάντια στον δράκο και η απελευθέρωση του αιχμαλώτου αποτελεί το αρχετυπικό μοτίβο που μας καθοδηγεί μέσα από αυτά τα σημαντικά μεταβατικά μονοπάτια στην προσωπική μας ανάπτυξη, όπου πραγματοποιείται η αναγέννηση ή ο επαναπροσανατολισμός της συνειδητότητας. Η αιχμαλωσία αντιπροσωπεύει το «καινούριο» στοιχείο του οποίου η απελευθέρωση καθιστά δυνατή κάθε περαιτέρω πιθανή εξέλιξη.

Σε απάντηση στο κάλεσμα, ο Ήρωας αναλαμβάνει ένα ταξίδι που συνήθως είναι επικίνδυνο και προς άγνωστη κατεύθυνση γεμάτη τόσο υποσχέσεις όσο και κινδύνους. Συχνά, το ταξίδι είναι μια κάθοδος. Άλλες φορές, όπως συνέβη με τον Ιωνά, τον Αινεία, τον Χριστό και την Ψυχή, είναι μια κατάβαση στα βάθη – της θάλασσας, του Κάτω Κόσμου ή του ίδιου του Άδη. Πάντα υπάρχει ένα επικίνδυνο πέρασμα.

Συχνά, η διστακτικότητα του Ήρωα εξισορροπείται από την εμφάνιση του φύλακα – προστάτη του ή διάφορων ζώων που τον ενθαρρύνουν να φέρει εις πέρας τον υπεράνθρωπο αγώνα του που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς βοήθεια. Αυτές οι βοηθητικές δυνάμεις εκπροσωπούν την ψυχική ολότητα που υποστηρίζει το εγώ στον αγώνα του και μαρτυρούν το γεγονός ότι ο βασικός στόχος του Ήρωα είναι η ανάπτυξη της πραγματικής προσωπικότητας του ατόμου.

Ο στόχος της ατομικότητας και των συμβόλων της

Η επιτυχής ολοκλήρωση της αποστολής του Ήρωα σφυρηλατεί μια σχέση ανάμεσα στις ψυχικές αντιθέσεις που χωρίζονται με τη γέννηση της συνειδητότητας. Τα σημαντικότερα σύμβολα για τη σύνθεση αυτή είναι διάφορες μορφές της Σύνδεσης των Αντιθέσεων ή μια Μάνταλα στην οποία η αρχική ολότητα πλέον αποκαθίσταται αλλά σε ένα πιο υψηλό και διαφοροποιημένο επίπεδο.

Αυτά συμβολίζονται στις εικόνες του βασιλιά και της βασίλισσας που ενώνονται με γάμο, του αρσενικού και του θηλυκού που ενώνονται με τη μορφή του ανδρόγυνου, των γεωμετρικά αντίθετων σχημάτων που παραδόξως ενώνονται σε έναν «τετράγωνο κύκλο», της ζωής και του θανάτου που ενώνονται στη μυστηριώδη εικόνα ενός αθάνατου Θεού ο οποίος υποφέρει από ένα θανάσιμο τραύμα και της συγχώνευσης των αντιθέσεων της προσωπικότητας. Πρόσθετα σύμβολα της ολότητας είναι το ελιξίριο της αθανασίας, το πολύτιμο μαργαριτάρι και το παιδί με τη θεία φύση που αντιπροσωπεύουν τη δυνατότητα μιας μελλοντικής εξέλιξης.

Ο μυθικός Ήρωας μας δείχνει ότι το θάρρος του εγώ να αντέξει το βάρος του φόβου, της ενοχής και των συγκρούσεων της προσωπικότητας αλλά και η βούληση να υπομείνει τον σταυρό της διττότητάς του κρατώντας το κρυφό – είναι ο μόνος τρόπος ώστε να συμφιλιωθούν και να έρθουν πιο κοντά ο Θεός και ο άνθρωπος. Η αρχική ενότητα του Θεού και του ανθρώπου που υπήρχε στον Κήπο της Εδέμ καταστράφηκε όταν το εγώ μετατράπηκε σε συνειδητότητα.

Στη συνέχεια, το εγώ εκδιώχθηκε σε έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις που πολεμούν μεταξύ τους εντός της προσωπικότητας, όπως, για παράδειγμα, όταν ο ένας αδελφός μάχεται τον άλλο αδελφό στον πόλεμο και την καταστροφή. Μέσα στο χάος όμως γεννιέται το παιδί του φωτός, ο Ήρωας, του οποίου ο αγώνας μπορεί να σφυρηλατήσει την αιώνια σχέση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, το φως και το σκοτάδι, τη ζωή και τον θάνατο, τον Θεό και τον άνθρωπο. Αυτή είναι η υπόσχεση, το δαχτυλίδι, η Διαθήκη, η Φλεγόμενη Γέφυρα του Ουρανίου Τόξου που μπορούν να ενώσουν το ανθρώπινο και το θείο μέσα στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.


Συνέχεια. . . »

Thursday 2 July 2015

8 πράγματα για το θάρρος και πώς να το αποκτήσετε


Η απόφαση για ένα νέο ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα, η άνευ όρων παράδοσή μας σε έναν καινούργιο έρωτα ή η πτώση με μπάντζι τζάμπινγκ από τον ισθμό της Κορίνθου είναι καταστάσεις που, αν και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, απαιτούν το ίδιο συστατικό για να γίνουν πραγματικότητα: θάρρος.

1. «Ο τολµών νικά». Η επιτυχία ακολουθεί πράγµατι τους θαρραλέους;

Το θάρρος είναι το αίσθημα που πρέπει να βγάλουμε στην επιφάνεια αν θέλουμε να αλλάξουμε διάφορα πράγματα στη ζωή μας. Όποιος δεν σκοπεύει να ξεπεράσει τον εαυτό του, όποιος δεν αντέχει να δοκιμάσει κάτι νέο, δεν μπορεί να ζήσει επιτυχημένες αλλαγές στη ζωή του. Αν κάποιος, δηλαδή, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με θάρρος το αφεντικό του και να ζητήσει αύξηση, δεν πρόκειται να δει επιπλέον μηδενικά στον μισθό του. Αντίστοιχα και όποιος δεν παίρνει το ρίσκο να νιώσει απογοήτευση, δεν θα μπορέσει να ερωτευτεί πραγματικά. Ο θαρραλέος, λοιπόν, έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει, αφού τολμά να σκεφτεί πρωτοποριακά και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Ωστόσο, όταν το θάρρος δεν συνοδεύεται από λογική επεξεργασία, το άτομο είναι πολύ πιθανό να ριψοκινδυνεύσει και να αποτύχει.

2. Θα ήθελα να αλλάξω πράγµατα στη ζωή µου, αλλά δεν έχω το θάρρος να το κάνω. Πώς να ξεκινήσω;

Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναλάβουμε την ευθύνη της ίδιας μας της ζωής. Πρέπει να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να μην υιοθετούμε παθητική στάση και να μην επαναλαμβάνουμε μονότονα φράσεις όπως: «Έτσι είμαι, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω». Κάθε μικρή αλλαγή στην καθημερινότητά μας θα αυξήσει τη διάθεση και την ελπίδα μας για την επίτευξη των επόμενων. Χρειάζεται, λοιπόν, να σκεφτούμε τις αλλαγές που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε, να τις ιεραρχήσουμε και να πάρουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε με τη μικρότερη. Το ξεκίνημα θέλει ώθηση, κίνητρο και πίστη στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

3. Πρέπει να ακολουθώ κάθε παρόρµησή µου για αλλαγή;

Εξαρτάται. Δεν πρέπει επειδή νιώσαμε ένα αίσθημα δυσαρέσκειας να τα εγκαταλείψουμε όλα και να επιδιώξουμε πάση θυσία μια αλλαγή. Είναι σημαντικό να μην αποφασίζουμε μόνο ενάντια σε κάτι, αλλά και με την προοπτική κάποιου καινούργιου πράγματος. Να γνωρίζουμε ποια κατεύθυνση θέλουμε να ακολουθήσουμε. Ίσως, για παράδειγμα, το να συζητήσουμε με τους συναδέλφους μας σχετικά με την ανακατανομή των αρμοδιοτήτων στο γραφείο να κάνει πιο ενδιαφέρουσα τη δουλειά μας ή ένα σύντομο ταξίδι το Σαββατοκύριακο να βγάλει από τη χειμερία νάρκη τη σχέση με τον σύντροφό μας. Το σημαντικό, πάντως, είναι να έχουμε έναν ξεκάθαρο στόχο στο μυαλό μας και να έχουμε σκεφτεί καλά τον τρόπο να τον πετύχουμε.

4. Πότε το θάρρος γίνεται επικίνδυνο;

Το θάρρος μπορεί πράγματι να μας οδηγήσει κάποιες στιγμές στη λήψη λανθασμένων αποφάσεων. Γι’ αυτό και θα μας φανεί πολύ βοηθητική μια λίστα με τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσεις κάθε απόφασής μας. Σκεφτόμαστε, για παράδειγμα, να κάνουμε μια νέα αρχή στο εξωτερικό. Από τη μια πλευρά, έχουμε στο μυαλό μας τις καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Πρέπει, όμως, να λάβουμε υπόψη μας και το πόσο εύκολα θα βρούμε δουλειά, καθώς και το αν θα μας αρέσει ο νέος τρόπος ζωής. Αφού ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά, μπορούμε να αποφασίσουμε.

5. Γεννιόµαστε θαρραλέοι;

Όχι, αλλά ο τρόπος που μεγαλώνουμε παίζει σπουδαίο ρόλο στο πόσο θαρραλέοι θα γίνουμε. Παιδιά τα οποία οι γονείς τους τα ενθαρρύνουν να δοκιμάζουν νέες εμπειρίες και τους επιτρέπουν να κάνουν λάθη έχουν περισσότερες πιθανότητες να μη φοβούνται να τολμήσουν. Αντίθετα, παιδιά που έχουν μεγαλώσει με υπερπροστατευτικούς γονείς είναι δυσκολότερο να καταφέρουν πράγματα μόνα τους κατά την ενήλικη ζωή τους. Η συζήτηση μαζί με την επιβράβευση και την πειθώ, καθώς και η ανάπτυξη των κατάλληλων προτύπων, είναι εξαιρετικά χρήσιμα όπλα που πρέπει να επιστρατεύσουν οι γονείς.

6. Μαρτυρά η στάση του σώµατος έναν θαρραλέο άνθρωπο;

Φυσικά. Ας φέρουμε στο μυαλό μας έναν γορίλα ο οποίος χτυπάει με τις γροθιές του το προτεταμένο του στήθος γεμάτος δύναμη και θάρρος. Ένας άνθρωπος που στέκεται ευθυτενής με το κεφάλι ψηλά και το στήθος προς τα έξω δίνει στους γύρω του ένα πολύ συγκεκριμένο μήνυμα. Σύμφωνα, μάλιστα, με αμερικανική έρευνα, κάποιος που στέκεται όρθιος και έχει δυναμική παρουσία στον χώρο είναι πιθανότερο να είναι άνθρωπος με θάρρος, συγκριτικά με κάποιον που προσπαθεί να πιάνει όσο λιγότερο χώρο γίνεται (π.χ. είναι καθιστός σε μια γωνία).

Οι μελετητές έδωσαν στους φοιτητές που συμμετείχαν στο πείραμα από 2 δολάρια στον καθένα και τους είπαν ότι μπορούσαν να τα κρατήσουν ή να τα παίξουν σε ένα τυχερό παιχνίδι, όπου υπήρχαν δύο πιθανότητες: να τα χάσουν ή να τα διπλασιάσουν. Στη συνέχεια, παρακολούθησαν τους φοιτητές που επέλεξαν να καθίσουν σε μικρές καρέκλες και αυτούς που προτίμησαν να «απλωθούν» σε άνετες πολυθρόνες γραφείου και παρατήρησαν ότι η δεύτερη ομάδα (όσοι επέλεξαν τις άνετες θέσεις) ρίσκαρε 45% περισσότερο από την πρώτη.

7. Οι άνδρες είναι πιο θαρραλέοι;

Για να αποκτήσει κανείς θάρρος, θα πρέπει σε πρώτη φάση να μάθει να συμφιλιώνεται με τα λάθη του και να δοκιμάζει πάλι από την αρχή. Θα πρέπει, με άλλα λόγια, να μην αφήνει την απογοήτευση να τον εμποδίζει να ξαναπροσπαθήσει. Συνήθως, όμως, οι γυναίκες δίνουν μεγάλη σημασία στα λάθη τους και μάλιστα συχνά αποφεύγουν ακόμα και να κάνουν κάτι από φόβο μήπως δεν τα καταφέρουν. Αντίθετα, οι άνδρες είναι πιο συμφιλιωμένοι με τα λάθη τους, επομένως τους είναι ευκολότερο να δοκιμάσουν νέες εμπειρίες.

8. Πότε το θάρρος γίνεται θράσος;

Όταν κανείς τολμά χωρίς σύνεση, συνείδηση και ευθύνη, τότε εύκολα μπορεί το θάρρος να μετατραπεί σε θράσος. Θέλει θάρρος να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του, αλλά καταντά θράσος όταν καταπατά τα δικαιώματα των άλλων για να το επιτύχει. Καλό είναι, λοιπόν, το θάρρος της γνώμης να μη γίνεται θράσος της απόλυτης επίκρισης.

Ασκήσεις θάρρους

Αν ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων που θα θέλαμε να μας «καταπιεί η γη» όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κόσμο -και μάλιστα άγνωστο-, μπορούμε να δοκιμάσουμε κάποιες από τις παρακάτω «ασκήσεις θάρρους»:

-Δοκιμάζουμε να πάρουμε τον λόγο σε συσκέψεις στη δουλειά ή σε κάποια συζήτηση με κόσμο.
-Στη στάση του Μετρό ρωτάμε την ώρα ή ζητάμε πληροφορίες σχετικά με τα δρομολόγια.
-Στα καταστήματα ρωτάμε τη γνώμη της πωλήτριας σχετικά με το ρούχο που δοκιμάζουμε.
-Εξασκούμαστε στην «ντροπή», π.χ. αφήνοντας κάτι να πέσει κάτω με θόρυβο στο γραφείο.
-Αν το φαγητό που παραγγείλαμε δεν μας ικανοποιεί, ζητάμε να μας φέρουν κάτι άλλο.

Πηγή: vita.gr
Συνέχεια. . . »

Wednesday 1 July 2015

10 απλές ασκήσεις για να ενισχύσετε τη δύναμη της θέλησης


Αυτό προσπαθούσαν να ανακαλύψουν οι ερευνητές καθώς μάθαιναν περισσότερα για τον τρόπο που η επιστήμη θα μπορούσε να ενισχύσει τη δύναμη της θέλησης. Ύστερα από πολλές δοκιμές, ανακάλυψαν ότι η θέληση είναι σαν ένας μυς που κουράζεται από την υπερβολική χρήση και απαιτεί «καύσιμα» για να αναπληρώσει τις δυνάμεις του. Αν λοιπόν ενεργεί όπως ένας μυς, μήπως είναι δυνατόν να ενδυναμωθεί κιόλας;

Μετά από αρκετές μελέτες, υπάρχει απάντηση! Με τη σωστή πρακτική, η δύναμη της θέλησης μπορεί να ενισχυθεί ακριβώς όπως και κάθε άλλος μυς στο σώμα μας.

Προσοχή: όπως συμβαίνει με όλες τις ασκήσεις, ίσως πρόκειται για απαιτητική διαδικασία. Είναι σαν να ασκείτε τη δύναμη της θέλησής σας με τον ίδιο τρόπο που θα ασκούσατε τα πόδια σας με το τρέξιμο. Είναι όμως επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι θα δείτε αποτελέσματα.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι στην αρχή θα δυσκολευτείτε, θα είναι πιο εύκολο τελικά να πείτε όχι στους πειρασμούς, να γυμνάζεστε και να επικεντρωθείτε στους μακροπρόθεσμους στόχους σας!

1. 10 λεπτά διαλογισμού

Ο διαλογισμός θα σας δώσει γρηγορότερα αποτελέσματα συγκριτικά με όλες τις άλλες μεθόδους άσκησης της δύναμης της θέλησης. Με τον διαλογισμό εκπαιδεύετε τον νου σας να συγκεντρώνεται και να αντιστέκεται στον πειρασμό να αφαιρεθεί. Έρευνες δείχνουν ότι ύστερα από μόλις 2-3 ημέρες διαλογισμού για 10 λεπτά, ο εγκέφαλός σας θα είναι σε θέση να συγκεντρωθεί καλύτερα, θα έχετε περισσότερη ενέργεια και θα είστε λιγότερο στρεσαρισμένοι.

2. Φροντίστε τη στάση του σώματός σας

Κατά τη διάρκεια της δοκιμής για το αν η θέληση μπορεί να ενισχυθεί, οι ερευνητές ζήτησαν από μια ομάδα συμμετεχόντων να δουλέψουν τη στάση του σώματός τους για μια περίοδο 2 εβδομάδων. Κάθε φορά που οι ίδιοι παρατηρούσαν ότι καμπούριαζαν, διόρθωναν τη στάση τους ισιώνοντας την πλάτη τους. Αυτή η απλή πρακτική βελτίωσε κατά πολύ την επιμονή τους σε διάφορα τεστ σχετικά με τη δύναμη της θέλησης.

Για να ξεκινήσετε, απλώς φροντίστε να διορθώνετε τη στάση σας κάθε φορά που πιάνετε τον εαυτό σας να καμπουριάζει στη δουλειά ή στο σπίτι. Ακούγεται πολύ απλό, αλλά χρειάζεστε τη δύναμη της θέλησης για να καθίσετε ίσια. Κάθε φορά που το κάνετε, ουσιαστικά «γυμνάζετε» τους μυς της θέλησής σας.

3. Κρατήστε ημερολόγιο διατροφής

Στην ίδια μελέτη διαπιστώθηκε ότι όσοι κρατούσαν ημερολόγιο διατροφής βελτίωσαν τη δύναμη της θέλησής τους. Οι περισσότεροι από εμάς δεν καταγράφουμε όλα τα τρόφιμα που τρώμε, γι’ αυτό λοιπόν είναι απαραίτητη η δύναμη της θέλησής μας για να τα παρακολουθούμε όλα. Κάθε παρόμοια καταγραφή πληροφοριών έχει αποτελέσματα.

4. Μην χρησιμοποιείτε το κυρίαρχο χέρι σας

Εφαρμόζοντας την ίδια μεθοδολογία όπως και με τη στάση του σώματος, οι ερευνητές πραγματοποίησαν περαιτέρω μελέτες και προχώρησαν και σε άλλες διορθωτικές ενέργειες. Μία από αυτές που έφερε ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα ήταν η χρήση του αντίθετου από το κυρίαρχο χεριού. Ο εγκέφαλος είναι προγραμματισμένος να χρησιμοποιεί το κυρίαρχο χέρι σας, γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται η δύναμη της θέλησης προκειμένου να χρησιμοποιήσετε το αντίθετο.

Για να ξεκινήσετε, επιλέξτε μια χρονική στιγμή της ημέρας για να χρησιμοποιήσετε το αντίθετο χέρι σας. Δεν χρειάζεται να αφιερώσετε περισσότερο από 1 ώρα για να δείτε αποτελέσματα. Από προσωπική εμπειρία, αν βάλετε στόχο για περισσότερο από 1 ώρα, θα κουράσετε άσκοπα τους μυς της θέλησής σας.

5. Διορθώστε την ομιλία σας

Μια άλλη δοκιμή που πραγματοποίησαν οι ερευνητές ήταν η αλλαγή της φυσικής ομιλίας. Αυτό περιελάμβανε πχ. την αντίσταση στον πειρασμό της χρήσης προσβλητικών λέξεων. Και πάλι, χρειάζεται η δύναμη της θέλησης προκειμένου να αντισταθείτε συνειδητά σε μια ενστικτώδη κίνηση. Δεν έχει σημασία τι είδους διορθώσεις θα κάνετε, αλλά αυτή καθαυτή η αλλαγή της φυσικής συνήθειας της ομιλίας σας.

Για να ξεκινήσετε, επιλέξτε μια χρονική στιγμή της ημέρας για να εξασκηθείτε και να βρείτε τις λέξεις που θέλετε να αλλάξετε. Προσωπικά, προσπαθώ να χρησιμοποιώ ολόκληρες τις λέξεις αντί για συντμήσεις (πχ «από» αντί για «απ’», κ.λπ.) κατά τη διάρκεια της εργασίας μου και παρατήρησα πολύ καλά αποτελέσματα. Όπως όλες οι ασκήσεις που αναφέρονται παραπάνω, αν εξασκηθείτε σε αυτό για μόλις 2 εβδομάδες θα βελτιώσετε κατά πολύ τη δύναμη της θέλησής σας!

6. Φτιάξτε και ακολουθήστε τις δικές σας προθεσμίες

Οποιοσδήποτε έχει περάσει από κάποια σχολή, σίγουρα θα θυμάται πώς ήταν το διάβασμα της τελευταίας στιγμής για τις εξετάσεις. Η δύναμη της θέλησής σας πιέζεται καθώς εσείς προσπαθείτε να αποφύγετε τους περισπασμούς και να αυξήσετε την αποδοτικότητά σας. Χρησιμοποιώντας την ίδια αρχή, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτοεπιβαλλόμενες προθεσμίες μπορούν να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο στη δύναμη της θέλησής σας.

Για να ξεκινήσετε, απλώς διαλέξτε μια δραστηριότητα που πιθανόν να αναβάλλετε συνεχώς. Βάλτε μια χρονική προθεσμία για να την πραγματοποιήσετε και φροντίστε να το εφαρμόσετε. Οι συμμετέχοντες που ακολούθησαν αυτή τη διαδικασία για 2 εβδομάδες όχι μόνο τακτοποίησαν παλαιές τους εκκρεμότητες, αλλά βελτίωσαν τη διατροφή τους, γυμνάζονταν περισσότερο και σταμάτησαν το τσιγάρο και το αλκοόλ.

7. Παρακολουθείστε τα έξοδά σας

Με τον ίδιο τρόπο που οι περισσότεροι από εμάς δεν παρακολουθούμε το φαγητό που τρώμε, δεν παρακολουθούμε ούτε και τις δαπάνες μας. Ακόμα κι αν δεν έχετε κάνει περικοπές στα έξοδά σας – το οποίο επίσης θα αποτελούσε τρόπο εξάσκησης της δύναμης της θέλησής σας – οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι παρακολουθώντας πού ξοδεύετε τα χρήματά σας θα βελτιώσετε τη δύναμη της θέλησής σας.

8. Σφίξτε ένα ελατήριο γυμναστικής

Αν είστε πραγματικά αποφασισμένοι και θέλετε να αυξήσετε την επιμονή σας, σφίξτε ένα ελατήριο γυμναστικής μέχρι να νιώσετε εξάντληση. Αν το έχετε ξαναδοκιμάσει στο παρελθόν, ξέρετε ότι προκαλεί έντονο πόνο. Γι’ αυτό χρειάζεται θέληση για να διατηρήσετε τη συμπίεση.

Για να ξεκινήσετε, βρείτε ένα ελατήριο γυμναστικής και συμπιέστε το με κάθε χέρι ξεχωριστά μέχρι να νιώσετε εξάντληση. Πιέζοντας τον εαυτό σας να συνεχίσει ακόμα και όταν νιώσετε πόνο, θα αυξήσετε την επιμονή σας και σε άλλους σημαντικούς τομείς.

9. Έχετε πάντα μαζί σας κάτι που αποτελεί πειρασμό για σας

Και πάλι, αν είστε πραγματικά αποφασισμένοι, μπορείτε να αυξήσετε την ικανότητά σας να πείτε «όχι» έχοντας μαζί σας όλη την ημέρα κάτι που αποτελεί πειρασμό. Οι ερευνητές δοκίμασαν αυτή τη μέθοδο με τους συμμετέχοντες διδάσκοντάς τους πώς να αντιστέκονται στις λιγούρες, και στη συνέχεια τους έδωσαν ένα σοκολατάκι για να το έχουν μαζί τους. Όσοι κατάφεραν να αντισταθούν και να μην το φάνε, είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αντέξουν και σε άλλους πειρασμούς στη ζωή τους!

Για να ξεκινήσετε, πρέπει πρώτα να μάθετε πώς να αντιστέκεστε στις λιγούρες. Αυτό είναι δύσκολο, κι έτσι πρέπει να μάθετε πώς να τις αντιμετωπίζετε. Στη συνέχεια, πάρτε μαζί σας κάτι μικρό, αλλά δελεαστικό. Δεν χρειάζεται να το έχετε για ολόκληρη την ημέρα, αλλά για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αποτελέσει πραγματικό πειρασμό. Λέγοντας σταθερά «όχι», θα αυξήσετε την ικανότητά σας να αντιστέκεστε και σε άλλους πειρασμούς και να αγνοείται τους περισπασμούς!

10. Αποκτήστε περισσότερη επίγνωση όσον αφορά τις αυθόρμητες αποφάσεις σας

Μια τελευταία άσκηση είναι να έχετε περισσότερη επίγνωση των αποφάσεών σας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συχνά χανόμαστε στις σκέψεις μας, κι έτσι οι πράξεις μας γίνονται αυτομάτως. Αν αφιερώσετε χρόνο για να σκεφτείτε γιατί παίρνετε καθημερινά κάποιες αποφάσεις, θα αυξήσετε την ικανότητά σας να συγκεντρωθείτε και να αντισταθείτε στους πειρασμούς.

Για να ξεκινήσετε, προσπαθήστε να εντοπίσετε μια αυτόματη συμπεριφορά σας και αναρωτηθείτε γιατί αντιδράτε έτσι. Για παράδειγμα, μπορεί να αναρωτηθείτε γιατί τρώτε δημητριακά αντί για αυγά για πρωινό ή γιατί βάζετε 2 κουταλιές ζάχαρη στον καφέ σας. Οτιδήποτε κι αν σκεφτείτε συνειδητά που να αφορά μια αυτόματη συμπεριφορά, θα αυξήσει τη συγκέντρωση και τον αυτοέλεγχό σας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Όπως συμβαίνει με όλους τους μυς του σώματος, έτσι και η δύναμη της θέλησης μπορεί να ενισχυθεί με τη σωστή άσκηση. Παραπάνω περιγράφονται 10 πρακτικοί και αποτελεσματικοί τρόποι για την ενίσχυση του αυτοελέγχου, της συγκέντρωσης και της επιμονής. Μην προσπαθήσετε να τους εφαρμόσετε όλους με τη μία.

Σκεφτείτε να εξασκήσετε τη δύναμη της θέλησής σας με τον ίδιο τρόπο που θα κάνατε προπόνηση για έναν μαραθώνιο. Η πρώτη σας προσπάθεια δεν θα φτάσει την απόσταση των 26 μιλίων ή δεν θα πλησιάζει καν. Θα ξεκινήσετε σιγά σιγά μέχρι οι μύες σας σταδιακά να δυναμώσουν. Έτσι, επιλέξτε μία από αυτές τις ασκήσεις για να την προσθέσετε στο καθημερινό σας πρόγραμμα.

Βρείτε ποιά από αυτές σας φαίνεται πιο αποτελεσματική για τον στόχο που θέλετε να επιτύχετε και εφαρμόστε την. Ακολουθώντας τα βήματα όπως περιγράφονται, θα καταφέρετε να γίνετε πιο δυνατοί πνευματικά!

Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...