Tuesday 30 June 2015

Τα Πνεύματα της φύσης


Στο εκδηλωμένο επίπεδο στο οποίο κινούμαστε υπάρχουν τέσσερα στοιχεία. Η γη που αντιστοιχεί με τον κύβο, το νερό με το εικοσάεδρο, ο αέρας με το οκτάεδρο και η φωτιά με το τετράεδρο, όπως μας λέει κι ο Πλάτωνας στον Τίμαιο. Υπάρχουν τρία ακόμα στοιχεία ανεκδήλωτα μέχρι στιγμής στον πλανήτη μας (Ακάσα, Ανουπαδάκα, Άδι). Σ' αυτά τα στοιχεία αναφέρονταν οι Προσωκρατικοί, όταν μιλούσαν για τη φωτιά (Ηράκλειτος), αέρα (Αναξιμένης), νερό (Θαλής), νους (Αναξαγόρας), άπειρο (Αναξίμανδρος).


Κάθε στοιχείο αντιστοιχεί μ' ένα επίπεδο. Το στοιχείο φωτιά με το νοητικό, ο αέρας με το αστρικό, το νερό με το ενεργητικό και η γη με το φυσικό.

Στην Αίγυπτο βρίσκουμε το σύμβολο της Σφίγγας που περιλαμβάνει και τα τέσσερα στοιχεία. Σώμα ταύρου που αντιστοιχεί με τη γη, πόδια λιονταριού με το νερό, φτερά αετού με τον αέρα κι ανθρώπινο κεφάλι με τη φωτιά.

Στον Χριστιανισμό ακόμα οι 4 Ευαγγελιστές συμβολίζονται με τα τέσσερα συμβολικά ζώα: ταύρο, λιοντάρι, αετό κι άγγελο.

Τα πνεύματα της Φύσης ή στοιχειά είναι μορφές ζωής μέσα στα τέσσερα στοιχεία. Ζουν κι εξελίσσονται στο αστρικό και αιθερικό επίπεδο. Όταν κάνουμε λόγο γι' αυτά είναι καλύτερα να μιλάμε για κέντρα ενέργειας μεενστικτώδεις επιθυμίες. Στη γραμμή εξέλιξής τους που ονομάζεται δεβική (από το σανσκριτκό Dive που σημαίνει λάμπω) δεν έχουν νου όπως εμείς κι επομένως δεν μπορούν να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ούτε να γνωρίζουν με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχουν "Φωνή της Συνείδησης" και δεν ξεχωρίζουν ηθικά το καλό από το κακό. Έχουν μια ευπλαστικότητα πολύ πιο "ταχεία" από τη δική μας και οι μορφές τους είναι πολύ πιο ασταθείς και δυναμικές. Έτσι είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτά στον κοινό άνθρωπο. Όταν αυτές οι μορφές επιβραδύνονται τότε υλοποιούνται και η οντότητά τους είναι πιο εύκολη.

Αν και οι ποικιλίες τους είναι σχεδόν άπειρες (330.000.000 πνεύματα διαφόρων ειδών αναφέρονται στο Ινδικό Πάνθεον), μπορούμε να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα στοιχειών: της γης νάνοι και μοίρες, του νερού σειρήνες, νηρηίδες, βρυσηίδες, του αέρα συλφίδες, έλφη και της φωτιάς σαλαμάνδρες.

Διάφορες διηγήσεις πάνω σε Δαίμονες, Νάνους, Νηρηίδες, Συλφίδες κι όλο το πλατύ φάσμα των Στοιχειών, γεμίζουν την ιστορία της Ανθρωπότητας. Υπάρχουν εκατοντάδες αγάλματα στον κόσμο γι' αυτά είτε στα πάρκα είτε στους βράχους κοντά στη θάλασσα. Για τα στοιχειά μιλούν σε κάθε εποχή από τον Πορφύριο μέχρι τον Μεσαίωνα και τις λαογραφικές παραδόσεις. Το σπουδαίο είναι ότι οι διάφορες μαρτυρίες κι αναφορές συμπίπτουν μεταξύ τους σε διαφορετικές εποχές και χώρες.

Ο Παράκελσος εκπροσωπώντας την παράδοση του 16ου αιώνα, κάνει μακρύ λόγο στα συγγράμματα του για τα πνεύματα της Φύσης:

Δεν πρέπει να θεωρούνται ως απόγονοι του Αδάμ αλλά ως διαφορετικά
πλάσματα από τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα ζώα, αν και ζουν ανάμεσά μας...
Πρέπει να διακρίνουμε δύο είδη σάρκας: εκείνη η οποία ανήκει στο γένος
του Αδάμ και εκείνη η οποία δεν ανήκει σ' αυτό. Η σάρκα του Αδάμ είναι
χονδροειδής γιατί είναι γήινη. Η άλλη είναι λεπτοφυής σάρκα και δεν
μπορεί ούτε να δεσμευθεί ούτε να κρατηθεί στα χέρια, γιατί δεν πλάσθηκε
από γη. Γι' αυτό η σάρκα των στοιχειακών διαπερνά τις πόρτες και τους
τοίχους χωρίς να καταστρέφεται κανένα απ' αυτά... Κατέχουν ιδιότητες των
πνευμάτων και των ανθρώπων χωρίς να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Υποκύπτουν σε ασθένειες ανάλογες με των ανθρώπων και θεραπεύονται όπως
ο άνθρωπος, εν τούτοις τα φάρμακά τους δεν είναι γήινα, αλλά
αντιστοιχούν προς την φύση τους. Πεθαίνουν όπως ο άνθρωπος, αλλά με ένα
είδος θανάτου όμοιο προς αυτό των ζώων... Οι κατοικίες τους είναι
διάφορες και κατανέμονται ανάλογα με τα τέσσερα στοιχεία"
                       
Πριν αναφερθούμε όμως σε άλλες πηγές καλό είναι να διακρίνουμε τα φυσικά Στοιχειά ή Πνεύματα της Φύσης, έχοντας μόνιμη ύπαρξη και χρήσιμη δράση στη Φύση, από τα τεχνητά, που είναι μορφές σκέψης, παραγόμενες από τον άνθρωπο και διάρκειας περιορισμένης. Επίσης δεν πρέπει να συγχέονται με τα Στοιχειώδη Πνεύματα. Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, η ψυχή εγκαταλείπει τα κατώτερα σώματα αρχίζοντας από το φυσικό. Αυτά τα σώματα τείνουν να αποσυνδεθούν ξαναγυρίζοντας στην άμορφη ύλη. Δεν φτάνουν όμως πάντα στην ολοκληρωτική τους καταστροφή. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό το "κέλυφος", που η διακεκριμένη αποκρυφίστρια Ε.Π. Μπλαβάτσκυ ονομάζει "Στοιχειακό", καταφέρνει να διατηρηθεί σχεδόν ολόκληρο και σε μερικές περιπτώσεις κατοικείται από ένα στοιχειό, ένα είδος δαίμονα λίγο ή περισσότερο κοροϊδευτικό που σαν καθρέφτης αντανακλά τις εικόνες που του προβάλλονται. Αυτή είναι η περίπτωση όπου τα στοιχειά έρχονται σε επαφή με τους ανθρώπους μέσα από τις πρακτικές πνευματισμού ή γοητείας, προκαλώντας διάφορα μαγικά φαινόμενα.

Μιλώντας για τα στοιχειακά ο Πορφύριος που ήταν άμεσος μαθητής του Πλωτίνου λέει:

"Αυτά τα αόρατα όντα δέχονται από τους ανθρώπους τιμές
σαν θεοί... μια παγκόσμια πίστη τα θέλει ικανά να διαπράξουν το
χείριστο. Αυτό αποδεικνύει ότι η οργή τους στρέφεται εναντίον αυτών που
δεν τους προσφέρουν την πρέπουσα λατρεία". Συνεχίζοντας λέει: "Οι
Δαίμονες είναι αόρατοι αλλά ξέρουν πώς να ντύνουν τους εαυτούς τους και
να παίρνουν διάφορες μορφές... κι όταν διαφεύγουν από τον έλεγχο των
καλών Δαιμόνων δεν υπάρχει κανένα κακό που δεν θα τολμήσουν να
πράξουν"

Παρακάτω λέει ότι είναι σαν παιχνίδι γι' αυτά να ξεσηκώνουν πάθη, να μοιράζονται κοινωνίες και έθνη, να προκαλούν πολέμους, ανταρσίες και άλλες δημόσιες συμφορές. Αυτά τα πνεύματα περνούν την ώρα τους κοροϊδεύοντας και εξαπατώντας ανθρώπους, δημιουργώντας τους ψευδαισθήσεις και εκπλήξεις. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία τους είναι να τα περνούν για Θεούς ή εκσαρκωμένες ψυχές. Ο Ιάμβλιχος, ο μεγάλος θεουργός της Νεοπλατωνικής Σχολής λέει:

"Οι καλοί Δαίμονες εμφανίζονται σε μας
στην πραγματικότητα ενώ οι κακοί εκφράζονται μέσω σκιωδών μορφών και
φαντασμάτων... Οι καλοί δεν φοβούνται το φως, ενώ οι αδύνατοι θέλουν
σκοτάδι"

Πολλές φορές η σχέση μαζί τους εγκυμονεί κινδύνους, όπως λέει ο Ιάμβλιχος:

"Οι Θεοί, οι Άγγελοι, οι Δαίμονες όπως και οι εκσαρκωμένες
ψυχές μπορούν να εκδηλωθούν κατά κάποιο τρόπο μέσω επικλήσεων και
προσευχών. Αλλά κατά την διάρκεια αυτών των επικλήσεων γίνεται ένα
λάθος.

Δεν πρέπει να φανταζόμαστε ότι επικοινωνούμε με ευνοϊκές θεότητες επειδή
μπορεί να είναι κακοί Δαίμονες μεταμφιεσμένοι σε καλούς. Γιατί τα
Στοιχειακά συχνά μεταμφιέζονται και παρουσιάζονται σαν καλά"


Σ' άλλες εποχές της ανθρωπότητας, που η πίστη σ' αυτά τα όντα μπορούσε να γίνει και εμπειρία, γνώριζαν διάφορους τρόπους για να αποφεύγουν τις άσχημες επιδράσεις τους. Χρησιμοποιούσαν διάφορες χημικές ουσίες και ορυκτά για να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Μια πέτρα ονομαζόμενη Μνιζούριν είχε πολύ μεγάλη ισχύ.

"Όταν θα δεις ένα γήινο Δαίμονα να πλησιάζει
φώναξε και θυσίασε την πέτρα Μνιζούριν"

λέει ένας Ζωροαστρικός χρησμός. Αλλά και το λιβάνι που σήμερα χρησιμοποιείται, είναι ένα μέσο καθαρμού της ατμόσφαιρας. Επίσης αυτά τα όντα δεν μένουν ανεπηρέαστα από τους ήχους και τα χρώματα.

Ο σημερινός άνθρωπος, ξεκομμένος από τη Φύση και το Θεό, βουλιάζει όλο και περισσότερο στον στείρο του ορθολογισμό παρασέρνοντας μαζί του χιλιόχρονες παραδόσεις και διδασκαλίες που μιλούν για την γη σαν ζωντανό οργανισμό, για νάνους και νεράιδες, που γεμίζουν και ζωντανεύουν τα τέσσερα στοιχεία, όπως είχε πει και ο Πρόκλος.



Πηγή: www.esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Monday 29 June 2015

Ο Κώδικας Μπουσίντο και η Ατραπός των πολεμιστών στον κόσμο


Μία από τις χαρακτηριστικότερες μορφές στο χώρο της Ανατολής υπήρξε ο Σαμουράι. Ο άνθρωπος που ποτέ δεν τραβούσε το σπαθί από τη θήκη χωρίς λόγο και ποτέ δεν το επέστρεφε σ' αυτή χωρίς τιμή. Ο ιππότης πολεμιστής που είτε μαχόταν μέχρι θανάτου για τον άρχοντά του, είτε ως ρονίν (Σαμουράι χωρίς άρχοντα) περιπλανιόταν στη χώρα, πολεμώντας για το αγαθό και το δίκαιο.


Εχοντας ως αρχή έναν κώδικα που δεν του έδινε τίποτα και του πρόσφερε τα  πάντα, έκανε τρόπο ζωής την αφιερωμένη δράση, αδιαφορώντας για το θάνατο, το μόνο σύντροφο που τον ακολουθούσε παντού. 


Sido: η Θεϊκή Ατραπός

 Πριν αναφερθούμε ευρύτερα στο Busido, θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε μια αναφορά στο Sido και στο Σιντοϊσμό, τη θεϊκή ατραπό που ενέπνεε και ακόμη εμπνέει τον άνθρωπο της Ιαπωνίας. Και αυτό, γιατί το Busido δεν είναι παρά ένας τρόπος προσέγγισης του Sido (του Θεϊκού Δρόμου) μέσω της αγωγής του πολεμιστή, όπως μας πληροφορεί και το πρόθεμα bu (πολεμική τέχνη). Το Sido εμφανίζεται οργανωμένα τον 6ο αιώνα ως μια προσπάθεια να αντισταθμιστούν οι επιρροές του Βουδισμού (Butsuno). Επειδή το Sido δεν αποτελεί ακριβώς μια θρησκεία, όπως την αντιλαμβανόμαστε συνήθως, κάθε Ιάπωνας στηρίζει την πίστη του πάνω σ' αυτό, ενώ παράλληλα μπορεί να ακολουθεί οποιαδήποτε θρησκεία.

Συγκεκριμένη χρονολογία ίδρυσης δεν συναντούμε πουθενά, γιατί θεωρείται ότι το Sido υπάρχει από την εμφάνιση του ανθρώπου. Οσο για τον σαφή καθορισμό του είναι μάλλον δύσκολος, γιατί είναι περισσότερο καθορισμός σχέσεων απογόνων-προγόνων-Θεών, παρά μία θρησκεία με τα δυτικά δεδομένα. Το Sido είναι γεμάτο από Καμί, Θεούς θα μπορούσε να πει κάποιος, προσπαθώντας να προσδιορίσει την πλησιέστερη έννοια που να ταιριάζει. Με μια επιπόλαιη ματιά, πιθανότατα να διακριθεί ως μία πολυθεϊστική "υλιστική" θρησκεία, πράγμα που οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Ποτάμια, βουνά, δέντρα, άνθρωποι μπορεί να είναι Καμί κατά το Sido, δεν σημαίνει όμως ότι είναι απόλυτες θεότητες. Είναι Καμί, για το Sido, γιατί το ακολουθούν. Καθετί, δηλαδή, που εκπληρώνει το σκοπό του και ολοκληρώνεται μέσα από αυτό, περπατά το Sido και μπορεί να γίνει Καμί. Παρόλο αυτό τον πλουραλισμό, υπάρχουν δύο ανώτερα Καμί: το Θείο Ζεύγος. Ακόμη πιο πριν υπάρχει ο Απόλυτος Δημιουργός, εφτά σκαλοπάτια ψηλότερα. Εκτός από την έννοια της δυαδικότητας που βλέπουμε στο Θείο Ζεύγος, υπάρχει και η ιδέα της αρμονίας καθώς και η αναγέννηση με την εξάγνιση, το αιώνιο και το μεταβαλλόμενο.

Για αρκετό καιρό το Sido και το Busido συμβαδίζουν στην Ιαπωνία και ασκείται αλληλοεπίδραση. Παρ' όλ' αυτά το Sido επιβιώνει αμετάβλητο, γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη φύση και για το λόγο επίσης ότι δεν αποτελεί ακριβώς θρησκεία σύμφωνα με τα δυτικά δεδομένα, αλλά ένα δρόμο, ένα θεϊκό δρόμο. Το δρόμο αυτόν καλούνταν να βαδίσει κάθε Σαμουράι, έχοντας ως οδηγό έναν πολεμικό κώδικα δικαιοσύνης, γενναιοδωρίας, αταραξίας, ευγένειας. Τον Κώδικα Busido. 


Οι Εχθροί και οι Φίλοι ενός Σαμουράι 

Οι Σαμουράι εμφανίζονται γύρω στο 12ο αιώνα αρκετά διαφοροποιημένοι από την τελική μορφή που γνωρίζουμε. Αρχικά έχουν τη μορφή στρατιωτών στις υπηρεσίες τοπικών αρχόντων. Αργότερα, έχοντας αποκτήσει κάποια εξουσία και σημαντικό ρόλο στην ιαπωνική κοινωνία, αναπτύσσουν ιπποτικά χαρακτηριστικά και θέτουν τις βάσεις για έναν ηθικό Κώδικα που αργότερα θα αναπτυχθεί στο γνωστό Busido. Ο Κώδικας αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως μία σειρά απαγορεύσεων, προκειμένου να διατηρηθεί η πειθαρχία. Αυτό όμως είναι μια λανθασμένη αντίληψη, γιατί προσπαθούμε να αντιληφθούμε τον Σαμουράι σαν έναν εξειδικευμένο στρατιώτη και όχι ως έναν ευγενή ιππότη.  

Μέσα από αυτές τις "απαγορεύσεις" ουσιαστικά απελευθερώνεται από τα δεσμά του υλικού και φθαρτού κόσμου μας. Είναι αυτές οι "απαγορεύσεις" -και συγχρόνως συμβουλές-που τον κάνουν να αποστασιοποιηθεί από το τέλμα της ύλης, να αναπτύξει τη φρόνηση, την ανδρεία, τη σωφροσύνη και τη δικαιοσύνη και να ανυψωθεί, βαδίζοντας την ατραπό του πολεμιστή. Δεν έχει γονείς, φίλους, εχθρούς. Ολοι αυτοί δεν είναι παρά όντα που κάποια στιγμή θα πάψουν να υφίστανται. Δεν σημαίνει όμως ότι η απώλειά τους θα τον επηρεάσει. Αυτοί βάδισαν το δρόμο τους. Ο ίδιος θα βαδίσει το δικό του. 

Εχει γονείς, φίλους και εχθρούς πράγματα αιώνια που θα τον συντροφεύουν πάντα, για να τον οδηγούν και να τον συμβουλεύουν. Οι γονείς του θα τον ακολουθούν παντού, αφού αυτός θα βρίσκεται ανάμεσά τους. Ο φίλος του θα είναι ο μόνος που θα του δώσει τη συμβουλή και ο εχθρός του θα είναι έτοιμος να επιτεθεί σε κάθε στιγμιαία χαλάρωσή του. Δεν έχει σώμα και μέλη, μάτια και αυτιά. Αυτά είναι αποκτήματα της υλικής του υπόστασης και οι δυνατότητές τους είναι περιορισμένες. Μόνο εμπόδια θα του φέρουν, αν στηριχτεί σ' αυτά.  Θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσει για να λειτουργεί σωστά το πραγματικό του σώμα: η ανδρεία, η ταχύτητα, η αστραπή και η ευαισθησία. Δεν είναι παρά τα εργαλεία του εργαστηρίου του και όχι το ίδιο το εργαστήρι. 

Δεν έχει κάστρα, δεν έχει πανοπλία και σπαθί. Αυτά δεν είναι παρά μια αμφίεση που θα μπορούσε να μην υπάρχει ή και να σπάσει. Δεν είναι παρά το ντύσιμο των πραγματικών κάστρων, της πραγματικής πανοπλίας και του σπαθιού. Χωρίς βούληση και δικαιοσύνη, χωρίς πνευματικό όνειρο δεν είναι τίποτα. Είναι ένα ομοίωμα, ένα ανδρείκελο Σαμουράι. 

Δεν έχει αρχές, μέσα και σκοπούς. Ολα είναι πράγματα που τον δένουν σ' ένα συγκεκριμένο τρόπο. Θέτουν φραγμούς και καλούπια στην ολοκλήρωσή του. Προσαρμογή, υπακοή και καίρια δράση είναι οι οδηγοί του. Μ' αυτούς μόνο μπορεί να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις. Δεν έχει θαύματα, θεία και μαγικήδύναμη. Βρίσκεται ήδη πολύ χαμηλά για να είναι κύριός τους. Αλλωστε αν τα κατείχε, δεν θα βρισκόταν σ' αυτή τη θέση. Είναι λάθος να πιστεύει ότι τα έχει κατακτήσει, γιατί αποκτά λανθασμένη αντίληψη για τον εαυτό του και φεύγει από το δρόμο του.

Τα μόνα που μπορεί να κατέχει είναι το Δάρμα (Δρόμος), η τιμή και η εσωτερική δύναμη. Μ' αυτά μπορεί να συνεχίσει. Δεν έχει ζωή, ούτε θάνατο. Γιατί αυτά είναι αλληλένδετα, είναι ένα. Βαδίζει σ' αυτά, δεν τα έχει. Η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προετοιμασία για το θάνατο. Και ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κατάλυση του φθαρτού και του ψεύτικου μέρους του εαυτού του που τον συντρόφευε στη ζωή και η αποκάλυψη του αληθινού αθάνατου μέρους του.


Θάνατος: η υπέρτατη στιγμή της αλήθειας

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το Busido και για τον Σαμουράι ο θάνατος είναι η αποκάλυψη του νοήματος της ζωής. Ο Γιόχο Γιαμαμότο σημειώνει: "Ανακάλυψα ότι η Ατραπός του Σαμουράι είναι ο θάνατος".   Για τον Σαμουράι και τον άνθρωπο του Busido το χαρακίρι (ή σεπούκου) είναι μια προσπάθεια υπέρβασης και αυτοπραγμάτωσης. Καταστρέφει το φθαρτό και αποκαλύπτει το αιώνιο. Ο θάνατος είναι ένας συνεχής σύντροφος για κάθε πολεμιστή και είναι το βασικότερο γεγονός που πρέπει να συνηθίσει εκείνος που θέλει να βαδίσει την Ατραπό.  

Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν που σημειώνεται στο βιβλίο Χα Γκακούρε: Οταν ένας Σαμουράι πλησίασε το δάσκαλο του Σογκούν Γιάκγιο Τατζίμα Νο Κάμι και  του ζήτησε να του διδάξει την τέχνη του σπαθιού, αυτός απάντησε ότι ο Σαμουράι ήταν ήδη δάσκαλος μια και είχε απελευθερωθεί από την ιδέα του θάνατου. Γιατί όλα αυτά; Διότι με τη συνεχή εντρύφηση στο θάνατο καθημερινά, αρχίζει να υπερβαίνει το φθαρτό μέρος του και να κατανοεί τη σχετικότητα των πραγμάτων. Προσεγγίζει σταδιακά την αιώνια ουσία του. Ο Σαμουράι είναι ο άνθρωπος της δράσης. Γι' αυτόν έχει μεγάλη σημασία το πώς θα κλείσει τη ζωή του. Ετσι βάζει ο ίδιος το τελικό σημάδι που θα κλείσει τον κύκλο.

Για το Busido υπάρχει μόνο η ατραπός, η απόφαση και η δράση. Είναι ένας δρόμος βούλησης. Ο άνθρωπος του Βusido έχει δώσει τέσσερις όρκους: Να μην  είναι αργός στην Ατραπό. Να σέβεται τους γονείς του. Να υπερνικά τη χαρά και τη θλίψη. 

Υπάρχει πλήθος παραγγελμάτων σαν αυτών του Κώδικα του πολεμιστή, στο βιβλίο του Νταϊντόγι Γιουζάν "Σχόλια πάνω στο Busido". 

Το αληθινό θάρρος έγκειται στο να ζει κανείς όταν είναι σωστό να ζήσει και να πεθάνει όταν είναι σωστό να πεθάνει.

Προτού μιλήσετε, ζυγίστε κάθε λέξη, σκεπτόμενοι το θάνατο με πλήρη γνώση του τι απαιτεί η τιμή ενός Σαμουράι. 

Αναρωτηθείτε αν αυτό που έχετε να πείτε είναι αλήθεια. Ας είναι ο θάνατος μέτρο για κάθε σας πράξη.  

Τρώτε με μέτρο, αποφεύγοντας την απόλαυση.  

Θυμηθείτε τη λέξη θάνατος, όταν έχετε τελειώσει τις καθημερινές ασχολίες. Να την έχετε πάντα κατά νου. 

Να σέβεστε τον κανόνα του κορμού και των κλαδιών. Να τον ξεχάσετε σημαίνει ότι δεν ήσασταν ποτέ ικανοί να κατανοήσετε τι είναι αρετή.

Ενας άνθρωπος που απεχθάνεται την αρετή δεν είναι Σαμουράι. Οι γονείς του αντιπροσωπεύουν τον κορμό του ίδιου του σώματός του, ενώ αυτός είναι συγγενικό κλαδί.

Ενας Σαμουράι συμπεριφέρεται σαν γιος και πιστός υπήκοος. Δεν θα εγκαταλείψει τον άρχοντά του ακόμη και αν ο αριθμός των υπηκόων του μειωθεί από εκατό σε δέκα και από δέκα σε έναν.

Σε καιρό πολέμου θα χρειαστεί η απόδειξη της πίστης και της αφοσίωσής του να σταθεί εμπρός στα εχθρικά βέλη, αν είναι απαραίτητο, χωρίς να φοβάται για τη ζωή του.

Η αφοσίωση, το πνεύμα του δικαίου και η γενναιότητα είναι οι τρεις φυσικές αρετές του Σαμουράι.

Το γεράκι δεν θα φάει σπυρί από σιτηρά ακόμη κι αν πεθάνει από την πείνα. Ετσι ο Σαμουράι χρησιμοποιεί μια οδοντογλυφίδα, υποκρινόμενος ότι έχει χορτάσει, ακόμα κι αν δεν έχει φάει τίποτα.

Αν στον πόλεμο χάσει τη μάχη και αναγκαστεί να παραδώσει το κεφάλι του, θα δηλώσει το όνομά του άφοβα και θα πεθάνει χαμογελαστός, χωρίς ευτελή έκφραση στο πρόσωπό του. 


Σαμουράι - Πολεμιστές Φίδια - Φύλακες και Ιππότες

Ο Σαμουράι που ως μόνο χαρακτηριστικό έχει τη δύναμη, δεν είναι παραδεκτός. Πρέπει να χρησιμοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του για να κατανοήσει την τελετή του τσαγιού και να ασκηθεί στην ποίηση, για να μην αναφέρουμε την αναγκαιότητα των επιστημονικών σπουδών.   Η εκπαίδευση των Σαμουράι μας θυμίζει την εκπαίδευση των Αζτέκων πολεμιστών που δινόταν στη "σχολή πειθαρχιών", το Καλμεκάκ. Μέσα από οδυνηρές σωματικές ασκήσεις, χορό και μουσική διαμορφώνονταν οι πολεμιστές που, ακολουθώντας τη δική τους Ατραπό, γίνονταν ιππότες-φίδια (Κετσαλκογουάτλ). Ακόμη περισσότερο μπορούμε να παραλληλίσουμε τους Σαμουράι με τους φύλακες της Πολιτείας του Πλάτωνα. Βλέπουμε τους φύλακες να εκπαιδεύονται με μουσική και γυμναστική. Να αναπτύσσουν τις ίδιες αρετές που απαιτεί και το Busido: φρόνηση, ανδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη. Να είναι εξίσου αφοσιωμένοι στις διαταγές, όπως επίσης να είναι γρήγοροι, ανδρείοι, με λεπτή αίσθηση, φιλοσοφική φύση και να αντιστέκονται στις επιθυμίες. 

Φύλακες και Σαμουράι έχουν πολλά κοινά στοιχεία, γεγονός που δείχνει ότι η ατραπός του πολεμιστή δεν είναι ένα χαρακτηριστικό ορισμένου τύπου, ούτε και του χρόνου και ότι το ιπποτικό ιδεώδες ενέπνεε ανέκαθεν ορισμένους ανθρώπους.  Οι Σαμουράι είχαν πάντα έντονη την αίσθηση του σεβασμού και του καθήκοντος (μπιπμούν) προς τον άρχοντά τους. Την έννοια του καθήκοντος, την έννοια της ετοιμότητας όπως και πολλές άλλες τις συναντούμε κοινές στα διάφορα ιπποτικά τάγματα της Ευρώπης. Οπως οι Σαμουράι, έτσι και οι Ιππότες είχαν το δικό τους Κώδικα τον οποίο ακολουθούσαν. Το παρακάτω απόσπασμα είναιχαρακτηριστικό:

 Να είστε πάντα έτοιμοι, να φοράτε πάντα την πανοπλία σας. Να υπερασπίζεστε τους φτωχούς και να βοηθάτε αυτούς που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Μην κάνετε τίποτα που μπορεί να πειράξει ή να προσβάλλει. Για ό,τι κάνετε προσπαθήστε να κερδίσετε τιμή και καλή φήμη. Μην αθετείτε την υπόσχεσή σας. Υπερασπιστείτε την τιμή της πατρίδας σας. Καλύτερα να πεθάνετε τίμιοι, παρά να ζείτε αδιάντροπα.

 Αλτρουισμός, αυτοθυσία, γενναιοδωρία, ευγένεια, ταπεινοφροσύνη, πειθαρχία και προπάντων ετοιμότητα είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των Ιπποτών. Κυρίως όμως η ετοιμότητα από την οποία προέρχεται το ρητό "έσο έτοιμος". Οπως ένας Ιππότης έτσι κι ένας Σαμουράι ήταν πάντα έτοιμος. Οταν βγαίνεις από το σπίτι σου, να βγαίνεις σαν να ήταν να μην ξαναγυρίσεις ποτέ, προστάζει το Busido. 

Ακόμη υπήρχε ο σεβασμός του αντιπάλου. Ποτέ ένας Ιππότης ή ένας Σαμουράι δεν χτυπούσε κάποιον που δεν ήταν αντάξιός του. Κι ένας δύσκολος αντίπαλος αποτελούσε τιμή. Την ίδια εκτίμηση στους αντιπάλους επιβάλλει ο Νίτσε. Ο πολεμιστής θα πρέπει να ζητά τον εχθρό του και να ανοίγει πόλεμο μαζί του για τις ιδέες του. Οφείλει να έχει εχθρούς αξιομίσητους και όχι αξιοπεριφρόνητους και να είναι περήφανος γι' αυτούς. Ετσι οι νίκες του  εχθρού θα είναι και δικές του νίκες. 


Ο μεγάλος εχθρός

Παρ' όλ' αυτά -για τον Νίτσε- ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός του καθένα. Αυτό τον εαυτό προσπαθούσε να νικήσει κάθε Σαμουράι.Ακολουθώντας το Busido, έδινε κάθε στιγμή μία μάχη. Με τη συνεχή άσκηση και την εντρύφηση στις τέχνες και στα γράμματα προσπαθούσε να υπερβεί τον εαυτό του.   Και εδώ είναι που πρόσφερε πολλά. Μέσα από αυτό τον αγώνα ξεπήδησαν έργατέχνης όπως και πολεμικές τέχνες: κέντο, ιάι-ντο, αϊκίντο, κυούντο, ζίου-ζίτσου, ιάι-ζίτσου κ.ά. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε τη διαφορά -Zitsu από -Do. Είναι και τα δύο στάδια που έπρεπε να περάσει ο υποψήφιος Σαμουράι. Για να κατακτήσει την τέχνη -Do (Δρόμος), έπρεπε να περάσει την τεχνική

-Zitsu. Ενας τέλειος γνώστης πολεμικής τεχνικής (-Zitsu) δεν μπορούσε να πολεμήσει έναν πολεμιστή -Do. Γιατί ο ένας βαδίζει την ατραπό (-Dο ή Τάο στα κινέζικα), ενώ ο άλλος κατέχει μια τεχνική. Εξάλλου το ίδιο το Τάο-Τε-Τζιγκ λέει:

"Ο καλός αμαξάς δεν ορμά ξέφρενα εμπρός.

 Ο καλός πολεμιστής δεν εξοργίζεται.

 Ο καλός στρατηγός νικά χωρίς μάχη.

 Ο καλός κυβερνήτης εργάζεται ταπεινά."

Ετσι ένας Σαμουράι πριν βαδίσει το δρόμο (Βusido), έπρεπε πρώτα να γίνει γνώστης της τεχνικής. Το βαθύτερο νόημα των τεχνικών είναι να αναπτυχθεί μια διαισθητική αντίληψη των παγκόσμιων νόμων. Αυτό που υπάρχει πέρα απότην τεχνική είναι να συντονιστεί με το βασικό ρυθμό του σύμπαντος (-Do). Ετσι ο άνθρωπος του Busido, μέσα από σκληρή προσπάθεια, υπήρξε εκείνος που με ακλόνητο θάρρος και αυτοθυσία διέσχισε άψογα την "ατραπό του πολεμιστή".Γι' αυτό παρέμεινε ως μία κορυφαία μορφή από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου ο Σαμουράι. Αυτός που μπροστά στους άλλους στεκόταν χαμογελαστός, μπροστά στον εαυτό του αυστηρός, στην ανάγκη γενναίος, στην καθημερινή ζωή πρόσχαρος, στα χειροκροτήματα απαθής και στα σφυρίγματα ασάλευτος.

ΚΩΔΙΚΑΣ BUSIDO

Δεν έχω γονείς. Ο Ουρανός και η Γη είναι οι γονείς μου.

Δεν έχω Θεία δύναμη. Η υπακοή είναι τα μέσα μου.

Δεν έχω μαγική δύναμη. Η εσωτερική δύναμη είναι η μαγεία μου.

Δεν έχω ζωή ούτε θάνατο. Το αιώνιο είναι η ζωή και ο θάνατός μου.

Δεν έχω σώμα. Η ανδρεία είναι το σώμα μου.

Δεν έχω μάτια. Η αστραπή είναι τα μάτια μου.

Δεν έχω αυτιά. Η ευαισθησία είναι τα αυτιά μου.

Δεν έχω μέλη. Η ταχύτητα είναι τα άκρα μου.

Δεν έχω σκοπούς. Η ευκαιρία είναι οι σκοποί μου.

Δεν έχω θαύματα. Το (πεπρωμένο) Δάρμα είναι το θαύμα μου.

Δεν έχω αρχές. Οι αρχές μου είναι η προσαρμοστικότητα σε όλα τα πράγματα.

Δεν έχω φίλους. Ο Νους είναι ο φίλος μου.

Δεν έχω εχθρούς. Η αφροσύνη είναι ο εχθρός μου.

Δεν έχω πανοπλία. Η βούληση και η δικαιοσύνη είναι η πανοπλία μου.

Δεν έχω κάστρα. Το ατάραχο πνεύμα είναι το κάστρο μου.

Δεν έχω σπαθί. Το όνειρο του πνεύματος είναι το σπαθί μου.


Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Sunday 28 June 2015

Βιβλίο: Ο Προφήτης - Χαλίλ Γκιμπράν





Με επιρροές από τον χριστιανισμό, τον σουφισμό, τον ινδουισμό και τη θεοσοφία, επικεντρώνεται στη σημασία της πνευματικής αγάπης που μπορεί να συνδέσει τους ανθρώπους, ενώ είναι παράλληλα ένα από τα πιο ευπώλητα ποιητικά βιβλία όλων των εποχών. Στον Προφήτη αλλά και σε άλλα βιβλία του, που έχουν εικονογραφηθεί από τον ίδιο με μυστικιστικά σχέδια, εκφράζονται οι βαθύτερες ορμές της ανθρώπινης ψυχής και του πνεύματος, ενώ η ανθρώπινη επικοινωνία και συνύπαρξη γίνεται το κύριο αντικείμενο του ποιητικού στοχασμού. Ο ίδιος ο ποιητής πίστευε πως ο Προφήτης ήταν το σημαντικότερο έργο του.

 Είχε πει χαρακτηριστικά: «Πιστεύω πως, από τότε που συνέλαβα τον Προφήτη στο όρος Λίβανος, δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς αυτόν. Φαίνεται πως έγινε ένα τμήμα του εαυτού μου… Φύλαξα το χειρόγραφο για τέσσερα χρόνια προτού το παραδώσω στον εκδότη μου, επειδή ήθελα να είμαι βέβαιος, απόλυτα βέβαιος, πως κάθε του λέξη είναι ό,τι καλύτερο έχω να προσφέρω». Το αίτημα της καθολικής αγάπης που διαπνέει τον Προφήτη του Γκιμπράν τού προσδίδει μια οραματική, όσο και απτή διάσταση. Είναι ένα έργο του οποίου το μήνυμα παραμένει και σήμερα επίκαιρο όσο και αναγκαίο.
Συνέχεια. . . »

Saturday 27 June 2015

Eσωτερισμός


«Εσωτερισμός» είναι ένας χαρακτηρισμός που αφορά μια αρχαιότατη και γνωστή μέθοδο γνώσης η οποία εισχωρεί στους πιο απόκρυφους και μυστηριώδεις νόμους της Φύσης. Όμως ο χρόνος και οι περιστάσεις έχουν ασκήσει την επιρροή τους στον εσωτερισμό, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται πάντα στη σοβαρότητα των αυθεντικών παραδοσιακών ριζών του.Όλοι οι πολιτισμοί ασχολήθηκαν με τον εσωτερισμό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και σε όλους τους λαούς υπήρξαν άνθρωποι επίλεκτοι για τη σοφία τους, ικανοί να διακρίνουν με καθαρότητα εκεί που οι υπόλοιποι έβλεπαν μόνο σκοτάδι.



Πιθανόν το όνομα του εσωτερισμού έχει οδηγήσει, και συνεχίζει να οδηγεί, σε λάθος ερμηνείες, υποθέτοντας ότι αυτές οι ειδικές γνώσεις ήταν κρυμμένες με ανομολόγητους σκοπούς ή καλά φυλαγμένες από λίγους για να χρησιμοποιούνται από αυτούς εις βάρος των αδύναμων και των αδαών.


Αν χρησιμοποιούσαμε αυτό το κριτήριο, τίποτα και κανείς δε θα έμενε σώος, αφού ως σήμερα και στους πιο διαφορετικούς τομείς, υπάρχουν κάποιοι που διατηρούν τις πιο σπουδαίες πληροφορίες είτε από εγωισμό είτε για να κυριαρχήσουν στους περισσότερους με τη δύναμη των αποκλειστικών στοιχείων τους.

Σε σχέση με την παλιά παραδοσιακή Σοφία - ή πιο απλά εσωτερισμό - το απόκρυφο προερχόταν από το γεγονός ότι χρειαζόταν προσπάθεια και εξαντλητική προετοιμασία για να φτάσει κανείς να κατέχει γνώσεις που με άλλο τρόπο ήταν απλησίαστες. Η μελέτη, η πρακτική αυτής της μελέτης κι ένας αυστηρός έλεγχος της προσωπικότητας δεν επέτρεπαν αυτή η γνώση να είναι γενικευμένη στον πολύ κόσμο. Τότε, όπως και σήμερα, ήταν σχετικά λίγοι αυτοί που έφταναν σ' ένα τέτοιο νοητικό, ηθικό ή πνευματικό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, οι λίγοι που έφταναν να αποκτήσουν τη γνώση και τη χρήση των νόμων της φύσης, πρόσεχαν πολύ να μην εκλαϊκεύσουν αυτήν τη γνώση, αφού προέβλεπαν ότι αυτές οι δυνάμεις, σε χέρια ακατάλληλα, θα ήταν πιο πολύ ένα βλαβερό όπλο παρά ένα ευεργέτημα για την ανθρωπότητα.

Ο αυθεντικός εσωτερισμός ήταν πάντα ένα στοιχείο προς προστασία και υπεράσπιση. Βρισκόταν σε χέρια λίγων, αλλά ήταν στη διάθεση όλων εκείνων που με τη θέλησή τους αποφάσιζαν να προσπαθήσουν.

Τα μέσα δράσης του εσωτερισμού

Γενικά υποστηρίζεται ότι ο εσωτερισμός είναι ξεκάθαρα αντίθετος στο λογικό και το επιστημονικό. Λόγω του γεγονότος της ελάχιστης διάδοσής του, ο εσωτερισμός παραμένει στις ομίχλες τρόπων σκέψης, όπου η λογική μοιάζει να μην μπορεί να διεισδύσει εντελώς.

Μέσα στους δυο τελευταίους αιώνες οι φιλοσοφικές και ανθρωπολογικές μελέτες έχουν συνδέσει τον εσωτερισμό με μια προλογική σκέψη της ανθρωπότητας κι έχουν αποδώσει όλη τη δύναμη της επιστημονικής λογικής στο μοντέρνο άνθρωπο. Το εξελιγμένο και το σύγχρονο είναι ο καρπός της δεξιοτεχνίας όσον αφορά το νοητικό χειρισμό. Οι νέες φόρμουλες απαιτούν τη συστηματική επαλήθευση κάθε πειράματος σε οποιοδήποτε πεδίο και υπερτιμούν την ίδια την εμπειρία πάνω από οποιονδήποτε τρόπο μεταβίβασης. Αυτές οι υποθέσεις είναι που χώρισαν την επιστήμη από τον εσωτερισμό, αλλά ο διαχωρισμός δεν είναι τόσο μεγάλος όσο παρουσιάζεται.

Ο εσωτερισμός επίσης βασίζεται σε νοητική εργασία αλλά δεν τη θεωρεί αποκλειστική για να πετύχει την αληθινή γνώση. Ο ορθολογισμός είναι ακόμη ένα εργαλείο αλλά όχι το μοναδικό. Επιπλέον χρησιμοποιείται η διαίσθηση, που είναι ένας τρόπος πιο γρήγορος και διαπεραστικός, όταν μάθει κανείς ν' αφήνεται σ' αυτόν.

Επίσης ο εσωτερισμός χρησιμοποιεί τις αποδείξεις. Είναι αδύνατο να επιβεβαιώνεις κάποια γνώση αν δεν είναι εξακριβωμένο ότι η εν λόγω γνώση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά και με ευχέρεια σε όλες τις περιπτώσεις. Η προσπάθεια, η έρευνα, η επανάληψη και η άσκηση όχι μόνο δεν λείπουν αλλά πλεονάζουν στον αληθινό εσωτερισμό. Το εργαστήριο είναι συνήθως, ο ίδιος ο άνθρωπος ή ολόκληρο το σύμπαν. Εξάλλου, είναι αξιοσημείωτη η διαφορά στην αξία της μετάδοσης των γνώσεων.

Ο εσωτερισμός θεμελιώνεται στην αλυσίδα που φτιάχνεται από δασκάλους και μαθητές και η εμπειρία του καθενός φτάνει ν' αποτελεί μέρος της εμπειρίας του άλλου, εφόσον και ο μαθητής εξελίσσεται ικανοποιητικά για να την αφομοιώσει. Δεν χρειάζεται να ζήσουμε τα πάντα. Όπως έλεγε ο Πλάτων, δεν χρειάζεται να μετατραπείς σε κλέφτη για να καταλάβεις ότι η κλεψιά είναι παράπτωμα. Αφομοιώνοντας τα βιώματα του δασκάλου σαν δικά σου βιώματα, εφόσον είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα, επιτρέπει να εκμεταλλεύεται κανείς πολύ περισσότερο χρόνο και να κάνει τη ζωή πιο μεγάλη και ωφέλιμη.


Μια παράδοση που διατηρείται

Η αποκορύφωση της λεγόμενης επιστημονικής σκέψης δεν σήμαινε την εξαφάνιση του εσωτερισμού ούτε την υποβάθμιση της διαίσθησης. Η Ιστορία είναι παράδοξη στα δύσβατα μονοπάτια που διατρέχει και, παρόλο που σε κάποιες περιπτώσεις ο εσωτερισμός είχε αποκτήσει ευρεία απήχηση ανάμεσα στους λαούς, σε άλλες έπρεπε να παραμείνει κρυφός εξαιτίας της έλλειψης κατανόησης και των διώξεων από φανατικούς, που δεν έλειψαν.

Ο χρόνος και οι περιστάσεις έχουν ασκήσει την επίδρασή τους στον εσωτερισμό και έχουν κάνει να μην ανταποκρίνεται πάντα στη σοβαρότητα των πραγματικών παραδοσιακών ριζών του. Όταν φθείρονται τα πνευματικά κριτήρια αντίληψης της ζωής, όταν οι δυσκολίες για την επιβίωση κάνουν τους ανθρώπους να εκτιμούν υπερβολικά την άνετη ζωή και να αδιαφορούν για βαθιά ζητήματα, επέρχεται ένας εσωτερισμός εύκολος και απλοϊκός, μια σκληρή απομίμηση αυτού που είναι η ιερή επιστήμη. Τότε παρουσιάζονται μάγια, προκαταλήψεις και φόβοι απέναντι στο άγνωστο, καθώς και ξόρκια για ν' αντιμετωπιστούν αυτοί οι φόβοι. Η προκατάληψη αντιτίθεται στην παράδοση και τα ξόρκια και τα φυλαχτά υποσκελίζουν τη σοφία.


Ο 20ος αιώνας


Υπήρξε ένας αιώνας πολύ περίεργος. Ξεκίνησε με επαναστάσεις όλων των ειδών, ανεμίζοντας σημαίες ελευθερίας, αλλά χωρίς να μπορέσει να απαλλαγεί από τον τρόμο των πολέμων και του θανάτου, των γενοκτονιών, των παράλογων αναμετρήσεων και των ασαφών και δύσκαμπτων θέσεων, εντελώς αντίθετων με τις θεωρίες που υποστήριζαν.

Οι προφανείς κοινωνικές ανισότητες και οι ακόμη πιο προφανείς αδικίες που προκαλούσαν αυτές τις ανισότητες έδωσαν προσοχή στους υλιστικούς τρόπους της ζωής, στην απόκτηση της ευημερίας με κάθε τίμημα, στον εξευτελισμό της εργασίας και στην εξύψωση της άνεσης που η τεχνολογία και η επιστήμη θα μας πρόσφεραν όσο αναπτύσσονταν.

Έτσι κατέληξε η μηχανή να γίνει πιο σπουδαία από τον άνθρωπο και ο άνθρωπος να μην είναι πια σκλάβος άλλων ανθρώπων αλλά σκλάβος των μηχανών, που υποτίθεται ότι όφειλαν να τον βοηθήσουν να ζει καλύτερα. Αλλά μαζί με τη λατρεία στην ύλη αναπτύχθηκαν ύπουλα άλλες λατρείες, φαινομενικά λογικές. Από τα μέσα του αιώνα επιστρέψαμε στην αγάπη για τις προφητείες. Πολλοί, είτε το παραδέχονταν είτε όχι, διάβαζαν ωροσκόπια και προβλέψεις, κατέφευγαν σε μαγικά βότανα και εξειδικευμένους μάγους, κομπογιαννίτες γνωστούς ή άγνωστους και σε ενορατικούς που μας ξεκαθάριζαν τον σκοτεινό ορίζοντα ενός μέλλοντος θολού και αρκετά ακαθόριστου.

Θαυματουργές εικόνες και αναπαραστάσεις της Παναγίας εμφανίζονταν παντού, δείχνοντας στους ανθρώπους ότι δεν προχωρούσαν στο σωστό μονοπάτι. Ιερείς απ' όλες τις θρησκείες κήρυτταν το τέλος του κόσμου, κάνοντας να στρέψουμε τα μάτια τρομαγμένοι προς το 2000, όπως είχε ήδη συμβεί χίλια χρόνια πριν.

Και ακολούθησαν νέοι ιερείς νέων δογμάτων και αιρέσεων ή ηθικολόγοι, που «κάλυπταν» όπως να ΄ναι την απουσία του εσωτερισμού, γέμιζαν το κενό του πνεύματος, την απουσία του Θεού.

Έφτασε ο αιώνας στο τέλος του, με μάγους και συμβούλους που συμβουλεύουν ηγέτες με μεγάλο παγκόσμιο κύρος, με αστρολόγους που κάθε χρόνο προβάλλουν τις προφητείες τους λίγο πολύ ως επιτυχημένες, λίγο-πολύ διφορούμενες για να τα έχουν καλά με όλους. Η αστρολογία κερδίζει έδαφος με γιγάντια βήματα, όμως μακριά από την επιστήμη που τη γέννησε. Σήμερα ενδιαφέρει σαν μια φόρμουλα για να κατακτήσει κανείς τις πρώτες θέσεις, περισσότερο κοινωνικό κύρος κι επιτυχίες. ή αλλιώς, σε μικρότερη κλίμακα, για να κερδίσει κανείς την αγάπη του συντρόφου του ή τη λοταρία την επόμενη βδομάδα. Αφθονούν οι εξορκισμοί που είχαν να φανούν από τον περασμένο Μεσαίωνα. Η οικονομική δύναμη κατέφυγε στην εσωτερική δύναμη. Πέρα από τον θαμπό και δυσοίωνο ψευτο-εσωτερισμό που κέρδισε θέση στις τελευταίες δεκαετίες, φαίνεται να συνεχίζουν να υπάρχουν οι κρύοι υλιστές που ζουν μόνο για να αυξάνουν την οικονομική και κοινωνική τους δύναμη.

Όμως και η οικονομία τυλίγεται από αυτήν την πνοή τρέλας...ή ακόμη περισσότερο από αυτήν την παράξενη προκαταβολή ενός νέου εσωτερισμού, που θ' ανοίξει πέρασμα στα επόμενα χρόνια.

Δεν μας τρομάζει ούτε προκαλεί έκπληξη πλέον όταν διαβάζουμε ότι ο πολύπλοκος κόσμος της οικονομίας έχει τους δικούς του μάγους ή γκουρού, ότι το χρηματιστήριο αξιών και οι αυξήσεις και μειώσεις των διεθνών αγορών επίσης εξαρτώνται από τις προβλέψεις που κάποιοι ειδικοί «πετάνε» ανάμεσα στους πιστούς και οπαδούς τους.

Γιατί υπάρχουν γκουρού; Γιατί να καταφύγει κανείς σ' αυτόν τον σανσκριτικό όρο που έχει φανερά μια γεύση ανατολής; Γκουρού σημαίνει δάσκαλος και η λέξη που χρησιμοποιείται ίσως να σημαίνει ότι τα ανθρώπινα όντα εξακολουθούν να ψάχνουν δασκάλους, κι ας δρουν σ'ένα πεδίο ύπαρξης πιο πρακτικό και υλιστικό.

Τι βλέπουμε; Μια προληπτική οπισθοχώρηση που αναφέρεται σε αμφίβολες προφητείες ή σε μια προχωρημένη λογική; Είναι φανερό ότι οι πρακτικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι της επιστήμης, οι εραστές της τεχνολογικής ανάπτυξης, κλίνουν προς τη δεύτερη απάντηση.

Δεν είναι το ότι βρισκόμαστε πιο μπροστά από μάγους και γκουρού, ούτε πιο μπροστά από μεγάλους αναλυτές ή διακεκριμένους κατόχους μιας ορθολογιστικής λογικής που, σ' αυτή την περίπτωση, αφιερώνονται στο να προειδοποιήσουν - παρά να προφητέψουν - αυτό που μπορεί να συμβεί στον κόσμο της οικονομίας, κόσμο από τον οποίο τόσα πολλά ελπίζουμε στις μέρες μας και τον οποίο φοβόμαστε τόσο σαν να ήταν μια εύθραυστη κατασκευή έτοιμη να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.

Όμως αυτοί οι αναλυτές, οι λογικοί μάγοι, δεν μπορούν ν' αποφύγουν το σπάσιμο των στέρεων ραβδιών της ανάλυσης και της λογικής. Ακόμη και οι πιο σοβαροί απ' αυτούς δέχονται την αναμφισβήτητη αξία της διαίσθησης και ομολογούν ότι αντιλαμβάνονται μια κάποια ατμόσφαιρα που τους επιτρέπει να προσανατολίσουν τις θέσεις τους.

Μέσα στον εσωτερισμό των σαλονιών ή του τρομοκρατικού εξορκισμού που μας συνήθισαν να ανεχόμαστε, υπάρχουν σπινθήρες αυτού που θα μπορούσε να είναι ο εσωτερισμός που έρχεται. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο ναό της ύλης, στο βασίλειο του χρήματος, ξεπροβάλλει ξανά, ντροπαλά η ρίζα του πνεύματος, της δύναμης της διαίσθησης, η αίσθηση ευθραυστότητας μπροστά σ' ένα πεπρωμένο που δε μας ανήκει γιατί δεν ξέραμε να το κατασκευάσουμε, ο τρόμος μπροστά σ' ένα μέλλον που κάποιες φορές ζωγραφίζεται ρόδινο για να μην ανοίξουμε τα μάτια μπροστά στο μαύρο και το γκρι που αφήσαμε να μεγαλώσει στο περιβάλλον μας.

Για να γνωρίσουμε πραγματικά και βαθιά πρέπει να επανακτήσουμε εκείνον τον παραδοσιακό εσωτερισμό που τόσες φορές βοήθησε την ανθρωπότητα να ανοίξει πόρτες και παράθυρα στη μέση του πόνου και της αβεβαιότητας. Δεν άρχισε μάταια ένας καινούργιος αιώνας, ένας νέος κύκλος, ένας νέος δρόμος στο αιώνιο πνεύμα της ζωής.


Διαφημίσεις στον τύπο για μαγικά προϊόντα

Για τελετές:
-Κηροπήγια, σπαθιά, λάδι, λιβάνι, κάρβουνα, χιτώνες, κολιέ από δόντια κ.λ.π.
Φυλαχτά για το σπίτι και την επιχείρηση:
-Λάδι Δέντε.
-Ραβδοσκοπικά αντικείμενα.
-Κούκλες από κερί ή ύφασμα.
-Ο μαγικός κύκλος του Σολομώντα (85 εκ.).
-Λουτρά αναζωογόνησης, εσάνς καθαρισμού.
-Φίλτρα αγάπης, επαγγελματικής επιτυχίας, προστασίας, ή εκδίκησης.
-Κάθε είδους ελιξίρια, αρώματα κ.λ.π.
-Πέτρα Ρισκάρ για μαγικούς κύκλους.


Μερικά από τα υποσχόμενα αποτελέσματα:
- Να εκπέμπει κανείς με τα μάτια μια ακαταμάχητη δύναμη για να καταφέρει ένα ή περισσότερα άτομα να ακολουθούν τη θέληση του.
- Να έχει την εύνοια των προϊσταμένων του.
- Να περνά με επιτυχία εξετάσεις, δοκιμασίες και σπουδές.
- Να είναι δημοφιλής και να τον καλούν παντού.
- Να χρησιμοποιεί τη δύναμη του νου για να καλυτερέψει τις επιχειρήσεις του.
- Να προσελκύει τα άτομα που επιθυμεί.
- Να αποκτήσει μια δουλειά πιο ευχάριστη και καλοπληρωμένη.
- Να αποκτήσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο, ένα νέο σπίτι ή κάποιο αγαθό που χρειάζεται.
- Να λύσει προβλήματα που φαίνονται να μην έχουν λύση.
- Να χρησιμοποιεί τα χέρια για να σταματά ο πόνος στο σώμα του σε λίγα λεπτά.
- Να χρησιμοποιεί την ενέργεια που ήδη χρησιμοποιούν κάποιοι γιατροί στη θεραπεία του καρκίνου με θετικά αποτελέσματα.
- Να κάνει τους γείτονες ή άλλα ενοχλητικά άτομα να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους χωρίς να τους βλάψει.
- Να προστατεύεται από φυσικές επιθέσεις χρησιμοποιώντας το νου του.
- Να κερδίζει σε λοταρίες και τυχερά παιχνίδια (κι ας φαίνεται αδύνατο).
Συνέχεια. . . »

Friday 26 June 2015

Η Ανθρώπινη Αύρα





Εμφανίζονται κατά καιρούς βιβλία και άρθρα περιοδικών που μιλούν για την Αύρα. Υπάρχουν τόσες απόψεις γι' αυτήν όσοι σχεδόν και οι "ειδήμονες". Πίσω όμως από τις μορφές υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στα οποία στηρίζεται αυτή η μελέτη που φιλοδοξεί να περιγράψει το απερίγραπτο: την ανθρώπινη Αύρα.



Είναι, καθώς φαίνεται, ο ίδιος ο άνθρωπος εκδηλωμένος ταυτόχρονα και στα τέσσερα πεδία συνείδησης (ή στοιχεία σύμφωνα με την αστρολογική ορολογία). Τα πεδία αυτά της συνείδησης είναι διαφορετικής ποιότητας ύλη. Και ανάλογα με το βαθμό εξέλιξής και τις δυνάμεις, λειτουργούμε στο καθένα από αυτά. Έτσι είναι σωστότερο να θεωρούμε την Αύρα και όχι σαν ένα δαχτυλίδι ή σύννεφο γύρω μας.

Το φυσικό μας σώμα διακρίνεται στο κέντρο όλων των σωμάτων μας σαν μια υλική αποκρυστάλλωση. Τα υπόλοιπα σώματα το διαπερνούν και εκτείνονται και πέρα από το περίγραμμά του. Το φυσικό σώμα είναι τομικρότερο και το χονδροειδέστερο απ' όλα.

Στο φυσικό μας σώμα συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο τα μόρια των χημικών ενώσεων που το αποτελούν αλλά και οι ενέργειες -ηλεκτρομαγνητικές κυρίως- που συγκρατούν αυτά τα μόρια στις θέσεις τους και κάνουν το σύνολο λειτουργικό. Αυτές τις ενέργειες "φωτογραφίζει" η Μηχανή Κίρλιαν. Είναι κάποιου είδους αιθέρες που περιβάλλουν το υλικό μας σώμα αλλά ταυτόχρονα είναι και μέρος αυτού. Πρόκειται για ύλη με όλη τη σημασία της λέξης και είναι κι αυτή μια αποκρυστάλλωση της Αύρας και όχι αυτή η ίδια η Αύρα.

Ακολουθεί το λεγόμενο αστρικό σώμα, μια μορφή ύλης που αποτελείται από τα πάθη, τις κατώτερες απολαύσεις και συγκινήσεις. Διαφέρει στην λεπτότητα και το χρώμα ανάλογα με την αγνότητα του ανθρώπου. Είναι υλικό στους ανεξέλικτους ανθρώπους, λεπτότερο στους πιο προχωρημένους και λεπτότατο σε εκείνους που έχουν προχωρήσει πολύ στην εξέλιξη.

Στη συνέχεια συναντάμε το νοητικό σώμα που είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο για την πλειονότητα των ανθρώπων αλλά αρκετά όμορφο σε πολλούς, με μεγάλες ποικιλίες στο χρώμα, ανάλογα με τον νοητικό και ηθικό τύπο.
Μετά ακολουθεί ένα ανώτερο νοητικό σώμα που στους περισσότερους ανθρώπους είναι ελάχιστα ανεπτυγμένο, οι αποχρώσεις του είναι σχεδόν αδιόρατες και η δραστηριότητά του σχεδόν ανεπαίσθητη. Σε μια προχωρημένη ψυχή όμως αυτό είναι που θα παίζει τον κυριότερο ρόλο. Είναι ακτινοβόλο και τα χρώματά του λαμπρά και εκλεπτυσμένα, με αποχρώσεις αγνές και πανέμορφες αλλά και πολύ διαφορετικές από αυτές των υλικών πεδίων.

Χτίζοντας γύρω μας ένα τείχος από αυρική ουσία, μπορούμε να προστατευθούμε από τις εισβολές των συναισθημάτων και των σκέψεων που προέρχονται από το περιβάλλον μας. Η Αύρα ανταποκρίνεται ταχύτατα σε κάθε ώθηση της σκέψης. Η εξασθένηση της ζωτικότητας που αισθανόμαστε μερικές φορές, ιδιαίτερα όταν συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που απομυζούν ασυνείδητα εκείνους που βρίσκονται γύρω τους, αποτρέπεται αν σχηματίσουμε ένα τέτοιο κέλυφος. Η δύναμη της ανθρώπινης σκέψης πάνω στη λεπτή ύλη είναι τεράστια και αν σκεφθούμε πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα κέλυφος είναι σαν να το έχουμε χτίσει γύρω μας.

Υπάρχουν στάδια στην ανθρώπινη εξέλιξη και το σώμα του κάθε ανθρώπου είναι ανάλογο με το επίπεδο προόδου του. Ο καθένας ζει και λειτουργεί σ' αυτά τα επίπεδα μόλις αναπτύξει τους αντίστοιχους φορείς συνείδησης. Η Αύρα μας δείχνει αυτό ακριβώς που είμαστε. Καθώς προοδεύουμε στην ζωή, προσθέτουμε πάνω της ποικίλα χαρακτηριστικά. Όταν η ευγένεια και τα ιδανικά κατευθύνουν τη ζωή μας, η Αύρα μας εξαγνίζεται και υφαίνεται ξανά σε μια ανώτερη ποιότητα.

Εξετάζοντας τον κόσμο μόνο με τα φυσικά μάτια θα τον βρούμε ελεεινό, υποβαθμισμένο και ανέλπιδο. Η ανώτερη όραση όμως αποκαλύπτει μια διαφορετική άποψη του ίδιου κόσμου. Υπάρχει άραγε φιλοσοφία για τη ζωή που να είναι πιο ελπιδοφόρα, πιο δυναμική και πιο χαρούμενη από αυτή;


Βιβλιογραφία:
- Besant Annie, "Ο Άνθρωπος και τα Σώματά του", Εκδόσεις Ιάμβλιχος, 1989.
- Πλάνας Γεώργιος, "Τα 3 κέντρα του Μυστηρίου", Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη, 2002.


Πηγή: http: asxetos.gr
Συνέχεια. . . »

Wednesday 24 June 2015

Μυστήρια και μύηση στην αρχαία Κρήτη



Πέντε και περισσότερο χιλιάδες χρόνια, λοιπόν, πριν την σημερινή εποχή υπήρχε στην Κρήτη μια μορφή θρησκείας, μια λατρεία θεοτήτων της Φύσεως, πνευματικού επιπέδου ανώτερη φυσιολατρία. Οι κάτοικοι της Κρήτης ήταν από τους πρώτους που απέδωσαν στο θείο, σεβασμό και στα Μυστήρια.


Μυστήρια, στα οποία γινόταν χρήση σημείων και συμβόλων και σε αυτά γίνονταν δεκτοί άνδρες και γυναίκες, που τελούσαν, στους μικρούς τότε σε μέγεθος ναούς τους, τις ιερουργίες και τις μυήσεις τους.

Αλλά στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει η διάκριση των κυρίως λεγόμενων Μυστηρίων, δηλαδή των τελετών που κανείς δεν μπορούσε να μετέχει αν δεν ήταν μεμυημένος κατά τους απαιτούμενους τύπους, από τις ξεχωριστές εκείνες τελετές, μερικών εορτών, που η επιτέλεσή τους αν και περιοριζόταν σε ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων ή γένους - άνδρες δηλαδή ή γυναίκες - δεν ήταν όμως απαραίτητο, οι λαμβάνοντες σ’ αυτές μέρος να είναι μεμυημένοι. 

Παράδειγμα είναι οι τελετές μερικών εορτών, που ήταν μέρος της εξωτερικής λατρείας ορισμένων Μυστηρίων, όπως γινόταν στα της Μητέρας Ρέας, στα Κορυβαντικά τηςΚρήτης κ.λ.π. Αλλά οι γιορτές αυτές είχαν χαρακτήρα προπαρασκευαστικό ορισμένων ατόμων, ανδρών ή γυναικών, νέων ή νεανίδων για μελλοντικές μυήσεις τους στα επίσημα Μυστήρια, όπως γίνεται με τους λεγόμενους δοκίμους στις περισσότερες θρησκείες αρχαίες και σύγχρονες. Οι μειούμενοι στα Κρητικά Μυστήρια διδάσκονταν την Ιατρική, την καθαρτική, την ορχηστρική και τη μουσική τέχνη.

Στην Κρήτη το κύριο μέρος της λατρείας ήταν αρχικά συγκεντρωμένο στο θηλυκό πρόσωπο της θεότητας, στη Μεγάλη Μητέρα, τη Ρέα - Γη ή Μα, γιατί αυτή συμβόλιζε την παραγωγική ανανεωτική φροντίδα της Μητέρας Φύσης. Οι θρησκευτικές τελετές ήταν απόδοση σεβασμού σ’ αυτήν και εκδήλωση της παρακλήσεως για τη βοήθειά της. Και σ’ αυτές πρωτεύουσα θέση είχαν οι Ιέρειές της σαν ομόφυλες της Μεγάλης θεάς.

Πολύ αργότερα πήραν μέρος πρωτεύοντες στις τελετές οι άνδρες, όταν ο βασιλιάς ήταν πλέον και Αρχιερέας και η λατρεία της «γονιμοποιητικής» δυνάμεως της Φύσεως στη μορφή του νεαρού γιου της Μεγάλης Μητέρας, του Κρηταγενή Δία και του Ποσειδώνα στη λατρεία του Ταύρου, κυριάρχησαν στην κρητική θρησκεία.

Η Ρέα, η Μεγάλη πανάρχαια Θεά, η θυγατέρα του Ουρανού και της Γης, η σύζυγός του Κρόνου και η μητέρα του Κρηταγενή Δία, λατρευόταν κάτω από το ιερό Δέντρο της στις υψηλές κορυφές των βουνών και των λόφων, καθώς και στα Ιερά Σπήλαια. Το Ιερό Δέντρο και το Ιερό Σπήλαιο ήταν σύμβολα της μητρότητας και της ζωής.

Γενικά οι Κρήτες για την τέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων προτιμούσαν χώρους απλούς, μακριά από κάθε επίδειξη. Η Μινωική Θρησκεία, βασισμένη σε βασικά μυστηριακές τελετές, έχει ανάγκη χώρων που υποβάλλουν το λατρευτή. Έτσι συνεχίζεται η χρήση των σπηλαίων, δημιουργούνται ειδικοί χώροι μέσα στα ανάκτορα, χρησιμοποιούνται οι κορυφές «ιερών» λόφων («ιερά κορυφής»), και στα τελευταία χρόνια υπάρχουν οικιακά ιερά.

Στο Ιερό δέντρο μπροστά και κατά τις τελετές μερικών εορτών της εξωτερικής λατρείας, γινόταν κυριότερα η προσφορά καρπών και κρασιού, καθώς και άλλες προσφορές, όπως επίσης και χοροί Ιερειών, Ιερέων και πιστών. 

Η λατρεία γενικά προσφερόταν με πολλούς τρόπους. Ο πιστός παρουσιαζόταν στο Ιερό ή στην αόρατη θεότητα, όρθιος με το άκρο χέρι σφιγμένο και υψωμένο στο μέτωπο. Ακολουθούσε έπειτα η συμβολική λατρευτική πράξη, που εκδηλωνόταν κυρίως με την αναίμακτη προσφορά από καρπούς, νερό και μέλι ή κρασί και λάδι.

Κατά κανόνα οι τελετές άρχιζαν με την κάθαρση, που ήταν συνήθως πλύση των χεριών με αγιασμένο νερό, γιατί οι πιστοί έπρεπε να περάσουν καθαροί προς τον τόπο κατοικίας της θεότητας. Ακολουθούσαν οι προσφορές και οι αναίμακτες θυσίες, καθώς και χοροί με τους οποίους οι χορευτές και οι χορεύτριες έρχονταν σε έκσταση για διευκόλυνση της επικοινωνίας με τη θεότητα.

Από τις γιορτές αυτές σημαντικότερη ήταν Τα Ταυροκαθάψια : παιγνίδια και αγώνες με ταύρους που γίνονταν την εποχή που ξαναγεννιέται η φύση και ο άνθρωπος, την άνοιξη.

Η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» 1970, τις ερμηνεύει ως εξής : «Το αγώνισμα βασίζεται στην ιερότητα του Ταύρου και στη σημασία του για τις λατρείες της γονιμότητας. Στην Κρήτη ο Ταύρος ταυτιζόταν με τον Ουρανό και τον Ήλιο, που γονιμοποιούν τη γη με τη ζέστη και τις βροχές, ενώ το θηλυκό στοιχείο η θεϊκή αγελάδα συσχετιζόταν με τη Σελήνη, που το σχήμα της θυμίζει κέρατα».

Πιθανόν, λοιπόν γι’ αυτόν το λόγο στις Κρητομινωικές Ταυροπαιδίες συμμετείχαν γυναίκες, που πρόσθεταν με την παρουσία τους τη χροιά ερωτικών παιγνιδιών με τον ώριμο και σφριγηλό ταύρο και που μ’ αυτές δηλωνόταν η συμβολική έννοια των τελετουργιών της γονιμότητας.

Ο ταύρος συλλαμβανόταν ζωντανός, χωρίς να πληγωθεί, με παγίδα από δίχτυ ή τον άρπαζε ξαφνικά ο ασκημένος θηρευτής από τα κέρατα και τον ακινητοποιούσε με το βάρος του, ως ότου τον δέσουν. Αργότερα αυτή η δραματική και επικίνδυνη σκηνή επαναλαμβανόταν μέσα στο θεατρικό χώρο της πολιτείας, για να χαρεί όλο το πλήθος το μοναδικό θέαμα. Το αγώνισμα πλουτιζόταν με νέα τολμηρά, ακροβατικά στοιχεία. Άντρες και γυναίκες πιάνονταν από τα κέρατα του ζώου και πηδούσαν με ποικίλες στάσεις επάνω στη ράχη του, ξαναπέφτοντας ύστερα στη γη. 

Ο ταύρος θυσιαζόταν αργότερα, αλλά δε σκοτωνόταν κατά την ταυρομαχία. Οι αθλητές ήταν άοπλοι και αγωνίζονταν μόνο με το κορμί τους. Έτσι η κρητική ταυρομαχία μένει ένα ευγενικό και χαριτωμένο παιγνίδι, σύμφωνα με το χαρακτήρα ολόκληρου του μινωικού πολιτισμού.

Όση ώρα ο Ταυροκαθάπτης βρισκόταν πάνω στον ταύρο σειόταν και ένιωθε σαν να γίνεται γύρω του σεισμός. Το όλο αγώνισμα δηλαδή ήταν μια μίμηση του σεισμού, τον οποίον ο ταυροκαθάπτης προσπαθούσε να δαμάσει.

Οι τελετές αυτές ίσως αποσκοπούσαν στην αποτροπή του σεισμού με μαγικό τρόπο. Γι’ αυτό άλλωστε παρατηρούμε ότι τα ταυροκαθάψια τελούνταν σε περιοχές που μαστίζονταν από σεισμούς.

Στις μέρες των γιορτών γίνονταν σαν μέρος της εξωτερικής λατρείας κι άλλοι αγώνες, θεάματα και παιγνίδια κάτω από τα μεγάλα Ιερά Δέντρα.

Αυτά όμως είχαν σημασία για την εξωτερική λατρεία. Υπήρχαν όμως και τα Μυστήρια, με μυήσεις προορισμένα για τους λίγους πνευματικά περισσότερο ικανούς από τους πολλούς.

Τα Μυστήρια στην αρχαία Κρήτη ήταν διαχωρισμένα σε δυο μεγάλες λατρευτικές κατηγορίες : στα της Μεγάλης Μητέρας Ρέας - Γης και στα Μυστήρια του Κρηταγενή Ιδαίου Δία, αν και στις δυο αυτές κατηγορίες μυούνταν γυναίκες και άνδρες.


Συνέχεια. . . »

Tuesday 23 June 2015

Απόκρυφη αστρολογία


Η ενατένιση των άστρων είναι ίσως η αρχαιότερη προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τις δυνάμεις που διέπουν το σύμπαν και να προσδώσει τάξη στο φαινομενικό χάος του κόσμου. Κοινό σημείο αναφοράς σε κάθε πολιτισμό η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό δημιουργό ως εκδήλωση της δικής του τελειότητας. Η παραπάνω ρήση μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει μια αντιστοιχία μεταξύ ουρανού και γης, η οποία μπορεί να ερμηνευθεί μέσω των ουρανίων σωμάτων. Κάθε αρχαίος πολιτισμός προσέδωσε την δική του κοσμογονία και ιδεολογία, για παράδειγμα στον Βαβυλωνιακό όσο και στον Αιγυπτιακό πολιτισμό οι θεοί ταυτίζονταν με τους αστέρες. Στην Μεσοποταμία, οι Χαλδαίοι αστρολόγοι- οιωνοσκόποι γνωστοί και ως τουπσαρού, ονομασία που υποδήλωνε την ιδιότητα του γραφέα των άστρων και των οιωνών, κατέγραφαν και ερμήνευαν τις κινήσεις των πλανητών. Με τον ίδιο τρόπο, η κοσμοθεωρία των Αιγυπτίων είχε άμεση σύνδεση με την μυθολογία και την φιλοσοφία τους. Θεωρούσαν το σύμπαν ως πηγή δημιουργίας του θεού Ατούμ, έναν ζωντανό οργανισμό με ψυχή που το κινεί η μαγική δύναμη χέκα και ενεργοποιεί την κίνηση όλων των ουρανίων σωμάτων. Τα αστέρια καθρέφτιζαν ψυχές που είχαν φθάσει στην υπέρτατη συνειδητότητα, ήταν η προέλευση αλλά και ο απώτερος προορισμός κάθε ανθρώπου.


Ο ζωδιακός κύκλος

Η εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης και ψυχολογίας εκδηλώνεται μέσα από κύκλους γέννησης, ύπαρξης, θανάτου και αναγέννησης. Στην φύση εκφράζεται μέσα από την εναλλαγή των εποχών, των δώδεκα μηνών, και δώδεκα ζωδιακών σημείων. Η εσωτερική γνώση των ζωδίων παρέχει το κλειδί της ένωσης ουρανού και γης, ψυχής και σώματος, πνεύματος και ύλης, του ανθρώπου με το σύμπαν και εν τέλει με το  θείο. Είναι το ταξίδι της ψυχής στην αναζήτηση του θείου Έρωτα, την βίωση της ενότητας με την Σοφία του Θεού μέσω της συνειδητοποίησης και της κατανόησης της θέσης αλλά και της φύσης του κάθε ζωδίου. Άρα, τα δώδεκα ζώδια αντιπροσωπεύουν δώδεκα μυητικά μονοπάτια ζωής που μέσα τους εμπεριέχεται τόσο η καταστροφική όσο και την ευεργετική πλευρά του εκάστοτε ζωδίου. Η εκδήλωσή τους αλλά και η έκφρασή τους χρωματίζεται από τις ιδιότητες του ζωδίου ωστόσο μπορούν να εκδηλωθούν είτε σε ανώτερη είτε σε κατώτερη μορφή. Η τελική επιλογή εξαρτάται καθαρά από την αρνητική ή θετική χρήση του προσώπου και το τρόπο διαχείρισης των ενεργειών που του δόθηκαν την στιγμή της γέννησης. Σ’ενα ατομικό γενέθλιο χάρτη περιέχονται και τα δώδεκα σημεία του ζωδιακού κύκλου, πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος περιέχει ουσιαστικά μέσα του όλες τις δυνατότητες ανάπτυξης και ολοκλήρωσης.

Καθένα από τα δώδεκα ζώδια χαρακτηρίζεται από τον εκάστοτε κυβερνήτη πλανήτη, την θηλυκή ή αρσενική συμβολική υπόσταση του ή, όπως αλλιώς ονομάζεται, θετική ή αρνητική πολικότητα, εξωστρέφεια και εσωστρέφεια αντίστοιχα, αφού τα ζώδια δρουν συμπληρωματικά το ένα με το άλλο. Η τριπλή κατανομή τους βάσει των ιδιοτήτων τους σε 1)παρορμητικά ή κύρια – 2)σταθερά και 3)μεταβλητά σχετίζεται με την εκδήλωση της ενέργειας στο πεδίο της ύλης. Η παρόρμηση συνδέεται με την κίνηση και την έναρξη, η σταθερότητα με την εγκαθίδρυση ή την δημιουργία μορφής ενώ η μεταβλητότητα με την έμπνευση ή την ανάπτυξη μιας ιδέας. Τέλος, η τετραπλή κατανομή σε στοιχεία απεικονίζει την κατεύθυνση της ροής της ενέργειας στην πνευματική πορεία της ψυχής. Η γη συνδέεται με την ύλη, την φυσική μορφή ενός καθεστώτος ή μιας κατάστασης, η θετική ή αρνητική χρήση της. Το νερό σχετίζεται με το συναίσθημα και μπορεί να οδηγήσει είτε στην τυραννία είτε στον αλτρουισμό. Ο άερας έχει να κάνει με την διάνοια, την νόηση, την τεχνοκρατία. Η φωτιά συνδέεται με το πάθος, την δημιουργία, τον ηγέτη ή τον αιώνιο αναζητητή. Ο ημερήσιος και νυχτερινός πλανήτης σηματοδοτούν την εξωτερική και την εσωτερική εκδήλωση αντίστοιχα.


 Ο  Παρορμητικός κρυός

Ο Κριός ανήκει στα αρσενικά και πύρινα ζώδια, είναι παρορμητικός και κυβερνάται από τον πλανήτη Άρη. Το πρώτο σημείο του ζωδιακού κύκλου, ο Κριός, σχετίζεται με το ξύπνημα της φύσης αλλά και της ζωής, εφόσον κάθε πλάσμα που έχει πέσει σε χειμερία νάρκη σιγά-σιγά ξυπνάει. Συμβολίζει την πρωταρχική φλόγα, όπου η εκδήλωση του πύρινου στοιχείου είναι δυναμική και άμεση. Εδώ εκφράζεται η ανάγκη της έναρξης, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί τοποθέτησαν στις πρώτες μοίρες του Κριού την έναρξη του εορτασμού του έτους. Η επιθυμία της αυτοανακάλυψης και της εξερεύνησης είναι διάχυτες όπως και η εύρεση του άλλου μισού με σκοπό τον έρωτα αλλά και την ένωση. Ως πύρινο ζώδιο, αντιπροσωπεύει την δημιουργική φλόγα του πνεύματος, το μυστικό πυρ που μας παρακινεί να κινηθούμε προς τα εμπρός. Ψάχνει διαρκώς για έμπνευση ωστόσο στην φάση της ανάπτυξης του Κριού ο άνθρωπος αναζητά την ελευθερία και την απεριόριστη εκδήλωση. Η προσπάθεια αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με ορμητικότητα, μαχητικότητα. Το σύμβολο του κριαριού σε αρχαίους πολιτισμούς ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένο με τον ηγεμόνα- βασιλιά άρα και με την κοσμική εξουσία. Δεν θεωρείται άδικα ο αρχηγός του ζωδιακού αφού μπορεί να δίνει έκφραση στις ιδέες του και να χαράσει με τόλμη το μονοπάτι που του ταιριάζει.  Πιθανότατα εκεί εγκείται η αιτία που ο Κριός δεν ολοκληρώνει τους στόχους του και συχνά παρουσιάζει εγωιστική συμπεριφορά. Ο άκρατος ενθουσιασμός που επιδεικνύει μπορεί να εκφυλιστεί σε βία, οξύτητα και αδιακρισία. Όταν ο άνθρωπος μάθει να λειτουργεί βάση των περιορισμών που θέτουν οι επιλογές που κάνει και όχι ό,τι του επιβάλλει το ένστικτό, τότε θα μπορέσει σ’αυτό το στάδιο να γίνει αυτοδύναμος δίχως να είναι δογματικός και θα αποκτήσει πλήρη συνείδηση και πίστη των καθηκόντων του βασιζόμενος σε κάθε βιωματική εμπειρία που άντλησε από την ζωή.


 Ο παραγωγικός  Ταύρος

Ο ταύρος είναι παθητικό ζώδιο, σταθερό και κυβερνήτης του είναι η Αφροδίτη. Στο στάδιο ανάπτυξης του Ταύρου, οι ιδέες και κάθε παρόρμηση ωθείται προς κάποια κατεύθυνση. Έχει ανάγκη να δημιουργήσει κάτι χειροπιαστό, με σχήμα και μορφή. Στην φύση εκδηλώνεται έντονη η ανάγκη μορφοποίησης. Η συνειδητοποίηση βιώνεται μέσα από την κατανόηση των εξωτερικών μορφών. Μέσα του, ωστόσο υποβόσκει η αίσθηση συντήρησης αλλά και σιγουριάς θέτωντας περιορισμούς και όρια. Η ψυχή έχει αναγνωρίσει την αληθινή της ύπαρξη και αναζητά να εναρμονίσει την πνευματική δύναμη που της δόθηκε στο στάδιο του Κριού με την υλική που εκπληρώνεται εδώ. Η τάση αυτή υποδηλώνει την ιδιότητα του ως σταθερό αλλά και γήινο ζώδιο να κινείται μέσα σε γνωστά μονοπάτια αλλά και να ικανοποιήσει την ανάγκη για ασφάλεια. Εσωτερικά, τα κέρατα του Ταύρου εκφράζουν την γονιμότητα, την σύλληψη αλλά και την μήτρα. Εδώ πλέον γεννάται και μορφοποιείται κάθε ιδανικό, κατασκευάζεται η εξωτερική του μορφή. Εδώ πραγματοποιείται η ένωση του θηλυκού με το αρσενικό, της Αφροδίτης, κυβερνήτη του Ταύρου με τον Άρη, κυβερνήτη του Κριού, ως πτυχές του ανθρώπου στις οποίες ωφείλει να κυριαρχήσει. Σύμβολο ιεροσύνης και θυσίας, ο ταύρος θυσιάζονταν στους θεούς σε λατρευτικές τελετουργίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Ταυροκαθάψια του Μινωικού πολιτισμού. Η γνώση που αποκτήθηκε και πήρε μορφή στο ζώδιο του Ταύρου θυσιάζεται και δοκιμάζεται στο επόμενο στάδιο αφού πλέον ο άνθρωπος καλείται να επιλέξει τον τρόπο που θα την χρησιμοποιήσει αλλά και τον δρόμο που θα ακολουθήσει παρά τους φραγμούς που υποβάλλει το ίδιο το μονοπάτι.     

                              
Το Ζώδιο του Διπλοπρόσωπου Ιανού

 Ο Δίδυμος ανήκει στα θετικά, μεταβλητά, αέρινα ζώδια που αναζητούν μια δίοδο επικοινωνίας, χαρακτηριστικό γνώρισμα του κυβερνήτη τους, Ερμή. Ο,τιδήποτε υλικό κατασκευάστηκε στο πρηγούμενο στάδιο ανάπτυξης, στην ατραπό του ζωδίου των  Διδύμων απορρίπτεται η δέσμευση σε υλικές μορφές. Η διττή φύση του Διδύμου εκφράζει δύο παραγωγικές ενέργειες, την δύναμη της ώθησης αλλά και την δύναμη της καταστροφής. Υπάρχει μια γνωστική ιστορία που περιγράφεται στο απόκρυφο βιβλίο του Ιωάννη από την οποία πιθανότατα προέρχεται το σύμβολο του Διδύμου, που υποδηλώνει τα δίδυμα αδέλφια. Σύμφωνα με τον θρύλο, η Εύα διέφθαρη από τον Ιαλδαβαώθ, τον δημιουργό της ύλης και της σάρκας και από την συνουσία τους προήλθαν δύο γιοι, ο Γιαχβέ και ο Ελοχίμ, ο ένας είναι δίκαιος ενώ ο δεύτερος άδικος. Τους αποκάλεσε Κάιν και Άβελ. Όταν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ ήτανε ο πρώτος που θυσίασε ανθρώπινη ψυχή για την αγάπη του Θεού, γι’ αυτό τον λόγο έφερε στο μέτωπό του σημάδι, την σφραγίδα ή όπως αλλιώς ονομάζεται ο αριθμός του θηρίου της αποκάλυψης που περιγράφει αρχικά ο Δανιήλ και αργότερα ο Ιωάννης στο βιβλικό κείμενο της Καινής Διαθήκης (Αποκ. Ιωάννου, κεφ. ΙΓ 1-18). Αύτη η προσφορά ζωϊκής ενέργειας είναι που άνοιξε τα κανάλια  επικοινωνίας με τον Θεό μετά την πτώση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι είναι κομμάτι του Θεού και αντικρίζει μέσα του το θεϊκό μέρος της ύπαρξης του. Η γνώση αυτή τον φέρει αντιμέτωπο με τον εξωτερικό κόσμο και τα φαινόμενα του. Συνεπώς, μέσα του δημιουργείται μια εσωτερική αβεβαιότητα που καλείται να την εξισορροπήσει μέσω της αναζήτησης του πραγματικού του εαυτού του αλλά και του σύμπαντος γύρω του. Βασικός σκοπός στο στάδιο των Διδύμων είναι η ανάπτυξη της προσωπικότητας του προσώπου δίχως να ρέπει είτε στην μία κατεύθυνση είτε στην άλλη ή να κρύβεται πίσω από κάθε νοητικό ερέθισμα που λαμβάνει από τον εξωτερικό κόσμο.


Ο Σεληνιακός Καρκίνος

Ο υδάτινος Καρκίνος, έχει φύση παθητική και κυβερνήτη την Σελήνη. Ο Καρκίνος σηματοδοτεί την λήξη ενός κύκλου αναπτυξιακής λειτουργίας του ατόμου. Με τον Κριό δόθηκε έμφαση στην δημιουργική δράση, με τον Ταύρο στην υλοποίηση ενώ με τον Δίδυμο  ξεκίνησε η συσχέτιση του ατόμου με τον εξωτερικό κόσμο. Στον Καρκίνο, εδρεύει η επιρροή των συναισθημάτων και των εντυπώσεων. Στον κύκλο του χρόνου, το φως του ήλιου αυξάνει. Σύμβολο του είναι ο γυναικείος μαστός και κυβερνήτης του η Σελήνη που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έμμηνο ρήση της γυναίκας αλλά και την μήτρα, εκεί όπου αναπτύσσεται η ζωή του εμβρύου. Είναι ο καθρέφτης των εμπειρίων, αντικατοπτρίζει τις εμπειρίες που δεχόμαστε από την ζωή. Δείχνει το ένστικτο της επιβίωσης που πηγάζει από το υποσυνείδητο. Η αινιγματική φύση της Σελήνης ώθησε πολλους αρχαίους πολιτισμούς  να λατρέψουν και να δημιουργήσουν αντίστοιχα πάνθεα, δυνάμεις θρέψης, γέννησης και συντήρησης. Ως ζώδιο του νερού αλλά και λόγω της εσωστρεφειας του μέσα του συντελείται ένας ενδότερος αγώνας κατανόησης των μορφών που τον καθιστά ανασφαλή και υπερευαίσθητο σε συγκινήσεις. Μόλις αναγνωριστεί και κατανοηθεί ο εσώτερος συναισθηματικός κόσμος ως αρωγός στην εξέλιξη του ατόμου, τότε θα αναγεννηθεί ξανά για να δημιουργήσει στην φάση του Λέοντα.


Ο Εστεμμένος Λέοντας

Το θετικό ζώδιο του λιονταριού ανήκει στα δημιουργικά ζώδια της φωτιάς, διακρίνεται από σταθερότητα και η λάμψη του προέρχεται από τον κυβερνήτη του, τον Ήλιο. Εχοντας πλέον κατακτήσει την γνώση και εφόσον έχει αποκτήσει αυτοσυνείδηση, το άτομο μπορεί να ηγηθεί τόσο σε γήινο όσο και σε πνευματικό επίπεδο.  Επιβάλλει την θέληση του σε κατώτερα συναισθήματα μέσω της εσωτερικής του δύναμης, ιδιότητα που διαφαίνεται και από τον σύμβολο του ζωδίου, την ουρά ενός λιονταριού, αφού σε αυτό το στάδιο έχει τιθασεύσει και εναρμονίσει τα χαμηλά ένστικτα. Μετά την δημιουργία προσωπικότητας, σειρά έχει η καλλιέργεια του εγώ δομημένη πάντα σε σταθερά πλαίσια. Πηρύνας και κέντρο αυτής της δομής είναι ο ίδιος ο εαυτός. Στην φύση, οι καρποί είναι ώριμοι και έτοιμοι για την συγκομιδή, η ωρίμανση όμως είναι εξωτερική και ανάλογη με την ζέστη του καλοκαιριού. Ο ήλιος συμβολίζει την αυτοέκφραση και την δημιουργικότητα, τάσεις που είναι συνδεδεμένες αρχετυπικά με τον πατέρα είτε ως γονιό είτε ως σύμβολο εξουσίας. Η παγίδα εδώ έγκειται στο γεγονός ότι η ταύτιση με τις ιδέες και την εξουσία γενικότερα μπορεί να αποτελέσει ψευδαίσθηση στην προσπάθειας της ψυχής να κατανοήσει τον εσώτερο ήλιο του,  το φως της ύπαρξής του, μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στην επόμενη φάση της Παρθένου για να το μετασχηματίσει σε υπηρεσία και προσφορά.


Η Παρθένος  Περσεφόνη

Η παρθένος είναι φύση θηλυκή-παθητική, ανήκει στα γήινα μεταβλητά ζώδια και κυβερνάται από τον Ερμή ενώ πολλοί αστρολόγοι της αποδίδουν και τον θεραπευτή Χείρωνα. Αφού κατέκτησε το θεϊκό φως, η ψυχή είναι τώρα έτοιμη να καταδυθεί στα πνευματικά σκοτάδια για να φωτίσει την γη. Η Παρθένος, που το σύμβολο της εκφράζει τα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι πιθανόν εμπνευσμένη από τον γνωστό μύθο της Περσεφόνης αλλά και άλλους παρόμοιους θρύλους που δίνουν έμφαση στο αρχέτυπο της Κόρης. Η Περσεφόνη είναι η γη που τον χειμώνα εγκαταλείπει την μητέρα της, Δήμητρα για να κατέβει στον Κάτω Κόσμο. Εκείνη την περίοδο, η φύση νεκρώνει και τα φύλλα μαραίνονται και κάθε άνοιξη επιστρέφει για να φέρει γονιμότητα και καρποφορία στους αγρούς. Η φλόγα που θάπτεται στην γη είναι το σπέρμα που ωφείλει να γονιμοποιηθεί. Αλλωστε, η ένωση της Περσεφόνης με τον Άδη συμβολίζει την εξυψωμένη γονιμότητα.  Εδώ η ψυχή παρατηρεί τον εσώτερο εαυτό της και κατανοεί τα σφάλματα και τις ατέλειες της. Η συνεχής αναζήτηση της τελειότητας, πάγιο γνώρισμα του Παρθένου, πηγάζει από την ανάγκη να διακρίνει, να αναλύσει και να ερευνήσει το εγώ του για να εξευγενίσει τα πάθη του  και να φτάσει στην αυτοτελείωση. Τα μη αναπτυγμένα άτομα του σημείου αυτού αναλώνονται στην δίχως τέλος κριτική, χωρίς κανένα ίχνος εαισθησίας. Στην ανώτερη μορφή του, το άτομο ερευνά για να εξακριβώσει την ιερή φλόγα που κείτεται μέσα του αλλά προσφέρει και υπηρεσία για  να κατανοήσει την λειτουργία αυτή ολόκληρη η ανθρωπότητα.


Ο Εξισορροπητικός Ζυγός

Ο Ζυγός είναι θετικό, παρορμητικό και ανήκει στα ζώδια του αέρα και κυβερνάται από την Αφροδίτη. Στο στάδιο του Ζυγού, ο άνθρωπος εξελίσσεται. Ως αποτέλεσμα, απομακρύνεται από το κέντρο του εαυτού του και σχετίζεται με τους άλλους, ιδιαίτερα, αναζητά ενα σύντροφο ως καθρέπτισμα του εαυτού του και ως μέσο εξισορρόπησης. Στην φύση, εγκαινιάζεται η εποχή του φθινοπώρου αλλά και η ισορροπία φως και σκοταδιού, ημέρας και νύχτας αντίστοιχα. Η ψυχή αναζητά το άλλο της μισό, αυτό που ονομάζει ο Γιουνγκ άνιμα για τον άντρα και άνιμους για την γυναίκα. Η έντονη ανάγκη συντροφικότητας, αγάπης μπορεί να φέρει συγκρούσεις καθώς το άτομο προσπαθεί να εναρμονίσει τα αντίθετα, από όπου προκύπτει και το σύμβολο της ζυγαριάς. Η αποκατάσταση της αρμονίας στο σύμπαν, τόσο σε ατόμικο όσο και σε συλλογικό επίπεδο γίνεται μέσω του εξαγνισμού της καρδιάς. Έχει συντελεστεί η αποδοχή του εαυτού του, είναι θεμιτό να αποδεχτεί και τον άλλον, την εξωτερική μορφή της σκέψης του. Ο Ζυγός, είναι εν γενει αντικειμενικός, κατάσταση η οποία τον καθιστά αναποφάσιστο διότι βλέπει και τις δύο όψεις ενός ζητήματος, καθώς η σκέψη παίζει τον πρώτο ρόλο. Η αναζήτηση της ισορροπίας θα επιτευχθεί αρκεί να μπορέσει να συναναστραφεί και να επικοινωνήσει ειλικρινά σε κάθε του σχέση.


Ο Πλουτώνιος  Σκορπιός

Το υδάτινο ζώδιο του σκορπιού έχει φύση παθητική και διακρίνεται από σταθερότητα. Ο νυχτερινός κυβερνήτης του είναι ο Άρης που σχετίζεται με τα ένστικτα, ενώ ημερήσιος είναι εκείνος που τον ωθεί στα άδυτα του υποσυνειδήτου, ο Πλούτωνας. Η φάση του Σκορπιού, δεν δίνει έμφαση στην διανοητική λειτουργία και κατανόηση αλλά εμβαθύνει και διεισδύει στα βαθύτερα ένστικτα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας, ο χθόνιος Πλούτωνας που μας μεταφέρει στον Κάτω Κόσμο για να αντικρίσουμε την σκιά μας, τα μυστικά αλλά και τα συμπλέγματα που βρίσκονται θαμμένα κάτω από την επιφάνεια. Στον κόσμο της φύσης, αύτη την εποχή κάθε εξωτερική μορφή πεθαίνει, η φύση νεκρώνει σ’ένα συμβολικό θάνατο, ο σπόρος ωριμάζει στο σκοτάδι για να αναγεννηθεί πάνω στην επιφάνεια ως νέα μορφή ζωής. Οι ανθρώπινες σχέσεις επεκτείνονται, η σεξουαλική ενέργεια βιώνεται ως μια υπερβατική μεταφυσική εμπειρία, ένας μικρός θάνατος που οδηγεί στην ολοκλήρωση. Η συνειδητοποίηση της εικόνας του συντρόφου κάνει δυνατή την κατάδυση στην ψυχή του, στα κρυμμένα πάθη και επιθυμίες. Βέβαια, όπως ο σκορπιός δηλητηριάζεται με το κεντρί του, έτσι και το άτομο μπορεί να οδηγηθεί είτε στην κατάχρηση εξουσίας, στην κακοποίηση και μέσα από την επικράτιση των σκοτεινών ενστίκτων να επέλθει η καταστροφή. Αυτός είναι ο κατώτερος τύπος του Σκορπιού που θα ταυτιστεί με το μίσος, την ζήλεια και την βία. Ο ανώτερος σκορπιός συμβολίζεται από τον αετό, ο οποίος εισχωρεί στα μυστικά της φύσης και αποκαλύπτει τους θησαυρούς που κρύβονται στο σκοτάδι της καρδιάς και της ψυχής μας.


Ο Πύρινος Τοξότης

Ως θετικό και πύρινο ζώδιο, διακρίνεται από μεταβλητότητα και επεκτείνεται διαρκώς, τυπικό χαρακτηριστικό του πλάνητη που τον κυβερνά, τον Δία. Από την κατανόηση των συγκινησιακών εμπειριών στον σκορπιό βαδίζουμε στην ωρίμανση και την εξέλιξη του πνεύματος στον τοξότη. Το άτομο στρέφεται προς την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη εκφράζοντας την ανάγκη για επέκταση μέσω της κατάκτησης της ύλης σ΄ένα πιο θρησκευτικό και φιλοσοφικό πλαίσιο. Σύμβολο του είναι το τόξο του κένταυρου που συμβολίζει την προσπάθεια ενοποίησης των ζωώδων ενστίκτων με την ενστικτώδη ανάγκη για πνευματική ολοκλήρωση. Συμβολίζει την αφθονία και την γόνιμη εκδήλωση. Επιθυμεί να ταξιδέψει για να γνωρίσει τον κόσμο και να γνωρίσει την εσωτερική αλήθεια. Εδώ, η συνειδητοποίηση του εγώ αποκτάται μέσω της γνώσης πνευματικών και ηθικών νόμων. Ο κατώτερος Τοξότης διατρέχει τον κίνδυνο να προσκολληθεί στον θρησκευτικό φανατισμό και να γίνει εξτρεμιστής δείχνοντας τυφλή εμπιστοσύνη στα ιδανικά του. Ο ανώτερος τύπος, από την άλλη, ακούει τις γνώμες των άλλων και κατανοεί ότι είναι μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.


Αιγόκερως, το ζώδιο του Κρόνου

Ο αιγόκερως έχει φύση παθητική και παρορμητική και εκφράζει το φρένο του κυβερνήτη πλανήτη του, του Κρόνου. Σαν ζώδιο της γης, ο αιγόκερως εξαρτάται άμεσα από τις μορφές, την εγκαθίδρυση και διαμόρφωσή τους.  Η αίγα των δασών αλλά και η ορμητικότητα του τράγου μπορεί να αποτελέσουν εδώ κρίσιμη καμπή στην εξελικτική πορεία της ψυχής. Ειναι σημαντικό να αναπτυχθεί η εγκράτεια και η υπομονή για να μπορέσει να αντισταθεί η ψυχή στο δακτυλίδι της εξουσίας ή αλλιώς το κέρας της αίγας Αμάλθειας, σύμβολο αφθονίας και ευημερίας του ανθρώπου, την εκάστοτε κοινωνική ή πνευματική θέση που επιθυμεί διακαώς να κατακτήσει. Ο αγώνας για την συντήρηση των υλικών μορφών αλλά και η ταύτιση του με πρότυπα τον κατατάσσουν ως ένα φιλόδοξο άνθρωπο καθώς αγωνίζεται να κερδίσει σεβασμό και κύρος. Η λύτρωση έρχεται με την αναγνώριση της ψευδαίσθησης και την σταθερότητα του σκοπού σε θετικά πλαίσια.


Ο Ουράνιος Υδροχόος

Το αέρινο ζώδιο του Υδροχόου, έχει φύση θετική, είναι σταθερό, είναι αντισυμβατικός, γνώρισμα του ημερήσιου κυβερνήτη του, τον Ουρανό και καταστρέφει ο,τιδήποτε παλαιό, γνώρισμα του νυχτερινού κυβερνήτη του, του Κρόνου. Η ψυχή του ατόμου σ’αυτό το στάδιο ανάπτυξης συνεχώς αναθεωρεί και αμφιβάλλει για τα πάντα. Εχει ανάγκη να προωθήσει την διαφορετικότητα, όχι όμως σε προσωπικό επίπεδο αλλά μέσω της ταύτισης με την ίδια την ανθρωπότητα. Με την άσβεστη επιθυμία του για αλλαγή φέρνει όχι μόνο την καταστροφή των μορφών αλλά και την επανεγκαθίδρυση νέων. Στα χέρια του κρατά το δοχείο με το ύδωρ ζωής, ύδωρ γνώσης και θείου πνεύματος. Μ’ αυτό τον τρόπο ενώνεται το ανώτερο με το κατώτερο, τα άνω ύδατα με τα κάτω. Ο κατώτερος Υδροχόος χάνει τον έλεγχο και μεταμορφώνεται σε στυγνό επαναστάτη ή ακόμα και σε αναρχικό. Το αντίθετο του, η ανώτερη μορφή του, ωστόσο, είναι ένα καινοτόμο και βαθιά φιλοσοφημένο άτομο με ανθρωπιστική συνείδηση η οποία αποκτήθηκε χάρη στην αντικειμενική ανάλυση αλλά και την βιωματική γνώση ψυχικών εμπειριών και γεγονότων.


 Ο Μυστικικιστικός Ιχθύς.

Οι Ιχθείς είναι υδατινό ζώδιο, με φύση παθητική, διακρίνεται από μεταβλητότητα και έχει ως ημερήσιο κυβερνήτη, τον καλλιτεχνικό Ποσειδώνα ενώ νυχτερινός κυβερνήτης του είναι ο Δίας. Με το ζώδιο των Ιχθύων, κλείνει ο κύκλος του ζωδιακού. Ενας ελληνιστικός μύθος αναφέρει ότι το σύμβολο των Ιχθύων, είναι η Αφροδίτη και ο γιος της, Έρωτας, οι οποίοι προκειμένου να ξεφύγουν από τα νύχια του θεού Τυφώνα, πήραν την μορφή δύο ψαριών και χάθηκαν στο ποταμό Ευφράτη. Η ιστορία αυτή είναι χαρακτηριστική της τάσης των Ιχθύων να βυθίζεται και εν τέλει να χάνεται στον ωκεανό των συναισθημάτων. Σ’ αυτό το στάδιο ο έρωτας παίρνει την μορφή της εξιδανίκευσης, της απόλυτης παράδοσης του ατόμου στο συλλογικό ασυνείδητο. Η συγκινησιακή λειτουργία είναι αρκετά έντονη, στην θετική της εκδήλωση ενώνει την συμπαντική ανθρώπινη ψυχή με την ατομική ενώ στην αρνητική της μορφή επιφέρει πλήρη διάλυση της προσωπικότητας.


Πρακτική άσκηση

Ο μυστικός πηρύνας κάθε ανθρώπου είναι η εσωτερική του ταύτιση μ’ενα ζώδιο που τον χαρακτηρίζει όχι τόσο στην εξωτερική του συμπεριφορά όσο στις εσωτερικές παρορμήσεις που ακολουθεί στα βάθη του είναι του, το μονοπάτι ανάπτυξης με το οποίο ταυτίζεται η ψυχή είτε στην αρνητική είτε στην θετική του εκδήλωση αναλόγως τι θα επιλέξει. Αποτελεί ένα επιπρόσθετο γνώρισμα κάθε ατόμου αν και μπορεί να μην είναι άμεσα έκδηλο ωστόσο έχει ιδιαίτερη σημασία για κάθε άνθρωπο εφόσον μπορεί να δώσει μια επιπρόσθετη ενόραση όσον αφορά γνωρίσματα και πτυχές του χαρακτήρα μας που τις περισσότερες φορές δεν είναι αντιληπτές. Για παράδειγμα, ένας γενέθλιος χάρτης, που πλέον είναι αρκετά εύκολο να κατεβάσουμε δωρεάν από αστρολογικές ιστοσελίδες, έχει στην πλειοψηφία του πέντε σταθερούς πλανήτες και πέντε πλανήτες στην φωτιά. Μόνο ένα σταθερό ζώδιο της φωτιάς υπάρχει κι αυτό είναι ο Λέων. Επομένως, ο μυστικός πηρύνας αυτού του ατόμου είναι ο Λέων, πράγμα που σημαίνει ότι είναι γεννημένος ηγέτης και θα προσπαθήσει να αναπτύξει στην ζωή του την αυτοέκφραση και την δημιουργικότητα αλλά θα ήταν καλό να διακρίνει την παγίδα που μπορεί να φέρει η ταύτιση με την κοινωνική αποδοχή έστω και αν αυτό γίνεται για την προώθηση αγνών ιδανικών. Σε περίπτωση που υπάρχει ισοδυναμία όσον αφορά τα στοιχεία και τις ιδιότητες στο γενέθλιο ωροσκόπιο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είτε τον ωροσκόπο είτε το μεσουράνημα και αν ακόμη και εκεί δεν υπάρχει πλειοψηφία στοιχείων ή ιδιοτήτων χρησιμοποιούμε ως ύστατη λύση τους αστεροειδείς.

Η εσωτερική γνώση που δίδει η αστρολογία και το ταξίδι μέσα από τα δώδεκα ζώδια μας παρέχει την δυνατότητα να μεταμορφωθούμε σε πλήρως συνειδητοποιημένα όντα, κομμάτια της anima mundi, της κοσμικής ψυχής του κόσμου. Αναγνωρίζει τους αστέρες ως πύλες προς ένα άλλο κόσμο και μας καλεί να κατανοήσουμε το μυστήριο του σύμπαντος αλλά και τον σκοπό της ζωής. Αποπειράται να ερμηνεύσει την σημασία του ανθρώπινου πεπρωμένου αλλά και τον λόγο ύπαρξης κάθε ψυχής. Μέσα από τους δώδεκα ατραπούς της ζωής και την σύνδεση μας με τους κύκλους της φύσης μας δείχνει πως να κατακτήσουμε συνειδητά την ενοποιημένη αντίληψη και εν τέλει την θεϊκή σοφία.



Συγγραφέας: Ευαγγελία Θώμου
Πηγή: strangefiles.me
Συνέχεια. . . »

Monday 22 June 2015

Dream Therapy: Οι Θεραπευτικές Δυνατότητες των Ονείρων


Η Γοητεία του Ονείρου

Τα όνειρα πάντα γοήτευαν τους ανθρώπους. Κάθε πολιτισμός, από την αυγή της ανθρωπότητας ως σήμερα, αναρωτήθηκε γι΄ αυτές τις παράξενες ψυχικές εμπειρίες που βιώνουμε όταν κλείνουν τα μάτια μας και εισερχόμαστε σε ένα κόσμο όπου το μαγικό και το θαυμαστό συνυπάρχουν με το τρομακτικό και το εφιαλτικό. Στην ονειρική διάσταση μπορεί να πετάξουμε, να συναντήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην παιδική του ηλικία, να ξαναδούμε αγαπημένα πρόσωπα που χάθηκαν από την ζωή, να κυνηγηθούμε από τέρατα, να μιλήσουμε με αγίους, να συναντήσουμε αγγέλους, φανταστικά ή πραγματικά ζώα και η αντίληψή μας να τα δέχεται όλα σαν απολύτως φυσιολογικά, που δεν προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση.


Στον ονειρικό κόσμο λοιπόν τα πάντα μπορεί να συμβούν, κάθε πιθανότητα να υλοποιηθεί και κάθε δυνατότητα να πραγματωθεί. Τα όνειρα θα καθρεφτίσουν την σωματική, την συναισθηματική, την διανοητική και την πνευματική μας κατάσταση. Μας ανοίγουν μια πύλη, ένα πέρασμα σε μια διάσταση μέσα στην οποία μπορούμε να ρίξουμε κρυφές ματιές στο μέλλον, να πάρουμε έμπνευση και καθοδήγηση. Σε πολλές περιπτώσεις, βρίσκουμε και την θεραπεία.


Προδρομικές Εμφανίσεις

Ο 53χρονος αγρότης Γιάννης Ματθαιάκης, από το χωριό Πύργος στην Κρήτη, είχε δει, σε διάστημα δυο μηνών, πάνω από τρεις φορές το ίδιο όνειρο με μικρές παραλλαγές. Πήγαινε για να ποτίσει τον χωράφι του και «..βλέπω το νερό στα αυλάκια ποτίσματος του χωραφιού να λιγοστεύει… Πάω στην αντλία δίπλα στο πηγάδι και διαπιστώνω ότι ο σωλήνας εισροής από το πηγάδι είχε μικρύνει, σαν να είχε στενέψει… Η αντλία δεν λειτουργούσε καλά… Νιώθω άσχημα γιατί δεν μπορώ να την φτιάξω μόνος μου και πρέπει να φωνάξω κάποιον…». Δυο βδομάδες αργότερα έκανε κάποιες καρδιολογικές έδειξαν στένεμα αορτής με κίνδυνο απόφραξης και χειρουργήθηκε επειγόντως. Το υποσυνείδητό του, με την δική του συμβολική γλώσσα, είχε καθρεπτίσει επακριβώς την κατάσταση της καρδιάς του.

Ο Αριστοτέλης και ο Ιπποκράτης είχαν αντιληφθεί αυτήν την λειτουργία των ονείρων και θεωρούσαν ότι κάποια όνειρα αντανακλούν την φυσιολογία του οργανισμού. Ο Γαληνός όμως από την Πέργαμο, ο μεγάλος Έλληνας φυσιολόγος, ανατόμος και ιατρός του 2 μ.Χ. αιώνα, είχε προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και κατέγραφε με προσοχή όχι μόνο τα όνειρα των ασθενών του, αλλά και τα δικά του: συνέβαλλαν στις διαγνώσεις του, και μερικές φορές του παρείχαν σαφείς οδηγίες ως προς την πρέπουσα θεραπευτική αγωγή και την εκτέλεση χειρουργικών επεμβάσεων.

« .. Μερικοί άνθρωποι καταφρονούν τα όνειρα και τα προμηνύματα. Εγώ όμως γνωρίζω πως συχνά έχω χρησιμοποιήσει όνειρα για να καταλήξω σε μια διάγνωση. Σε δυο περιπτώσεις καθοδηγήθηκα ξεκάθαρα από όνειρα: κάποτε πραγματοποίησα τομή σε μια αρτηρία μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη του δεξιού χεριού ενός ασθενούς, και στην συνέχεια άφησε το αίμα να ρέει ελεύθερα μέχρι που σταμάτησε μόνο του, όπως μου είχε υποδειχθεί στο όνειρο… Έχω σώσει πολλούς ανθρώπους εφαρμόζοντας αυτά που μου έχουν υποδειχθεί σε όνειρα.»

Το υποσυνείδητο γνωρίζει σαφώς την ανισορροπία ή την διαταραχή του οργανισμού πολύ πριν αυτή εκδηλωθεί ως ασθένεια με φυσικά συμπτώματα. Το όνειρο, ένα γράμμα του υποσυνείδητου προς το συνειδητό – σύμφωνα με τον ψυχίατρο Calvin Hall- μεταφέρει μέσα στο γράμμα το μήνυμα, που φυσικά είναι γραμμένο στην συμβολική γλώσσα.

Είναι προφανές ότι το μήνυμα δεν είναι εύκολα αντιληπτό από τον ονειρευόμενο, μια και πολύ σπάνια το ανθρώπινο σώμα απεικονίζεται κυριολεκτικά στον συμβολικό κόσμο. Μια αρρώστια μπορεί να φανεί σαν δυσλειτουργία ενός συστήματος, π.χ. μιας μηχανής ή σαν μπλοκάρισμα. Ο ψυχίατρος Strefon Kaplan Williams, διακεκριμένος αναλυτής ονείρων, συσχετίζει τα κτίρια και τα αυτοκίνητα σαν συμβολικές απεικονίσεις του ανθρώπινου σώματος.

Η κατάσταση π.χ. ενός κτιρίου μπορεί να συμβολίζει και την κατάσταση της φυσιολογίας του οργανισμού, χωρίς φυσικά να μπορούν να αποκλειστούν και άλλες προσεγγίσεις. 


Η Θεραπεία της Ψυχής

Τα όνειρα είναι μια νευροφυσιολογική λειτουργία που αποτελεί και ένα βιολογικό παράδοξο. Γιατί τα έμβρυα περνούν κατά 90 % την περίοδο της κύησης σε ονειρική κατάσταση; Γιατί τον πρώτο χρόνο της ζωής μας περνάμε το 78% του χρόνου μας ονειρευόμενοι; Γιατί όσο μεγαλώνουμε μειώνεται ο χρόνος που περνάμε σε ονειρική δραστηριότητα; Ποιος είναι τελικά ο λόγος που ο άνθρωπος πρέπει να βιώνει αυτές τις παράξενες ψυχικές εμπειρίες κατά την διάρκεια του ύπνου του;

Σ΄ αυτά το ερωτήματα έχουν δοθεί διαφορετικές απαντήσεις από διάφορους πολιτισμούς και ακόμα και σήμερα, που γνωρίζουμε αρκετά σχετικά με την φυσιολογία της ονειρικής δραστηριότητας και την φαινομενολογία των ονείρων, το τι συμβαίνει δηλαδή στον εγκέφαλο και το σώμα μας όταν ονειρευόμαστε, υπάρχουν πολλές απόψεις και διαφορετικές προσεγγίσεις, επιστημονικές και μη.

Πέρα από θρησκευτικές και εσωτερικές παραδόσεις σχετικά με το ονείρεμα, σχεδόν όλα τα ρεύματα ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων, από την κλασσική ψυχανάλυση του Φρόυντ έως την ψυχοθεραπεία Gestalt του Πέρλς και από την Συναλλακτικής Ανάλυσης του Μπέρν και Χάρις έως την Ψυχοσύνθεση του Ρότζερς και την υπνοθεραπεία του Έρικσον, δέχονται ότι τα όνειρα, εκτός του ότι είναι ένα πολύτιμο διαγνωστικό εργαλείο, ένα παράθυρο που επιτρέπει την θέα σε βαθύτερα στρώματα του ψυχισμού, επιτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες στον ανθρώπινο ψυχισμό. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα

Τα ίδια τα όνειρα είναι μια εξισορροπιστική λειτουργία για τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Επεξεργάζονται – και πολλές φορές λύνουν- καταστάσεις και προβλήματα
Υποδεικνύουν συναισθηματικά φορτία που υπάρχουν μέσα μας.
Φέρνουν στην επιφάνεια κρυφούς πόθους, συγκρούσεις και υποβόσκουσες εντάσεις
Καταδεικνύουν συγκεκριμένες τάσεις και συμπεριφορές
Μας δίνουν την δυνατότητα να εμπειριωθούμε πλευρές του άγνωστου εαυτού μας
Μας προετοιμάζουν για το άγνωστο

Τα όνειρα λοιπόν όχι μόνο αποκαλύπτουν πολλά για μας, μας προειδοποιούν, μας δίνουν έμπνευση και μας καθοδηγούν αλλά ή ύπαρξη τους αυτή καθαυτή είναι μια θεραπευτική λειτουργία του οργανισμού, μια « βαλβίδα ασφαλείας» σύμφωνα με μια έκφραση του Φρόυντ, για τον ανθρώπινο ψυχισμό.

Η ανάλυση ονείρων και γενικότερα η εργασία με τα όνειρα (Dream Work) αποτελεί επίσης και ένα θαυμάσιο θεραπευτικό εργαλείο. Χρησιμοποιώντας τεχνικές ανάλυσης και εργασίας, από διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις, όπως ο Διάλογος με τα Σύμβολα, η Ταύτιση με τα Σύμβολα ( Gestalt), η Εκδραμάτιση ( Δραματοθεραπεία), η Επανείσοδος στο Όνειρο, η Αλλαγή Σεναρίου (Υπνοθεραπεία), ο ψυχίατρος S. K. Williams κατευθύνει τον ονειρευόμενο σε καινούργιες ενοράσεις αυτογνωσίας, σε εναρμόνιση των αποσπασματικών πλευρών της προσωπικότητάς του, στην ολοκλήρωση αλλά και σε ξεπέρασμα παθολογικών καταστάσεων, ανισορροπιών και ψυχολογικών αγκυλώσεων.

Η περίπτωση της 37χρονης Ελένης Καρ., (Βλ. Παραρτ.1) είναι ένα παράδειγμα για το πώς ένα όνειρο μπορεί να χρησιμεύσει σαν θεραπευτικό υλικό, χρησιμοποιώντας τα ονειρικά σύμβολα ενός συγκεκριμένου ατόμου. Η Ελένη, έχοντας ένα καταθλιπτικό υπόβαθρο, αντιμετώπιζε προβλήματα στην σχέση με τον άντρα της αλλά και ένα πρόβλημα με τα παραπάνω κιλά της. Αν και είχε αποταθεί σε διάφορους διατροφολόγους που της έδωσαν συγκεκριμένα προγράμματα, δεν είχε ποτέ ολοκληρώσει κάποιο πρόγραμμα δίαιτας ή αλλαγής της διατροφικής της συμπεριφοράς. Μετά από λίγες μέρες, κατέφευγε στις παλιές της συνήθειες, στην υπερκατανάλωση γλυκισμάτων κ.α. Αν και ήταν φανερό για την Ελένη ότι κατέφευγε στο φαγητό και στα γλυκά για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι΄ αυτό.

Μια και ερχόταν τακτικά στο Ονειρικό Εργαστήρι, είχε μάθει να κατανοεί περισσότερο τα όνειρα της και τον εαυτό της. Αποφασίσαμε να δουλέψουμε το πρόβλημα της μειωμένης θέλησης και της παλινδρόμησης σε παλιές συμπεριφορές μέσα από σύμβολα του υποσυνειδήτου της, έτσι όπως εμφανίζονταν στα όνειρά της. Μέσα από την ανάλυση των ονείρων της, είχε σχετίσει ένα συγκεκριμένο στιγμιότυπο – σκουπίδια που έμπαιναν από την ανοιχτή κεντρική πόρτα του σπιτιού της-με τις κακές της διατροφικές της συνήθειες.

Η Ελένη μπήκε σε κατάσταση ύπνωσης, οδηγήθηκε σε μια Επανείσοδο στο Όνειρο (Dream Re-Entry). Νιώθοντας έντονα συναισθήματα απόγνωσης, έβλεπε τα σκουπίδια να μπαίνουν μέσα στο σπίτι της. Κάνοντας αυτό που είχαμε συμφωνήσει, την καθοδήγησα σε μια Αλλαγή Σεναρίου (Rewriting): Αφού έκλεισε την πόρτα, πήρε μια σκούπα και καθάρισε τον χώρο απ΄ τα σκουπίδια. Μετά την άνοιξε ξανά και βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχαν άλλα σκουπίδια. Σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης, η Ελένη σιγουρεύτηκε ότι μπορεί να ανοίγει την πόρτα μόνο όταν το θέλει εκείνη. Η όλη διαδικασία «αγκυρώθηκε» – μια εφαρμογή νευρογλωσσικού προγραμματισμού- με ένα σωματικό ερέθισμα, το τράβηγμα του λοβού του αριστερού της αυτιού.

Βγαίνοντας από την ύπνωση, η Ελένη ένιωθε ανακουφισμένη, χωρίς όμως να μπορεί να αναφέρει περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το συναίσθημα. Πήρε μαζί της μια κασέτα με την ηχογραφημένη συνεδρία την οποία άκουγε για επτά συνεχόμενες μέρες λίγο πριν κοιμηθεί. Επίσης της είχε δοθεί η προτροπή κάθε φορά που ήθελε να φάει ένα γλυκό ή να φάει σε ακατάστατες ώρες, να πιέζει τον λοβό του αριστερού της αυτιού.

Μέσα σε δέκα μέρες από την συνεδρία, η Ελένη είχε περιορίσει κατά πολύ την κατανάλωση γλυκών. Απλά δεν της έκανε όρεξη πλέον, όπως ανέφερε η ίδια. Ξαναπήγε στην διαιτολόγο της, πήρε ένα καινούργιο πρόγραμμα και αυτή την φορά μπόρεσε και το ολοκλήρωσε, χωρίς να πιεστεί καθόλου: έχασε 18 κιλά τους επόμενους τρεις μήνες.


Ονειρική Θεραπεία: Μια Παλιά Ιστορία

Η πορεία προς την θεραπεία είναι μια πορεία ενθύμησης και επανασύνδεσης προς την εγγενή κατάσταση ισορροπίας του οργανισμού. Σ΄ αυτήν την πορεία τα όνειρα μπορούν να γίνουν όχι μόνο σύμμαχοι και βοηθοί, αλλά και να σηματοδοτήσουν την ίδια την θεραπεία.

Η ονειρική θεραπεία δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι κατά τη διάρκεια της Εγκοιμήσεως σε κάποιον ιερό χώρο, ο ασθενής δεχόταν ένα αποκαλυπτικό όνειρο το οποίο του έδειχνε τον τρόπο θεραπείας που έπρεπε να ακολουθήσει. Μπορεί επίσης να συναντούσαν τον ίδιο τον θεό Ασκληπιό στο όνειρό τους. Μπορεί να εμφανιζόταν σαν χέρι, σαν φίδι, σαν σκύλος ή σαν πετεινός. Το ζητούμενο ήταν να έρθουν σε επαφή με το θείο μέσω της εγκοίμησης. Ο αρχαίος Έλληνας πού ήθελε να προκαλέσει ένα όνειρο πού θα του υπεδείκνυε την θεραπεία, προετοιμαζόταν για αρκετές ημέρες. Πήγαινε σε ένα από τα Ασκληπιεία, πού, κατά την ελληνιστική περίοδο ήταν πάνω από τριακόσια, με φημισμένα αυτά της Επιδαύρου, της Κω, της Περγάμου κ.α. Νήστευε το κρέας, το ψάρι και τα πουλερικά, ενώ απείχε από το σεξ. Τις δύο τελευταίες ημέρες έπινε μόνο νερό και τίποτα άλλο. Έπρεπε να κάνει μια θυσία με ένα ζώο, καθώς και να εκτελέσει διάφορα τελετουργικά. Ζητούσε από τον Ασκληπιό να του φανερωθεί και να τον θεραπεύσει. Το βράδυ, ξάπλωνε πάνω στο δέρμα του ζώου πού θυσίασε και κοιμόταν.

Οι ιερείς ήταν εκεί να τον βοηθήσουν να εκτελέσει τις τελετουργίες και να ερμηνεύσουν τα όνειρα πού είδε την συγκεκριμένη βραδιά. Σε κάποια όνειρα, εμφανιζόταν ο ίδιος ο Ασκληπιός και ακουμπούσε ή απλώς έδειχνε το πάσχον μέρος του αρρώστου. Ένα τέτοιο όνειρο σήμαινε και την θαυματουργή θεραπεία του ασθενή. Σε άλλα, εμφανιζόταν σαν φίδι ή σαν σκύλος και, ανάλογα, οι ιερείς σύστηναν κάποια θεραπεία. Μεγάλη σημασία είχαν επίσης τα τρόφιμα πού εμφανιζόταν στο όνειρο, αλλά και η παρουσία του νερού.

Μέσω του ονείρου λοιπόν, η ψυχή βιώνει την εμπειρία της θεραπείας από το χέρι ενός θεού. Μετά το όνειρο, η επαφή με το θείο δεν είναι ζήτημα πίστης ή δοξασίας, αλλά αυτούσια, βιωμένη εμπειρία. Ο Ασκληπιός και το φίδι του, ο Άγιος Ραφαήλ, ο ονειροφανής- όπως τον ονομάζει επίσημα η εκκλησία- άγιος, ο Άγιος Νικόλαος και τόσοι άλλοι, εμφανίζονται στα όνειρα είτε έχουν προσκληθεί μέσα από μια διαδικασία νηστείας και εγκοίμησης είτε απρόσκλητοι, για να σηματοδοτήσουν την σύνδεση με τις θεραπευτικές δυνάμεις. Η επίκληση από τον πάσχοντα για θεραπεία δεν είναι τίποτα άλλο από μια καταφυγή σε μια υπερ-ατομική αντίληψη, μια προσπάθεια να συνδεθούμε με το κοσμικό γίγνεσθαι και το Όλον. Κάποιες φορές, η σύνδεση αυτή οδηγεί σε ανεξήγητη αυτοίαση.

Στα 45 του χρόνια, ο ζωγράφος Θέμης Κελέκης αποσύρθηκε το 1977 ολομόναχος στην έρημη νησίδα Φιδονήσι απέναντι από την Νέα Ηρακλίτσα στην Καβάλα, για να πεθάνει. Είχε διαγνωσμένο μελάνωμα, μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου που είχε κάνει μετάσταση, χωρίς καμιά ελπίδα θεραπείας από τους γιατρούς. Ετοιμοθάνατος και με πόνους, περίμενε το μοιραίο ζώντας με ότι ψάρευε από την θάλασσα. Ένα βράδυ βλέπει στο όνειρό του ένα κοριτσάκι, που είχε συναντήσει παλιότερα παρανυφάκι σε ένα γάμο στην Πάτρα. Το κοριτσάκι του συστήνει να μπει μέσα στην θάλασσα μέχρι το λαιμό και να μείνει εκεί μέσα πέντε ώρες πίνοντας κάθε ένα τέταρτο μια γουλιά θαλασσινό νερό. Παρότι η συμβουλή ήταν εντελώς παράλογη και δύσκολη στην εφαρμογή της από έναν εξασθενημένο άνθρωπο μέσα στο καταχείμωνο, εκείνος την ακολούθησε. « Έπεφτε και χιονόνερο και είχα μουδιάσει ολόκληρος» λέει, « το σώμα μου είχε ασπρίσει, δεν το αισθανόμουν πια. Το νερό που έπινα μου έφερνε αναγούλα και προσπαθούσα να μην κάνω εμετό. Αλλά όταν πέρασε εκείνο το πεντάωρο και βγήκα από την θάλασσα, ένιωσα για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό να πεινάω σαν λύκος. Και μέρα με την ημέρα η υγεία μου άρχισε να βελτιώνεται με ταχύ ρυθμό..». Τόσο ταχύ που κατοπινές ιατρικές εξετάσεις δεν έδειξαν ίχνος κακοήθειας, αφήνοντας άναυδους τους γιατρούς. Σήμερα, 27 χρόνια μετά, ο κ. Κελέκης επισκέπτεται τακτικά το Φιδονήσι, για να ζωγραφίσει, να ηρεμήσει, να ψαρέψει, απολαμβάνοντας την ζωή που τόσο απροσδόκητα του χαρίστηκε.


Αναζητώντας την Ίαση

Ο ψυχοθεραπευτής Edward Tick, αναγνωρίζοντας την σημασία της αντιμετώπισης των ασθενειών σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πνευματικότητας και αναζήτησης του νοήματος της ζωής, οργανώνει κάθε χρόνο θεραπευτικά ταξίδια στην Ελλάδα και στα παράλια της Μ. Ασίας. Στην Επίδαυρο, την Κρήτη, την Κω και την Πέργαμο επισκέπτονται τις τοποθεσίες όπου στην αρχαιότητα υπήρχαν τα Ασκληπιεία. Στα ίδια μέρη όπου οι ασθενείς κατέφευγαν για να έρθουν σε επαφή στα όνειρά τους με το θεό θεραπευτή, τον Ασκληπιό. Αναζητώντας την θεραπεία, ο Tick μαζί με τους ασθενείς αναβιώνουν και εφαρμόζουν την Εγκοίμηση, την τελετουργική διαδικασία του να κοιμηθεί κάποιος σε ένα ιερό χώρο ώστε να δεχτεί ένα αποκαλυπτικό όνειρο για θεραπευτικούς σκοπούς. Όπως και οι αρχαίοι, περνούν μια διαδικασία εξαγνισμού με νηστεία, λουτρά και τελετουργικούς καθαρμούς. Χώροι και δωμάτια ξενοδοχείων μετατρέπονται σε άβατα όπου κάποια άτομα μένουν ξάγρυπνα όλο το βράδυ, λειτουργώντας σαν παραστάτες γι΄ αυτούς που υποβάλλονται σε εγκοίμηση. Σε κάποιους απ΄ αυτούς οι μετέπειτα ιατρικές εξετάσεις δείχνουν σημαντική ανάκαμψη του οργανισμού από την ασθένεια, ενώ έχουν καταγραφεί ακόμα και περιπτώσεις που φτάνουν στα όρια των θαυματουργών αυτοιάσεων. Ακόμα και αυτοί όμως που δεν βρίσκουν την θεραπεία, γυρίζουν πίσω αλλαγμένοι, με καινούργιες ενοράσεις για τον εαυτό τους και την ζωή τους. Ο Ασκληπιός, μεταμφιεσμένος σε αρχετυπικά και μη σύμβολα, συνεχίζει και σήμερα να έρχεται σ΄ αυτούς που τον αναζητούν με τον σωστό τρόπο.

Σε ένα μοναστήρι κοντά στην Λεβήνα της Κρήτης, ο ιερομόναχος πατήρ Χαρίτων, έχει την φήμη θεραπευτή και πολλοί προσφεύγουν σ΄ αυτόν. Όταν οι γονείς ενός εξάχρονου κοριτσιού που υπέφερε από κρίσεις επιληψίας κατέφυγαν σ΄ αυτόν, με την δική του καθοδήγηση ξάπλωσαν το κορίτσι κάτω από μια ελιά στην αυλή της μονής, όπου και κοιμήθηκε. Οι γονείς με τον ιερέα προσεύχονταν όλη νύχτα στην εικόνα του Αγίου Νικολάου. Το πρωί βρήκαν το κορίτσι όρθιο και χαμογελαστό. Τους είπε ότι είδε σε όνειρο πως την είχε πλησιάσει ένας γέροντας με μακριά γενειάδα, την είχε αγγίξει στο κεφάλι και της είχε πει: « Τώρα έχεις θεραπευτεί». Εκείνο το κορίτσι είναι σήμερα ενήλικη γυναίκα. Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχει υποστεί καμιά κρίση επιληψίας. Ο πατήρ Χαρίτων λέει ότι ο Θεός είναι ο υπέρτατος γιατρός και οι ασθενείς του θεραπεύονται από εκείνον. Απλά στον ύπνο τους μπορούν να Τον συναντήσουν πιο εύκολα.

Η ψυχίατρος Mavis Jackson, στο Dereham της Αγγλίας, φιλοξενεί ασθενείς με ψυχοσωματικά προβλήματα – και όχι μόνο- τα σαββατοκύριακα στην φάρμα της. Νηστεύουν, προσεύχονται και διαλογίζονται, σε μια προσπάθεια αφύπνισης των θεραπευτικών δυνάμεων του ίδιου τους του οργανισμού. Το βράδυ, η Jackson περνάει από το προσκέφαλο του κάθε ασθενή, τον βάζει σε ύπνωση και τον αφήνει να κοιμηθεί, χωρίς να τον επαναφέρει σε εγρήγορση. Τους δίνει υποβολές ότι στα όνειρά τους θα συναντήσουν την αρχετυπική μορφή θεραπείας με την οποία συνδέεται περισσότερο ο κάθε ασθενής. Κάποιοι βλέπουν τον Ιησού, άλλοι την Παναγία, άλλοι τον Αβαλοκιτεσβάρα Βούδα, ή ακόμα ένα φίδι, ένα αετό, ένα μυθικό ζώο ή έναν άγγελο. Οι ασθενείς εκπαιδεύονται να εφαρμόζουν κατ΄ οίκον τεχνικές υπνοθεραπείας και επώασης ονείρου (dream incubation) ώστε να συνεχίσουν να βρίσκονται σε επαφή στα όνειρά τους με τα σύμβολα της θεραπείας.

‘Όπως αναφέρει ο ψυχοθεραπευτής Edward Tick στο βιβλίο του The Practice of Dream Healing (στα ελληνικά « Η Θεραπεία της Ψυχής μέσα από τα Όνειρα, εκδ. Ενάλιος 2003) : « Ο Ασκληπιός, ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Νικόλαος του πατέρα Χαρίτωνα δεν « αντιπροσωπεύουν» ή « συμβολίζουν» τις θεραπευτικές δυνάμεις, αλλά μάλλον « είναι» αυτές οι δυνάμεις..» Αυτές τις δυνάμεις που μπορούμε να συναντήσουμε στην ονειρική διάσταση.


Τα Όνειρα Λένε την Αλήθεια

Εφόσον βιώνουμε την πραγματική κατάσταση του εσωτερικού μας κόσμου, τα όνειρα λένε πάντα την αλήθεια για μας, πέρα από τις ψευδαισθήσεις που τρέφουμε συνήθως για τον εαυτό μας. Είναι η πιο αυθεντική, αλογόκριτη και αυθόρμητη έκφραση του ανθρώπινου ψυχισμού και εκεί μας δίνονται ευκαιρίες : να αντιμετωπίσουμε τις εκφράσεις του κατώτερου εαυτού μας, να νιώσουμε την απατηλότητα του συνειδητού εγώ, να έρθουμε σε επαφή με το θείο. Στα όνειρα θα φανεί μια ανισορροπία στο σώμα, την ψυχή και τον νου από τα πρώτα στάδια, πριν ακόμα εκδηλωθεί σαν ασθένεια σε ψυχολογικό ή φυσιολογικό επίπεδο. Τα όνειρα μπορούν να μας φέρουν σε επαφή με τις εγγενείς θεραπευτικές ενέργειες του οργανισμού, να μας υποδείξουν τρόπους να τις διεγείρουμε. Ακόμα περισσότερο, τα όνειρα μπορούν να μας θεραπεύσουν.

Η θεραπεία μέσω των ονείρων δεν είναι μόνο μια συγκεκριμένη κλινική πρακτική που λειτουργεί, αλλά και μια πορεία επανασύνδεσης. Μια πορεία ενθύμησης του θείου, της υπερ- ατομικής αντίληψης. Στην αρχαιοελληνική σκέψη, ίαση σημαίνει προσωπική ολοκλήρωση, που απαιτεί την αποκατάσταση των δυσλειτουργιών, στην ψυχή και το σώμα. Αυτό σημαίνει αποκατάσταση της σχέσης μας με την φύση, την κοινωνία και το θείο, την εύρεση μιας αίσθησης σκοπού και την εναρμόνιση της ύπαρξης μας με την εσωτερική και κοσμική τάξη.


Συγγραφέας: Άγγελος Βιαννίτης
Πηγή: metafysiko.gr
Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...