Στις 14 Δεκεμβρίου 1883 στην πόλη Tanabe της επαρχίας Wakayama της Ιαπωνίας, γεννήθηκε ο Δάσκαλος Morihei Ueshiba γνωστός και ως O-Sensei (Μεγάλος Δάσκαλος), ο οποίος αργότερα έμελλε να ιδρύσει μια πολεμική τέχνη που βασίζεται στην πνευματική πειθαρχία. Ο ίδιος ασχολήθηκε με πολλές πολεμικές τέχνες και συμμετείχε σε αγώνες σούμο, καθώς και σε άλλες δοκιμασίες δύναμης από τις οποίες και παρέμενε αήττητος, μέχρι που ο δρόμος του σταμάτησε σ’ έναν άλλο θρύλο των πολεμικών τεχνών που λεγόταν Sokaku Takeda. Αφού ηττήθηκε από τον Sokaku, σχετικά εύκολα, θέλησε να γίνει μαθητής του κι έτσι μαθήτευσε κοντά του για τέσσερα δύσκολα χρόνια, μαθαίνοντας την πολεμική τέχνη Daito Ryu Aiki Jujutsu. Αυτή η τέχνη τον συνεπήρε περισσότερο από όλες και σ’ αυτήν βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό το Σύστημα Πολεμικών Τεχνών Aikido.
Λέγεται, ότι μια ανοιξιάτικη μέρα του 1925, ο Morihei δέχτηκε την πρόκληση ενός αξιωματικού του ναυτικού που είχε έρθει για επίσκεψη στο Ayabe, όπου και βρισκόταν τον καιρό εκείνο ο Ueshiba. Ο αξιωματικός κρατούσε ένα ξύλινο σπαθί και του επιτέθηκε, αλλά δεν κατάφερε ούτε καν να αγγίξει τον Morihei κι έτσι παραδέχτηκε την ήττα του. Ο Morihei την ίδια στιγμή βγήκε στον κήπο του για να πλυθεί με κρύο νερό από το πηγάδι και ξαφνικά ένιωσε λουσμένος από ένα χρυσό φως και λέγεται ότι την εκείνη τη στιγμή φωτίστηκε. "Μέσα σε μια στιγμή κατάλαβα τη φύση της δημιουργίας και συνειδητοποίησα ότι ο δρόμος του πολεμιστή είναι να κάνει πράξη τη θεία αγάπη και να διαμορφώσει ένα πνεύμα που αγκαλιάζει και δίνει ζωή στα πάντα".
Μετά από έξι χρόνια (1931), άνοιξε στο Τόκιο την πρώτη του σχολή, η οποία λεγόταν Kobukan Dojo και δίδασκε την τέχνη που ονόμαζε αρχικά Aiki-Budo και στη συνέχεια Aikido.
Η λέξη Aikido χωρίζεται σε τρεις μικρότερες Ai-ki-do και σημαίνει ο δρόμος για την εναρμόνιση-ένωση του ανθρώπου με το πνεύμα του και γενικότερα με το πνεύμα του σύμπαντος. Έτσι και η τέχνη του Aikido είναι ολοκληρωτικά τέχνη δράσης-αντίδρασης και στις τεχνικές του μπορεί κανείς να παρατηρήσει τη ροή του Κι (ενέργεια), από τον επιτιθέμενο (Uke) στον αμυνόμενο (Nage). Στόχος αυτής της πολεμικής τέχνης είναι να δώσει την ευκαιρία στους ασκούμενους να ενωθούν πρώτα με τον εαυτό τους, βρίσκοντας την εσωτερική τους αρμονία, μετά με τους συντρόφους τους και απώτερος σκοπός είναι να ενωθεί ο άνθρωπος με το Κι του σύμπαντος. Σχετικά με την κατανόηση του Κι, κατά τον δάσκαλο Ueshiba, είναι τα λόγια του: "Μέσα από το Budo εκπαίδευσα το σώμα μου επιμελώς και κατέκτησα τα υπέρτατα μυστικά του, αλλά επίσης κατανόησα ακόμα μια υπέρτατη αλήθεια. Δηλαδή, όταν συνέλαβα την αληθινή φύση του σύμπαντος μέσα από το Budo, είδα καθαρά ότι τα ανθρώπινα πλάσματα πρέπει να ενοποιήσουν νου και σώμα με το Κι που ενώνει αυτά τα δύο και τότε θα επιτύχουν την αρμονία με τη δράση όλων των πραγμάτων στο σύμπαν".
Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του O-Sensei, για να φτάσει να πετύχει κανείς αυτήν την ένωση, πρέπει να καταφέρει να εναρμονίσει πρώτα το νου με το σώμα. Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορες ασκήσεις κατά τις οποίες κύριο ρόλο παίζει η αναπνοή. Στις ασκήσεις αυτές ο ασκούμενος συγκεντρώνει το Κι του σ’ ένα σημείο, το σημείο του φυσικού κέντρου του σώματος που βρίσκεται τρία εκατοστά περίπου κάτω από τον αφαλό. Όταν ο ασκούμενος καταφέρει να συγκεντρώσει το Κι του στο "ένα σημείο" τότε μπορεί να διοχετεύσει τη ροή του σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος το χρειάζεται. Για παράδειγμα, όταν το Κι ρέει μέσα από τους βραχίονες, τότε εκτελείται η τεχνική που λέγεται te-gatana, δηλαδή χέρι-ξίφος.
Στο Aikido δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στο να μάθει ο ασκούμενος να ελέγχει το Κι του περισσότερο από το να μάθει μια τεχνική, απλή ή πολύπλοκη. Έτσι ο δάσκαλος κατά την αξιολόγησή του παρατηρεί και κρίνει την εξέλιξη του κάθε μαθητή ανάλογα με το πόσο καλά μπορεί να χειριστεί το Κι του, καθώς και το Κι του αντιπάλου του και κατά συνέπεια πόσο καλά έχει καταφέρει να ενοποιήσει το νου με το σώμα του. Κατά την εκτέλεση των τεχνικών παρατηρείται χαρακτηριστικά η κίνηση των δακτύλων του χεριού του Nage, προς το σημείο που θέλει να κάνει το Κι να ρέει, καθώς με μία ή περισσότερες διαδοχικές κυκλικές κινήσεις προκαλεί την απώλεια ισορροπίας στον αντίπαλο, εξουδετερώνοντας την επιθετική στάση του Uke, με σκοπό να εξισορροπήσει τη διατάραξη της αρμονίας του σύμπαντος. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Ο-Sensei: "Όποιος μου επιτίθεται έχει ήδη ηττηθεί, αφού έχει διαταράξει την ισορροπία του Σύμπαντος…".
Με τον τρόπο αυτό οι διάφορες τεχνικές ρίψεων, τα κλειδώματα και οι ακινητοποιήσεις, γνωστές και ως pins έχουν σκοπό να εκπαιδεύσουν τον ασκούμενο σε μια πολεμική τέχνη. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και οι ασκήσεις που εκπαιδεύουν τη ψυχολογική διάσταση και επίσης ασκήσεις μη-βίας και εναρμόνισης, οι οποίες εκπαιδεύουν την πνευματική διάσταση. Ένας ασκούμενος του Aikido που θέλει πραγματικά να φτάσει το πνεύμα του πολεμιστή, μπαίνει σε μια διαδικασία συνεχόμενης μάχης με τον εαυτό του. Δηλαδή προσπαθεί κανείς μέσω του Aikido να πειθαρχήσει το νου του και να εξευγενίσει το πνεύμα του. Αυτό δείχνει επίσης την φιλοσοφική υπόσταση του Συστήματος, αφού κάθε φιλοσοφικό σύστημα πολεμικών τεχνών αποτελείται από δυο σχολές, την εσωτερική και την εξωτερική, ή αλλιώς την μαλακή και τη σκληρή τέχνη.
Με τον όρο εξωτερική εννοούμε τις διάφορες τεχνικές, ενώ με τον όρο εσωτερική εννοούμε τη φιλοσοφική επαφή του ασκούμενου με το πνεύμα του πολεμιστή και τη συνεχή εσωτερική καλλιέργεια μέσω διαλογισμού και άλλων ασκήσεων. Συνεπώς το Aikido χαρακτηρίζεται από την παντελή έλλειψη οργανωμένων αγώνων ή διαγωνισμών. Είναι μια πράξη που δείχνει την αφοσίωση και τη βίωση των διδασκαλιών περί μη-βίας. Ένας δρόμος προς την εναρμόνιση του νου με το σώμα και σε μεγαλύτερο μέγεθος η ένωση του ανθρώπου με το Κι του σύμπαντος.
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
