Ο Τζιντού Κρισναμούρτι γεννήθηκε στις 11 Μαίου 1895 στο Μαντάναπαλι, μία μικρή πόλη στη νότια Ινδία. Ο αδερφός του κι αυτός υιοθετήθηκαν στα νιάτα τους από την Δρ Annie Besant, τότε πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας. Η Δρ Besant και οι άλλοι διακήρυξαν ότι ο Κρισναμούρτι ήταν ο παγκόσμιος διδάσκαλος που οι Θεοσοφιστές είχαν προαναγγείλει τον ερχομό του. Για να προετοιμάσουν τον κόσμο γι’αυτόν τον ερχομό, μία παγκόσμια οργάνωση ονόματι το Τάγμα του Αστέρος ιδρύθηκε στην Ανατολή κι ο νέος Κρισναμούρτι έγινε ο επικεφαλής του.
Εντούτοις, το 1929, ο Κρισναμούρτι αποποιήθηκε το ρόλο που περίμεναν να παίξει, διέλυσε το Τάγμα με τους τεράστιους οπαδούς του, κι επέστρεψε όλα τα χρήματα και την ιδιοκτησία που είχε δωριθεί γι’αυτό το έργο. Έκτοτε, για περίπου εξήντα χρόνια μέχρι το θάνατό του στις 17 Φεβρουαρίου 1986, ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο μιλώντας σε μεγάλα ακροατήρια και σε άτομα για την ανάγκη για μία ριζική αλλαγή στην ανθρωπότητα.
Ο Κρισναμούρτι θεωρείται παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και θρησκευτικούς διδασκάλους όλων των εποχών. Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφία ή θρησκεία, αντιθέτως μίλησε για πράγματα που αφορούν όλους εμάς στην καθημερινή μας ζωή, τα προβλήματα της ζωής στη σύγχρονη κοινωνία με τη βία και τη διαφθορά της, για τα άτομα που αναζητούν ασφάλεια κι ευτυχία, και την ανάγκη της ανθρωπότητας να απελευθερώσει τον εαυτό της από τα εσώτερα φορτία του φόβου, του θυμού, της πληγής, και της θλίψης. Εξήγησε με μεγάλη ακρίβεια τις λεπτές λειτουργίες του ανθρώπινου νου, κι επισήμανε την ανάγκη του να επιφέρουμε στην καθημερινή μας ζωή μία βαθιά διαλογιστική και πνευματική ποιότητα.
Ο Κρισναμούρτι δεν ανήκε σε καμία θρησκευτική οργάνωση, αίρεση ή χώρα, ούτε ήταν μέλος σε κάποια σχολή πολιτικής ή ιδεολογικής σκέψης. Αντιθέτως, ισχυρίστηκε ότι αυτοί ήταν οι παράγοντες που διαιρούν τα ανθρώπινα όντα κι επιφέρουν σύγκρουση και πόλεμο. Υπενθύμισε στους ακροατές του ξανά και ξανά ότι όλοι είμαστε πρώτα ανθρώπινα όντα κι όχι Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι ή Χριστιανοί, ότι είμαστε όπως όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα κι ότι δεν είμαστε διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Ζήτησε να βαδίζουμε ελαφρά πάνω στη γη δίχως να καταστρέφουμε τους εαυτούς μας ή το περιβάλλον. Μετέδωσε στους ακροατές του μία βαθιά αίσθηση σεβασμού για τη φύση. Οι διδασκαλίες του υπερβαίνουν τα ανθρωποκατασκευασμένα συστήματα πίστης, εθνικού συναισθήματος και αιρετισμού. Ταυτόχρονα, δίνουν καινούριο νόημα και κατεύθυνση στην ανθρωπότητα για την αναζήτηση της αλήθειας. Η διδασκαλία του, πέραν του ότι είναι σχετική με την σύχρονη εποχή, είναι άχρονη και παγκόσμια.
Ο Κρισναμούρτι μίλησε όχι σαν γκουρού αλλά σαν ένας φίλος, και οι ομιλίες και συζητήσεις του δεν βασίζονται στην παράδοση – στη γνώση αλλά στις δικές του ενοράσεις μέσα στον ανθρώπινο νου και στα οράματά του για το ιερό, έτσι πάντα μεταδίδει μία αίσθηση φρεσκάδας και αμεσότητας αν και η ουσία του μηνύματός του παρέμεινε αμετάβλητο όλα τα χρόνια. Όταν απευθυνόταν στα απέραντα ακροατήρια, οι άνθρωποι ένιωθαν ότι ο Κρισναμούρτι μιλούσε στον καθέναν τους προσωπικά, απευθυνόμενος στα ιδιαίτερα προβλήματά του ή της. Στις προσωπικές του συνεντεύξεις, ήταν ένας ευσπλαχνικός διδάσκαλος που άκουγε προσεκτικά τον άνδρα ή τη γυναίκα που τον πλησίαζε με θλίψη, και τους ενθάρρυνε να θεραπεύσουν τους εαυτούς τους μέσω της δικής τους κατανόηση. Οι θρησκευόμενοι μαθητές ανακάλυψαν ότι οι λέξεις του έριχναν νέο φως στις παραδοσιακές αντιλήψεις. Ο Κρισναμούρτι δέχτηκε την πρόκληση των σύγχρονων επιστημόνων και ψυχολόγων και προχώρησε μαζί τους βήμα προς βήμα, συζητώντας τις θεωρίες τους και μερικές φορές τους έκανες ικανούς να διακρίνουν τα όρια εκείνων των θεωριών. Ο Κρισναμούρτι άφησε έναν τεράστιο κορμό λογοτεχνίας υπό μορφή δημόσιων ομιλιών, γραπτών, συζητήσεων με δασκάλους και μαθητές, με επιστήμονες και θρησκευτικές μορφές, συζητήσεις με άτομα, τηλεόραση και ράδιο, συνεντεύξεις και γράμματα. Πολλά απ’αυτά έχουν εκδοθεί σε βιβλία, και κασέτες και βίντεο.
