Από τα αρχαία χρόνια οι λαοί για να λύσουν τις διαφορές τους κατέφευγαν στην πιο οδυνηρή για τον άνθρωπο πράξη, τον πόλεμο. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία δεσπόζουν δυο μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις: ο δεκαετής Τρωικός πόλεμος και η Αργοναυτική εκστρατεία. Οι Έλληνες λοιπόν έπλασαν έναν θεό, τον Άρη, που εκτος απο θεος του πολεμου ειναι και θεος της ανδρειας και της αστικης ταξης.Ήταν πάντοτε διψασμένος για αίμα και βασικό του χαρακτηριστικό ήταν η παράλογη μανία και η έλλειψη οποιασδήποτε ευγένειας.Σε αντίθεση με την αδελφή του, την Θεά Αθηνά, ο Άρης δεν μάχεται με σοφία και αυτός είναι και ο λόγος που αρκετές είναι οι φορές που έχει ηττηθεί, ντροπιαστεί και κατατροπωθεί από την Αθηνά.
Αγαπάει τον πόλεμο για τον πόλεμο και του αρέσει να μάχεται με όλο του το είναι. Ο Άρης είναι ο πόλεμος και ο πόλεμος είναι ο Άρης. Τέσσερεις είναι για τους αρχαίους Έλληνες οι βασικές αρετές. Η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη, η σοφία και η ανδρεία. Αυτό φανερώνει την αξία και την τεράστια δύναμη του Θεού Άρη καθώς αυτός αντιπροσωπεύει την ανδρεία. Είναι ο θεός της ανδρείας και όλοι οι πολεμιστές προσπαθούν να φανούν ανδρείοι τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και έξω από αυτό. Ο Άρης ανήκε στη δεύτερη γενιά των Ολυμπίων. Ήταν νόμιμος γιος του Δία και της Ήρας. Η αγάπη του να προκαλεί πολέμους και καβγάδες τον έκανε αντιπαθητικό όχι μόνο στους άλλους θεούς μα και στον πατέρα του τον Δία, που δεν έχανε ευκαιρία να τον προσβάλλει και να τον αποκαλεί "αγύριστο κεφάλι".Συνήθως απεικονίζεται κρατώντας δόρυ και φορώντας κράνος σε κάποια πολεμική σκηνή, ενώ φημίζεται για το καλοσχηματισμένο γυμνασμένο ανδροπρεπές του κορμί και το ωραίο του πρόσωπο που τον κάνουν ακαταμάχητο στις γυναίκες.
Τη μεγαλύτερη διαμάχη είχε ο Άρης με την Αθηνά, που ήταν κι αυτή πολεμική θεά. Όμως η Παλλάδα ήταν παράλληλα και θεά της σοφίας, συνδύαζε δηλαδή τη δύναμη με την εξυπνάδα. Γι' αυτό τις περισσότερες φορές νικούσε και ντρόπιαζε τον πολεμόχαρο θεό. Οι πιο σημαντικές συγκρούσεις ανάμεσά τους έγιναν κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου.Ο καβγατζής θεός είχε υποσχεθεί στη μητέρα του Ήρα και στην Αθηνά να βοηθήσει τους Έλληνες.Για αρκετό καιρό παραστεκόταν στο σημαντικότερο ήρωα των Τρώων, τον Έκτορα, ο οποίος θέριζε τα κεφάλια των Αχαιών, μια και έλειπε από το πεδίο της μάχης ο Αχιλλέας. Η Ήρα αγανακτισμένη με το γιο της που από μικρός μονάχα προβλήματα της προκαλούσε, έτρεξε στον Δία και του ζήτησε την άδεια να διώξει τον Άρη από τη μάχη, πληγώνοντάς τον. Αυτός δέχτηκε, μιας και δε συμπαθούσε καθόλου το γιο του. Αμέσως η Ήρα έστειλε την Αθηνά να τον κανονίσει όπως αυτή ήξερε.
Η σοφή Παλλάδα φόρεσε την κυνέα, τη σκούφια δηλαδή του θείου της του Πλούτωνα, που την έκανε αόρατη, και μεμιάς πήδηξε από τον Όλυμπο στην Τρωική πεδιάδα. Έπειτα στάθηκε πάνω στο άρμα του Διομήδη που ξεκινούσε μάχη με τον Άρη, χωρίς βέβαια να γνωρίζει ότι ήταν ο Ολύμπιος θεός. Αυτός πρώτος εκτόξευσε το χάλκινο δόρυ του εναντίον του θνητού πολεμιστή, αλλά η αθέατη Αθηνά το έσπρωξε με τα δυο της χέρια και έπεσε στο κενό.
Τότε ο Διομήδης έριξε το δικό του δόρυ και η Αθηνά το κατεύθυνε στα πλευρά του Άρη. Αυτός πληγωμένος έπεσε καταγής και έβγαλε τρομερή φωνή που πανικόβαλε Έλληνες και Τρώες, γιατί ήταν σαν να φώναζαν μαζί δέκα χιλιάδες πολεμιστές. Μετά από αυτό ο Άρης έφυγε για τον Όλυμπο όπου βρήκε τον Δία και άρχισε να του παραπονιέται για ο πόσο περισσότερο συμπαθεί την Αθηνά επειδή αυτή είναι καθαρά δικό του παιδί. Τότε ο Δίας αφού τον έβρισε και του μίλησε πολύ προσβλητικά, τον λυπήθηκε και έδωσε εντολή στον Παίονα, γιατρό των θεών να τον θεραπεύσει. Αφου ο Αρης ειναι γιος του Δια δεν θα μπορουσε να μην εχει κληρονομιση και αυτος την αγαπη του προς το γυναικειο φυλο. Μια λοιπον απο της ερωτικες περιπετειες του ηταν αυτη με τη θεα Αφροδιτη.
Την παράνομη αυτή σχέση όμως είδε ο Ήλιος και την φανέρωσε στον Ήφαιστο, ο οποίος τότε σκαρφίστηκε ένα σχέδιο για να τους παγιδεύσει. Έβαλε στο κρεβάτι του αόρατα μαγικά δίχτυα και προσποιήθηκε πως θα φύγει στην Λήμνο. Μόλις ο Άρης τον βλέπει να φεύγει, πηγαίνει στο σπίτι του να βρει την Αφροδίτη και εκεί παγιδεύεται. Ύστερα από λίγο επέστρεψε ο Ήφαιστος και ειδοποίησε όλους τους θεούς να έρθουν και να δουν τι έπιασαν τα δίχτυα του.
Από την Αφροδίτη ο Άρης απέκτησε την Αρμονία, η οποία αργότερα παντρεύτηκε με τον βασιλιά, ήρωα, γενάρχη των Θηβαίων, τον Κάδμο, σε έναν γάμο που έδωσαν το παρόν όλοι οι Ολύμπιοι, με τον Απόλλωνα και τις μούσες να παίζουν όμορφους ύμνους και τον Ήφαιστο να χαρίζει στην νύφη ένα πέπλο και ένα περιδέραιο. Εκτός από την Αρμονία, ο Άρης από την Αφροδίτη απέκτησε δύο γιους, τον Δείμο (τρόμο) και τον Φόβο, οι οποίοι τον συντρόφευαν πάντα και παρευρίσκονταν σε κάθε μάχη. Συχνά μαζί με την λατρεία του Άρη λατρεύονταν και γινόντουσαν τελετές και θυσίες και για τους δύο το Υιούς. Ιδιαίτερα πριν από κάποια μάχη γινόντουσαν θυσίες προς τιμή τους αλλά και για τον εξευμενισμό τους έτσι ώστε να τους έχουν με το μέρος τους στον πόλεμο. Ιδιαίτερα σε μία τέτοια εποχή που οι πόλεμοι ήταν πολύ συχνοί και ορισμένοι όπως ο Τρωικός πολυετείς, η λατρεία του θεού του πολέμου ήταν επιβεβλημένη. Παρόλα αυτά όμως δεν ήταν πάρα πολύ αγαπητός και δημοφιλής και ελάχιστοι ναοί χτίστηκαν προς τιμή του.
Η λατρεία του ήταν διαδομένη κυρίως στην Πελοπόννησο, στο Άργος, τη Μαντινεία και τη Σπάρτη. Θεωρούσαν πως ο Άρης παρευρισκόταν σ' όλα τα πεδία της μάχης, άλλοτε πεζός και άλλοτε πάνω στο άρμα του, που το έσερναν τέσσερα άλογα.Εκτός από τον Δείμο και τον Φόβο στη συνοδεία του συμμετείχαν η τρομερή Έριδα, που προσωποποιούσε τη διχόνοια, και οι Κήρες, που διέσχιζαν τα πεδία των μαχών και σκόρπιζαν την καταστροφή.
Ακόμη ένας σημαντικός μύθος γύρω από τον Άρη είναι η δολοφονία του Αλιρρόθιου. Ο Αλιρρόθυος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της νύμφης Ευρύτης ό οποίος, θαμπώθηκε από την ομορφιά της Αλκίππης, κόρης του Άρη και της κόρης του βασιλιά της Αθήνας Κέκρωπα. Η Αλκίππη όμως δεν ενέδιδε στο ερωτικό κάλεσμα του Αλιρρόθυου ο οποίος τυφλωμένος από το πάθος του για αυτήν, την
βίασε. Ο Άρης μαθαίνοντας για τον βιασμό της κόρης του θέλησε να εκδικηθεί και έτσι σκότωσε τον Αλιρρόθυο. Ο Ποσειδώνας μαθαίνοντας για τον θάνατο του Υιού του, κάλεσε όλους τους θεούς σε μία δίκη στην ακρόπολη των Αθηνών σε ένα χώρο που έκτοτε ονομάζεται Άρειος Πάγος (βράχος του Άρη) κατηγορώντας τον Άρη δολοφονία. Ο Θεοί όμως ομόφωνα αποφάσισαν την αθωότητα του Άρη. Από τότε όλες οι ποινικές υποθέσεις της πόλης κράτους των Αθηνών εκδικάζονταν εκεί.
Πηγή: ramnousia.com
