Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με ασυνήθιστο θέμα. Αρχικά θεωρούμε ότι κινείται γύρω από την καταθλιπτική προσωπική ζωή της πρωταγωνίστριας, η οποία δεν έχει όπως φαίνεται πολλά περιθώρια για χαρά και ευτυχία. Ο άντρας της χάθηκε και είναι αναγκασμένη να ζει στο σκοτάδι λόγω μιας δερματικής ασθένειας των παιδιών της. Φοβάται λοιπόν το φως και τον ήλιο. Ζει σε μια ηθελημένη μοναξιά θεωρώντας ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.
Τότε εμφανίζονται κάποιοι που έχουν σκοπό να την βοηθήσουν. Τελικά καταφέρνουν να την φτάσουν στο σημείο του να συνειδητοποιήσει ότι μόνη της φταίει για αυτή την κατάσταση. Τα παιδιά δεν είναι άρρωστα και δεν υπάρχει λόγος για τόσο σκοτάδι γιατί απλώς… έχουν ήδη πεθάνει όλοι τους.
Στην ανατολική φιλοσοφία υπάρχει η διδασκαλία που μιλά για την «Μάγια» την μεγάλη Πλάνη, που σημαίνει, ότι ο άνθρωπος θεωρεί για αληθινά, πράγματα που είναι μόνο μορφές και πρόκειται να χαθούν, ενώ παράλληλα του διαφεύγει η ουσία, το πραγματικό. Σε αυτό φταίει ο Νους που είναι ένα εργαλείο με το οποίο είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς την αλήθεια. Έτσι με έναν πλανημένο και ανεξέλεγκτο Νου κάνουμε την ζωή μας κόλαση ή αντίστοιχα αν καταφέρουμε να το ελέγξουμε και να τον καθοδηγήσουμε σωστά θα μπορούμε να μετατρέψουμε την κόλαση σε παράδεισο. (Μην ξεχνάμε ότι και η παράνοια είναι μια τρομερή ασθένεια του νου).
Η Ανατολική εσωτερική παράδοση προχωρά ακόμη περισσότερο λέγοντας, ότι ο Νους μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να εγκλωβίσουν την ψυχή και μετά τον θάνατο π.χ. σε περίπτωση αυτοκτονίας. Τι σημαίνει αυτό; Να μην μπορεί η ψυχή να ανυψωθεί, στα επίπεδα των άλλων καταστάσεων που της αρμόζει να πάει και μένει έτσι ,σε ένα χαμηλό επίπεδο με εστιασμένη την προσοχή της σε αυτά που την τυραννούν, δηλαδή συνεχίζει να βλέπει την αιτία της θλίψης και των τύψεών της σε ένα φαύλο κύκλο, από όπου δεν μπορεί να βγει. Τότε εμφανίζονται κάποιες οντότητες που προσπαθούν να βοηθήσουν την ψυχή να περάσει απέναντι. (Θεωρούν ότι όπως υπάρχουν στη γη άνθρωποι που κάνουν κάποιο φιλανθρωπικό έργο, έτσι και σε κείνα τα επίπεδα υπάρχουν ψυχές που είναι πιο ευαισθητοποιημένες και προσπαθούν να βοηθήσουν.)
Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκεται η πρωταγωνίστρια. Έζησε μια έντονη θλίψη, δεν κατάφερε να την ξεπεράσει, να την ελέγξει και πέθανε εξ αιτίας της, αλλά τελικά δεν κέρδισε τίποτα. Η ίδια θλίψη την κρατά αιχμάλωτη. Έτσι εμφανίζονται κάποια πρόσωπα στην ταινία που προσπαθούν να την κάνουν να βγει από αυτή την κατάσταση. Να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει απότομα. Πρέπει να καταφέρουν να την κάνουν να αντιληφθεί την κατάστασή της χωρίς να σοκαριστεί και να θέλει η ίδια να φύγει από κει.
Οι αλλαγές στη συνείδηση βασίζονται σε μια εσωτερική μετάλλαξη. Αυτό προϋποθέτει μια μαθητεία. Πάντα θα υπάρχει ένας δάσκαλος που θα δείξει τον δρόμο, όμως δεν μπορεί να βαδίσει αυτός στη θέση του μαθητή, ούτε και να τον αναγκάσει με την βία. Πρέπει εκείνος να ξυπνήσει μέσα του την διάθεση για αλλαγή στη ζωή του. Για αυτό χρειάζεται Ανδρεία (δεν ήταν τυχαίο που το Ιπποτικό πρότυπο ήταν ένα σύμβολο μαθητή), επειδή στην Συνείδηση δεν αρέσει καθόλου να αποκοπεί από τα γνώριμα και σίγουρα μονοπάτια στα οποία βαδίσει, ακόμα κι αν αυτά είναι γεμάτα αγκάθια και της πληγώνουν τα πόδια.
Παράλληλα υπάρχουν στο σπίτι της πρωταγωνίστριας και «οι Άλλοι». Είναι τα φαντάσματα του σπιτιού, που κινούνται στον χώρο και την τρομοκρατούν. Βέβαια σιγά σιγά αποδεικνύεται το αντίθετο. Αυτή είναι το φάντασμα για τους ανθρώπους κατοίκους του σπιτιού.
Υπάρχει μια μικρή διαχωριστική γραμμή, αυτή συνδέει ή χωρίζει (ανάλογα πως το βλέπει κανείς) την ζωή από τον θάνατο. Οι Ινδοί την ονομάζουν Αντακαράνα. Είναι μια ασημένια κλωστή που όταν κοπεί πεθαίνεις. Περνάς στην αντίπερα όχθη (σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πίστη με τον Αχέροντα όπου σε περνούσε ο Χάρος απέναντι).
Τελικά οι άλλοι λοιπόν ήταν οι ζωντανοί και αυτή ήταν η Νεκρή. Αν όμως η ενσάρκωση είναι ένα πέρασμα για να πάρει η ψυχή εμπειρίες που θα τις επεξεργαστεί σε άλλα επίπεδα πιο ελεύθερη, τότε που είναι ο αθάνατος και που η ζωή;
Άλλωστε όπως είπε και ο Χριστός… αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους….
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
