Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη ηλικία; Ποια είναι η καλύτερη φάση της ζωής; Η απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις είναι υποκειμενική και εξαρτάται από αυτά που ο καθένας ζει σε κάθε περίοδο. Και έτσι, μάλλον, η πραγματική απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει κάποια φάση της ζωής καλύτερη από την άλλη.
Σε μια εποχή όπου υπάρχει φόβος στα γηρατειά, σε μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι θέλουν να παραμείνουν νέοι ή τουλάχιστον να μοιάζουν νεαροί, έχει σημασία να βιώσουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε ηλικίας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουμε να ζήσουμε κάθε ηλικία «στην ώρα της» και κάθε στιγμή θα γίνει μοναδική και ανεπανάληπτη γιατί, όπως διάβασα κάποτε: «όποιος δεν ζει ποτέ στην ώρα του, πώς μπορεί να πεθάνει στην ώρα του;»
Σε κάθε περίοδο της ζωής μας καλούμαστε να απαντήσουμε σε μια ερώτηση. Αυτή η ερώτηση καθοδηγεί τα βιώματά μας και δίνει νόημα σε κάθε φάση. Το να μπορούμε να απαντήσουμε με πλήρη τρόπο στην ερώτηση που αντιστοιχεί σε κάθε φάση σημαίνει ότι έχουμε βιώσει με συνείδηση και έχουμε αναπτύξει την προσωπικότητά μας. Ίσως έτσι φτάσουμε να πούμε ότι η καλύτερη φάση της ζωής μας είναι αυτή που ζούμε σήμερα, χωρίς αγωνία για το μέλλον και χωρίς νοσταλγία για το παρελθόν.
1. Πού βρίσκομαι; αναρωτιέται το παιδί καθώς ανακαλύπτει τον κόσμο. Η περιέργεια είναι το μεγαλύτερο κίνητρό του, για να γνωρίσει το περιβάλλον του με κάποιο φόβο και δυσπιστία. Η ανακάλυψη των ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να του προκαλεί ζήλια αλλά και ανάγκη για τρυφερότητα.
2. Ποιος είμαι; αναρωτιέται ο έφηβος καθώς παλεύει για να ανακαλύψει τον εαυτό του, με τις δυνατότητες και τα όριά του. Είναι η εποχή της μάθησης και η στιγμή να δοκιμάσει πράγματα και σχέσεις. Η «διακήρυξη της ανεξαρτησίας» του φέρνει αντιδράσεις, συγκρούσεις και κριτική… όλα με σκοπό να βρει την ταυτότητά του.
3. Τι να κάνω; αναρωτιέται ο νέος γεμάτος σχέδια και όνειρα καθώς σχεδιάζει τη ζωή του. Βρίσκεται στην πλήρη ανάπτυξη των μέσων του και αισθάνεται ικανός να τα πραγματώσει όλα. Ο ορίζοντάς του δεν έχει όρια. Γίνεται υπεύθυνος για τη ζωή του και δημιουργεί οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις. Έχει ανάγκη να αναλάβει ευθύνες, όσο άγχος και να του προκαλούν οι επιλογές του, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του.
4. Ποιες είναι οι προτεραιότητες μου; αναρωτιέται ο άνθρωπος καθώς περνάει τη μεγάλη φάση της ωριμότητάς του. Οι σχέσεις του κατασταλάζουν μέσα από την αλληλεξάρτηση. Είναι η εποχή της σταθερότητας, της δημιουργικότητας αλλά και του ρεαλισμού, στην οποία ήδη ξέρει ποιος είναι, τι μπορεί να κάνει και τι όχι και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πράγματα που δε θα μπορέσει να πραγματώσει. Γι’ αυτό, οι επιλογές γίνονται πιο ξεκάθαρες και οι προτεραιότητες αλλάζουν.
5. Τι θα αφήσω πίσω μου; αναρωτιέται ο ηλικιωμένος καθώς κοιτάζει τη ζωή του και σκέφτεται τι μπορεί να κληροδοτήσει στους άλλους. Η πείρα ισορροπεί τις πλέον ξεκάθαρες απώλειες και του επιτρέπει να περάσει από το «να κάνω» στο «να είμαι». Είναι η φάση της ανακεφαλαίωσης και της πραγματικής ελευθερίας και σοφίας, αν η ζωή όλη ήταν αποδοτική και σωστή, που του επιτρέπει να μπορεί να συμβουλεύσει τους νέους.
Αν μπορούμε να απαντήσουμε σε κάθε ερώτηση, πριν περάσουμε στην επόμενη φάση της ζωής μας… «Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι Άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!», όπως λέει ο Κίπλινγκ στο γνωστό ποίημά του «Αν».
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
