Saturday 28 February 2015

Ταινία: The Others

Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με ασυνήθιστο θέμα. Αρχικά θεωρούμε ότι κινείται γύρω από την καταθλιπτική προσωπική ζωή της πρωταγωνίστριας, η οποία δεν έχει όπως φαίνεται πολλά περιθώρια για χαρά και ευτυχία. Ο άντρας της χάθηκε και είναι αναγκασμένη να ζει στο σκοτάδι λόγω μιας δερματικής ασθένειας των παιδιών της. Φοβάται λοιπόν το φως και τον ήλιο. Ζει σε μια ηθελημένη μοναξιά θεωρώντας ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.

Τότε εμφανίζονται κάποιοι που έχουν σκοπό να την βοηθήσουν. Τελικά καταφέρνουν να την φτάσουν στο σημείο του να συνειδητοποιήσει ότι μόνη της φταίει για αυτή την κατάσταση. Τα παιδιά δεν είναι άρρωστα και δεν υπάρχει λόγος για τόσο σκοτάδι γιατί απλώς… έχουν ήδη πεθάνει όλοι τους.

Στην ανατολική φιλοσοφία υπάρχει η διδασκαλία που μιλά για την «Μάγια» την μεγάλη Πλάνη, που σημαίνει, ότι ο άνθρωπος θεωρεί για αληθινά, πράγματα που είναι μόνο μορφές και πρόκειται να χαθούν, ενώ παράλληλα του διαφεύγει η ουσία, το πραγματικό. Σε αυτό φταίει ο Νους που είναι ένα εργαλείο με το οποίο είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς την αλήθεια. Έτσι με έναν πλανημένο και ανεξέλεγκτο Νου κάνουμε την ζωή μας κόλαση ή αντίστοιχα αν καταφέρουμε να το ελέγξουμε και να τον καθοδηγήσουμε σωστά θα μπορούμε να μετατρέψουμε την κόλαση σε παράδεισο. (Μην ξεχνάμε ότι και η παράνοια είναι  μια τρομερή ασθένεια του νου).


Η Ανατολική εσωτερική παράδοση προχωρά ακόμη περισσότερο λέγοντας, ότι ο Νους μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να εγκλωβίσουν την ψυχή και μετά τον θάνατο π.χ. σε περίπτωση αυτοκτονίας. Τι σημαίνει αυτό; Να μην μπορεί η ψυχή να ανυψωθεί, στα επίπεδα των άλλων καταστάσεων που της αρμόζει να πάει και μένει έτσι ,σε ένα χαμηλό επίπεδο με εστιασμένη την προσοχή της σε αυτά που την τυραννούν, δηλαδή συνεχίζει να βλέπει την αιτία της θλίψης και των τύψεών της σε ένα φαύλο κύκλο, από όπου δεν μπορεί να βγει. Τότε εμφανίζονται κάποιες οντότητες που προσπαθούν να βοηθήσουν την ψυχή να περάσει απέναντι. (Θεωρούν ότι όπως υπάρχουν στη γη άνθρωποι που κάνουν κάποιο φιλανθρωπικό έργο, έτσι και σε κείνα τα επίπεδα υπάρχουν ψυχές που είναι πιο ευαισθητοποιημένες και προσπαθούν να βοηθήσουν.)

Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκεται η πρωταγωνίστρια. Έζησε μια έντονη θλίψη, δεν κατάφερε να την ξεπεράσει, να την ελέγξει και πέθανε εξ αιτίας της, αλλά τελικά δεν κέρδισε τίποτα. Η ίδια θλίψη την κρατά αιχμάλωτη. Έτσι εμφανίζονται κάποια πρόσωπα στην ταινία που προσπαθούν να την κάνουν να βγει από αυτή την κατάσταση. Να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει απότομα. Πρέπει να καταφέρουν να την κάνουν να αντιληφθεί την κατάστασή της χωρίς να σοκαριστεί και να θέλει η ίδια να φύγει από κει.

Οι αλλαγές στη συνείδηση βασίζονται σε μια εσωτερική μετάλλαξη. Αυτό προϋποθέτει μια μαθητεία. Πάντα θα υπάρχει ένας δάσκαλος που θα δείξει τον δρόμο, όμως δεν μπορεί να βαδίσει αυτός στη θέση του μαθητή, ούτε και να τον αναγκάσει με την βία. Πρέπει εκείνος να ξυπνήσει μέσα του την διάθεση για αλλαγή στη ζωή του. Για αυτό χρειάζεται Ανδρεία (δεν ήταν τυχαίο που το Ιπποτικό πρότυπο ήταν ένα σύμβολο μαθητή), επειδή στην Συνείδηση δεν αρέσει καθόλου να αποκοπεί από τα γνώριμα και σίγουρα μονοπάτια στα οποία βαδίσει, ακόμα κι αν αυτά είναι γεμάτα αγκάθια και της πληγώνουν τα πόδια.

Παράλληλα υπάρχουν στο σπίτι της πρωταγωνίστριας  και «οι Άλλοι». Είναι τα φαντάσματα του σπιτιού, που κινούνται στον χώρο και την τρομοκρατούν. Βέβαια σιγά σιγά αποδεικνύεται το αντίθετο. Αυτή είναι το φάντασμα για τους ανθρώπους κατοίκους του σπιτιού.

Υπάρχει μια μικρή διαχωριστική γραμμή, αυτή συνδέει ή χωρίζει (ανάλογα πως το βλέπει κανείς) την ζωή από τον θάνατο. Οι Ινδοί την ονομάζουν Αντακαράνα. Είναι μια ασημένια κλωστή που όταν κοπεί πεθαίνεις. Περνάς στην αντίπερα όχθη (σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πίστη με τον Αχέροντα όπου σε περνούσε ο Χάρος απέναντι).

Τελικά οι άλλοι λοιπόν ήταν οι ζωντανοί και αυτή ήταν η Νεκρή. Αν όμως η ενσάρκωση είναι ένα πέρασμα για να πάρει η ψυχή εμπειρίες που θα τις επεξεργαστεί σε άλλα επίπεδα πιο ελεύθερη, τότε που είναι ο αθάνατος και που η ζωή;

Άλλωστε όπως είπε και ο Χριστός… αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους…. 

Συνέχεια. . . »

Friday 27 February 2015

Πίνακας Αξιών


Πώς μαζεύει κανείς τα «κομμάτια του» στις δύσκολες στιγμές για να πάρει κουράγιο, να αντέξει και να αντισταθεί…

Για όλους υπάρχουν αδιέξοδα, μαυρίλες και ανυπέρβλητες στιγμές. Όλοι, επιβεβαιώνουν οι σύγχρονες έρευνες, φτωχοί κ πλούσιοι, αδύναμοι ή δυνατοί, περνούν κρίσεις και κρίσιμες ώρες, με λάθη μοιραία, ή μαθήματα- λάθη, που μπορούν, αντίστροφα, να συμβάλλουν στην προσωπική επιβίωση και αντοχή. Στις κοινωνίες του σήμερα, όπου το αύριο δεν είναι πλέον, απαραίτητα, μια καλύτερη μέρα,σημασία αποκτά η μέθοδος, η ψυχραιμία και εσωτερική δύναμη για να ξεπερνιούνται, συνέχεια πια στη ζωή, οι δύσκολες στιγμές.

Τα όνειρα μπορεί για τις γενιές της κρίσης να μοιάζουν ότι καίγονται, οι κοινωνικοί ψυχολόγοι όμως διδάσκουν σήμερα, πώς να κρατάει κανείς τη φλόγα ζωντανή. Υπάρχει τρόπος, υποστηρίζει η Άννυ Μέρφυ Πωλ στο πολυσυζητημένο βιβλίο της ‘Brilliant: The New Science of Smart’. Η τεχνική θεωρείται επίσημη μέθοδος της κοινωνικής ψυχολογίας, και έχει βεβαιώσει τα αποτελέσματά της με πληθώρα ερευνητικών καταγραφών. Ονομάζεται Επιβεβαίωση αξιών, Values Affirmation. Είναι σαν μια σύντομη, νοητική σάρωση στον εγκέφαλό μας, τον οποίο καλούμαστε να ανακρίνουμε για το τι –πραγματικά μετρά εκείνη την ώρα για μας πιο πολύ. Τις στιγμές που κανείς νιώθει ότι καταρρέει, ότι δεν έχει ελπίδα, κουράγιο, ή δυνάμεις ν αντέξει τις κακουχίες της ζωής, το «Σκανάρισμα των προσωπικών Αξιών», εξηγεί η Άννυ Μέρφυ Πωλ, το values affirmation, αποδεδειγμένα μπορεί να γίνει χείρα βοηθείας και μάλιστα καθοριστικά ουσιαστική.

Η οδηγία είναι απλή, προσθέτει. «Κάντε μια λίστα με τις αξίες που έχουν την μεγαλύτερη σημασία για εσάς, ή, εναλλακτικά, για 10 λεπτά, γράψτε σ ένα κομμάτι χαρτί το ένα και βασικό, κυρίαρχο, που έχει την κεντρική σημασία στη ζωή σας. Μπορεί αυτό», εξηγεί η επιστήμονας, «να είναι η στενή σχέση με την οικογένεια, ή, το όνειρο κάποιου να γίνει φωτογράφος, η καριέρα, οι αγαπημένοι του άνθρωποι ή, για κάποιον η ισχυρή θρησκευτική του πίστη.» Είναι σημαντικό την ώρα της δυσκολίας να θυμάται και να ξαναθυμάται κανείς τι είναι γι’ αυτόν πρωτίστως πιο σημαντικό.» Σαν άσκηση μπορεί να ακούγεται απλή διευκρινίζουν οι ειδικοί επιστήμονες, είναι όμως εντυπωσιακή η πληθώρα των άμεσων πρακτικά ανακουφιστικών αποτελεσμάτων, που η «Σάρωση των Αξιών» προσφέρει. Magnify Image

1. Μειώνει σημαντικά -και σωτήρια εκείνη τη στιγμή- το στρες. Πρόσφατη ‘Έρευνα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια UCLA διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που εφάρμοσαν την τεχνική Επιβεβαίωσης Αξιών εμφάνισαν πτώση των επιπέδων κορτιζόλης, και οι ερευνητές τονίζουν ότι η μέθοδος μπορεί να ελέγξει με επιτυχία τις νευρο-ενδοκρινολογικές αντιδράσεις που το στρες από μια σοβαρή αντιξοότητα μπορεί να δημιουργεί.

2. Ενισχύει την δύναμη της θέλησης. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Ψυχολογίας, Προσωπικότητας και Κοινωνικής Συμπεριφοράς οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μέθοδος μπορεί να τροφοδοτήσει και να ενισχύσει τη δύναμη της θέλησης ενός ατόμου, όταν η δυνατότητα του αυτό-ελέγχου του, μετά και από επανειλημμένες δυσκολίες δείχνει να έχει εξαντληθεί.

3. «Διευρύνει το πλάνο» του προβλήματος που απασχολεί το άτομο εκείνη την στιγμή. Βοηθά έτσι στο να θυμίζει το “big picture”, να ξεκολλάει το μυαλό από την στενή έννοια και ένταση το προσωρινού προβλήματος. Ο Joshua Correll του Πανεπιστημίου του Σικάγο διαπίστωσε σε σχετικές έρευνες ότι η άσκηση της Επιβεβαίωσης Αξιών βοήθησε τους συμμετέχοντες να διατηρήσουν την ευκρίνειά τους, να αξιολογήσουν σωστά και χωρίς υπερβολές το πρόβλημα, και να αποτρέψουν την αρνητική αντίδραση σε νου και σώμα που μια δύσκολη ώρα ενεργοποιεί.

4. Βοηθά στο να μαθαίνει κανείς από τα λάθη του, που είναι πολύ πιο δύσκολο τελικά από ό,τι φαντάζονταν και οι επιστήμονες και εμείς. Ο ερευνητής Michael Inzlicht του Πανεπιστημίου του Τορόντο ανακοίνωσε σε δημοσίευση στο περιοδικό Psychological Science ότι παρόλα αυτά η τεχνική Επιβεβαίωσης Αξιών κάνει τους ανθρώπους πιο δεκτικούς στο να αντιλαμβάνονται αντικειμενικά τα δικά τους λάθη και να αποκτούν την δύναμη να τα διορθώσουν, άμεσα ή σταδιακά.

5. Συμβάλλει εντυπωσιακά στο να ξεπερνά κανείς εμπόδια και να καλύπτει «χάσματα και κενά». Πολλαπλές μελέτες του καθηγητή Geoffrey Cohen του πανεπιστημίου του Στάνφορντ έχουν δείξει ότι η μέθοδος βοηθά σε εντυπωσιακό βαθμό άτομα από χώρους μειονοτήτων, ειδικά στις ακαδημαϊκές τους σπουδές, να ο υπερβούν ή και να αγνοήσουν τα χαρακτηριστικά σύνδρομα που έχει αποδειχθεί ότι συνοδεύουν φοιτητές από ομάδες μειονοτήτων, που ονομάζονται χαρακτηριστικά σύνδρομα της “στερεότυπης απειλής”. Έχει αποδειχθεί η ουσιαστική βοήθεια που προσφέρει η άσκηση Σάρωσης των Αξιών σε χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που ξεπέρασαν μαζί με τις δυσκολίες, τον εαυτό τους, δεν το ’βαλαν ποτέ κάτω, και πέτυχαν να κάνουν στη ζωή τους τη διαφορά.

Με άλλα λόγια «Η Σάρωση των Αξιών» είναι η πρακτική που αποδεικνύει, με τη βούλα τω γιατρών το «Τίποτε δεν είναι Ανέφικτο», όσο αυτό αντηχεί την φωνή της καρδιάς μας και το κυρίαρχό εσωτερικό μας Ιδανικό. Οι δυσκολίες στις μέρες μας δεν δείχνουν να εκλείπουν, και έτσι τα ‘Όνειρα, -μας λένε με αυτό τον τρόπο οι Ψυχολόγοι- απέμειναν για τους Ψύχραιμους και Δυνατούς!

Πηγή: nea-acropoli-athens.gr
Συνέχεια. . . »

Thursday 26 February 2015

Ταξίδι στο βάθος της συνείδησης


Προσπαθώντας να κάνουμε ένα ταξίδι στο βάθος της συνείδησης, με οδηγό τον ιεροφάντη του ναού της ψυχής μας, προσεγγίζουμε έναν άλλο κόσμο, πέρα του γνωστού μας υλικού, που έχει πολύ ενδιαφέρον να τον γνωρίσουμε και σίγουρα, παρά την δυσκολία, τον κόπο και τον πόνο που μπορεί να κρύβει αυτή η διαδρομή, είναι απαραίτητο να τον γνωρίσουμε για την προσωπική μας εξέλιξη.

Για την πραγματοποίηση του ταξιδιού αυτού, χρειάζεται να προβούμε σε ένα άλμα, που θα θέσει τον εαυτό μας ελεύθερο και απαλλαγμένο από τους εξωτερικούς προσδιορισμούς.

Ο δρόμος αυτός οδηγεί από το εφήμερο και το παραπλανητικό, στην αλήθεια και την αιωνιότητα, από το υλικό στο πνευματικό, από τον άνθρωπο στο Θεό.

Ο άνθρωπος απαρτίζεται από το υλικό κομμάτι που είναι το σώμα του, από την ψυχή που φιλοξενείται σ’ αυτό και από το πνεύμα, δηλαδή το θεϊκό σπινθήρα.

Η ενσαρκωμένη ψυχή - σαν την Περσεφόνη που κατέπεσε στη γη - γνωρίζοντας τον σκοπό της ενσαρκώσεώς της, έρχεται μέσα από το φυσικό φορέα, για να συγκεντρώσει εμπειρίες στο πεδίο που ονομάζεται ύλη.

Παρά το γεγονός ότι η ψυχή και το πνεύμα περιορίζονται στα πλαίσια της ύλης, δεν αναιρείται η ύπαρξή τους, καθώς επίσης και δεν αλλοιώνεται  η λειτουργία και ο ρόλος τους.

Για να μπορέσει κανείς να κατανοήσει και να αποδεχθεί αυτήν την αλήθεια, απαιτείται κόπος και δύναμη ψυχής. Ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος και μη έχοντας κατανοήσει τον εαυτό  του στην ολότητά του, ψάχνει να πιαστεί από κάπου - αυτό συχνά είναι οι διάφοροι θρησκευτικοί μεσολαβητές - προκειμένου να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα : από που ήρθα, ποιος είμαι, που πάω, ερωτήματα που πάντα τον βασάνιζαν.

Τις απαντήσεις όλων αυτών μπορεί κανείς να τις βρει, εάν κοιτάξει βαθιά μέσα του, εάν μπορέσει να κάνει το ταξίδι αυτό, εκεί όπου θα βρεθεί σε ένα άλλο επίπεδο, θα συναντήσει τον εσώτερό του εαυτό και θα καταστήσει εφικτή την επικοινωνία μαζί του.

Η μετακίνηση βέβαια αυτή σε μία ανώτερη σφαίρα, δεν σημαίνει απόρριψη των κατωτέρων καταστάσεων αλλά ενσωμάτωσή τους κάτω από το πρίσμα μιας ευρύτερης προοπτικής.

Κανένα δόγμα, κανένα τυπικό ή τελετουργικό, έτσι απλά, δεν μπορούν να μας οδηγήσουν εκεί, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το καταφέρουμε μέσα από εσωτερική διεργασία και προσπάθεια. Μιλάμε για έναν πνευματικό αγώνα που έχει να κάνει με την βίωση αυτού, που είναι ιερό μέσα στον άνθρωπο και δεν έχει σχέση με πράγματα που μαθαίνει κανείς μέσω της παιδείας.


Η συνείδηση λοιπόν είναι η γνώση και η επίγνωση του υπάρχω, της ύπαρξης,  εγώ και ο κόσμος. Είναι  η φωνή που πηγάζει από μέσα μας, είναι η φωνή του εσώτερου εαυτού μας, αυτού που γνωρίζει και επικοινωνεί πέρα από το υλικό μας πεδίο.

Αποφασίζοντας κανείς την διαδρομή αυτή, επιλέγει την ατραπό που μέσω αυτής θα μπορέσει να ενεργοποιηθεί η επικοινωνία με την ενσαρκωμένη εσωτερική μας ύπαρξη.

Είναι ο δρόμος μέσα από τον οποίο θα μπορέσει κανείς να αντικρίσει τις ακτίνες του φωτός.

Το βασικότερο εμπόδιο σε αυτό το δρόμο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.

Αυτό λοιπόν που πρώτιστα πρέπει να κάνουμε, είναι να αναγνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, για να πάψει να είναι ο σημαντικότερος εχθρός μας.

Τις περισσότερες φορές αυτό που αντικρίζουμε σε έναν καθρέφτη δεν μας είναι και τόσο αρεστό – παρά το γεγονός ότι είναι αληθινό - οπότε λογικό είναι να μην θέλουμε αρχικά εμείς να το αναγνωρίσουμε και εν συνεχεία ούτε οι άλλοι να το δούν. Έτσι λοιπόν αυτός που κυριαρχεί στην καθημερινότητα είναι ένας κατασκευασμένος εαυτός.

Ο ψεύτικος αυτός εαυτός, είναι χτισμένος στα θεμέλια εξωτερικών επιδράσεων, είναι εγωκεντρικός, ανασφαλής, μεγαλομανής, ανάλογα με τις περιστάσεις και ενδιαφέρεται για το στενό ατομικό του συμφέρον. Είναι αυτός που υπαγορεύεται μέσω του ατομικού εγώ.

Ένα εγώ, που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε γιατί φοβόμαστε και έχουμε ανάγκη να προστατευτούμε και να κρυφτούμε. Δρα ως πανοπλία και μας θωρακίζει εμποδίζοντας μας να αντιληφθούμε, ακόμα και να ζήσουμε.

Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος, διαλέγοντας τον εύκολο και ανώδυνο δρόμο αποδέχεται αυτό που είναι απόρροια μόνο των αισθήσεων, και έτσι παραμένει εγκλωβισμένος στην σπηλιά του Πλάτωνα αντικρίζοντας μόνο σκιές.

Σε αντίθεση τώρα με όλα αυτά, υπάρχει ο πραγματικός μας εαυτός, αυτός που καλούμαστε να βρούμε και να επικοινωνήσουμε μαζί του. Είναι αυτός που έχει θεϊκή υπόσταση και βρίσκεται κρυμμένος στο βάθος της συνείδησης μας, χτισμένος στα θεμέλια της φωνής αυτής που ενδιαφέρεται για την εξέλιξη και το συνολικό καλό.

Η συνείδηση όμως, γνωρίζει την αλήθεια και δεν εξαπατάται από τις αυταπάτες του εγώ και την δημιουργία των αισθήσεων. Είναι αυτή που όταν είναι ενεργή, διατηρεί αρμονική ισορροπία ανάμεσα στο εγώ και τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Αυτό που καλούμε εσώτερο εαυτό είναι το κομμάτι που οι άνθρωποι το βάζουν στην άκρη ή μάλλον κρύβεται κάπου βαθιά μέσα τους, μιας και αρχικά στην ουσία είναι μη αναγνωρίσιμο και μη αποδεκτό.  Είναι σημαντικό να καταφέρει κανείς να αποδεχθεί τον εαυτό του και όχι απλά να τον κουβαλάει παθητικά μέσα του.  Το αντίθετο, δείχνει πως αυτό που ήδη έχουμε, το αγνοούμε ή δεν του δίνουμε την απαραίτητη αξία.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν τον δικό μας καθρέφτη ας μελετήσουμε αυτό που ονομάζουμε αυτογνωσία, ας αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας και με οδηγό την καρδιά και νόμο την αγάπη, ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την γνώση και να φτάσουμε προς το φως.

Είναι σημαντικό και απαραίτητο για την εξέλιξη ότι κάνει κανείς, να το κάνει για τον εαυτό του, και όχι για να γίνει αρεστός στους άλλους, άλλωστε ο  σκοπός είναι αυτός που καθορίζει και το αποτέλεσμα της πράξης. Η εμπιστοσύνη στον ίδιο μας τον εαυτό είναι απαραίτητη - παρά το γεγονός ότι κάνουμε λάθη - και μέσω αυτής, η εσωτερική επαφή θα μπορέσει να γίνει πραγματική.

Η φωνή της συνείδησης μπλέκεται από άλλες φωνές που ηχούν μέσα μας.  Από την μία αυτές που υπακούν το κατεστημένο,  τα κοινωνικά πρέπει, τις ανασφάλειές μας, τους φόβους μας, την αποδοχή των γύρω μας και από την άλλη, η φωνή του πραγματικού μας εαυτού, η φωνή του Θεού μέσα μας. Αν κατορθώσουμε να ξεδιαλύνουμε αυτές τις φωνές και υπακούσουμε την φωνή της συνείδησης, τότε θα έχουμε βρει ένα δάσκαλο εντός μας, που θα μας οδηγήσει σωστά.

Μήπως τελικά μας τρομάζει η συνειδητοποίηση, του τι είμαστε, απαλλαγμένοι από τον μύθο κάποιας ιδέας που μπορεί να δρα ως αναλγητικό ?

Αυτός που θα καταφέρει να φτάσει και να επικοινωνήσει με τον εσώτερο εαυτό του θα έχει κερδίσει την μάχη. Την μάχη του να αγαπάει τον εαυτό του και να επικοινωνεί με την συνείδησή του.  Τότε είναι που πραγματικά θα συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του δρόμου της αλήθειας.  Ας δούμε τώρα κάτι που έλεγαν οι αλχημιστές.


V.I.T.R.I.O.L. (Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem) που σημαίνει: «επισκέψου το εσωτερικό της Γης και καθώς θα βελτιώνεσαι – από τους καθαρμούς – θα βρεις την κρυμμένη λίθο των σοφών».

Το εσωτερικό της γης, είναι το εσωτερικό του δικού μας προσωπικού εργαστηρίου, του δικού μας ναού.  Εκεί που ο καθένας μας εργάζεται με σκοπό την αναζήτηση του αθάνατου λόγου, αυτού που εκπορεύεται από μέσα μας.

Η κρυμμένη λίθος είναι ο κυβικός λίθος. Είναι η βάση της βεβαιότητας που πρέπει ο καθένας να αναζητήσει για να μπορέσει να αποκτήσει τον ακρογωνιαίο λίθο πνευματικής και ηθικής δομής που υπαγορεύεται από το Θείο σχέδιο.

VITRIOL λοιπόν! μία πρόσκληση για την αναζήτηση του βαθύτερου εγώ που δεν είναι άλλο από την ίδια την ανθρώπινη ψυχή μέσα στην σιωπή και την περίσκεψη.

Για να επιτύχει όμως κάποιος στη μάχη της προσέγγισης απαιτείται κόπος, εργασία και ενδεχομένως πόνος. Νόμος για την προσέγγιση της γνώσης και του φωτός, είναι μόνο η αγάπη και με γνώμονα αυτό θα πρέπει κανείς να εργαστεί.

Οι πληροφορίες που ήδη γνωρίζει, οι σκέψεις που κάνει, ακόμα και τα συναισθήματα είναι φρόνιμο να ταξινομούνται, έτσι ούτως ώστε να μπορεί η επεξεργασία αυτών να αποφέρει καρπούς.
Θέληση, θάρρος και σταθερά βήματα είναι αυτά που θα μας κρατήσουν στις δυσκολίες και δεν θα μας αφήσουν να βγούμε από τον δρόμο που οι ίδιοι διαλέξαμε και θα μας φέρει βαθμιαία πιο κοντά σε Αυτόν.

Ο φόβος και η αμφιβολία σίγουρα θα κάνουν την εμφάνισή τους και είναι αυτά που θα φρενάρουν αυτόν που θέλει να προχωρήσει, ίσως ακόμα και να καταφέρουν να τον σταματήσουν, εάν ο ίδιος δεν αντέχει.  Αυτό το μονοπάτι οδηγεί στην αλήθεια, που πολλές φορές δεν μπορούν όλοι να αντικρύσουν.  Αυτοί που δεν έχουν μάθει να αναγνωρίζουν, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό, παραμένουν κρυμμένοι πίσω από διάφορα δημιουργήματα που οι ίδιοι έφτιαξαν και συντηρούν.

Πολλάκις στήνουν φράγματα, για να προστατέψουν αυτό που νομίζουν ότι είναι. Στην συνέχεια, κολλάνε πίσω από αυτά και δεν μπορούν να βγούν. Έτσι, το μόνο που απομένει, είναι να καταφέρει κανείς να γκρεμίσει αυτά τα σαθρά οικοδομήματα, για να απαλλαγεί από αυτά που τον εγκλωβίζουν και εν συνεχεία να χτίσει καινούρια σε νέες γερές βάσεις.  Η αναθεώρηση ιδεών ακόμα και αντιλήψεων, είναι μία διεργασία που απαιτεί ωριμότητα σκέψης, για να μπορέσει κανείς να ακολουθήσει την συνισταμένη διαφόρων απόψεων που θα βοηθήσει στο να έρθει κανείς πιο κοντά στην αλήθεια.

Η σιωπή είναι ένα άλλο στοιχείο που χρειάζεται κανείς να εκμεταλλευτεί σωστά. Όταν οι άνθρωποι μιλούν δεν ακούν, έτσι γίνεται δυσκολότερο το άκουσμα της φωνής που πηγάζει από μέσα μας. Αυτοί πάλι που ισχυρίζονται ότι ακούν και δεν καταλαβαίνουν, μοιάζουν με τους κωφούς, έτσι γίνονται «οι απουσιάζοντες παρόντες», σύμφωνα με την ρήση του Ηράκλειτου. Ας μάθουμε λοιπόν να σωπαίνουμε για να καταφέρουμε να σκεφτούμε ορθότερα, να ακούσουμε, ακόμα και να αφουγκραστούμε την σιωπή, που ενδεχομένως να έχει να μας προσφέρει κάτι, ίσως και σημαντικό.

Προχωρώντας κανείς σε αυτό το δρόμο και κατανικώντας τα εμπόδια που θα εμφανίζονται θα μπορέσει να καταστήσει εαυτόν σοφό.  Αυτή η σοφία είναι που θα ξεπηδήσει από μέσα και θα συμβεί όταν θα έχει ήδη ενεργοποιηθεί η συνείδηση.  Η γνώση αυτή είναι το φως, αυτό το οποίο θα φωτίζει το δρόμο μας. Όσο πιο πολύ αυτό αυξάνεται τόσο ποιο πολύ θα φωτίζεται ο δρόμος.

Θα είναι η ώρα, που θα μπορέσει να αντικρίσει κανείς την πραγματικότητα του ίδιου του, του εαυτού. Τότε θα έχει καταφέρει να ξεπεράσει τον κόσμο των σκιών και της αυταπάτης, θα έχει βγει από την σπηλιά του Πλάτωνα. Θα έχει επιτευχθεί ο στόχος τους πνευματικού αγώνα.

Ο εσωτερικός αυτός δρόμος οδηγεί όλο και πιο πολύ στο βάθος της συνείδησης. Εκεί που προσανατολίζουμε πιο πολύ την σκέψη και ζωή μας προς το Θεό και δραστηριοποιούμε την κυκλοφορία μεταξύ της ψυχής και του σώματος.

Αυτός που ακολουθεί το εσωτερικό μονοπάτι της ανάπτυξης το κάνει επειδή διαισθάνεται ότι υπάρχει μέσα στη ζωή του μία άλλη, ουσιώδης δυνατότητα γι' αυτόν, και την αναζητά. Προχωρώντας στο εσωτερικό μονοπάτι βρίσκει αλήθειες που επιβεβαιώνουν τις διαισθήσεις του. Έτσι, το μέλλον της προσπάθειάς του εξαρτάται από την αγνότητα και την καθαρότητα του σκοπού του.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα ο άνθρωπος θα μπορέσει να φέρει στην επιφάνεια και άλλα ανώτερα αγαθά τα οποία φέρει μαζί του, αλλά άθελά του και πολλές φορές εν αγνοία του καταφέρνει να τα θάψει. Θα μπορέσει να νιώσει ελεύθερος.  Θα έχει καταφέρει να απελευθερωθεί από τα δεσμά που τον κρατούν χαμηλά, από κάθε τι υλικό που προσπαθεί να δυσκολέψει αυτό το ταξίδι.

Το πνεύμα θα έχει αποκτήσει εμπειρία και δεν θα θέλγεται πλέον από τις υλικές εφήμερες απολαύσεις.  Σιγά σιγά τα εμπόδια θα λιγοστεύουν και τα βήματα θα γίνονται ολοένα και πιο σταθερά στην ατραπό που οδηγεί στην αλήθεια.

Βρισκόμαστε μπροστά στο δρόμο της απελευθέρωσης, της απαλλαγής από τα βάρη της ψυχής, αυτά που ενεργοποιούνται για την κάθοδο στην ύλη με σκοπό την προεπιλεγμένη πορεία και την αποκατάστασή της. Τα βάρη αυτά, είναι συνδεδεμένα με το υλικό πεδίο, αυτό που συντελεί στο να λησμονηθεί ο σκοπός της ενσάρκωσης.

Πιθανολογούμενο τέλος του ταξιδιού είναι όταν καταστούμε πλήρως φωτισμένοι, πράγμα που θα γίνει εφ’ όσον συνεχίζουμε σε όλη την διάρκεια να εργαζόμαστε διατηρώντας την διάνοιά μας ενεργή.  

Μέσα δηλαδή από τις καταστάσεις της ύλης, σμιλεύοντας την λίθο των αλχημιστών, αφαιρούμε τα περιττά κομμάτια και εμφανίζουμε το κάλλος της ψυχής που έχει δει πια το φως της μύησης και που έχει αποκτήσει την γνώση. Έτσι επιτυγχάνεται η διεύρυνση της συνείδησης και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων, τις οποίες κρύβει μέσα του ο άνθρωπος.

Συνέχεια. . . »

Wednesday 25 February 2015

Osho: Ο εσωτερικός ρυθμός της ύπαρξης


Ψάχνεις να βρεις τον εσωτερικό ρυθμό άλλοτε στα χρήματα, άλλοτε στην εξουσία, άλλοτε στο γόητρο, άλλοτε σε πάρα πολλά είδη σχέσεων. Ζητιανεύεις συνεχώς. Θέλεις να γνωρίσεις κάτι από το υπερβατικό στοιχείο, διψάς για το υπερβατικό στοιχείο.

Πότε-πότε, ακόμη και στη συνηθισμένη ζωή, συμβαίνει αυτό. Γνωρίζεις εκείνες τις λίγες στιγμές που, ξαφνικά, ξυπνάς κάποιο πρωί και όλα φαίνεται ότι ταιριάζουν τέλεια. Κελαηδούν τα πουλιά, ο αέρας είναι ευωδιαστός, ανατέλλει ο ήλιος και ξαφνικά νιώθεις ότι όλα είναι ήσυχα. Για μια στιγμή, δεν είσαι πια χωρισμένος. . . νιώθεις να γεννιέται μεγάλη χαρά μέσα σου χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Νιώθεις ξαφνικά ότι πάλλεσαι, εντελώς αναζωογονημένος, άνετος. Ισως ο βαθύς ύπνος τη νύχτα κι η ξεκούραση, ίσως το όμορφο πρωινό, το κελάηδισμα των πουλιών, ο δροσερός αέρας, οι δροσοσταλίδες πάνω στο χορτάρι που λάμπουν μέσα στον πρώτο πρωινό ήλιο -όλα αυτά δημιούργησαν το πλαίσιο. Όχι με δική σου προσπάθεια, αλλά τυχαία, εναρμονίστηκες με τον εαυτό σου και με την ύπαρξη.

Και να θυμάσαι, συμβαίνουν μαζί πάντα: όποτε εναρμονίζεσαι με τον εαυτό σου, εναρμονίζεσαι και με την ύπαρξη.

Η αρμονία έχει δυο πλευρές: την ατομική και τη συμπαντική. Αν είναι το άτομο εναρμονισμένο, τότε δεν υπάρχει λόγος να μην είναι εναρμονισμένο και με το όλον. Αν έχει εξαφανιστεί από μέσα σου κάθε σύγκρουση, έστω και για μια στιγμή, τη στιγμή εκείνη αποτελείς μέρος του όλου, δεν είσαι πια ένα νησί, δεν είσαι πια χωρισμένος. Έχουν εξαφανιστεί ξαφνικά όλοι οι τοίχοι΄ δεν είσαι πια φυλακισμένος.

Αν κοιτάξεις προς τα πίσω, μπορείς να θυμηθείς μερικές στιγμές. . . και θα πρόκειται για τις στιγμές που ήσουν χαλαρός, θα πρόκειται για τις στιγμές που δεν υπήρχε καμιά συγκεκριμένη επιθυμία μέσα στο νου σου, που δεν ανησυχούσες, που δεν ήσουν τεντωμένος, που κατά κάποιο τρόπο απλώς υπήρχες.

Παρατήρησε προσεκτικά αυτές τις αιφνίδιες τυχαίες στιγμές, διότι εκεί βρίσκεται το μυστικό κλειδί. Αν συμβαίνει αυτό σε κατάσταση χαλάρωσης, όταν είσαι πολύ χαλαρός, όχι τεντωμένος, τότε μπορείς να δημιουργήσεις τη συνθήκη! Μπορείς να χαλαρώσεις. Αν σου συμβαίνει όταν κολυμπάς, τότε μπορείς να κολυμπάς και να δημιουργείς τη συνθήκη. Αν σου συμβαίνει ενώ τρέχεις. . . και στους διάφορους ανθρώπους συμβαίνει με διάφορους τρόπους. Πολλοί δρομείς το ξέρουν αυτό, ότι πέρα από ένα ορισμένο όριο, αν συνεχίζεις να τρέχεις και συνεχίζεις να τρέχεις και συνεχίζεις να τρέχεις, συμβαίνει ξαφνικά΄ διότι η ενέργεια του ανθρώπου έχει τρία στρώματα.

Το πρώτο στρώμα είναι μόνο για τις καθημερινές ασχολίες΄ είναι ένα πολύ λεπτό στρώμα. Είναι αρκετό για το γραφείο σου, για τη σύζυγο, για τα παιδιά΄ για την συνηθισμένη ζωή.

Το δεύτερο στρώμα είναι για επείγουσες ανάγκες: έπιασε φωτιά το σπίτι σου΄ μπορεί να ένιωθες πολύ κουρασμένος μετά από τη δουλειά όλης της ημέρας και επέστρεφες στο σπίτι σου και έλπιζες να ξεκουραστείς καλά και ξαφνικά, όταν φτάνεις στο σπίτι, το σπίτι σου έχει πιάσει φωτιά. Αμέσως εξαφανίζεται όλη η κόπωση΄ δεν είσαι πια κουρασμένος. Ξέχασες τελείως την ξεκούραση και προσπαθείς όλη τη νύχτα να σβήσεις τη φωτιά. Και ακόμη και μετά από τη δουλειά ολόκληρης της νύχτας, δεν είσαι κουρασμένος. Δεν ήταν το συνηθισμένο στρώμα ενέργειας που δούλεψε -εκείνο είχε εξαντληθεί- άρχισε να δουλεύει το στρώμα της επείγουσας ανάγκης.

Το τρίτο επίπεδο είναι πιο βαθύ κι από τούτο. Προχωρείς συνεχώς. . . Για παράδειγμα, αν συνεχίσεις να δουλεύεις μια ημέρα, δυο ημέρες, τρεις ημέρες, τότε θα τελειώσει και το επίπεδο της επείγουσας ανάγκης΄ και τότε θα έρθεις σε επικοινωνία με το συμπαντικό επίπεδο. Είναι εκείνο η πηγή της ζωής και είναι ανεξάντλητο. Όποτε έρχεσαι σε επαφή μαζί του, αρχίζει να σε κατακλύζει τεράστια χαρά.

Συμβαίνει σε όσους τρέχουν, στους δρομείς, στους κολυμβητές καμιά φορά. Τελειώνει το πρώτο επίπεδο, έπειτα έρχεται το δεύτερο επίπεδο και αν συνεχίσεις να τρέχεις τελειώνει και το δεύτερο επίπεδο΄ και τη στιγμή που θα έρθεις σε επαφή με το τρίτο, συμβαίνει τεράστια έκσταση χωρίς κανένα λόγο.

Μπορεί να σου συμβεί ενώ κάνεις έρωτα. Μπορεί να σου συμβεί ενώ ακούς μουσική. Μπορεί να σου συμβεί ενώ είσαι απλώς ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου χωρίς να κάνεις τίποτα. Μπορεί να σου συμβεί ενώ ζωγραφίζεις, απορροφημένος, εντελώς απορροφημένος εκεί. ΄Η, μπορεί να συμβεί με χίλιους δυο τρόπους. Παρατήρησε όμως: όποτε συμβαίνει, όποτε έρχεται σε σένα εκείνη η τεράστια μακάρια στιγμή, όταν χτυπά την πόρτα σου το θεϊκό στοιχείο, παρατήρησε σε ποιες συνθήκες συμβαίνει. Να είσαι σε εγρήγορση! Κοίτα γύρω σου΄ σε τι κατάσταση συμβαίνει. Τότε θα έχεις το κλειδί. Όποτε μπορέσεις να δημιουργήσεις τις συνθήκες εκείνες, την κατάσταση εκείνη, θα έρθει και πάλι η στιγμή αυτή.

Δεν μπορείς να την κάνεις να συμβεί, μπορείς όμως να κάνεις τον εαυτό σου διαθέσιμο έτσι ώστε να συμβεί.

Δεν μπορείς να την αναγκάσεις να συμβεί, μπορείς όμως να δημιουργήσεις όλα όσα είναι αναγκαία για να συμβεί. Δεν πρόκειται για κάτι που το κάνεις εσύ: πρόκειται για συμβάν. Μπορείς όμως να παίξεις ένα μεγάλο ρόλο. Έτσι ακριβώς έχουν αναπτυχθεί όλες οι τεχνικές του διαλογισμού. Έτσι ακριβώς ήρθε στο φως η γιόγκα.

Η διάταξη αυτή βρίσκεται μέσα σου παρούσα, γιατί δίχως αυτήν δεν μπορείς να είσαι ζωντανός.

Η μαγεία εκείνη βρίσκεται ήδη εκεί, κυλάει υπόγεια μέσα σου, γιατί αυτή η μουσική αποτελεί τη σύνδεσή σου με το όλον.

Αν κοπεί, θα πεθάνεις. Είσαι ζωντανός΄ αποτελεί αυτό αρκετή απόδειξη πως η μουσική συμβαίνει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πας βαθύτερα μέσα στην ύπαρξή σου και να βρεις πού συμβαίνει.

Πηγή: enallaktikidrasi.com
Συνέχεια. . . »

Tuesday 24 February 2015

Κομφούκιος ( 551-479 π.X. , Κινέζος φιλόσοφος)


Ένας από τους διασημότερους ανθρώπους στην αρχαία Κίνα ήταν ένας σοφός φιλόσοφος, που ονομάστηκε Κομφούκιος. Ήταν γνωστός κορυφαίος φιλόσοφος και "γέννησε" επίσης, πολλές σοφές φράσεις και θεωρίες για το νόμο, τη ζωή και την κυβέρνηση. Η φιλοσοφία είναι ένα είδος σύστηματος ιδεών και σκέψεων που αφορά στη συμπεριφορά του ανθρώπου, στους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί για να έχει μια επιτυχημένη ζωή και στη διακυβέρνησή του.

Με άλλα λόγια, αφορά σε σκέψεις και θεωρίες που διδάσκουν τους ανθρώπους μαθήματα για τις αρχές, ή τους κανόνες, για τη ζωή και επίσης, διδάσκει μία ηθική (περίπου όπως τα ηθικά διδάγματα που προκύπτουν στο τέλος ενός μύθου). Ο Κομφούκιος είναι διάσημος για τη φιλοσοφία του, επειδή "γέννησε" πολλά σοφά ρητά στην αρχαία Κίνα που βοήθησαν πολλούς ανθρώπους να μάθουν για τη φύση, τον κόσμο και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Βοήθησε επίσης, την κυβέρνηση και τον αυτοκράτορα διδάσκοντάς τους μαθήματα για το πώς ο αυτοκράτορας πρέπει να κυβερνά το βασίλειό του επιτυχώς. 

Ο Κομφούκιος γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια στο έτος 551 π.Χ. στην πολιτεία του LU. 

Η ζωή του Κομφούκιου ως παιδί ήταν θλιβερή. Όταν ήταν τεσσάρων έχασε τον πατέρα του. Η μητέρα του φρόντισε την οικογένεια για να μην πεινάσουν. Επειδή εκείνη εργαζόταν πολύ συχνά, ο Κομφούκιος έπρεπε μερικές φορές να μένει στο σπίτι του εντελώς μόνος.

Εκπαιδεύτηκε στη μουσική, την ιστορία, την ποίηση και τον αθλητισμό.

Όταν ο Κομφούκιος παντρεύτηκε στην ηλικία των 19, εργάστηκε ως φύλακας μιας αγοράς. Απέκτησε ένα γιο. Ήταν αγρότης - εργάτης που φρόντιζε τα πάρκα και τα αγροτικά ζώα. Όταν ήταν 20, εργάστηκε για τον κυβερνήτη της περιοχής του. Μετά από το θάνατο της μητέρας του έπεσε σε πένθος.

Στο τέλος εκείνης της περιόδου έγινε δάσκαλος των έξι επιστημών — ποίησης, μουσικής, ιστορίας, κυβέρνησης, εθιμοτυπίας και μαντικής. Όταν ο Κομφούκιος ήταν 22, είχε γίνει πια ένας πολύ καλός δάσκαλος και άρχισε το δικό του σχολείο. Δίδαξε οποιονδήποτε ήθελε να μάθει για τη φιλοσοφία. Δίδαξε τους σπουδαστές του για τη φύση και τον κόσμο. Ο Κομφούκιος ήταν «κύριος» και μελετητής. Ο Κομφούκιος δίδαξε επίσης, για την κυβέρνηση – στοχεύοντας σε ένα υψηλό γραφείο στην κυβέρνηση. Προχώρησε μέσω των υπουργείων και έγινε πρόεδρος δικαστών στο κράτος του. Αργότερα, έλαβε μια εξέχουσα θέση που του επέτρεπε να ξοδέψει το υπόλοιπο της ζωής του μεταγλωττίζοντας τις γραφές του, οι οποίες είναι γνωστές ως τα Άπαντα του Κομφουκιανισμού.

Ο Κομφούκιος δίδαξε στο σχολείο του για πολλά έτη. Οι θεωρίες και οι αρχές του διαδόθηκαν σε όλη την Κίνα από τους αποστόλους του και σύντομα πολλοί άνθρωποι διδάχτηκαν από τα σοφά ρητά του. 

Ένας από τους κανόνες του: 
«εάν κυβερνήσατε την επαρχία σας καλά και μεταχειρίζεστε τους ανθρώπους σας ευγενικά, εσείς βασίλειο δε θα χάσετε απ' οποιονδήποτε πόλεμο. Εάν κυβερνήσετε εγωιστικά τους ανθρώπους σας, βασίλειο όχι μόνο θα χάσετε από έναν πόλεμο, αλλά και τους ανθρώπους σας θα διασκορπίσετε μακρυά από το βασίλειό σας». 

Είχε πει επίσης, μια σοφή φράση αποκαλούμενη ο χρυσός κανόνας που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Είπε, «ένα άτομο πρέπει να πράττει αυτό που κηρύσσει, αλλά ένα άτομο πρέπει επίσης να κηρύσσει ότι πράττει». 

Μια ημέρα, οι σπουδαστές του και εκείνος πέρασαν από έναν τάφο, όπου είδαν μια γυναίκα να κλαίει πάνω από μια ταφόπετρα. 

Είπε στον Κομφούκιο ότι ο σύζυγός της, ο πατέρας του συζύγου της και ο γιος της σκοτώθηκαν από μια τίγρη. Όταν ο Κομφούκιος τη ρώτησε γιατί παραμένει σε ένα τέτοιο μοιραίο τόπο, εκείνη απάντησε ότι σε αυτόν τον τόπο δεν υπήρξε ούτε μία καταπιεστική κυβέρνηση. 

Τότε, ο Κομφούκιος είπε, 
«θυμηθείτε αυτό παιδιά μου, μια καταπιεστική κυβέρνηση είναι αγριότερη και τρομοκρατεί περισσότερο από μια τίγρη». 

Αυτό σήμαινε ότι η κυβέρνηση στην επαρχία καταγωγής της γυναίκας δεν κυβερνούσε καλά. Ο Κομφούκιος επεσήμανε ότι η κυβέρνηση ήταν πιο επίφοβη από μια τίγρη. Αυτό ήταν ένα από τα πολλά γεγονότα που έπρεπε να δώσει σε κάποιον ένα μάθημα. Ο Κομφούκιος είχε τόσες πολλές σοφές αρχές που ονομάστηκε κυβερνήτης της επαρχίας του όταν ήταν 52. Ήταν τόσο καλός κυβερνήτης που ένας γειτονικός κυβερνήτης άρχισε να τον ζηλεύει. Αφότου δέχτηκε απειλές από τη γειτονική επαρχία, η ισχύς του Κομφούκιου ανατράπηκε. Τότε, ο Κομφούκιος εγκατέλειψε την επαρχία του και περιπλανήθηκε στην Κίνα για 13 έτη. Όταν Κομφούκιος ήταν 69 έτων, επέστρεψε στο LU, το βασικό κράτος του και πέθανε εκεί 3 έτη μετά. Αφότου πέθανε ο Κομφούκιος, θάφτηκε σε έναν τάφο στην πόλη Kufow.

Πηγή: mystica.gr

Συνέχεια. . . »

Monday 23 February 2015

Sri Aurobindo - Άνθρωπος: Δούλος ή Ελεύθερος;


Η αποκλειστική επιδίωξη της Γιόγκα από ανθρώπους που απομονώνονται από το κόσμο είτε σωματικά είτε διανοητικά, έχει οδηγήσει στην εσφαλμένη άποψη πως αυτή η επιστήμη είναι κάτι το μυστικό, απόμακρο, εξωπραγματικό. Η μυστικότητα την οποία τηρούν όσον αφορά τις ασκήσεις της Γιόγκα - μια αναγκαία, απαραίτητη μυστικότητα σε πρότερα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης- έχει καταντήσει το λάθος, στερεότυπο.

Οι ασκήσεις τις οποίες ακολουθούν οι άνθρωποι που δημιουργούν μυστικούς κύκλους και περιορίζουν την διδαχή των μυστηρίων, αυστηρά, σε κείνους που έχουν μια ορισμένη προπαρασκευαστική αρμοδιότητα, φέρουν, αναπόφευκτα, τη σφραγίδα, για τον έξω κόσμο, του μυστικισμού. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτε κρυμμένο, μυστικιστικό ή κρυφό στη Γιόγκα. Η Γιόγκα είναι βασισμένη σε συγκεκριμένους νόμους της ανθρώπινης ψυχολογίας, μια ορισμένη γνώση για την δύναμη του νου πάνω στο σώμα, και του πνεύματος πάνω στο νου, που δεν είναι γενικά γνωστές και έχουν, μέχρι τώρα, θεωρηθεί από εκείνους που τις εξασκούν κρυφά, πολύ βαρυσήμαντες στη συνέπειά τους για να τις αποκαλύψουν, μέχρι ότου κι αφού οι άνθρωποι να έχουν εκπαιδευθεί και να χρησιμοποιήσουν σωστά αυτές τις δυνάμεις.

Έτσι ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι είχαν ανακαλύψει και δοκιμάσει τις έσχατες πιθανότητες του μεσμερισμού και του υπνωτισμού, αλλά δίσταζαν να τις αποκαλύψουν ελεύθερα στον κόσμο, μήπως η δύναμη του υπνωτισμού κακό-χρησιμοποιηθεί από άγνοια ή δυστροπία ή καταχραστεί από τα ενδιαφέροντα του εγωισμού και του εγκλήματος, έτσι ακριβώς και οι Γιόγκι έχουν περιβάλλει τη γνώση αυτών, των κατά πολύ ανώτερων, δυνάμεων που βρίσκονται μέσα μας, με μια μυστικότητα την οποία σπάζουν μόνον όταν είναι σίγουροι για την πρότερη ηθική και πνευματική εκπαίδευση του νεοφύτου και της φυσικής και ηθικής του ικανότητας στη διαπαιδαγώγηση της Γιόγκα.

Επομένως, έγινε ένας καθιερωμένος νόμος, για μεν τον μαθητή, να τηρεί αυστηρή επιφύλαξη όσον αφορά τις εσωτερικές εμπειρίες του στη Γιόγκα, ενώ για τον αναπτυγμένο Γιόγκι να αποκρύπτει όσο του ήταν δυνατόν, τον εαυτό του. Αυτή η τακτική όμως δεν εμπόδισε την έκδοση διατριβών και εγχειριδίων που είχαν να κάνουν με τις φυσικές, ή τις ηθικές και διανοητικές πλευρές της Γιόγκα. Ούτε επίσης εμπόδισε μεγάλα πνεύματα που κέρδισαν τη Γιόγκα τους, όχι με την συνηθισμένη προσεχτική και επιστημονική μέθοδο, αλλά από την ίδια τους την δύναμη και την ειδική χάρη του Θεού, ούτε τους εμπόδισε να αποκαλύψουν τους εαυτούς τους και την πνευματική τους γνώση στο ανθρώπινο γένος και από σφοδρή αγάπη για την ανθρωπότητα, να μεταδώσουν κάτι τι από την δύναμή τους στον κόσμο.

Τέτοια πνεύματα ήταν οι, Βούδας, Χριστός, Μωάμεθ, Chaitanya, επίσης ο Ραμακρίσνα και Βιβεκανάντα. Εξακολουθεί να υπάρχει η ορθόδοξη άποψη πως οι εμπειρίες της Γιόγκα δεν πρέπει να αποκαλύπτονται στον αμύητο. Αλλά μια νέα εποχή ανατέλλει για εμάς στην οποία οι παλιοί νόμοι πρέπει να τροποποιηθούν.

Ήδη η Δύση αρχίζει να ανακαλύπτει τα μυστικά της Γιόγκα. Μερικοί από τους νόμους της, έχουν αποκαλυφθεί από μόνοι τους αν και αόριστοι και ατελείς στους Ευρωπαίους επιστήμονες, ενώ άλλοι δια μέσω των Πνευματιστών, Χριστιανικής Επιστήμης, τηλεπάθειας και άλλων μοντέρνων μεθόδων, έχουν σχεδόν αποκαλυφθεί τυχαία, λες και οι άνθρωποι ψηλάφιζαν στο σκοτάδι και σκόνταφταν επάνω στις αλήθειες που όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Ο καιρός έχει σχεδόν πλησιάσει, που η Ινδία δεν μπορεί να κρατήσει πια το φως για τον εαυτό της μόνο, αλλά να το περιχύσει πάνω σε όλο τον κόσμο. Η Γιόγκα πρέπει να αποκαλυφθεί στον κόσμο διότι χωρίς αυτήν το ανθρώπινο γένος δεν θα μπορέσει να κάνει το επόμενο βήμα στην εξέλιξή του. Η ψυχολογία του ανθρώπινου γένους δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί από την Επιστήμη.

Όλη η δημιουργία είναι βασικά η ίδια, και προχωρεί με όμοιους αν και όχι απαράλλαχτους νόμους. Εάν, επομένως, δούμε στον εξωτερικό υλικό κόσμο πως όλα τα φαινόμενα προχωρούν - και μπορούν να ελαττωθούν - προς μια αιτιολογική ουσία από την οποία γεννήθηκαν, στην οποία κινούνται και στην οποία επιστρέφουν, η ίδια αλήθεια είναι πιθανόν να ισχύει και στον υλικό κόσμο. Η ενότητα του υλικού σύμπαντος έχει αναγνωρισθεί από την ευρωπαϊκή επιστημονική διανόηση, και η ιεραρχία των αθεϊστών και υλιστών στην Γερμανία έχει διακηρύξει το Ekam evadvityam στην ύλη, με τον αέρα της σιγουριάς. Κάνοντας αυτό, απλά, επαναεπιβεβαιώνουν την ανακάλυψη που έχει γίνει από Ινδούς δασκάλους της Γιογκικής επιστήμης χιλιάδες χρόνια πριν.

Αλλά οι Ευρωπαίοι επιστήμονες δεν έχουν ανακαλύψει κάποιες σίγουρες μεθόδους, ανάλογες με αυτές τις μεθόδους που ανακάλυψαν για την έρευνα της ύλης, για να εξερευνήσουν τα ψυχικά φαινόμενα. Μπορούν μόνο να παρατηρούν τις πιο εξωτερικές εκδηλώσεις του νου σε δράση. Αλλά αυτές οι εκδηλώσεις του νου είναι τόσο περιτυλιγμένες στη δράση των εξωτερικών αντικειμένων, και φαίνεται ο νους τόσο εξαρτώμενος από αυτά, που είναι δύσκολο για τον ερευνητή να βρει τα ελατήρια των δράσεων ή όποια ομαλότητα στο τρόπο λειτουργίας τους. Οι Ευρωπαίοι επιστήμονες έχουν επομένως φθάσει στο συμπέρασμα πως πρόξενος αυτών των ψυχικών φαινομένων είναι ένα εξωτερικό διεγερτικό και πως ακόμη, όταν το μυαλό φαίνεται να δρα μόνο του και πάνω στο δικό του υλικό, αυτό γίνεται μόνο και μόνο επειδή συνδέει, συμπλέκει και παραποιεί τις καταγραμμένες εμπειρίες των εξωτερικών αντικειμένων.

Η φύση αυτή καθ' αυτή του νου, σύμφωνα με αυτούς, είναι η δημιουργία παρελθόντων υλικών εμπειριών που μεταδόθηκαν από κληρονομικότητα, με τέτοια εμμονή, που αναπτυχθήκαμε σταθερά από το σημείο του αγροίκου, με εφόδιο αυτό το στοιχειώδες μυαλό, στο πολιτισμένο άνθρωπο του 20ου αιώνα. Σαν φυσικό αποτέλεσμα αυτών των υλιστικών θεωριών, η επιστήμη έχει δυσκολευτεί να ανακαλύψει κάποιο αληθινό ψυχικό κέντρο για τα πολυποίκιλα φαινόμενα του μυαλού και επομένως έχει τοποθετήσει πάνω στον εγκέφαλο, το υλικό όργανο της σκέψης, το μόνο αληθινό κέντρο.

Από τέτοια υλιστική φιλοσοφία έχουν προκύψει ορισμένες θεωρίες πολύ επικίνδυνες για το ηθικό μέλλον του ανθρώπινου γένους. Πρώτον, ο άνθρωπος είναι μια δημιουργία και δούλος της ύλης. Μπορεί να κυριαρχήσει στην ύλη μόνο υπακούοντάς την. Δεύτερον, ο ίδιος ο νους είναι μια μορφή χοντροκομμένης ύλης και μη ανεξάρτητη ή κυρίαρχος επί των αισθήσεων. Τρίτον δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, διότι όλες οι πράξεις προσδιορίζονται από δύο μεγάλες ενέργειες, την κληρονομικότητα και το περιβάλλον. Είμαστε οι δούλοι της φύσης μας και όπου φαίνεται να είμαστε ελεύθεροι από την κυριαρχία τους, (της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος) είναι επειδή είμαστε χειρότεροι δούλοι του περιβάλλοντός μας, και των δυνάμεων που μας περιβάλλουν και μας μεταχειρίζονται.

Είναι αυτές οι θεωρίες, τα ψευδή και επικίνδυνα δόγματα του υλισμού, που τείνουν να ανατρέψουν το μέλλον του ανθρώπου και να εμποδίσουν την εξέλιξή του, αλλά η Γιόγκα, μας δίνει το μέσον να δραπετεύσουμε. Αυτή, σε αντίθεση με την θεωρία του υλισμού, βεβαιώνει την ελευθερία του ανθρώπου από την ύλη και του δίνει ένα μέσον να επιβεβαιώσει αυτή του την ελευθερία. Η πρώτη θεμελιώδης ανακάλυψη του γιόγκι ήταν ένα μέσον, μια μέθοδος, να αναλύσει τις εμπειρίες του νου και της καρδιάς. Με την Γιόγκα μπορεί κάποιος να απομονώσει το νου, να παρατηρήσει τις λειτουργίες του και σαν κάτω από μικροσκόπιο, να διαχωρίσει κάθε λεπτομερή λειτουργία των ποικίλων μελών του εσωτερικού οργάνου, κάθε νοητική και ηθική δυνατότητα, να δοκιμάσει τις απομονωμένες του λειτουργίες, τόσο καλά όσο και τις σχέσεις τους με άλλες λειτουργίες και δυνατότητες και να ιχνηλατήσει προς τα πίσω τις λειτουργίες του νου, σε αδιόρατες και ακόμη πιο αδιόρατες πηγές, μέχρι, όπως και στην υλική ανάλυση, φτάνει σε μια αρχέγονη οντότητα από την οποία όλα προέρχονται, έτσι λοιπόν, η αναλυτική Γιόγκα φθάνει σε μια πρωταρχική πνευματική οντότητα από την οποία το παν προέρχεται.

Είναι, επίσης, ικανή να εντοπίσει και διευκρινίσει το ψυχικό κέντρο στο οποίο όλα τα ψυχικά φαινόμενα συγκεντρώνονται και έτσι να ορίσει τις ρίζες της προσωπικότητας. Σε αυτή την αναλυτική μέθοδο της γιόγκα η πρώτη ανακάλυψη είναι πως ο νους μπορεί ολοσχερώς να απομονώσει τον εαυτό του από εξωτερικά αντικείμενα και να δουλέψει μόνος του και για τον εαυτό του. Αυτό βέβαια, στ' αλήθεια, δεν μας πάει και μακριά διότι αυτό μπορεί να γίνεται επειδή χρησιμοποιεί τα υλικά που έχει ήδη συσσωρεύσει από πρότερες εμπειρίες. Αλλά η επόμενη ανακάλυψη είναι πως, όσο περαιτέρω μετακινεί τον εαυτό του από τα αντικείμενα, τόσο δυναμικότερα, σίγουρα, γοργά, μπορεί ο νους να δουλέψει με ταχύτερη διαφάνεια, με μια νικητήρια και ηγεμονική αφαίρεση (του νου).

Αυτή είναι μια εμπειρία που τείνει να διαψεύσει την επιστημονική θεωρία, πως ο νους μπορεί να ανακαλέσει τις αισθήσεις μέσα του και να τις προκαλέσει να αποδεχθούν μια μάζα φαινομένων τα οποία δεν συνειδητοποιεί όταν είναι απασχολημένος με εξωτερικά φαινόμενα. Η Επιστήμη φυσικά θα διαφωνήσει με αυτές τις ανακαλύψεις και θα τις ονομάσει παραισθήσεις. Η απάντηση είναι πως αυτά τα φαινόμενα είναι συγγενικά μεταξύ τους και σχετίζονται με ομαλούς, απλούς και κατανοητούς νόμους και σχηματίζουν έναν δικό τους κόσμο, ανεξάρτητο από την σκέψη που δρα πάνω στο υλικό κόσμο.

Εδώ η Επιστήμη έχει την πιθανή απάντηση πως αυτός ο υποτιθέμενος κόσμος είναι απλά μια φανταστική αντίδραση στο νου για τον υλικό κόσμο και στη κάθε διαφωνία που προέρχεται από την ακρίβεια και το ανεπάντεχο αυτών των αδιόρατων φαινομένων και της ανεξαρτησίας τους από τη θέλησή μας και τη φαντασία μας, μπορεί πάντα να αντιτίθεται στην θεωρία της ασυνείδητης διανόησης και, υποθέτουμε, ασυνείδητης φαντασίας.

Η τέταρτη ανακάλυψη είναι πως ο νους δεν είναι μόνο ανεξάρτητος της εξωτερικής ύλης, αλλά και κυριαρχεί επάνω της. Μπορεί, όχι μόνο να αποβάλλει και να ελέγξει τα εξωτερικά διεγερτικά, αλλά μπορεί να αψηφήσει τέτοιους, εμφανώς, συμπαντικούς υλικούς νόμους όπως είναι η έλξη της βαρύτητας και να αγνοήσει, να αφήσει στην άκρη, και να μην λάβει υπ' όψιν του, αυτά που λέμε ψυχικούς νόμους, διότι η ύλη είναι ένα προϊόν του νου, και όχι ο νους ένα προϊόν της ύλης.

Αυτή είναι μια αποφασιστική ανακάλυψη της Γιόγκα, η τελική της αντίθεση με τον υλισμό. Ακολουθεί η βασιλική πραγμάτωση, πως υπάρχει μέσα μας μια πηγή άμετρης ενέργειας, άμετρης διάνοιας, άμετρης χαράς πολύ πιο πάνω από την πιθανότητα της αδυναμίας, πολύ πιο πάνω από τη δυνατότητα της άγνοιας, πολύ πιο πάνω από την πιθανότητα της λύπης, την οποία μπορούμε να φέρουμε σε επαφή με τους εαυτούς μας (την ενέργεια) και, κάτω από δυσχερείς αλλά όχι ακατόρθωτες συνθήκες, που από συνήθεια χρησιμοποιούμε ή απολαμβάνουμε.

Αυτό είναι που τα Upanishads ονομάζουν Brahman, και το αρχέγονο Ον από το οποίο όλα τα πράγματα έχουν γεννηθεί, στο οποίο όλα ζουν και στο οποίο όλα επιστρέφουν. Αυτό είναι Θεός, και η κοινωνία (ομιλία, σχέση) μαζί του, είναι ο ανώτερος στόχος της γιόγκα - μια κοινωνία που εργάζεται για γνώση, για έργο, για ευχαρίστηση.

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Sunday 22 February 2015

Σειρά: Η Επιστήμη του Πνεύματος - Τα τσάκρα

Ένα επεισόδιο από το Spirit Of Science για τα τσάκρας.
















Συνέχεια. . . »

Saturday 21 February 2015

Ταινία: The Celestine Prophecy

Βασισµένη στην παγκοσµίως οµώνυµη νουβέλα του James Redfield, «Η Ουράνια Προφητεία» (που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, καθώς και µε συνέχειες και αναλύσεις) είναι µια ταινία πνευµατικής περιπέτειας, που εξιστορεί την ανακάλυψη ορισµένων χειρόγραφων κυλίνδρων στα τροπικά δάση του Περού, που αναφέρονται στη φύση και τους νόµους του ενεργειακού ιστού του σύµπαντος, της ανθρώπινης κοινωνίας και των διαπροσωπικών σχέσεων.

Σύµφωνα µε τον µύθο του βιβλίου και της ταινίας, τα χειρόγραφα φαίνεται ότι είχαν γραφτεί το 5 ή 6 π.Χ. και το ξύλινο κουτί που περιείχε τους κυλίνδρους, φτιάχτηκε γύρω στο 1600. Φαίνεται ακόµη, ότι κάποιος κατά την περίοδο της αρχικής Φραγκισκανής Εκκλησίας, επηρεασµένος από τον Πάπα Ουράνιο (Σελεστίνο) τον 5ο, τα έθαψε εκεί, κοντά στο αναχωρητήριο του Βισιέντε, στα τροπικά δάση του Περού. Είχαν ανακαλυφθεί οι οχτώ κύλινδροι, και έπρεπε να βρεθεί ο ένατος.

Η προφητεία, που αποτελείται από Εννιά Επιγνώσεις για την Συµπαντική Ενέργεια, προλέγει για µια χρονική περίοδο, κατά την οποία η βία και η ανησυχία στον κόσµο, θα οδηγήσουν σε µια παγκόσµια αφύπνιση, που θα ανατείλει εντός όλων των θρησκευτικών παραδόσεων. Η αφύπνιση αυτή, θα κινήσει την ανθρωπότητα προς µια βαθύτερη εµπειρία της πνευµατικότητας και θα ξανακαθορίσει την ανθρώπινη ζωή και κουλτούρα. Ο χρόνος είναι τώρα, στον 21ο αι.


Ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου, James Redfield, προτρέπει τον θεατή να µην παρακολουθήσει τηνταινία ως µια τυπική περιπέτεια, γιατί θα παραµείνει στο εξωτερικό της επίπεδο, αλλά να επιδιώξει,ταυτιζόµενος µε τον πρωταγωνιστή, να βιώσει διαισθητικά τις µεταµορφώσεις του ήρωα της ταινίας, καθώς εκείνος «µυείται» (δηλ. συνειδητοποιεί), µέσα από τις περιπετειώδεις εξελίξεις, σε µία-µία από τις Επιγνώσεις. Σ’αυτό, υποτίθεται ότι, βοηθάει ο χειρισµός του φωτός, των χρωµάτων και της µουσικής, από τους συντελεστές της ταινίας.

Η προσπάθεια των συντελεστών της ταινίας, είναι αξιόλογη. Η επιδίωξη του συγγραφέα δεν πετυχαίνει πάντοτε, αλλά ορισµένες σκηνές φαίνεται να επηρεάζουν και τον πιο δύσκολο θεατή. Οι διάλογοι και η εξέλιξη είναι µάλλον γρήγορη, αλλά τελικά µένει µια αισιόδοξη διάθεση και µια ελπίδα για το µέλλον της ανθρωπότητας.

Άραγε, αρκεί µια προφητεία, για να άρει την σκοτεινή αντι-πνευµατική περίοδο που διανύουµε; 

Ή µήπως, ο συγγραφέας ρίχνει το δόλωµα, ώστε να δικαιώσουµε την προφητεία του, προκαλώντας µια µετουσίωση στο ενεργειακό πεδίο της Γης, µέσα από την συλλογική προσπάθειά µας να προσεγγίσουµε την ιερή ενέργεια, εφαρµόζοντας τις Εννιά Επιγνώσεις; 

Οι 9 Επιγνώσεις:
(σε ελεύθερη µετάφραση, από τον Ιστότοπο του συγγραφέα)

1 Ανακαλύπτουµε ξανά ότι, ζούµε σε ένα βαθιά µυστηριώδη κόσµο, γεµάτο από ξαφνικές συµπτώσεις και συγχρονιστικές συναντήσεις, που φαίνονται µοιραίες.

2 Όσο περισσότεροι από εµάς αφυπνιζόµαστε σε αυτό το µυστήριο, θα δηµιουργήσουµε µία εντελώς διαφορετική κοσµο-θέαση – επαναπροσδιορίζοντας το σύµπαν, ως ενεργειακό και ιερό.

3 Θα ανακαλύψουµε ότι όλα γύρω µας, όλη η ύλη, αποτελείται από και απορρέει από, µία Θεία ενέργεια, την οποία αρχίζουµε να βλέπουµε και να κατανοούµε.

4 Από αυτή την προοπτική, µπορούµε να δούµε ότι, οι άνθρωποι πάντα ένοιωθαν ανασφαλείς και αποκοµµένοι από αυτή την ιερή πηγή, και έχουν προσπαθήσει να πάρουν ενέργεια δεσπόζοντας ο ένας πάνω στον άλλο. Αυτή η διαµάχη ευθύνεται για κάθε ανθρώπινη σύγκρουση.

5 Η µόνη λύση είναι να καλλιεργήσουµε µία προσωπική επανασύνδεση µε το Θείο, µία µυστικιστική µεταµόρφωση, που µας γεµίζει µε απεριόριστη ενέργεια και αγάπη, διευρύνει την αντίληψή µας της οµορφιάς και µας ανυψώνει µέσα σε µία Συναίσθηση του Υψηλότερου Εαυτού.

6 Μέσα σε αυτή την συναίσθηση, µπορούµε να εγκαταλείψουµε το δικό µας τρόπο στο να ασκούµε έλεγχο, και ναανακαλύψουµε µία συγκεκριµένη αλήθεια: την αποστολή, για την οποία βρισκόµαστε εδώ να την µοιραστούµε, ώστε να βοηθήσει να εξελιχθεί η ανθρωπότητα προς αυτό το νέο επίπεδο πραγµατικότητας.

7 Κατά την εκπλήρωση αυτής της αποστολής, µπορούµε να ανακαλύψουµε µία εσωτερική διαίσθηση, η οποία µας δείχνει πού να πάµε και τί να κάνουµε, και εάν δώσουµε µόνο θετικές ερµηνείες, φέρνει µία ροή συµπτώσεων, που ανοίγει τις πόρτες για να ξεδιπλωθεί η αποστολή µας.

8 Όταν αρκετοί από εµάς εισαχθούµε σε αυτή τη επαναστατική ροή, δίνοντας πάντοτε ενέργεια στον υψηλότερο- εαυτό όλων όσων συναντούµε, θα χτίσουµε έναν νέο πολιτισµό, όπου τα σώµατά µας εξελίσσονται σε ακόµη υψηλότερα επίπεδα ενέργειας και αντίληψης.

9 Με αυτό τον τρόπο, συµµετέχουµε στο µακρύ ταξίδι της εξέλιξης: από τη Μεγάλη Έκρηξη µέχρι τον ύστατο σκοπό της ζωής: να δώσουµε ενέργεια στα σώµατά µας, από γενιά σε γενιά, ώσπου να περπατήσουµε σε έναν παράδεισο, τον οποίο θα µπορούµε επιτέλους να δούµε.
Συνέχεια. . . »

Friday 20 February 2015

Μέθοδος ψυχοσύνθεση: μια θεραπεία αγάπης


Η Ψυχοσύνθεση είναι μία ψυχολογική θεωρία και πρακτική, που αναπτύχθηκε από την ψυχανάλυση και εξελίχθηκε στην Ανθρωπιστική- Υπαρξιακή ψυχολογία, και ακολούθως στην Υπερπροσωπικη ψυχολογία. Εμπνευστής της, ο Ιταλός ψυχίατρος Roberto Assagioli (1888-1974). Η Ψυχοσύνθεση περιγράφεται ως μία ολιστική προσέγγιση στη Συμβουλευτική, η οποία δίνει έμφαση στην μοναδικότητα του ατόμου και στο προσωπικό του ταξίδι στη ζωή. Λαμβάνει υπόψιν του το άτομο ως όλον- σώμα, νου, αισθήματα, σεξουαλικότητα και πνευματικότητα.

Στόχος της είναι ο αυτοπραγματωμένος άνθρωπος, αυτός που έχει αναπτύξει όλες του τις πλευρές στο μέγιστο βαθμό. Επιπλέον, δίνει έμφαση στο να ανακαλύψει το άτομο το νόημα και τον σκοπό της ύπαρξής του, καθώς και των δυσκολιών αυτής. Η ψυχοσύνθεση πιστεύει ότι οποιαδήποτε πρόκληση ή κρίση στη ζωή του καθενός είναι μία ευκαιρία ανακάλυψης των εσωτερικών του δυνάμεων, έτσι ώστε να οδηγηθεί προς την προσωπική ανάπτυξη και ωρίμανσή του.

Πέρα από τη συναισθηματική προσέγγιση που θα συντελεστεί μέσα από τη θεραπεία, στην ψυχοσύνθεση ο άνθρωπος ανακαλύπτει την αληθινή πνευματική του φύση και μαθαίνει να την χρησιμοποιεί στην καθημερινή του ζωή. Μέσα απο αυτήν, κάποιος μαθαίνει να τοποθετεί το κέντρο της συνείδησής του σε βαθύτερα επίπεδα τα οποία περιλαμβάνουν το υπερπροσωπικό ή αλλιώς «Ανώτερο εαυτό»*. Όταν το άτομο αντιληφθεί αυτό το κομμάτι του εαυτού του, βιώνει όλο και πιο συχνά και συνειδητά την άνευ όρων αγάπη, την χαρά, την συμπόνια και την καθολικότητα του κόσμου που μας περικλείει.

Αυτη η διερεύνηση της πνευματικής φύσης του ατόμου, σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλει οποιαδήποτε μορφή δόγματος ή σύστημα πεποιθήσεων. Αντιθέτως, η Ψυχοσύνθεση δίνει έμφαση στην ελεύθερη βούληση του ατόμου και του επιτρέπει να είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί.

* Το κομμάτι του εαυτού μας που συνδέεται με μια ανώτερη πηγή ενέργειας (κάποιοι το αποκαλούν Θεό)

Πηγή: enallaktikidrasi.com
Συνέχεια. . . »

Thursday 19 February 2015

Τα μεγάλα μυστήρια του νου και της συνείδησης


Φανταστείτε ότι πρόκειται να φαγωθείτε από έναν καρχαρία.

Είναι πολύ πιθανό, πως το χειρότερο τμήμα αυτού του σεναρίου δε θα ήταν ούτε ο πόνος, ούτε ο ακρωτηριασμός σας, ούτε ακόμα ο ίδιος ο θάνατός σας, όσο θα ήταν η σκέψη που θα τριγύριζε στο μυαλό σας με τα λόγια, "αυτή τη στιγμή με τρώει ένας καρχαρίας".

Κάτι τέτοιο πιθανόν να μη συνέβαινε σε ένα ψάρι που θα βρισκόταν στη θέση σας. Δε θα το κατέτρωγε μια τέτοια σκέψη, ή τουλάχιστον θα ήταν πολύ λιγότερο σημαντική, ίσως να αποτελούταν από ένα μικροσκοπικό επιφώνημα στη γλώσσα των ψαριών. Ένα ψάρι θα υπέφερε επίσης, αλλά δεν θα είχε υποστεί το πρόσθετο μαρτύριο της επίγνωσης ότι υποφέρει ή ακόμα και της σκέψης ότι έκανε λάθος που βγήκε για κολύμπι και δεν παρακολούθησε το ματς στην τηλεόραση, πράγμα που δε θα το έφερνε σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση.

Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει μιαν εισαγωγή σε ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που προσπαθεί να εξηγήσει η επιστήμη: το Μυστήριο του Νου και της Συνείδησης. Μαζί με την προέλευση της ζωής αποτελούν τα μεγαλύτερα Άγνωστα και αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τους επιστήμονες να σπάσουν τον κώδικα του νου, όπως προσπαθούν να κάνουν με τον κώδικα του ανθρώπινου γονιδιώματος. Ένα από τα προβλήματα είναι πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συμφωνήσουμε, τι ακριβώς είναι ο νους και ακόμα περισσότερο η συνείδηση.

"Όσον αφορά τη συνείδηση δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτε, εκτός ίσως από το γεγονός ότι είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα" δηλώνει ο Gioulio Tononi, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin στο Madison και γνωστός ερευνητής στο πεδίο έρευνας της συνείδησης. Ο Jim Olds που διευθύνει το Ινστιτούτο George Mason University's Krasnow, ένα ινστιτούτο που έχει αφιερωθεί στην έρευνα του νου, αναφέρει για το πεδίο αυτό, πως "περιμένουμε τον δικό μας Einstein."

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας ιστός που ζυγίζει περίπου 1.360 γραμμάρια. Περιλαμβάνει γύρω στα 30 δισεκατομμύρια κύτταρα που ονομάζονται νευρώνες. Το δίκτυο που σχηματίζουν οι νευρώνες αυτοί περιλαμβάνει 100 τρισεκατομμύρια συνδέσεις που λέγονται συνάψεις. Είναι το πιο περίπλοκο αντικείμενο στο γνωστό σύμπαν αν και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι για το εάν θα συνεχίζουμε να το πιστεύουμε αυτό, εάν εξετάσουμε κάποτε τον εγκέφαλο μιας υποθετικής υπερεξελιγμένης οντότητας που κατοικεί στο ίδιο σύμπαν αλλά σε κάποιον άλλο, άγνωστο για την ώρα, πλανήτη.

Οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι μπορούν να κάνουν πράγματα που κανένας υπολογιστής μέχρι στιγμής δεν μπορεί να καταφέρει. Ασφαλώς, ένας υπολογιστής μπορεί να νικήσει έναν άνθρωπο στο σκάκι, αλλά αυτό θα το καταφέρει απλά έχοντας κάνει υπολογισμούς για κάθε δυνατή κίνηση. Τα πιο εξελιγμένα ρομπότ ακόμα δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τις βασικές νοητικές ικανότητες ενός δίχρονου παιδιού που μπορεί να αντιληφθεί τον κόσμο στις τρεις του διαστάσεις και ψάχνει να βρει μια κρυμμένη σοκολάτα την ίδια στιγμή που αποφεύγει επιδέξια να χτυπήσει στην κοφτερή άκρη του τραπεζιού της κουζίνας. Η διαπραγμάτευση με τον κόσμο απαιτεί υπέρογκη και μεγάλου φάσματος υπολογιστική δύναμη.

"Τα μηχανικά προβλήματα που καλούμαστε να λύσουμε καθημερινά καθώς κοιτάμε, περπατάμε, σχεδιάζουμε και περνάμε τη μέρα μας, αποτελούν μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση από την προσεδάφιση της σελήνης ή ακόμα και την διερεύνηση της ακολουθίας του ανθρώπινου γονιδιώματος," γράφει ο ψυχολόγος Steven Pinker στο βιβλίο του 'Πως λειτουργεί ο Νους'.

Πέρα από τα βασικά της αντίληψης και των κινητικών μας ικανοτήτων ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει μια εξαιρετική ιδιότητα: τη Συνείδηση. Θα μπορούσε κανείς να την ονομάσει και αυτεπίγνωση, ή ενημερότητα, ή απλά το γεγονός αυτό που καθιστά τόσο μεγάλο μπελά το να αποτελεί κάποιος το γεύμα ενός θαλάσσιου σαρκοφάγου, όπως ο καρχαρίας που αναφέρθηκε στην εισαγωγή της ιστορίας μας. Η συνείδηση είναι αυτή που μας διαχωρίζει από τα ζόμπι. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως ηθοποιούς στη σκηνή της ζωής και νιώθουμε πως στα βάθη του κρανίου μας υπάρχει ένα δικό μας 'Εγώ'.

"Η συνείδηση είναι μεγάλο πράγμα", λέει ο Tononi. "Είναι το μοναδικό πράγμα που είναι μεγαλύτερο από οτιδήποτε άλλο. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο τελικά νοιαζόμαστε." Αλλά δεν την καταλαβαίνουμε. Δε γνωρίζουμε πως δημιουργείται, ή με τα λόγια του φιλόσοφου Colin McGinn δε γνωρίζουμε πως "το νερό του φυσικού εγκεφάλου μετατρέπεται στο κρασί της συνείδησης." Θα μπορέσουμε άραγε ποτέ να μάθουμε;

Τον χρόνο που πέρασε ο Jim Olds συγκέντρωσε έναν αριθμό από μεγάλους στοχαστές στο Πανεπιστήμιο του George Mason για ένα διήμερο συνέδριο σχετικά με το νου. Αυτός και οι συνεργάτες του σκόπευαν να ζητήσουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επενδύσει 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε μια πρωτοβουλία που θα ονομαζόταν 'Δεκαετία του Νου'. Αυτό θα αποτελούσε τη συνέχεια ενός προγράμματος του 1990 που ονομαζόταν 'Δεκαετία του Εγκεφάλου' το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το ενδιαφέρον για τις νευροεπιστήμες. Αυτή η νέα πρωτοβουλία θα αποτελούσε μια προσπάθεια να μπει η επιστήμη σε ένα πεδίο που μέχρι στιγμής έχει εξερευνηθεί κυρίως από τους φιλοσόφους, τους θεολόγους και τους γιόγκι.

"Η επιστήμη του εγκεφάλου είναι μια εξαντλητική συλλογή από στοιχεία χωρίς κάποια θεωρία" δηλώνει ο Olds. "Γι' αυτό θα πρέπει το κράτος να επενδύσει σε μια από τις πιο θεμελιώδεις διανοητικές ερωτήσεις αναφορικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς ανθρώπινο ον."

Σε ένα γράμμα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, 10 επιστήμονες υποστήριξαν πως η 'Δεκαετία του Νου' θα βοηθούσε στην κατανόηση νοητικών δυσλειτουργιών που πλήττουν 50 εκατομμύρια Αμερικανούς και κοστίζουν στο κράτος πάνω από 400 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Θα μπορούσε επίσης να συμβάλλει στην ανάπτυξη μηχανών με νοημοσύνη και νέων υπολογιστικών τεχνικών. Μια επανάσταση στην έρευνα του νου, έγραψαν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να επιφέρει "ευρείες και δραματικές επιδράσεις στην οικονομία, στην εθνική ασφάλεια και στην κοινωνική ευζωία."

Υπάρχει λόγος για να είναι κανείς αισιόδοξος. Ας δούμε τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη των νευροαπεικονιστικών μεθόδων όπως με την λειτουργική μαγνητική τομογραφία που μας επιτρέπει να παρατηρούμε τον εγκέφαλο την ώρα της λειτουργίας του. Καθώς η τεχνολογία βελτιώνεται, ο εγκέφαλος γίνεται πιο διαφανής, παύει να είναι ένα μαύρο κουτί.

Ο νους δεν είναι κάτι που εμφανίζεται όπως ένα πρόγραμμα στην οθόνη ενός υπολογιστή. Εδώ και αρκετούς αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούν να εξερευνήσουν τον εγκέφαλο για να καταλάβουν το νου και κανείς δεν είναι σίγουρος ποιες νευρολογικές δομές είναι οι πιο σημαντικές για τη γέννηση της συνείδησης. Ο Καρτέσιος που μας έδωσε μια από τις πιο διάσημες φράσεις της φιλοσοφίας ('Σκέφτομαι, άρα υπάρχω') πίστευε πως το κέντρο της συνείδησης ήταν ένας αδένας σε μέγεθος μπιζελιού που λέγεται επίφυση ή κωνάριο. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποδειχτεί πως ο αδένας αυτός είναι ο μυστηριώδης δημιουργός του 'Εγώ' που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας.

Υπάρχουν άλλες σημαντικές εγκεφαλικές δομές, όπως η περιοχή Brodmann 46, ο θάλαμος, ο φλοιός, κ.λπ.. Είμαστε επίσης αρκετά σίγουροι πως η συνείδηση δεν εδράζεται στην παρεγκεφαλίδα που αποτελείται από 50 δισεκατομμύρια νευρώνες και που η αφαίρεσή της δε θα μας έκανε να χάσουμε το νου μας. Όπως το θέτει ο Tononi, θα μπορούσε κανείς να την πετάξει στα σκουπίδια, αλλά ο ίδιος θα συνέχιζε να βρίσκεται στη θέση του.

Η κλασική θέση του δυϊσμού λύνει το πρόβλημα της τοποθεσίας της συνείδησης προσδιορίζοντάς την μακριά από τον εγκέφαλο.

Ο νους θεωρείται διαχωρισμένος από το σώμα, είναι μια οντότητα που δεν μπορούμε να ανάγουμε σε μια μηχανή. Δεν μπορεί να προσεγγιστεί από τα εργαλεία ενός εργαστηρίου. Σύμφωνα με τη δυϊστική θέση οι νόες και οι εαυτοί μας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πληθωρικής χημείας και μπορούμε να υποθέτουμε ότι υπάρχουν ψυχές, πνεύματα και ουσίες ανεξάρτητες από το φυσικό σώμα. Για πολλούς σοβαρούς ερευνητές όμως, ο δυϊσμός είναι μια θεωρία που έχει πεθάνει, αν και μπορεί να ακουστεί ακόμα και τώρα ο απόηχός της ανάμεσα σε φιλοσόφους που κάποιες φορές αποκαλούνται μυστηριώδεις.

Ο φιλόσοφος David Chalmers έχει κάνει μια διάσημη διάκριση μεταξύ των Εύκολων Προβλημάτων, που συμπεριλαμβάνουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος δημιουργεί συγκεκριμένα στοιχεία που σχετίζονται με τη συνείδηση (όπως η φαντασία, η γλώσσα, η μνήμη, η προσοχή, το συναίσθημα, κ.α.) και το Δύσκολο Πρόβλημα, που είναι το μυστήριο σχετικά με το πώς όλα τα στοιχεία αυτά συγκεντρώνονται μαζί στη δυναμική έννοια του εαυτού.

Το πιο ριζοσπαστικό θέμα όμως είναι το παρακάτω: ο λόγος για τον οποίο είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο νους μας δεν είναι επειδή έχει κάποιες μυστηριώδεις, αιθέριες και αινιγματικές ποιότητες, αλλά επειδή στην πραγματικότητα ο νους δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι απλά μια ιδέα μέσα στο κεφάλι μας. Όταν κανείς βλέπει ένα αυτοκίνητο να κινείται απέναντι στο δρόμο, γνωρίζει πως βλέπει μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα. Ξέρει επίσης πως μέσα στο αυτοκίνητο υπάρχει ένας άνθρωπος, κάποιο νοήμον ον που κατευθύνει τις κινήσεις του αυτοκινήτου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι επίσης μια περίπλοκη μηχανή με πολλά τμήματα, αλλά δε φαίνεται πως μέσα σ' αυτόν υπάρχει πάντοτε κάποιος οδηγός.


Ο εγκέφαλος λειτουργεί ημέρα και νύχτα και κάνει χιλιάδες λειτουργίες για τις οποίες δεν έχουμε απευθείας επίγνωση. Ακόμα και ο 'συνειδητός' μας εγκέφαλος αποτελείται στην πραγματικότητα από πολλά διαφορετικά λειτουργικά συστήματα. Μοιάζει σαν το αυτοκίνητο του παραδείγματος να οδηγείται από εκατοντάδες μικροσκοπικά ξωτικά, χωρίς κάποιο από αυτά να είναι ο αρχηγός. Αυτή είναι και μια θέαση που συγγενεύει με τις ιδέες του Daniel Dennett, συγγραφέα του βιβλίου 'Η Ερμηνεία της Συνείδησης', ο οποίος υποστηρίζει πως η σύλληψη ενός κεντρικού διοικητή μέσα στον εγκέφαλο αποτελεί μια πλάνη. "Είναι λάθος να ψάχνουμε για τον πρόεδρο του οβάλ γραφείου μέσα στον εγκέφαλο", δηλώνει ο Dennett.

Είναι ήδη αρκετά άβολο για μας να ακούμε από τους αστρονόμους την πληροφορία ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Ακόμα χειρότερο όμως είναι το να μας αποκαλύπτουν οι βιολόγοι πως είμαστε απόγονοι από τον ακάθαρτο αφρό ενός αρχέγονου βούρκου. Τώρα έχουμε φιλοσόφους που λένε πως ο εαυτός είναι μια αυταπάτη. Δεν υπάρχει κανείς ΕΚΕΙ.

Ο νους μπορεί να είναι αυτό που αποκαλεί ο Pinker 'Το Υπέρτατο Βάσανο΄. Έχει γράψει ότι "το πιο αναμφισβήτητο πράγμα που υπάρχει, η ίδια μας η επίγνωση, θα είναι πάντα πέρα από την εμβέλεια της αντίληψής μας."

Ίσως τελικά να μην καταφέρουμε ποτέ να σπάσουμε τον κώδικα του νου και της συνείδησης. Ίσως, έναν αιώνα μετά από τώρα, η συνείδηση να συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων μυστηρίων και οι επιστήμονες όπως και οι φιλόσοφοι θα συνεχίζουν να διαφωνούν για το πώς και το γιατί όλων αυτών. Αλλά θα πρέπει να δράξουμε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται για να λύσουμε το αίνιγμα. Δέκα χρόνια και 4 δισεκατομμύρια δεν είναι μεγάλο κόστος και η εξέλιξη του ανθρώπινου νου, όντας το σημαντικότερο βιολογικό συμβάν στην ιστορία του πλανήτη μας, αξίζει μια τέτοια προσπάθεια διερεύνησης.


Συνέχεια. . . »

Wednesday 18 February 2015

Η ασυνείδητη πλευρά του εαυτού μας


Η ψυχαναλυτική θεωρία έθεσε τις βάσεις για μια ευρύτερη θεώρηση της ανθρώπινης ψυχολογίας, διευκρινίζοντας ότι ο άνθρωπος διακατέχεται από ένστικτα και «απαγορευμένες» επιθυμίες τις οποίες απωθεί στο ασυνείδητό του ως μη αποδεκτές ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό! Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται στην καθημερινότητα η ασυνείδητη πλευρά του εαυτού μας; Υπάρχουν πράξεις, σκέψεις, αμυντικοί μηχανισμοί που μαρτυρούν την ύπαρξή της;

Τα όνειρα

Τα όνειρα αποτελούν τον καθρέφτη του ασυνειδήτου και η ανάλυσή τους αποκτά ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον καθένα από εμάς. Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως είναι ότι φανερώνουν, με τον πιο αποτελεσματικό και θαυμαστό τρόπο, τις ασυνείδητες επιθυμίες και συγκρούσεις μας. Για αυτό και πολλές φορές στα όνειρα βλέπουμε να κάνουμε πράγματα που δεν θα τολμούσαμε να κάνουμε στην πραγματικότητα ή άλλες πράξεις τις οποίες δεν εγκρίνουμε ή θεωρούμε απαγορευμένες.

Οι φαντασιώσεις

Οι φαντασιώσεις αποτελούν ένα ακόμη κομμάτι του ψυχισμού στο οποίο αφηνόμαστε στην ονειροπόληση γεγονότων, εικόνων, αισθήσεων κλπ. Στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούν την εκπλήρωση ασυνείδητων επιθυμιών, προσφέροντας μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση, εκτόνωση, ακόμη και έναν μηχανισμό άμυνας διαφυγής από την πραγματικότητα. Στις φαντασιώσεις μπορούμε να οραματιστούμε την εκδίκηση σε ένα πρόσωπο που μας έχει βλάψει, τη ζήλια για έναν φίλο που κατάφερε κάτι που εμείς επιθυμούσαμε, ακόμη και τη μοιχεία προς το/ τη σύντροφό μας.

Οι παραπραξίες

Οι παραπραξίες αφορούν μικρά λάθη της συμπεριφοράς μας, όπως οι παραδρομές της γλώσσας, η λησμοσύνη γνωστών ονομάτων, η τοποθέτηση αντικειμένων σε λάθος μέρος κοκ., που φαίνονται εκ πρώτης όψεως αθώα ή τυχαία, συχνά όμως υποδηλώνουν τα ασυνείδητα αισθήματά μας για πρόσωπα ή καταστάσεις που μας έχουν ενοχλήσει. Πόσες φορές δεν τυχαίνει να ξεχάσουμε τα γενέθλια ενός φίλου, να «χάσουμε» το δώρο που μας χάρισε ένα αγαπημένο πρόσωπο, να μην παρευρεθούμε σε μια εκδήλωση επειδή ξεχάσαμε τη συγκεκριμένη ημερομηνία; Είναι γεγονός ότι πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε ή δεν θέλουμε να παραδεχτούμε τα συναισθήματά μας, ότι κάτι μας ενόχλησε, μας θύμωσε, μας πλήγωσε με ιδιαίτερο τρόπο. Απωθούμε τα συναισθήματά μας αλλά, τελικά, «διαφεύγουν» μέσω των παραδρομών από τον έλεγχό μας.

Η μετουσίωση

Η μετουσίωση αναφέρεται στη διοχέτευση των ασυνείδητων «απαγορευμένων» επιθυμιών και συγκρούσεων προς δημιουργικές και χρήσιμες δραστηριότητες, όπως η τέχνη, η επιστήμη, ο αθλητισμός κοκ. Ο αθλητής, για παράδειγμα, μετουσιώνει σημαντικό μέρος της «επιθετικότητάς» του στον αθλητισμό, ο χειρούργος ιατρός τις ασυνείδητες «σαδιστικές» τάσεις σε μια ιδιαίτερη χειρουργική δεινότητα, ο καλλιτέχνης την «επιδειξιομανία» του στην τέχνη κοκ. Είναι γεγονός ότι σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν σημαντικά οφέλη για το ίδιο το άτομο, που δεν χάνει μεγάλο μέρος της ψυχικής του ενέργειας σε ανεξέλεγκτες παρορμήσεις, αλλά και για την ίδια την κοινωνία που ωφελείται από τα χρήσιμα δημιουργήματα αυτών των ατόμων! Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν το ασυνείδητο εκφράζεται δημιουργικά και με το μικρότερο κόστος για το άτομο και την κοινωνία!
Και το κουτσομπολιό!

Το κουτσομπολιό και γενικότερα τα σχόλια που κάνουμε για τους άλλους δεν αποτελούν παρά μια προβολή των ασυνείδητων, άσχημων συνήθως, πλευρών του εαυτού μας στους άλλους. Η συμπεριφορά μιας φίλης, τα χαρακτηριστικά ενός συναδέλφου, τα συμβάντα στη ζωή ενός άλλου ατόμου συνήθως αποτελούν θέματα που ασυνείδητα απασχολούν εμάς τους ίδιους, αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε! Μέσα από το κουτσομπολιό και το σχολιασμό έχουμε την ευκαιρία, προβάλλοντας το πρόβλημα σε κάποιον άλλον, να ασχοληθούμε με αυτό, να το συζητήσουμε, να το κριτικάρουμε, ακίνδυνα μάλιστα, καθώς, δημόσια τουλάχιστον, δεν αφορά εμάς τους ίδιους. Παράλληλα έχουμε την ευκαιρία να προβάλλουμε στους άλλους τις «κακές» πλευρές του εαυτού μας. «Εμείς δεν θα φερόμασταν έτσι ποτέ», λέμε συχνά!

Πηγή: enallaktikidrasi.com
Συνέχεια. . . »

Tuesday 17 February 2015

Sri Aurobindo - Η Αιτία του Κακού


Το πρόβλημα του κακού, είναι πρόβλημα που έχει επιβαρύνει την ανθρώπινη σκέψη, και έχει αναπτύξει ποικίλες και αντικρουόμενες λύσεις. Για τους ορθολογιστές που δεν πιστεύουν σε τίποτε, εκτός κι αν είναι υλικό, το πρόβλημα δεν υπάρχει. Το παν στη φύση είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης. Η Φύση είναι τυφλή και ακατανόητη και δεν έχει επομένως αντίληψη του καλού ή του κακού, η αντίληψη ανήκει στον ανθρώπινο νου και είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής αίσθησης και της ιδέας για τέρψη και του πόνου που εξελίχθηκε στα ανθρώπινα όντα από μια τέλεια ευφυή φυσική διαδικασία. Και είναι οι άνθρωποι εκείνοι που πιστεύουν ότι μια Ευφυΐα που κυβερνά και εξελίσσει τον κόσμο, που έχουν το πρόβλημα.

Γιατί το Κακό υπάρχει; Και ποιός ο σκοπός του; Η απροθυμία των πιστών ψυχών να αποδεχθούν πως το κακό μπορεί να έχει την ύπαρξή του στο Θεό, έχει οδηγήσει στις διαφοροποιήσεις της Μανιχαϊστικής θεωρίας που βλέπει ένα διπλό έλεγχο στο κόσμο, τον Θεό σαν Αρχή του Καλού και τον Σατανά σαν Αρχή του Κακού.

Αυτοί που θεωρούν τη πίστη στην ύπαρξη μιας ευφυούς κακής δύναμης σαν προκατάληψη, βρίσκουν την καταγωγή του κακού στον άνθρωπο που καταχράται την ελευθερία του και με την επανάστασή του και την αυτοβούλησή του γεννά το κακό. Αυτή η λύση δεν λύνει τίποτε, επειδή δεν εξηγεί γιατί θα έπρεπε να ήταν εκεί η πιθανότητα του κακού. Εκτός κι αν περιορίσουμε την αντίληψή μας για τον Θεό ως πηγή και δημιουργού όλων, εκείνου από όπου όλα προέρχονται, πρέπει να παραδεχθούμε, ότι το κακό σαν μέρος της οικονομίας του κόσμου, πρέπει να έχει προέλθει από Εκείνον, όχι σαν κατώτερο καλό.

Κι αν ακόμη τοποθετήσουμε βιαίως, μιαν άλλη δημιουργική ενέργεια στον κόσμο, περιορίζοντας την συμπαντικότητά Του, πρέπει να υποθέσουμε πως Εκείνος έχοντας την δύναμη να την προλάβει, το επιτρέπει, επειδή είναι παντοδύναμος, και τίποτε δεν δύναται να συμβεί εκτός κι αν το επιτρέψει η πάνσοφη και υπερ-κυβερνώσα Πρόνοιά του. Κι αν περιορίσουμε την παντοδυναμία του Θεού, μειώνουμε Εκείνον σε έναν απλό Δημιουργό, έναν μέγα Τεχνίτη αντικειμένων τα οποία παλεύουν μεταξύ δυνάμεων, επί των οποίων Εκείνος δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο.

Μια τέτοια αντίληψη είναι μη-φιλοσοφική και αντίθετη στην συμπαντική πνευματική εμπειρία του ανθρώπινου γένους. Το πρόβλημα παραμένει, γιατί εάν είναι Θεός, Όλος-Αγάπη, δημιουργεί το κακό ή εάν δεν το δημιουργεί, το επιτρέπει;

Για τον δικό μας νου, δεν υπάρχει διέξοδος στην πίστη μας πως, αν ο Θεός υπάρχει τότε είναι το Παν. Όλα προέρχονται από αυτόν, από ποιά άλλη πηγή θα μπορούσε να είχαν προέλθει; Το παν υπάρχει μέσα Του, σε ποιό άλλο ον ή σε τί θα μπορούσε να υπάρξει; Επομένως το κακό πρέπει να προέρχεται από Εκείνον, το κακό πρέπει να υπάρχει μέσα Του. Αφού είναι Πάνσοφος, διότι όλη η γνώση είναι δική Του, θα πρέπει τότε να υπάρχει για κάποιον σοφό και τέλειο σκοπό. Αφού είναι Πανάγαθος, θα πρέπει να υπάρχει για το καλό και όχι για ό,τι θα εναντιωνόταν στο καλό. Μόνον η δική Του σοφία είναι άπειρη, ενώ η δική μας περιορισμένη. Η δική Του τέλεια, η δική μας υπανάπτυκτη. Είναι μια άπειρη και πάνσοφη αγάπη, η δική μας περιορισμένη και μη σοφή αγάπη, μια αγάπη που είναι, ατελώς πληροφορημένη από την γνώση, γεμάτη παραισθήσεις, προσηλωμένη σε παρελθούσες ευτυχίες και διασκεδάσεις. Η αγάπη του Θεού βλέπει μακριά, η δική μας εστιάζει τα μάτια της στη στιγμή.

Η εμπειρία πρέπει να είναι πάντοτε η βάση της αληθινής γνώσης, αλλά πρέπει να είναι μια εμπειρία φωτισμένη από την αληθινή αντίληψη, όχι μια εμπειρία που την κυριαρχεί η επιφανειακή εντύπωση. Αξίζει να έχουμε την εμπειρία του νου που έχει πυξίδα την γαλήνη και που είναι ικανός να διατηρήσει την ηρεμία του, ακόμη και στις πιο σφοδρές επιθέσεις του πόνου, δυστυχίας και κακού. Ο νους, που δεν είναι dhira (σταθερός, ακλόνητος), που αισθάνεται λύπη και σκέπτεται κάτω από την επιρροή των συναισθημάτων και του πάθους, ακόμη κι αν τα αισθήματα και πάθη είναι ευγενικά, δεν μπορεί να φθάσει στην απόλυτη και τέλεια αλήθεια.

Το συναίσθημα είναι για την καρδιά, δεν θα έπρεπε να σκλαβώνει τη διανόηση, διότι η σωστή υπόθεση της διανόησης είναι να παρατηρεί και να καταλαβαίνει, κι όχι να θολώνεται από την παραμικρή προκατάληψη, το παραμικρό ίχνος συναισθήματος. Αυτός που είναι dhira θα βλέπει εξονυχιστικά σε κάθε περιστατικό και, αν δεν μπορεί να δει ταυτόχρονα, περιμένει την διαφώτιση σαν το τελικό σκοπό και θέμα. Περιμένοντας έτσι, γαλήνια, η έννοια της ζωής ανατέλλει στο νου του, ένας άπειρος σκοπός αποκαλύπτεται σε πράγματα μικρά και μεγάλα, σε συμβάντα καλά και κακά: η παντογνώστρια Πρόνοια, αποκαλύπτεται στο πέταγμα του χελιδονιού και στο θάνατο του μυρμηγκιού, ακόμη και στον σεισμό που καταστρέφει μεγάλες πόλεις, και στις πλημμύρες που προξενούν σε χιλιάδες την στέρηση και την φτώχεια. Rudra και Shiva αποκαλύπτουν τους εαυτούς τους σαν ένα.

Ο Γιόγκι βλέπει τον Θεό σε όλα τα πράγματα, όχι μόνο σε όλες τις υπάρξεις αλλά και σε όλα τα γεγονότα. Είναι η πλημμύρα, ο σεισμός, ο Θάνατος που μας οδηγεί σε μια ανώτερη ζωή, Είναι ο Πόνος που μας ετοιμάζει για μια ανώτερη ευδαιμονία. Κι αυτό είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί αλλά πρέπει να το δούμε με τα μάτια μας. Και αυτό είναι δυνατόν μόνο με ήρεμη καρδιά και αδιασάλευτη αντίληψη.

Ο υλιστής, δεν κάνει λάθος όταν πιστεύει πως το κακό και το καλό είναι απλά λειτουργίες της Φύσης,που τις χρησιμοποιεί αντικειμενικά και χωρίς να κάνει διακρίσεις, και πως η διάκριση είναι μια εξέλιξη στον ανθρώπινο νου. Το κακό, είναι το καλό που αποσυντίθεται για να ετοιμαστεί για ένα ανώτερο καλό. Αυτό που τώρα είναι τυραννία, κάποτε ήταν απαραίτητο να ενώσει την ανθρώπινη κοινωνία. Το τι ήταν κάποτε μια ιδανική κατάσταση για την κοινωνία, θα ήταν βάρβαρο και κακό τώρα. Η ηθική προοδεύει, η θρησκεία πλαταίνει με την αναπτυγμένη εκδήλωση εκείνου του στοιχείου που είναι θείο στο ανθρώπινο γένος. Όπως για το άτομο, έτσι και για την φυλή και τον κόσμο, το κακό ρέπει προς το καλό, έρχεται μέσα στην ύπαρξη για να αποβάλλουν οι άνθρωποι, το κατώτερο καλό και να υψωθούν σε ανώτερες σφαίρες.

Το πρόβλημα του πόνου παραμένει. Ήταν απαραίτητη η διαδικασία να συνοδευτεί με πόνο για το άτομο; Σε κάποια στιγμή η δυνατότητα για τον πόνο είτε σαρκική ή νοητική, ήταν απείρως λιγότερη από ότι είναι τώρα, τόσο λίγη που θα μπορούσε να υπολογισθεί ως μηδαμινή. Είναι ένα αξιοσημείωτο γεγονός πως η αρρώστεια, ο πόνος και η λύπη έχουν γίνει οξύτερα με την αύξηση του "λεπτεπίλεπτου" στον ανθρώπινο οργανισμό. Φανερά αυτό μπορεί να είναι μόνο μια παροδική εξέλιξη απαραίτητη να ετοιμάσει μια ανώτερη φυλή που θα υψωθεί πάνω από τον πόνο σε μια ανώτερη χωριτηκότητα για ευχαρίστηση και ευτυχία.

Οι κατώτεροι οργανισμοί αντιστάθηκαν την samskara του πόνου και της λύπης με το χονδροειδές της σύνθεσής τους, απέβαλλαν τον πόνο με την απλή έννοια πως δεν τον γνωρίζουν. Ο ανώτερος οργανισμός του μέλλοντος δεν θα είναι υποκείμενος του πόνου αλλά θα υψωθεί υπεράνω του. Ήταν η γνώση του καλού και το κακού που επέφερε την λύπη και την αμαρτία στον κόσμο, όταν αυτή η γνώση υπερνικηθεί, ο άνθρωπος θα υψωθεί πάνω από την λύπη και τον πόνο. Πριν να φάει τον απαγορευμένο καρπό, είχε την αθωώτητα του ζώου, όταν παύσει να τον τρώει, θα έχει την αθωώτητα του Θεού.

Μήπως λοιπόν, στην φύση ο πόνος είναι μια πιθανότητα, που θα πρέπει να εξαντληθεί, και ο άνθρωπος έχει επιλεγεί σαν εργαλείο για να τον φέρει στην ύπαρξη, σε περιορισμένο χώρο και για περιορισμένο χρόνο, και να τον επεξεργαστεί για χάρη του σύμπαντος; Με αυτή την ιδέα το χριστιανικό δόγμα για τον Υιό του Ανθρώπου στον σταυρό παίρνει μια ιδιαίτερη σημασία, και ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται Χριστός του Σύμπαντος.

Μια άλλη ερώτηση εγείρεται. Είναι ο πόνος αληθινός ή ένας ίσκιος; Ο Βεδιστής πιστεύει πως η ψυχή είναι κομμάτι του Θεού ή ένα με τον Θεό τον ίδιο, και δεν μπορεί να αισθανθεί πόνο ή λύπη αλλά μόνο ευδαιμονία, ananda. Το jiva ή ψυχή, παίρνει το rasa, την ευχαρίστηση της διττότητας και το αλλάζει σε ευδαιμονία, αλλά αυτό είναι καλυμένο από την άγνοια και διαχωρίζει το jiva στο svarupa από το νου και την καρδιά. Ο πόνος είναι αρνητική vikara δηλαδή διαφθορά της αληθινής εμπειρίας του νου, η ευχαρίστηση μια θετική vikara. Η αλήθεια είναι ananda. Αλλά αυτό είναι μια γνώση για την οποία το ανθρώπινο γένος δεν είναι ακόμη έτοιμο. Μόνο ο Γιόγκιν την γνωρίζει και γίνεται sama, ομόγνωμος του πόνου ή της χαράς, του καλού ή κακού, της ευτυχίας ή της δυστυχίας. Παίρνει to rasa και των δύο και τους δίνει δύναμη και ευδαιμονία, επειδή το πέπλο μεταξύ του νου και της ψυχής του έχει μετακινηθεί και ο προφανής άνθρωπος μέσα του έχει γίνει ένα με το svarupa ή τον αληθινό άνθρωπο. Εάν η ανθρωπότητα, σαν σύνολο, είχε αυτή τη γνώση από πολύ ενωρίς, η εξέλιξη του τέλειου καλού θα καθυστερούσε. Η ανώτερη γλυκύτητα του daya και prema, το κρίμα και η αγάπη δεν θα αποσπαζόταν από το lila (το αέναο παιχνίδι του Κόσμου).

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Monday 16 February 2015

Ναός αφιερωμένος στο Σείριο -11.000 π.Χ.


Το συγκρότημα των ναών στο Γκομπεκλί Τεπέ, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, χτίστηκε πριν από 11.000 χρόνια.

Σήμερα είναι η παλαιότερη θρησκευτική δομή που βρέθηκε ποτέ. Η χρονολόγησή του ανατρέπει πολλές θεωρίες, αφού τη Νεολιθική Περίοδο ο άνθρωπος –θεωρείτο- ότι δεν είχε φθάσει ακόμη στο σημείο να κατασκευάσει λατρευτικά κτήρια και ειδικά τόσο ανεπτυγμένα. Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική παραδοχή, μόλις είχε αρχίσει- ή δεν είχε αρχίσει καν- να καλλιεργεί τη γη και , ίσως, δεν γνώριζε τη διαβίωση σε έναν τόπο.

Το  Ύψωμα Γκομπεκλί ανακαλύφθηκε στα μέσα του περασμένου αιώνα, αλλά οι ανασκαφές στην περιοχή άρχισαν αργότερα, περί το 1990, όταν οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα βαρέως τύπου οικοδόμημα, χτισμένο με τεράστιους λίθους και οι τοίχοι του καλύπτονταν με πυλώνες τύπου –Τ-
Στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ο αρχαιολογικός χώρος αποτελείται από μια ομάδα κτηρίων που σχηματίζουν κύκλο με διάμετρο 30 μέτρων.

Η αρχαία δομή έλαβε  από τους αρχαιολόγους την ονομασία ‘Göbekli’-Tepe,  από το ασυνήθιστο περίγραμμά της ‘κυκλοειδές’ ύψωμα. Αν και οι επιστήμονες, μέχρι τώρα έχουν φέρει στο φως τέσσερις τέτοιους κυκλοτερείς ναούς, υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός τους φθάνει τους είκοσι. Για άγνωστους λόγους, οι απόγονοι των αρχαίων κατασκευαστών, γέμισαν τους ναούς αυτούς και τους κάλυψαν με άμμο, πριν από 8.000 χρόνια.

Μία απάντηση στο μυστήριο της λατρείας των ναών αυτών έδωσε ο Giulo Magli του Πολυτεχνείου του Μιλάνου (Politecnico di Milano), ο οποίος εξειδικεύεται στην Αρχαιο-αστρονομία. Ο Magli μελετώντας τις αρχαίες αυτές δομές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ναοί είχαν  αντικείμενο λατρείας το αστέρι Σείριος. Ο Ιταλός καθηγητής  είπε ότι το αστέρι αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον γήινο ουρανό πριν από περίπου 11.300 χρόνια.

Η φωτεινότητά του, στο νυχτερινό ουρανό, κατείχε την τέταρτη σειρά μετά τη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία. Έτσι η εμφάνιση του Σείριου, ενδέχεται, να προκάλεσε ισχυρή εντύπωση στους ανθρώπους της νεολιθικής εποχής.

Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή, οι επιστήμονες έχουν καθορίσει την κίνηση του Σείριου από την εμφάνιση του στον ουρανό και στη συνέχεια συνέκριναν τα δεδομένα που προκύπτουν με τις γεωγραφικές συντεταγμένες του Γκομπεκλί Τεπέ.

Αποδείχθηκε ότι, υπάρχει μια νοητή ευθεία γραμμή μεταξύ του αστεριού και του κεντρικού σημείου του κάθε ναού, όταν ο Σείριος εμφανίζεται στον ορίζοντα.  Αυτό συνέβη σε κάθε ιερό στις σχετικές ημερομηνίες πριν 9100, 8750 και 8300 χρόνια.

Για να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί η υπόθεση του καθηγητή Magli,  θα πρέπει να γίνουν περαιτέρω ανασκαφές. Εκείνο το οποίο εντυπωσιάζει στο αρχαιότατο ύψωμα των κυκλικών ναών, είναι η παντελής απουσία σημαδιών ή στοιχείων της γεωργίας.

Πιστεύεται ότι ο άνθρωπος της νεολιθικής εποχής πρώτα άρχισε να καλλιεργεί τη γη και να συντηρεί τα βοοειδή και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την κατασκευή χώρων λατρείας. Το Γκομπεκλί Τεπέ είναι ένα μυστήριο και ίσως ανατρέπει ορισμένες θεωρίες.

Πηγή: difernews.gr
Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...