Tuesday 31 March 2015

Ασκληπιός - Τρυφερός θεραπευτής


Ο Ασκληπιός είναι ο θεοποιημένος θνητός της Ελληνικής Αρχαιότητας, γνωστός και αγαπημένος για την ιατρική του τέχνη που πρόσφερε στους συνανθρώπους του ακούραστα. 

Το πρόσωπο του όπως παρουσιάζεται στα κλασσικά γλυπτά ακτινοβολεί συμπόνια σοφία ευγένεια και κατανόηση. Ηταν όμορφος, γλυκός ήπιος. Αγαπούσε τους θνητούς και αγαπήθηκε από αυτούς.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής της απάλειψης του πόνου και της προσφοράς υγείας,  λέγεται δε πως επιτελούσε θεραπεία με λόγια που μπορούσαν να ανακουφίζουν τις βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων.

Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν τόσο καλός στην ιατρική του τέχνη που έχει φέρει πίσω ανθρώπους  από τον θάνατο. Τότε ο Αδης φοβούμενος μην χάσει «την πελατεία» του ζήτησε από τον Δία να βάλει τάξη, ο οποίος κεραυνοβόλησε και θανάτωσε τον Ασκληπιό.

Τόση μεγάλη ήταν η πίστη στον Θεό Ασκληπιό, ώστε τον ονόμαζαν «Σωτήρα» όπως αυτός αναγραφόταν σε νομίσματα και επιγραφές, αλλά και σε διάφορες πραγματείες περί αυτού. Από τον ρήτορα Αριστείδη λεγόταν για τον Ασκληπιό:
'ό το πάν άγων και νέμων σωτήρ των όλων και φύλαξ των αθανάτων'.

Βιογραφικά στοιχεία

Κατ΄αρχήν ο Ασκληπιός ήταν ένας θνητός και  γενέτειρα του ήταν η Τρίκκη (Τρίκαλα Θεσσαλίας). Δεν ήταν ένας τυχαίος θνητός, αλλά ένας ηγεμόνας της Θεσσαλίας. Όλη η οικογένεια του, και φυσικά και ο ίδιος, συνδέονταν με την Ιατρική. Οι γιοι του, Μαχάονας και Ποδαλείριος , ήταν δεινοί θεραπευτές. Ο Μαχάονας, σύμφωνα με την προφορική παράδοση του Ομήρου, θεράπευσε τον Μενέλαο, όταν ο τελευταίος είχε τραυματιστεί σε μάχη κατά τον τρωικό πόλεμο, από το βέλος ενός Τρώα πολεμιστή. Η σύζυγος του Ασκληπιού, Επιόνη, ανακούφιζε τον πόνο, η κόρη του, Υγεία, ήταν η θεά της υγείας, η κόρη του Πανάκεια, αντιπροσώπευε την ίαση και ο γιος του, Τελεσφόρος, την ανάρρωση. Πολύ αργότερα, ο Ασκληπιός γίνεται ήρωας και ημίθεος, ώστε αποκτά αμιγή θεϊκή υπόσταση μόνο τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Κατόπιν της θεοποίησης του, φέρεται να γεννήθηκε από αθάνατο πατέρα και θνητή μητέρα. Ο Απόλλων ο θεός του φωτός, της ιατρικής και της μουσικής ερωτεύτηκε την Κορωνίδα, πριγκίπισσα της Θεσσαλίας. Από τον ερωτά τους συνελήφθη ο Ασκληπιός, η Κορωνίδα όμως σύνηψε άλλη σχέση κατά την εγκυμοσύνη της και ο θυμωμένος θεός διέταξε την αδερφή του Αρτέμιδα να σκοτώσει την Κορωνίδα με τα χρυσά της βέλη, την τελευταία όμως στιγμή, έσωσε το μωρό το οποίο γεννήθηκε στο Δωτιο πεδίο. Ο Απόλλων έδωσε το όνομα Ασκληπιός στο βρέφος και το παρέδωσε στον Κένταυρο Χείρωνας στο Πήλιο.



Ο Χείρων του μετέδωσε όλη τη γνώση γύρω από την θεραπευτική, τα βότανα και τα θεραπευτικά ιάματα, αλλά γρήγορα ο Ασκληπιός προχώρησε ακόμη πιο πέρα στην θεραπευτική τέχνη  προσφέροντας ενορατική ενδοσκόπηση και θεραπευτικά όνειρα στους θνητούς.

Στην παχιοχώματη, αλογοτροφούσα θεσσαλική γη, στα ορεινά ρυάκια και τις σπηλίες της μπορούμε να ανιχνεύσουμε το αιώνιο πνεύμα του Ασκληπιού.

Μετά τον θάνατο του ο Ασκληπιός τιμήθηκε εξαιρετικά από τους ανθρώπους και αποθεώθηκε. Μετά την άνοδο του στον Όλυμπο, οι θεραπευτικές δυνάμεις του Ασκληπιού εξαπλώθηκαν ακόμη περισσότερο. Άνθρωποι από όλο τον γνωστό τότε κόσμο επισκέπτονταν τα ιερά του («τα Ασκληπιεία»), αναζητώντας θεραπεία κυρίως μέσω των ονείρων.






Ασκληπιεία

Γύρω στα 300 Ασκληπιεία αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, κτισμένα σε προνομιούχες από φυσικής απόψεως θέσεις, κυρίως κοντά σε τρέχοντα νερά και ιαματικές πηγές. Τα πιο σημαντικά από αυτά: Το Ασκληπιείο Της Τρικκης (τρικαλα Θεσσαλίας), το Ασκληπιείο της Τιτάνης στην Σικυωνία, της Τιθορέας στην Φωκίδα, της Κω, των Αθηνών, Κνίδου Κεγχρεών, Μεγαλούπολης, Κυλλήνης, Δήλου, Ρόδου, Μήλου, Πειραιά, Κορίνθου.

Ήταν δομημένα ως ολόκληρα κτιριακά συγκροτήματα, περιλαμβάνοντας ναούς, μυστηριακούς χώρους, χώρους “εγκοίμησης”, κατοικίες και ξενώνες, γυμναστήρια και λουτρά, πολιτιστικά κέντρα, όπως τα θέατρα. 

Συνεπώς, τα Ασκληπιεία ήταν εστίες πολιτισμού. Στον χώρο διεξάγονταν ακόμη και αγώνες. Σήμερα σώζονται καλύτερα τα Ασκληπιεία της Επιδαύρου και της Κω.

Το σημαντικότερο ιερό του στην Επίδαυρο λειτούργησε από το 600 πχ μέχρι και το 300μχ. Η δε θεραπευτική του παράδοση ανάγεται ήδη στο 1300πχ και συνεχίζεται μέχρι τον αφανισμό της περί το 600μχ εξ αιτίας του εκχριστιανισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Εγκοίμηση

Το είδος της θεραπείας που λάμβανε χώρα στα ασκληπιεία ονομαζόταν «Εγκοίμηση».

Τα Ασκληπιεία διοικούνταν από τον πρωθιερέα, ο οποίος ήταν γιατρός και θεραπευτής. Αυτός περιστοιχιζόταν από ανθρώπους ειδικούς στις μαλάξεις (μασάζ), στη γυμναστική και σε πολλές άλλες εργασίες.

Ο ασθενής κατέφτανε, λουζόταν στα λουτρά, τον αναλάμβαναν οι φυσιοθεραπευτές, και αν μπορούσε, γυμναζόταν και υποβαλλόταν σε δίαιτα και νηστεία. Ο ασθενής περίμενε έτσι κάποιες ημέρες κάνοντας την κατάλληλη δίαιτα και διαμένοντας στους ξενώνες του Ασκληπιείου. Η γυμναστική λάμβανε χώρα στο Γυμναστήριο. Προετοιμαζόταν και η ψυχή του ασθενούς μέσα από θρησκευτικά μουσικά ακούσματα, στο ασκληπιείο δε υπήρχε το Ωδείο.

Ο εξαγνισμός του σώματος και της ψυχής αποτελούσε την κύρια θεραπεία, σε συνδυασμό με νηστεία, γυμναστική, αν ήταν δυνατόν, και θεραπευτικά βότανα.

Την κατάλληλη ημέρα, την οποία έκριναν οι ιερείς-θεραπευτές του Ασκληπιού, ο ασθενής οδηγούνταν στο Αβατον ή στον θάλαμο της Εγκοίμησης. Το κτίριο αυτό έχει έναν τμήμα του βυθισμένο-κτισμένο μέσα στη γη. Εκεί λαμβάνει χώρα η θεραπευτική ύπνωση. Οι ιερές αίθουσες φωτίζονταν με λυχνάρια γεμίζοντας τον χώρο με μυστηριακό φως.

Κατά την είσοδο του στο Αβατον ο ασθενής οδηγείτο σε έναν στενό θάλαμο σαν μήτρα. Εκεί θα περίμενε την νύχτα ή τις νύχτες της μεγάλης προσδοκίας.  Κατά την διάρκεια του ύπνου του θα λάμβανε για ένα θεραπευτικό όνειρο –σύμβολο, την ‘επιφάνεια’ του θεού. Ο θεός άγγιζε ή περιποιούταν το πάσχον σημείο ή έδινε συμβουλές.

Την επομένη ακολουθούσε η παρέμβαση των γιατρών-θεραπευτών. Αναγνώριζαν τα συμπτώματα των ασθενειών, ερμήνευαν τα σχετικά με τη νυχτερινή εμφάνιση του θεού και έκαναν την διάγνωση, για να ακολουθήσει η θεραπεία. Έτσι επιτυγχανόταν η θεραπεία.

Το ασκληπιείο της Επιδαύρου είναι γεμάτο από αναθηματικές επιγραφές ευχαριστήριες και περιγραφικές της ίασης των ασθενών που θεραπεύτηκαν με την  μέθοδο του Ασκληπιού. 

Μέθοδος του Ασκληπιού – Ψυχοθεραπευτική οπτική

Το δόσιμό του Ασκληπιού από τον ισχυρότατο, αλλά ανεπαρκή γονέα, Απόλλωνα και με νεκρή την μητέρα άφησε ένα ανοιχτό τραύμα στον Ασκληπιό το οποίο έπρεπε να θεραπεύσει. Το δε πλάσμα που  περιέθαλψε, ανέθρεψε και καθοδήγησε  τον Ασκληπιό στην ιατρική του ήταν ο Κένταυρος Χείρωνας, ο οποίος είχε την δική του πληγή. Άθελα του ο Ηρακλής τον είχε τραυματίσει κατά την σύγκρουση του με άλλους Κενταύρους για ένα αγγείο κρασί. Η πληγή του Χείρωνος δεν μπορούσε να θεραπευτεί, του προκαλούσε συνεχή πόνο.

Ο μέντορας, όπως και ο μαθητής, ήταν ένας πληγωμένος θεραπευτής[1]. Ο θεραπευτής πρέπει να αναζητήσει την δική του θεραπεία στα θέματά του ώστε με αυτογνωσία να οδηγήσει κι άλλους στην δική τους θεραπεία.

Η μέθοδος Θεραπείας του Ασκληπιού αποτελεί στόχο και μοντέλο για κάθε ψυχοθεραπευτική εμπειρία: 
Με την καθοδήγηση και την μεσολάβηση του πνεύματος και συνοδεία της ψυχής, ο ικέτης βυθίζεται στην μήτρα του τραύματος, όπου εμφανίστηκε η αρχική πληγή που τώρα πυορροεί. εκεί ο ικέτης πρέπει να ψηλαφίσει, αποκαθάρει και εξαγνίσει. Με καθοδήγηση ο ικέτης θα βυθιστεί στην μήτρα της μητέρας Γης και  μέσω της εγκοίμησης , θα λάβει την φροντίδα και το άγγιγμα της μέσω ονείρων-συμβόλων και την επιστροφή των πρωταρχικών αναζωογονητικών ενεργειών του πνεύματος.

Σε αυτή την διαδικασία βλέπουμε στοιχεία της σύγχρονης ψυχοθεραπευτικής πρακτικής.  Αρχικά υπάρχει η πιεστική ανάγκη να βρεθεί θεραπεία. Ύστερα έρχεται η περίοδος φροντίδας και εξοικείωσης με το τραύμα μαζί με την προετοιμασία της ψυχής για την δύσκολη διαδικασία της ίασης. Τέλος έρχεται το κάλεσμα για κάθοδο στο ασυνείδητο, στην μήτρα όπου το αρχικό τραύμα αναμένει θεραπεία. Ο Ασκληπιός αποσπάστηκε από την μήτρα της φονευμένης μητέρας του της Κορωνίδας. Οι ικέτες του έπρεπε να επιστρέψουν στην μήτρα της γης, ώστε να ξαναγεννηθούν μακριά από το τραύμα.

Το αρχέτυπο το Ασκληπιού ως μοντέλο ψυχοθεραπευτικής μεταμορφωτικής εμπειρίας διδάσκει ότι ο θεραπευτής θα πρέπει να γνωρίσει και περιποιηθεί το δικό του αρχικό τραύμα, να συνθέσει τα δώρα και τραύματα που του άφησαν οι δικοί του γονείς, να αναζητήσει μέντορες, να ξεπεράσει τους μέντορες του, να υποστηρίζει την καταβύθιση στην μήτρα της μητέρας γης, τόσο σαν συλλογικό ασυνείδητο, όσο και σαν φύση, να διατηρεί τον δικό του «ιερό» χώρο ανανέωσης και εσωτερικής ευθυγράμμισης.

Πηγή: drosostalida.com

Συνέχεια. . . »

Saturday 28 March 2015

Το Βότανο της Αθανασίας


Ο Πολύειδος και ο μυστικός Γλαύκος, ο «Λειμών της Ήρας» και το «άνθος του Δία», η  απόκρυφη μύηση του θείου δράματος, ο «Υπερουράνιος Λειμών» του Πλάτωνα και η τροφός των ψυχών.

Η αθανασία απασχόλησε ιδιαίτερα τους αρχαίους Έλληνες. Σε σχετικά εδάφια που υποκρύπτουν στοιχεία για τη γνώση της εσωτερικής φυτολογίας, αναφέρεται ότι ο μάντης Πολύειδος χρησιμοποίησε κάποιο μαγικό βότανο για να αναστήσει το νεκρό γιο του Μίνωα Γλαύκο (Υγίνος «Μύθοι» 136-Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη» Γ,3 και Σέρβιος στην «Αινειάδα» του Βιργίλιου 6,14 και 7,796)   

Σύμφωνα με τη διήγηση του Απολλόδωρου, ο μικρός Γλαύκος, καθώς κυνηγούσε ένα ποντίκι (ή μια μύγα κατά διαφορετική εκδοχή των χειρογράφων) έπεσε μέσα σε ένα πιθάρι γεμάτο  μέλι και πνίγηκε. Ο πατέρας του, αναζητώντας και μη βρίσκοντας το παιδί του, ζήτησε από τους μάντεις να τον συμβουλέψουν πώς θα μπορούσε να το ανακαλύψει. Οι Κουρήτες τότε του είπαν ότι στα κοπάδια του έχει μια «τριχρώματον βουν» και ότι αυτός που θα μπορούσε να βρει με τι μοιάζει περισσότερο η τρίχρωμη αγελάδα, εκείνος θα του ξανάδινε πίσω ζωντανό το παιδί του. Από όλους τους μάντεις που προσκαλέστηκαν να τον βοηθήσουν, ο Αργείος Πολύειδος, ο γιος του Κοιρανού, βρήκε πως η τρίχρωμη αγελάδα μοιάζει με το βατόμουρο, κι αμέσως μετά ανακάλυψε τον πνιγμένο Γλαύκο, με τη βοήθεια βέβαια της μαντικής του τέχνης. 

Ο Μίνωας όμως, που ζητούσε από τον Πολύειδο να του αναστήσει κιόλας το πεθαμένο του παιδί,, τον φυλάκισε μαζί με το νεκρό Γλαύκο. Κατά τον Απολλόδωρο, κλεισμένος στον τάφο ο Πολύειδος και  «ευρισκόμενος σε αμηχανία, είδε ένα τεράστιο φίδι να σέρνεται προς το νεκρό. Το χτύπησε με μια πέτρα και το σκότωσε, γιατί φοβήθηκε μην πάθει κάτι το πτώμα και τον σκοτώσουν κι εκείνον (θεωρώντας τον υπεύθυνο). Σε λίγο ήρθε ένα δεύτερο και μόλις είδε το πρώτο φίδι νεκρό, έφυγε. Σε λίγο επέστρεψε φέρνοντας ένα βότανο («πόα» στο αρχαίο κείμενο) το οποίο έριξε σε όλο το σώμα του άλλου και το νεκρό φίδι αναστήθηκε. Βλέποντας αυτή τη σκηνή ο Πολύειδος και αφού την θαύμασε, έβαλε το ίδιο χόρτο πάνω στο πτώμα του Γλαύκου και τον ανάστησε». 

Στους «Μύθους» του Υγίνου υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες παραλλαγές. Αντί των Κουρητών παρουσιάζεται ο Απόλλωνας και λέει στους γονείς του Γλαύκου ότι εκείνος που θα μπορούσε να εξηγήσει τη γέννηση ενός τέρατος, που παρουσιάστηκε στη χώρα του  βασιλιά, αυτός θα ανάσταινε και το νεκρό παιδί. Τότε ο Μίνωας έμαθε ότι ανάμεσα στα κοπάδια του γεννήθηκε ένα μοσχάρι που άλλαζε χρώμα κάθε τέσσερις ώρες. Από άσπρο που ήταν στην αρχή, γινόταν κόκκινο και μετά μαύρο. Ο Πολύειδος έδωσε την σωστή ερμηνεία παρομοιάζοντας το ζώο με το βατόμουρο, που άγουρο στην αρχή είναι άσπρο, μετά κόκκινο και όταν ωριμάσει μαύρο. Έτσι επιλέχθηκε να ψάξει για το χαμένο παιδί. Αναζητώντας το παρατήρησε, για μια στιγμή, μια κουκουβάγια (γλαύκα), να διώχνει μέσα από το βασιλικό κελάρι τις μέλισσες. Οδηγήθηκε εκεί και βρήκε τον Γλαύκο. Στη συνέχεια ακολουθείται η διήγηση του Απολλόδωρου για τα συμβάντα στον τάφο. 

Οι αναλυτές συνδέουν τα γεγονότα του μύθου με τον θνήσκοντα παιδικό θεό, που ο θάνατός του συμβολίζει το μαρασμό της βλαστικής ζωής και η ανάστασή του την αναγέννησή της. Ο θνήσκων αυτός θεός και η μεγάλη θεά της γονιμότητας κυριαρχούσαν στη θρησκεία των πρώτων πολιτισμών του Αιγαίου (Persson A. «The Religion of Greece in Prehistoric Times» σελ. 11 και μετά). Πράγματι, στο θείο δράμα της μινωικής Κρήτης, ο θάνατος και η ανάσταση του μικρού Γλαύκου αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά του θνήσκοντα θεού που πεθαίνει, αναζητείται με θρήνους και ανασταίνεται. 

Αν σταθούμε πιο ουσιαστικά στα κυριότερα στοιχεία του μύθου, θα αισθανθούμε την «κλειδωμένη» γνώση και τις απόμακρες μορφές ζωής που περικλείει. Στις παραδόσεις πολλών λαών το φίδι σχετίζεται με κάποιο φυτό, που στην ουσία είναι ελιξίριο νεότητας και βότανο της αθανασίας. Έτσι, το δένδρο ή το φυτό γίνεται σύμβολο και φορέας της ίδιας της ζωής, δοξασία που ξεκινά από το ότι ο φυτικός κόσμος αποτελούσε μια από τις πρώτες τροφές του ανθρώπου κι από το ότι ο κόσμος αυτός αναγεννιέται με τον ερχομό της άνοιξης. Έτσι, η εμφάνιση του φιδιού και του μαγικού βοτάνου υποδηλώνει την ανάσταση που ακολουθεί έναν μυητικό ή πραγματικό θάνατο.

Ο πνιγμός του μικρού Γλαύκου φανερώνει τη χρήση του μελιού κατά τη μινωική εποχή, όπου το χρησιμοποιούσαν στο βαλσάμωμα των νεκρών. Το μέλι ήταν μια από τις αρχαιότερες και πολυτιμότερες τροφές του ανθρώπου και αποτελούσε μαζί με το γάλα τη βασική τροφή του νεογέννητου. Πολλοί αρχαίοι λαοί, (Ινδοί, Πέρσες, Γερμανοί, Σλάβοι) έδιναν μέλι στα βρέφη πριν ακόμα από τον πρώτο θηλασμό. Γι αυτό συνδέεται και με την ιδέα της αναγέννησης του ανθρώπου, πράγμα που βεβαιώνεται και από την εκκλησιαστική παράδοση των παλαιοχριστιανικών χρόνων, όπου έδιναν στον βαπτιζόμενο μέλι και γάλα. Επομένως το πνίξιμο του Γλαύκου μέσα στο μέλι δεν δείχνει απλά έναν θάνατο, αλλά προμηνύει και την ανάσταση. 

Το «αίνιγμα» που έλυσε ο Πολύειδος, παρουσιάζοντας τα εναλλασσόμενα χρώματα της αγελάδας με τους χρωματισμούς του βατόμουρου, αποκαλύπτει κι άλλα, εσχατολογικά, στοιχεία του μύθου. Εχοντας υπόψη μας τα λεγόμενα του Σουίδα, κατά τα οποία η Ιώ μεταμορφώνεται σε αγελάδα  που αλλάζει τρεις φορές χρώμα, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η  σύνθεση των χρωμάτων (άσπρο, κόκκινο και μαύρο) μας παραπέμπει σε σεληνιακές παραστάσεις, υποδηλώνοντας την Άρτεμη-Εκάτη και τα μυστήρια του Άστρου του Τόξου (Σείριου). 

Αυτό θα το αντιληφθούμε καλύτερα στη «χρωματική πορεία» του Σείριου Β, η ουσιαστική ταυτότητα του οποίου (κατά τους Ντόγκον) είναι «φορεύς ζωής». Βέβαια, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, γιατί το βότανο της αθανασίας (που αναφέρεται στο Δένδρο της Ζωής της εσωτερικής εβραϊκής παράδοσης), δεν είναι παρά μια συγκεκριμένη «πόα» που ευδοκιμούσε στο λειμώνα (παράδεισο) της Ήρας. Αυτήν υποδηλώνει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος όταν γράφει ότι ο εξ Ανθηδόνος Γλαύκος «φαγών άτρωτος ή και αθάνατος ελέχθη γενέσθαι». 

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο  μύθος αναλυόμενος αυτοδιασπάται και αποκαλύπτει το «άνθος του Δία», έκφραση των αρχαίων μυθογράφων, στην οποία υποκρύπτεται ο Κυνόδους ο Δάκτυλος (Kynodon Dactylon) του Θεόφραστου, αυτός που ευδοκιμεί στον «θάλλοντα κήπο» της Ήρας, εκεί όπου κατά το Σχολιαστή του Απολλώνιου του Ρόδιου «ώκει Γηρυονεύς, έχων κύνα Όρθρον, αδελφόν Κερβέρου...».  

Τα στοιχεία αυτά, στα οποία διαφαίνεται η σχέση μεταξύ του λειμώνα της Ήρας  και του φυτού της αθανασίας, μας αναγκάζουν να επανατοποθετήσουμε το θέμα και σε άλλους χώρους, όπως, για παράδειγμα, στην Αιτωλία, όπου αναφέρεται κι εκεί ο Γλαύκος και η πόα της αθανασίας. Στον ίδιο χώρο καταγράφονται δυο λατρευτικά τοτέμ, η γλαύκα και ο κύνας. Ο τελευταίος, που υποδηλώνει το Άστρο του Κυνός, τον Σείριο, σχετίζεται κι αυτός με το βότανο της αθανασίας (βλέπε αναλυτικά «Ο Θέρμιος Απόλλων» και «Οι Κυνίδες» στα τεύχη 66 και 67). Η σχέση αυτή υποκρύπτεται σε μυστικές λατρευτικές ιεροπραξίες των αρχαίων Ελλήνων, για τις οποίες αναφέρουν αποσπασματικά ο Θεόφραστος, ο Αιλιανός, ο Απουλήιος, ο Σουίδας, ο Βώλος Δημοκρίτου κι άλλοι.

Οι ίδιες πληροφορίες καταγράφονται και σε χώρους υπερβατικούς, όπως ο υπερουράνιος τόπος της πλατωνικής θεολογίας, εκεί όπου ο «θείος λειμών» τρέφει τις ψυχές των θνητών ανθρώπων.

Συνέχεια. . . »

Friday 27 March 2015

Γιατί οι σκέψεις διαμορφώνουν την πραγματικότητα σου


Το έχεις ακούσει χιλιάδες φορές και με χίλιους διαφορετικούς τρόπους: Γίνεσαι αυτό που σκέφτεσαι. Και οι σκέψεις που χρησιμοποιείς γίνονται αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Ανέμενε εκπληκτικά πράγματα να συμβούν σε εσένα και θα συμβούν. Το λένε όλοι, οι δάσκαλοι, οι σοφοί.. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί;

Και πραγματικά αυτή η ιδέα είναι αλήθεια. Δεν είναι απλά κάποια εσωτερική φιλοσοφία. Είναι απλή λογική. Και ορίστε το γιατί: οι ενέργειες που κάνεις κάθε μέρα δημιουργούν τα αποτελέσματα της ζωής σου. Και αφού η σκέψη έχει προηγηθεί σε κάθε ενέργεια (η σκέψη ουσιαστικά είναι ο πρόγονος της απόδοσης), σε αυτό που θα επικεντρωθείς είναι και εκείνο που πραγματικά θα οδηγήσει την πραγματικότητα σου. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Bejamin Disrael το είπε εξαιρετικά όταν παρατήρησε: «ποτέ δεν θα πας υψηλότερα από τη σκέψη σου». Κάνε μεγάλα όνειρα και η συμπεριφορά σου θα ακολουθήσει. Σκέψου λίγα και αυτό ακριβώς θα έχεις σαν αποτέλεσμα.

Αυτή η θεωρία πιάνει κάθε διάσταση της ζωής σου. Σκέψου ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και στην ζωή σου θα συναντάς τέτοιους ανθρώπους. Και αυτή η συμπεριφορά θα γίνεται η πραγματικότητα σου, αφού οι άνθρωποι πράττουν όμορφα πράγματα για τους καλούς ανθρώπους. Σκέψου ότι αξίζεις το καλύτερο και οι ενέργειες σου θα το αντικατοπτρίζουν. Οι καλές ενέργειες οδηγούν σε καλύτερα αποτελέσματα.

Πίστεψε ότι θα έχεις μία μεγάλη καριέρα και αυτή η λαμπρή σκέψη θα διαμορφώσει τον τρόπο που εργάζεσαι και με τον τρόπο που παρουσιάζεσαι γενικότερα. Έχοντας αυτή την εξαιρετική συμπεριφορά θα σου παρουσιάσει μόνο εξαιρετικά αποτελέσματα.

Είναι μια εκπληκτική θεωρία που είναι τόσο εύκολο να την παραβλέψεις επειδή είναι τόσο προφανής. Οι σκέψεις σου διαμορφώνουν την πραγματικότητά σου. Η σκέψη σου σχηματίζει τον κόσμο σου. Σε αυτό που θα επικεντρωθείς εκεί θα επεκταθείς καθώς και εκεί που θα σταθείς θα καθορίσει το πεπρωμένο σου.

Πηγή: manolisischakis.gr
Συνέχεια. . . »

Thursday 26 March 2015

ΥΓΕΙΑ - ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ - ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι όροι που χαρακτηρίζουν τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην θεραπεία του ανθρώπου είναι κυρίως τρεις: Η Εναλλακτική Ιατρική, η Εναλλακτική - Αφάρμακη Θεραπευτική και η Εσωτερική Θεραπευτική ή Χειροπλαστική Ασκληπιακή Θεραπευτική.

Εάν μάλιστα επιχειρούσαμε μια πρόχειρη (πρώτη) ταξινόμηση θα λέγαμε ότι σ' ένα ποσοστό υπάρχει μία αλληλοδιείσδυση των θεραπειών που κατατάσσονται στους παραπάνω γενικούς τίτλους.

Αλλά ας δούμε τι περίπου θεραπευτικά συστήματα περιλαμβάνουν οι παραπάνω όροι:

Οι κυριότεροι λοιπόν τρόποι μη συμβατικής ή αλλιώς εναλλακτικής ιατρικής είναι, ο Κινέζικος Βελονισμός (εξασκείται ως επίσημη θεραπευτική μέθοδος σ' όλη σχεδόν την Ασία στα νοσοκομεία από ειδικευμένους ιατρούς και από χρόνια πλέον και στην Δύση), η Οστεοπαθητική (εξασκείται με μασάζ και φθάνει σε ισχυρούς χειρισμούς των περιοχών που υπάρχει το πρόβλημα), η Χειροπρακτική (υποστηρίζει ότι οι παθήσεις δεν προέρχονται από κακή διάταξη των οστών, αλλά από κακή λειτουργία του νευρικού συστήματος, ακόμα οι θεραπευτές στρέφουν την προσοχή τους σ' ένα μόνο μέρος του σώματος, άρθρωση, μυ, οστό, η Ομοιοπαθητική (βασίζει την θεραπεία στην χορήγηση μικρών δόσεων ποικίλων ουσιών, που αν χορηγηθούν σε μεγάλες δόσεις σε υγιή άτομα θα προκαλέσουν τα συμπτώματα της νόσου, επίσης η ουσία που θα χορηγηθεί επιλέγεται με βάση την σωματική και ψυχική "φύση" του αρρώστου, όπως αυτή προσδιορίζεται με κατάλληλη εξέταση), η Φυσιοπαθητική (θεραπευτική χωρίς φάρμακα που βασίζεται στην ιδέα ότι κάθε πάθηση προκαλείται από κακή δίαιτα ή λανθασμένο τρόπο ζωής, και επιβάλλει διόρθωσή τους - μασάζ κ.λ.π.), η θεραπευτική με βότανα (είναι πανάρχαια και αρκετά φάρμακα την Ορθόδοξης Ιατρικής έχουν προέλθει απ' αυτή, αντίθετα όμως με την Ορθόδοξη Ιατρική τα βότανα χρησιμοποιούνται εδώ στην φυσική τους μορφή και όχι ως καθαρές και ενισχυμένες ουσίες και έχουν λιγότερες παρενέργειες -τα βότανα χρησιμοποιούνται ως αφεψήματα, διαλύματα, χάπια ή κρέμες-), η Αρωματοθεραπεία, η Μουσικοθεραπεία, η Χρωμοθεραπεία, η Αγιουρβέδα (είναι η "επιστήμη της ζωής" για θεραπεία, πρόληψη και μακροζωία.

Η επιστήμη αυτή περιλαμβάνει σαν επιμέρους θεραπευτικές μεθόδους την σωστή διατροφή, την βοτανοθεραπεία, την αρωματοθεραπεία, την χρωμοθεραπεία, την θεραπεία με κρυστάλλους, την γιόγκα, το μασάζ και την προσευχή), η Συγκινησιακή ή Θρησκευτική παράκληση ή ακόμα και προσευχή δίπλα στον ασθενή για ενδυνάμωση της Πίστης του στην θεραπεία, η Ιαπωνική Σιάτσου (είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος θεραπείας παγκοσμίως και βασίζεται στην δακτυλοπίεση επί συγκεκριμένων σημείων για ξεμπλοκάρισμα της βιοενέργειας), το Ρέικι (βασίζεται στην βιοενεργειακή επίσης θεωρία), η Υποβολή, η Αρχαία Ελληνική Ασκληπιακή Μάλαξη, η Στατική Θεραπευτική, η Κινητική Θεραπευτική, η Δακτυλοκτύπηση, η Γλωσσοθεραπεία, ο Υπνωτισμός, η Ρεφλεξολογία, η Εικονοπλαστική, η Κρίγια Γιόγκα (μέθοδος σωματικής και νοητικής θεραπείας), η Ράτζα Γιόγκα (περιέχει 8 στάδια - αναβαθμίδες θεραπείας σώματος και Νου), η μίξη πολλών από τις παραπάνω μεθόδους, καθώς και άλλες πολλές που είναι αδύνατον να καταγραφούν όλες σε ένα εισαγωγικό άρθρο.

Ας κάνουμε τώρα μία απαραίτητη, όχι όμως και υποχρεωτική, διάκριση μεταξύ των τριών όρων που αναφέραμε παραπάνω, ώστε να παρακολουθήσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια και κατανόηση τα κυριότερα θεραπευτικά συστήματα και τον τρόπο που εξασκούνται. Δηλαδή της Εναλλακτικής Ιατρικής, της Αφάρμακης Θεραπευτικής και της Εσωτερικής Θεραπευτικής.

Η Εναλλακτική Ιατρική βασίζεται σε πρακτική γνώση που ακολούθησε τελείως διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του ανθρώπου και των παθήσεων που τον καταβάλλουν, με τη μόνη διαφορά ότι στον τρόπο εξάσκησής της παρεμβαίνει συνήθως ένας τρίτος παράγοντας, όπως είναι η βελόνα για τον βελονισμό, οι συσκευές ηλεκτροβελονισμού, το αραιωμένο φάρμακο για τους ομοιοπαθητικούς, κ.λ.π. Γενικά -χωρίς να αποτελεί απαραβίαστο κανόνα- στην Εναλλακτική Ιατρική θα μπορούσαμε να κατατάξουμε κάθε παρέμβαση που δεν είναι εξ' ολοκλήρου "κατά φύση" και χρησιμοποιεί ενδιάμεσα μέσα (συσκευές, βελόνες, ομοιοπαθητικά σκευάσματα κ.λ.π.).

Η Αφάρμακη Θεραπευτική στηρίζεται -όπως λέει και η λέξη- στην απόλυτη απομάκρυνση από οποιοδήποτε είδος φαρμάκου. Περιορίζεται λοιπόν στην φυσιοπαθητική, στην βοτανοθεραπεία, στους χειρισμούς των οστεοπαθητικών και χειροπρακτών και στις πρακτικές μεθόδους χειροπλαστικής θεραπευτικής. Έρχεται δηλαδή ακόμα πιο κοντά στην φύση και στους φυσικούς τρόπους επαφής και αντιμετώπισης των θεμάτων υγείας, σε μια περισσότερο "κατά φύση" αντιμετώπιση και δια φυσικής επαφής παρέμβαση.

Τέλος η Εσωτερική Θεραπευτική βασίζεται εξολοκλήρου στην Εσωτερική Δύναμη -εξ' ού και η λέξη- του ανθρώπου κι αυτήν προσπαθεί να ενεργοποιήσει. Πιο απλά βασίζεται στον αμεταχείριστο ενεργειακό δυναμισμό που όλοι έχουμε μέσα μας. Αυτό γίνεται είτε με την μορφή της ετεροθεραπείας, είτε πιο ολοκληρωμένα και δημιουργικά για τον καθένα μας με την αυτοθεραπεία. Εδώ συναντούμε τα περισσότερα φυσικά συστήματα θεραπευτικής όπως την Σιάτσου, την Ρεφλεξολογία, την Υποβολή, την Εγκοίμηση (Υπνωτισμός), την Εικονοπλαστική, την Στατική Θεραπευτική, την Γιόγκα και πολλά άλλα.

Μια απαραίτητη σημείωση που πρέπει να γίνει είναι ότι όλα αυτά τα εναλλακτικά συστήματα ετεροΐασης ή ακόμα και αυτοΐασης του ανθρώπου δεν λειτουργούν ενάντια στην Ορθόδοξη Ιατρική αντιμετώπιση, αλλά έρχονται να συμπληρώσουν και να βοηθήσουν την ανθρώπινη φύση που τα έχει ανάγκη.

Για παράδειγμα γνωρίζουμε πολύ καλά από την ψυχολογία ότι υπάρχουν δύο βασικές φύσεις ανθρώπων. Η εξωστρεφική και η εσωστρεφική. Η μεν εξωστρεφική βρίσκει πιο άμεσα και αποτελεσματικά την θεραπεία της με την επίσημη ιατρική μέθοδο. Αντίθετα η εσωστρεφική ευθυγραμμίζεται πάρα πολύ καλά με τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας. Είναι δηλαδή και ζήτημα ιδιοσυγκρασίας που κάποιος -βάσει της φύσης του- συνεργάζεται καλύτερα, ανοίγεται περισσότερο και εμπιστεύεται τον εαυτό του στην μία ή την άλλη πλευρά.
Ακόμα -κατά κανόνα- κανένας σωστός εναλλακτικός θεραπευτής δεν αναλαμβάνει την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης εάν πρώτα δεν έχει στα "χέρια του" μια ξεκάθαρη επίσημη ιατρική διάγνωση για το πρόβλημα ή τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ασθενής, ώστε να οδηγηθεί στον καλύτερο δυνατό τρόπο με τον οποίο θα βοηθήσει τον άρρωστο.

Τώρα πριν εισέλθουμε στα συστήματα κυρίως της Αφάρμακης και της Εσωτερικής Θεραπευτικής, θα πούμε λίγα λόγια για το θέμα της υγείας, της αρρώστιας και της Θεραπείας με τους εναλλακτικούς τρόπους.
Υγεία κατά τον πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη είναι η ισορροπία και αρμονία των χυμών του σώματος (μην ξεχνάμε ότι κατά 70% και πλέον αποτελούμαστε από νερό, ούρα, χολή μαύρη και κίτρινη, σάλιο, ιδρώτα κ.λ.π.) και φυσικά αρρώστια είναι η διατάραξη της ισορροπίας των εσωτερικών χυμών.

Κατά την Εσωτερική Θεραπευτική -σε μια γενική προσέγγιση- θα λέγαμε ότι υγεία είναι η αρμονική ισορροπία και συνύπαρξη των δύο αντίθετων, αλλά συμπληρωματικών ενεργειακών συστημάτων του οργανισμού, του συμπαθητικού (θετικού μαγνητισμού, 55% περιεκτικότητα σε θετική ενέργεια που κυριαρχεί στο πίσω μέρος του σώματος και έχει μία έξοδο - παρατηρητή μπροστά στο μέτωπό μας), και του παρασυμπαθητικού (αρνητικού μαγνητισμού με 45% περιεκτικότητα σε αρνητική ενέργεια, που κυριαρχεί στο εμπρόσθιο μέρος του ανθρώπου και έχει σαν παρατηρητή - έξοδο στο πίσω μέρος τον προμήκη - σβέρκο).

Όταν αυτή η αναλογία της δύναμης - πράνας - ενέργειας διατηρείται μέσα στο σώμα μας στα ποσοστά 55% θετικού μαγνητισμού και 45% αρνητικού μαγνητισμού, τότε υπάρχει υγεία, δύναμη και ζωή. Όταν αυτά τα ποσοστά διαταραχθούν, και το ένα υπερσκελίσει το άλλο, αυτόματα πέφτουμε σε αρρώστια -ό,τι όνομα και να της δώσουμε- η οποία δεν παύει να είναι μια διαταραχή της ισορροπημένης αναλογίας της Ουσίας της Ζωής, της Πράνας, της Βιοενέργειας η οποία μας ζωογονεί και μας διατηρεί στη ζωή.

Η ανισορροπία αυτή των αναλογουσών και θεσπισμένων από τη φύση δυνάμεων μπορεί να προέλθει από άπειρες αιτίες φυσικές (ορατές) και "μη φυσικές" (μη ορατές).

Αρρώστια λοιπόν είναι η αφύσικη λειτουργία ενός μέρους του οργανισμού μας που είναι αποτέλεσμα της ανώμαλης διακίνησης των δυναμοενεργειών μέσα στον οργανισμό μας.Για παράδειγμα η όποια ασθένεια μπορεί να προέλθει από κακή διατροφή (λανθασμένη, υπερβολική ή ελάχιστη), από εξωτερικά κρυώματα, από ιούς, από μικρόβια, από κακουχίες, από υποσιτισμό, από μη καλή καύση των τροφών, από ετεροϋποβολή ή αυθυποβολή, από ακατάλληλη ή λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή, από τον ίδιο τον συνεχή ανταγωνισμό των δύο μεγάλων ενεργειακών συστημάτων του οργανισμού μας (θετικού και αρνητικού) κ.α.

Όπως γίνεται νοητό, κάθε φυσικό στοιχείο ύλης, τροφής, νερού, φαρμάκου, αέρα, περιέχει μέσα του ποσοστά θετικής ή αρνητικής δυναμοενέργειας (ηλεκτρομαγνητισμού), που όταν το παίρνουμε, την διοχετεύουμε στον οργανισμό μας και επιδρά ανάλογα και κατά περίπτωση.

Επίσης, ως επί το πλείστον, οι περισσότερες αρρώστιες έχουν ως αιτία ακατάσχετες συναισθηματικές φορτίσεις και ψυχικές (νοητικές) αναστατώσεις, που προκαλούν ακαθόριστες ανακατανομές και ανακατατάξεις στην ενεργειακή υπόσταση του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να διασαλεύεται η ισορροπημένη αναλογία των δυναμοενεργειών μέσα μας.

Κατά τον ίδιο τρόπο μια ακόμα πιο βαθιά προσέγγιση είναι ότι κάθε ανωμαλία στο φυσικό μας κόσμο και στο φυσικό μας σώμα προέρχεται από την παλίρροια (την πλημμυρίδα, που σημαίνει την υπερβολική λήψη Ουσίας Ζωής ή την αμπώτιδα που σημαίνει την ελαττωμένη λήψη Ουσίας Ζωής) των αιθερικών - ενεργειακών δυνάμεων - πράνας - ζωτικής δύναμης που εισέρχονται συνεχώς στον οργανισμό μας και δημιουργούν το φαινόμενο ή της υπερκάλυψης του οργανισμού με πράνα (πλημμυρίδα) ή της έλλειψης του οργανισμού από πράνα (αμπώτιδα), που οδηγεί δια του ορμονικού συστήματος των έσω εκκρίσεων σε συγκεκριμένα οργανικά προβλήματα.
Ένας ακόμη πιο εσωτερικός λόγος της αρρώστιας και κάθε πράγματος στη ζωή, είναι οι προσωπικές δραστηριότητες και επιλογές που κάναμε στο παρελθόν για διάφορα θέματα που μας αφορούν, δηλαδή με μια λέξη το προσωπικό μας κάρμα (ο νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης ή αλλιώς ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος).

Εμείς λοιπόν οι ίδιοι με τις ενέργειές μας (βάσει της ελεύθερης βούλησης, των επιλογών μας) βάλαμε σε κίνηση κάποιες δυνάμεις, επιτρέψαμε να εκτεθεί ο εαυτός μας σε σχέση με την διατροφή, με την συναισθηματική μας υπερδιέγερση, ή την νοητική μας υπερφόρτωση, πράγμα που σιγά σιγά δημιούργησε οργανικά και ψυχικά προβλήματα. Τίποτε δεν είναι ανεξάρτητο από τις ενέργειές μας και τις επιλογές μας σε σκέψη, λόγο και πράξη που επηρεάζουν ανάλογα και διαμορφώνουν όλες τις ψυχοσωματικές συνθήκες και τα γεγονότα - παθήσεις του μέλλοντος.

Η πιθανή θεραπεία μας με κάποιον από τους προσφερόμενους τρόπους εσωθεραπείας είναι το αντίβαρο που θα μας λυτρώσει από το πρόβλημά μας, από μια ασθένεια. Σημειωτέον ότι δεν επιτυγχάνεται πάντα η ίαση. Αν και το ποσοστό που λέγεται ότι θεραπεύεται είναι μεγάλο (70% - 80%), δεν παύουν να υπάρχουν κι αποτυχίες ή μη ολοκληρωμένες θεραπείες.

Πέραν όμως από τις επιλογές μας που αφορούν την από τώρα δόμηση του καλού ή κακού μέλλοντός μας κύριος υπεύθυνος και καθοδηγητής είναι η ίδια μας η ψυχή (πνεύμα), που γνωρίζει επακριβώς όλες τις απαραίτητες (καρμικές) αντισταθμίσεις σε εμπειρίες (δοκιμασίες) Νου και σώματος που ενεργοποιήθηκαν από παρελθούσες ενέργειές μας και που τώρα τις πληρώνουμε και είναι αυτή η οποία επιβλέπει και κατευθύνει την είσοδο ροής της δυναμοενέργειας μέσα μας, ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες μας και όχι με τις φαινομενικές.
Βεβαίως θεμιτό και πρέπον είναι να μάθουμε να συνυπάρχουμε με τα προβλήματά μας, τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις αρρώστιες, τις κακίες των άλλων και της κοινωνίας και να προσπαθούμε διδασκόμενοι να εξελιχθούμε μέσω αυτών που μας συμβαίνουν. Οι τεχνικές, οι θεραπευτικές μέθοδοι βοηθούνε εξαιρετικά και κλείνουνε, με την βοήθεια του θεραπευτή (εξωτερικού ή εσωτερικού) και την συνεργασία του θεραπευομένου, παλαιούς λογαριασμούς και υποχρεώσεις του ανθρώπου.

Ειδικά όταν ο θεραπευτής είναι φτασμένος (αν είναι φωτισμένο ον, άγιος Πατάπιος, Απ. Παύλος κ.λ.π.), που σημαίνει ότι δουλεύει απόλυτα συνειδητά και όταν συνεργάζεται και ο ασθενής η θεραπεία θα είναι γεγονός.
Αν ο θεραπευτής δεν είναι φτασμένος, αλλά όντας εκπαιδευμένος δουλεύει μέσω των ίδιων τεχνικών με ειλικρίνεια και αυταπάρνηση, μπορεί πάλι να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στον συνάνθρωπό του. Αλλά τα πάντα σχεδόν -εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων- εξαρτώνται από την δεκτικότητα και τη συνεργασία του ασθενή απέναντι στον θεραπευτή του. Αν δεν υπάρχει, τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά. Αν υπάρχει, ακόμα και ένας μη φτασμένος μπορεί να κάνει "θαύματα" (βλέπουμε ότι η ίδια η βούληση (κάρμα) του ανθρώπου επιτρέπει σε κάποιον να συνεργαστεί ή να απωθήσει -συνειδητά ή ασυνείδητα- τον θεραπευτή του, πάντα υπάρχει μια ιδιοσυγκρασιακή προδιάθεση).

Μια βασική ακόμα επισήμανση είναι ότι όλες οι Εσωτερικές μέθοδοι θεραπειών, εκτός ίσως της Γιόγκα, δεν είναι πανάκειες, αλλά είναι η μόνη πραγματική βοήθεια που μπορεί να δοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο (με γυμνά χέρια), η πραγματική ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Βέβαια αυτό που λέμε Θαύμα δεν υπάρχει σ' αυτές τις θεραπείες, ούτε και σε καμία και αν ίσως κάπου κάποτε συμβαίνει μόνο από φτασμένα και ολοκληρωμένα πνευματικά όντα, είναι γιατί αυτοί το αποφασίζουν να σηκώσουν τα βάρη κάποιου συνανθρώπου τους, ίσως για να τον φωτίσουν, ίσως για χίλιους άλλους λόγους που δεν μπορούμε εμείς οι κοινοί θνητοί να ανιχνεύσουμε και να εξακριβώσουμε. Το Θαύμα υπόκειται πιθανόν σε βαθύτερους ακόμα, πνευματικούς νόμους, που λίγοι έχουν την δυνατότητα να τους προσεγγίσουν και ακόμα πιο λίγοι να τους χειρίζονται και να αναλαμβάνουν την ευθύνη της πράξης τους, διότι υπερκεράζουν - ελέγχουν το κάρμα.

Όμως τόσο οι θεραπείες που προαναφέραμε όσο και το Θαύμα δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση την πνευματικότητα στον άνθρωπο. Γιατί όσες φορές και να θεραπευθεί κάποιος άνθρωπος, ο ίδιος αμέσως μετά θα σχηματίζει χίλιες δυο άλλες αρρώστιες, από την λανθασμένη εξωστρεφική πορεία του, την αχαλιναγώγητη συμπεριφορά του και δραστηριότητά του, προς τον εαυτό του και προς τους άλλους και φυσικά από την απόλυτη έλλειψη της επαφής και επικοινωνίας με το ψυχικό του μεγαλείο, προς το οποίο βρίσκεται συνεχώς αντίπαλός του και δέσμιός του. (πολέμιός του).

Μόνο όταν αποκτήσουμε έστω και μια μικρή επαφή με την ψυχή μας, τότε πραγματικά θεραπευόμαστε, γνωρίζουμε την πραγματική φύση - εαυτό μας και αποκτούμε δικαιωματικά όλες τις πραγματικές μας Δυνάμεις και Ικανότητες.

Με δυο λόγια όλες οι θεραπείες, όλες οι διδασκαλίες, όλες οι προσπάθειές μας πρέπει να κατευθύνονται στο να μπορέσουμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια, να πετύχουμε σαν πρώτο στόχο το Γνώθι Σεαυτόν, την Γνώση της ίδιας της ύπαρξής μας - ζωής. Και αυτό προσπαθούν να μας διδάξουν - μεταβιβάσουν όλοι οι Δάσκαλοι και τα μεγάλα αληθινά πνευματικά Όντα που πέρασαν από τον πλανήτη μας, να μας δώσουν την δυνατότητα να αυτοθεραπευτούμε, να αναπροσανατολίσουμε και να αναπρογραμματίσουμε τον εαυτό μας προς την κατεύθυνση της τελειοποίησής μας και το κυριότερο να βαδίσουμε με τα δικά μας πόδια προς τα εκεί. Δεν αρκεί να ακούμε άλλους που βάδισαν πριν από μας τον ίδιο δρόμο ή που τον βαδίζουν. Πρέπει κι εμείς οι ίδιοι να προχωρήσουμε, έστω με τον δικό μας ρυθμό, αλλά απαραίτητα να προχωρήσουμε...

Ας εξετάσουμε λίγο τώρα τα πιο βασικά Συστήματα της Χειροπλαστικής ή της Εσωτερικής Θεραπευτικής:
Ξεκινάμε με την ΣΙΑΤΣΟΥ που αποτελεί μία ολοκληρωμένη πρακτική μέθοδο θεραπείας η οποία μας έρχεται από την Ιαπωνία και έχει μία ευρύτατη διάδοση και εφαρμογή σ' όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως.Την εφεύρε στις αρχές του αιώνα ο Ιάπωνας Τοκοζίρο Ναμικόσι. Βρισκόταν σ' ένα μικρό νησάκι αποκλεισμένος με την γυναίκα του λόγω βαρυχειμωνιάς και γενικά πολύ άσχημης κακοκαιρίας για πάρα πολύ καιρό. Εκεί η γυναίκα προσεβλήθηκε από κάποια αρρώστια. Βλέποντάς την να υποφέρει και να πονάει και μη έχοντας κανέναν άλλο τρόπο ή μέσο για να την βοηθήσει, έπεσε πάνω της με τα χέρια του και την πίεζε σ' όλο το σώμα της, μέχρι που σιγά σιγά την θεράπευσε εντελώς. Διαισθητική φύση, στηριζόμενος προφανώς στα όσα είχε ακούσει για τον Κινέζικο Βελονισμό υιοθέτησε την θεωρία του και συστηματοποίησε την νέα μέθοδό του που την ονόμασε Σιάτσου που θα πεί δακτυλοπίεση (δηλαδή βελονισμός χωρίς βελόνες, με τα δάκτυλα).

Η θεωρία του Βελονισμού και της Σιατσού βασίζεται σε 14 μεσημβρινούς, σε 12 κύριους αυλούς ή μεσημβρινούς και σε 2 μεγαλύτερους για τους οποίους αναφερθήκαμε παραπάνω αναλύοντας τον κυρίαρχο ρόλο τους στην υγεία (συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό σύστημα), σύνολο 14, που διέρχονται κατά μήκους όλου του σώματός μας, από την κορυφή του κεφαλιού ως τις πατούσες μας. Αυτοί παραλαμβάνουν, μεταφέρουν και διαμοιράζουν σε υποαυλάκια - σε εσωτερικά κανάλια την Βιοενέργεια, που υπάρχει διάχυτη στο Σύμπαν, μέσα στο σώμα μας και συντηρείται η ζωή και η σταθερή υγεία.

Μερικά παραδείγματα επιστημονικής ύπαρξης για τους μεσημβρινούς είναι το γεγονός του προσανατολισμού της πυξίδας προς τον βορά από μαγνητικές γραμμές, αόρατες για το φυσικό μας μάτι, που διασχίζουν την γη απ' άκρη σε άκρη. Επίσης η μετακίνηση των χελιών σε προκαθορισμένα σημεία της γης -στις Σαργούσες-, καθώς και η μετακίνηση των αποδημητικών πουλιών και η επαναφορά τους στα ίδια επακριβώς μέρη - σημεία που είχαν ξαναέλθει καταδείχνει ακριβώς ότι ακολουθούν κάποια αόρατα μαγνητικά αυλάκια που διατρέχουν όλη την γη καθώς και το σώμα μας. Τέλος η μελέτη της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το ανθρώπινο σώμα (της αύρας) μέσω της φωτογραφικής συσκευής Κιρλιάν κ.λ.π. μας επιβεβαιώνει επιπρόσθετα την ύπαρξη των μεσημβρινών και της βιοενέργειας που εκβάλεται από το σώμα μας.

Όλη αυτή η μαγνητική - ενεργειακή ροή μέσα μας από διάφορους λόγους και αιτίες -μερικές από τις οποίες αναφέρθησαν παραπάνω- μπλοκάρεται ή δεν κυκλοφορεί στις σωστές και θεσπισμένες από την φύση αναλογίες της, με αποτέλεσμα την εκδήλωση ενός οργανικού προβλήματος, μιας ασθένειας. Αυτά τα μπλοκαρίσματα ή η στάση της ενέργειας μπορούν να γίνουν σε διάφορα σημεία του οργανισμού μας.

Η Σιάτσου λοιπόν προσπαθεί με μόνο μέσο τα δάκτυλα κατά πρώτο και κύριο λόγο και στην συνέχεια τις παλάμες να επενεργήσει με ειδικές πιέσεις πάνω σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος που έχουν χαρτογραφηθεί για να ξεμπλοκάρει την στασιμότητα της ενέργειας και να επαναφέρει την φυσική ροή της, που συνεπάγεται και θεραπεία της όποιας πάθησης.

Εν ολίγοις θα λέγαμε ότι υπάρχει η φυσική επενέργεια και παράλληλα η ενεργειακή επενέργεια από τον θεραπευτή στον πάσχοντα. Η φυσική συνίσταται στην καταπολέμηση των φυσικών μπλοκαρισμάτων. Για παράδειγμα η συσσώρευση γαλακτικού οξέως σε διάφορα σημεία του οργανισμού αποτελεί μια σκουριά, ένα κατάλοιπο των καύσεων του οργανισμού που δημιουργεί πόνους, αρθριτικά κ.λ.π. και με την βοήθεια του θεραπευτή σε ένα ποσοστό 60% περίπου μετατρέπεται σε γλυκογόνο, δηλαδή σε τροφή για τα κύτταρα. Επίσης δημιουργείται τοπική ή ολική υπεραιμία, βοηθείται το κυκλοφορικό, το ενδοκρινικό και όλα τα εν γένει συστήματα του οργανισμού.

Η ενεργειακή επιρροή γίνεται στο επίπεδο της επίδρασης της δικιάς μας βιοενέργειας, στην αφαίρεση ή πρόσθεση μαγνητισμού σε σημεία του οργανισμού και στην απελευθέρωση από τυχόν μπλοκαρίσματα.
Η τεχνική των δακτυλοπιέσεων βασίζεται σε τρεις τρόπους στους οποίους χρησιμοποιούμε κυρίως τους αντίχειρες επάλληλους και εναλλάξ, πότε του αριστερού και πότε του δεξιού χεριού. Υπάρχουν τριών ειδών πιέσεις και γίνονται σε χρόνο συγκεκριμένο και αυστηρά ρυθμικό. Πρόκειται για μια απλουστάτη τεχνική που μπορεί ο καθένας μας να μάθει και να αρχίσει να πειραματίζεται σε έναν πονοκέφαλο ή σε ένα πόνο σε οποιοδήποτε σημείο του οργανισμού.

Ο βασικότερος μοχλός για την ορθή και αποτελεσματική διεξαγωγή όλων ανεξαιρέτως των θεραπευτικών συστημάτων, εκτός από την συνεργασία και την οικειοθελή προσέλευση του πάσχοντα, είναι η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ επί του σημείου που επενεργεί και που υφίσταται το πρόβλημα. Χωρίς συγκέντρωση -μηχανικά- τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά έως ανύπαρκτα, διότι δεν λαμβάνει χώρα καμία διακίνηση των ενεργειακών ρευμάτων του θεραπευτή προς τον θεραπευόμενο.

Ο Δάσκαλός μου Νικόλαος Α. Μαργιωρής (1913-1993) κατάφερε μέσα σε 11 πολυήμερα σεμινάρια να κωδικοποιήσει και να ταξινομήσει όλη την θεωρία και πρακτική της Σιάτσου σε 23 ομάδες, καθώς και να παρουσιάσει πλείστα από τα υπόλοιπα εναλλακτικά θεραπευτικά συστήματα (Αρχαία Ελληνική Ασκληπιακή Μάλαξη, Δακτυλοκτύπηση, Γλωσσοθεραπευτική, Υποβολή, Εγκοίμηση, ερεθισμός των Ενδοκρινών Αδένων, βιοενεργειακή επίδραση επί της σπονδυλικής στήλης κ.λ.π.). Στα σεμινάρια αυτά γίνεται μια εκτεταμένη ανάλυση κατά τρόπο διεισδυτικό και εμπεριστατωμένο και ταξινομούνται για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο 186 ασθένειες με την συνοδεία συγκεκριμένων σκίτσων που δείχνουν, ανάλογα με την πάθηση, τα σημεία που πρέπει να επιδράσουμε για την θεραπεία. Αυτά τα σεμινάρια έχουν εκδοθεί σε ένα τρίτομο έργο με τίτλο "Χειροπλαστική Θεραπευτική Δίχως Φάρμακα".

Η Σιάτσου επίσημα αποφεύγει να αναλάβει την θεραπεία του Καρκίνου και του Έϊντζ, καθώς και θεραπεία σε νωπά τραύματα και σε ψυχικά νοσήματα.

Σήμερα της Σιάτσου εποπτεύει (γενικός υπεύθυνος) μετά τον θάνατο του γιου του ο εγγονός τού Τοκοζίρο Ναμικόσι, ο Τακάσι Ναμικόσι, ο οποίος είναι ιατρός.

Σημειώνουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη εκδώσει Ψήφισμα υπέρ της εφαρμογής των Εναλλακτικών Συστημάτων Θεραπευτικής στην επικράτειά της υπό κρατική μέριμνα.

Η ΔΑΚΤΥΛΟΚΤΥΠΗΣΗ: Πρόκειται για μία νέα πολύ εύκολη μέθοδο θεραπείας που εφεύρε ο πνευματικός Δάσκαλος Ν. Μαργιωρής. Όπως λέει και η λέξη είναι μια μουσική δακτυλοσυμφωνία θα λέγαμε, με την οποία επενεργούμε ταχύτατα σ' όλο τον οργανισμό και ενεργοποιούμε το ανοσοποιητικό σύστημα και τους ενδοκρινείς αδένες για έκκριση νέων εν μέτρο υγείας ορμονών, που θα φέρουν την ισορροπία και θεραπεία των πασχουσών περιοχών.

Η ΓΛΩΣΣΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ: Όσο κι αν ακούγεται παράξενα είναι μια πρωτόγνωρη μέθοδος θεραπείας του Δασκάλου Ν. Μαργιωρή. Διεξάγεται με ειδικές μαλάξεις, τραβήγματα της γλώσσας, που έχουν άμεση επίδραση σ' όλο τον οργανισμό για αποκατάσταση και θεραπεία.
Όσοι μάλιστα έχουν στοιχειώδη γνώση της γιόγκα είναι σε θέση να αξιολογήσουν την χρησιμότητα, την ευαισθησία και την αντανακλαστικότητα της γλώσσας για ενδυνάμωση και θεραπεία σε ορισμένα μέρη του οργανισμού (ιδίως για νοητικές - ψυχικές παθήσεις), διότι η γιόγκα κατέχει ειδικές τεχνικές που αφορούν την εκπαίδευση της γλώσσας για τις οποίες όπως γίνεται αντιληπτό δεν μπορούμε εδώ να αναφερθούμε.

Η ΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ή ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ: Ο αμερικανός γιατρός Φίτζεραλντ ανακάλυψε στα πόδια (πέλματα και ταρσούς) τα σημεία των απολήξεων των μεσημβρινών, οι οποίοι διέρχονται από συγκεκριμένα όργανα και καταλήγουν στα πέλματα. Έτσι κατόρθωσε να χωροθετήσει συγκεκριμένα σημεία του ποδιού που αν κατάλληλα επηρεαστούν με δακτυλοπίεση ή μασάζ, επενεργούν -κατά τρόπο αντανακλαστικό- ευεργετικά και θεραπευτικά σε διάφορα εσωτερικά πάσχοντα όργανα, ενώ ταυτόχρονα απελευθερώνουν τα όποια κατάλοιπα του μεταβολισμού της ύλης και της ενέργειας που έχουν εναποθετηθεί εκεί και εμποδίζουν την ομαλή εκροή της ζωτικής μας δύναμης.

Η ΥΠΟΒΟΛΗ: Είναι μία εξυπνότατη και απαραίτητη θεραπευτική μέθοδος που όλοι άθελά μας την χρησιμοποιούμε επηρεάζοντας τους συνανθρώπους μας και τον ίδιο τον εαυτό μας.
Ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον, υφίσταται την υποβολή και την αυθυποβολή. Τα πάντα γύρω μας μάς υποβάλουν, η φύση, οι καιρικές συνθήκες, η οικογένεια, η κοινωνία, η μόδα, οι παρέες κ.λ.π. και μας κατευθύνουν. Γι' αυτό και πέφτουμε σιγά σιγά στις ασθένειες. Διότι κάθε διανοητική παράσταση - ιδέα - εντύπωση - υποβολή - εικόνα τείνει να υιοθετηθεί απ' όλο το κυτταρικό σύστημα και να πραγματωθεί.
Εδώ η θεραπεία του ανθρώπου βασίζεται στο ΛΟΓΟ, που είναι ήχος, δόνηση, κυματισμός που επηρεάζει το σώμα και το Νου και τα υποχρεώνει να παλμοδονηθούν ανάλογα. "Τα λόγια μερικών κάνουν τον άνθρωπο τρελό".

Αφού λοιπόν οι ασθένειες γενικά (φωνητικά και νοερά, φυσικά και πνευματικά, ηχητικά και μη ηχητικά) προέρχονται από την δύναμη της υποβολής, μόνο δια της υποβολής θα θεραπευθούν. "Πάσσαλος πασσάλω αεί εκβάλει", "Το αγκάθι με αγκάθι βγαίνει". Η υποβολή επηρεάζει ή δονεί πρώτα τον Νου μας (το ενεργειακό μέρος του) και ύστερα τον άξονα που θα επηρεάσει τον φυσικό Νου και ολόκληρο το φυσικό σώμα και θα το υποχρεώσει να δονηθεί κατάλληλα και ανάλογα, όπως δονείται το ομοίωμα μιας υποβολής μέσα στο Νου μας.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΚΛΗΠΙΑΚΗ ΜΑΛΑΞΗ: Η Μάλαξη, το σημερινό μασάζ, όπως και η Εγκοίμηση (ο σημερινός υπνωτισμός) αποτελούσε μία από τις βασικότερες μεθόδους θεραπείας στην αρχαιότητα και ειδικά στα Ασκληπιεία και στα Αμφιαράεια. Σ' όλον τον τότε γνωστό κόσμο υπήρχαν γύρω στα 300 Ασκληπιεία και κάπου 13 Αμφιαράεια (τον 6ο αιώνα π.Χ.). Τα Ασκληπιεία θεράπευαν κυρίως τις σωματικές παθήσεις, ενώ τα Αμφιαράεια τις ψυχικές παθήσεις. Το πρώτο Ασκληπιείο δημιουργήθηκε κατά τον Στράβωνα στην Αρχαία Τρίκκη, τα σημερινά Τρίκαλα Θεσσαλίας απ' όπου κατάγεται και διαμένει και ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου.
Η Ασκληπιακή μάλαξη βασίζεται στο από πάνω προς τα κάτω σιδέρωμα όλου του οργανισμού με τις παλάμες και ποτέ το αντίθετο.

Η ΕΓΚΟΙΜΗΣΗ: Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν την φράση "μακάριοι οι εγκοιμιστές και μακαριότατοι οι εγκοιμιζόμενοι". Η εγκοίμηση είναι μία μέθοδος αποκλειστικά Ελληνική, αλλά σχεδόν ξεχασμένη και εφαρμοζόταν στην αρχαιότητα στα Ασκληπιεία. Σήμερα μας είναι γνωστή ως Υπνωτισμός.
Την επανέφερε στην δημοσιότητα και στην κριτική επιστημονική έρευνα και μελέτη ο Δόκτωρ Χέϊλ και στην συνέχεια ο Γάλλος γιατρός Αντουάν Μεσμέρ, ο οποίος συνέγραψε και την πρωτότυπη διδακτορική του διατριβή "Περί της επιδράσεως των πλανητών στο ανθρώπινο σώμα" (1766). Αυτός αφού μελέτησε την εφαρμογή του φυσικού μαγνητισμού (πειραματίστηκε με φυσικούς μαγνήτες και ανακάλυψε τον Ζωικό Μαγνητισμό), πέρασε στην συνέχεια στην μελέτη και εφαρμογή του ανθρώπινου μαγνητισμού (διάδοχός του ο Γαλλοελβετός Λαφονταίν).

Μέσα βέβαια από ποικίλες μελέτες και πειράματα που έκαναν κορυφαίοι γιατροί σε νοσοκομεία και πανεπιστήμια της Ευρώπης βρέθηκαν τελικώς τρεις βασικές μέθοδοι υπνωτισμού:

α) Ο Μαγνητικός Υπνωτισμός που αποτείνεται προς το υποσυνείδητο και μας δίνει την δυνατότητα ποικίλων θεραπειών (Ράϊχενμπαχ - όδιον).

β) Ο Μηχανοτεχνικός Υπνωτισμός που αποτείνεται στις αισθήσεις (Μπρέιντ, Σαρκώ) και προσπαθεί να επιφέρει μυική κούραση από την προσπάθεια.

γ) Ο Υποβολημιαίος Υπνωτισμός που απευθύνεται κατευθείαν στο κέντρο του Νου (Λιεμπώλ ανακαλύφθηκε το 1823).

Για τις παραπάνω μορφές εγκοίμισης αντιστοιχούν τέσσερα στάδια ή φάσεις:

α) Γοητεία (απώλεια πράνας 7%).

β) Καταληψία (μυοβασιλεία, όταν σηκώνουμε το χέρι παραμένει εκεί που το σηκώσαμε, απώλεια πράνας 43%).

γ) Υπνοβασία (νευροβασιλεία, όταν ανεβάσουμε το χέρι του ανθρώπου κατεβαίνει σιγά σιγά, απώλεια πράνας 57%).

δ) Λήθαργος (απουσία μυώνων και νεύρων, όταν σηκώσουμε το χέρι και το αφήσουμε πέφτει κατευθείαν κάτω, παρουσία ελάχιστης πράνας - 87% απώλεια πράνας).

Τα οφέλη των παραπάνω μεθόδων του υπνωτισμού είναι η διακοπή κακών και βλαβερών έξεων ή παθών (οινοποσία, κάπνισμα, ναρκωτικά, αυνανισμός), φοβιών κ.λ.π., η ενδυνάμωση της μνήμης, η θεραπεία ενός οργάνου του σώματος, η κανονική ροή ορμονών, η γνωριμία ενός πράγματος πέραν από την απλή γνώση - μελέτη, η στερέωση του ηθικού περιεχομένου του ανθρώπου, η μελέτη του ψυχικού κόσμου του πειραματιζόμενου, η ανάπτυξη των κυττάρων του σώματος, ώστε να ανταποκρίνονται σε λεπτότερους κραδασμούς, η μετάθεση αισθήσεων, ο μη πόνος, η υπνοβασία, η μεταϋπνωτική υποβολή, η μαντική, ο πνευματισμός, η μετάθεση αντικειμένων, η υλοποίηση (βλέπε τα πειράματα του χημικού Ουίλιαμ Κρουξ βραβευμένου με το Νόμπελ για την ανακάλυψη του στοιχείου θάλειου), η διάσπαση της προσωπικότητας (εξωσωμάτωση), ερωτήσεις και απαντήσεις επί παντός επιστητού.

ΓΙΟΓΚΑ: Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη επιστημονική μέθοδο αυτοθεραπείας και αυτογνωσίας του ανθρώπου, με αρκετούς τρόπους και μεθόδους προσέγγισης. Οι πιο πρακτικοί και βασικοί εξ αυτών που θα πρέπει οπωσδήποτε να σταθούμε είναι η Κρίγια και η Ράτζα Γιόγκα.

Στην μεν Κρίγια Γιόγκα (που είναι μέθοδος σωματοψυχικής θεραπευτικής) μας παρέχεται μια σειρά συγκεκριμένων ασκήσεων σε συνδυασμό με κατάλληλες ρυθμικές αναπνοές για πρόληψη ή θεραπεία από συγκεκριμένες παθήσεις, καθώς επίσης και ειδικές νοητικές ασκήσεις για διάφορα ψυχολογικά (νοητικά) προβλήματα αλλά και ηθικοπλασμό. Πρόκειται για μια απωλεσθείσα Επιστήμη η οποία σήμερα επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα και την δυναμική πρακτική εφαρμογή από τον πνευματικό Δάσκαλο Ν. Α. Μαργιωρή. Υπάρχει και σχετικό σύγγραμμα.

Στην Ράτζα Γιόγκα έχουμε ένα πλήρες και αμιγές πρακτικό σύστημα που περιέχει 8 στάδια ή βαθμίδες θεραπείας σώματος και Νου.Αρχίζει με έναν ηθικοπλασμό του ανθρώπου, συνεχίζει με θεραπευτικές στάσεις ανάλογα με το πρόβλημα, εκμανθάνει τον τρόπο μεταχείρισης της παγκόσμια ενέργειας (βιοενέργειας) και την ορθή τροφοδότηση του οργανισμού μ' αυτήν, μέσω κατάλληλων και αυστηρά ρυθμισμένων αναπνοών, διδάσκει τον τρόπο να συγκρατεί την δύναμη της ζωής που έχουμε μέσα μας από την ασύστολη σπατάλη που άσκοπα πράττουμε και την μεταχειρίζεται για υψηλότερους σκοπούς - έργα, όπως είναι η σταθερή συγκέντρωση (στοχασμός) σε μία μόνο σκέψη - στόχο - ιδανικό για 12΄΄, η επιμήκυνσή της για 144΄΄ μας φέρνει στον διαλογισμό, στην εσωτερική ταύτιση με τον στόχο και τέλος με την παράταση αυτής της μονοσκέψης για 1728΄΄ ερχόμαστε στην απόλυτη θεραπεία σώματος και Νου, την Σύγκλιση όλων των Δυνάμεων του οργανισμού σε μια Αρμονική και Εξισορροπημένη κατάσταση, στην πλήρη Συνειδητότητα του ανθρώπου... που εξομοιώνεται με αυτή της... Θεότητας.

Αυτά είναι μερικά από τα σημαντικότερα και πιο αποτελεσματικά εσωτερικά ήπια θεραπευτικά συστήματα, εκ των οποίων ορισμένα είναι επιβεβαιωμένα επιστημονικά και διδάσκονται σε πανεπιστήμια και νοσοκομεία του εξωτερικού, ενώ πολλά από τα υπόλοιπα μελετούνται για τα θετικά αποτελέσματα που επιφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό.

Τελειώνοντας θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Δάσκαλος Νικόλαος Α. Μαργιωρής είχε υποβάλει στο παρελθόν υπομνήματα στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας για ανασύσταση - αναβίωση της Ασκληπιακής Θεραπευτικής Τέχνης στο Ασκληπιείο Επιδαύρου όπως επακριβώς εξασκούνταν στην αρχαιότητα προς σχηματισμό ολοκληρωμένης εικόνας για τους τουρίστες αλλά και για κάθε ενδιαφερόμενο που θα ήθελε να έχει μία απτή εικόνα της Ιεροθεραπευτικής Τέχνης της αρχαιότητας. Δυστυχώς τα αιτήματά του δεν έτυχαν τότε της δέουσας προσοχής.

Επαναφέρουμε λοιπόν και πάλι το αίτημά του αυτό όλοι εμείς που υπήρξαμε μαθητές του και προτιθέμεθα να επιχειρήσουμε μια τέτοια ανασύσταση οποτεδήποτε κριθεί πρόσφορο αλλά και να συνεργαστούμε με αρμόδιους φορείς ή επιστήμονες ερευνητές - εκπαιδευτές που θα ήθελαν με επιστημονικά μέσα - όργανα να μελετήσουν και να πιστοποιήσουν τα όποια αποτελέσματα μπορούν να υπάρξουν.

Σταχυολογούμε παρακάτω μερικά από τα πιο σημαντικά συστήματα της Εσωτερικής Θεραπευτικής:

1) Υποβολιμιαία θεραπευτική. Με ετεροϋποβολή ή αυθυποβολή.
2) Υπνωτισμός - Ορθοψυχισμός ή αλλιώς Εγκοίμιση ή τεχνικός ύπνος, τρείς ολοκληρωμένες μέθοδοι (παρουσίαση Ν. Α. Μαργιωρής). Μηχανοτεχνικός, υποβολιμιαίος και μαγνητικός ύπνος. Ο μηχανοτεχνικός ύπνος στρέφεται προς τις αισθήσεις, ο υποβολιμιαίος αποτείνεται στο Νου και ο μαγνητικός στρέφεται προς την ψυχή (υποσυνείδητο).
3) Με θρησκευτική συγκινησιακή παράκληση δίπλα στον ασθενή.
4) Αρχαία Ελληνική Ασκληπιακή μάλαξη (εφαρμοζόταν στα Ασκληπιεία - Αμφιαράεια. Την αναβίωσε, την δίδαξε και την μεταχειριζόταν ο Δάσκαλος Ν. Α. Μαργιωρής).
5) Ιαπωνική Σιατσού - δακτυλοπίεση (ομαδοποίηση όλης της Σιατσού από τον Δάσκαλο Νικόλαο Α. Μαργιωρή. Σε 23 ομάδες συμπεριλαμβάνονται 186 ασθένειες, με τους γενικούς αλλά και τους εξατομικευμένους μεθόδους θεραπείας τους).
6) Μεθοδικός Ερεθισμός όλων των Ενδοκρινών Αδένων για θεραπεία. Μέθοδος Νικολάου Α. Μαργιωρή.
7) Επίδραση επί των 33 σπονδύλων της σπονδυλικής στήλης για θεραπεία 193 παθήσεων του ανθρωπίνου σώματος. Παρουσίαση από τον Ν. Α. Μαργιωρή.
8) Δαχτυλοδονητική - Δαχτυλοκτύπηση (ανακάλυψη του Ν. Α. Μαργιωρή). Ταχύτατη θεραπευτική μέθοδος ερεθισμού όλου του οργανισμού, των κυττάρων και των ενδοκρινών αδένων, για παροχή νέων εκκρίσεων ορμονών και θεραπεία του ασθενή.
9) Γλωσσοθεραπεία (ανακάλυψη του Ν. Α. Μαργιωρή). Πραγματοποιείται με ειδικές μαλάξεις - μασάζ, τραβήγματα της γλώσσας, που έχουν άμεση επίδραση επί του μυικού και νευρικού συστήματος, καθώς και εφ' όλου του οργανισμού για αποκατάσταση και θεραπεία.
10) Στατική θεραπευτική με τα χέρια - παλάμες (παρουσίαση Ν. Μαργιωρή).
11) Κινητική θεραπευτική με τα χέρια - παλάμες (παρουσίαση Ν. Μαργιωρή).
12) Δημιουργικός Οραματισμός.
13) Ρεφλεξολογία ή ανακλαστική ζωνοθεραπεία. Παρουσίαση Ν. Α. Μαργιωρή.
14) Παρουσίαση των κύριων απολήξεων της αριστερής παλάμης του χεριού που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα εσωτερικά όργανα του ανθρώπινου σώματος (ανακάλυψη Ν. Α. Μαργιωρή).
15) Εκτοπλασματικές εκχύσεις - χουχουλιάσματα. Παρουσίαση Ν. Α. Μαργιωρή.
16) Εικονοπλαστική θεραπεία από κοντά ή από μακριά. Παρουσίαση Ν. Α. Μαργιωρή
17) Κινέζικος Βελονισμός.
18) Μαντραμοθεραπευτική. Θεραπεία με λέξεις δύναμης.
19) Χρωμοθεραπεία.
20) Αρωματοθεραπεία.
21) Μουσικοθεραπεία.
22) Αγιουρβέδα.
23) Μετάγγιση Ενέργειας, υγιών δονήσεων. Παρουσίαση από τον Δάσκαλο Ν. Α. Μαργιωρή.
24) Ψυχανάλυση - κλινική ψυχολογία.
25) Παρακολούθηση λιτανειών ή λειτουργιών.
26) Ιερός Ενθουσιασμός. Πίστη ακλόνητη προς όποιο ιδανικό ή πιστεύω που πάλλει τον άνθρωπο εσωτερικά και δημιουργεί προϋποθέσεις εμψύχωσης και αποκατάστασης της υγείας.
27) Εξορκισμοί. Παρουσίαση Ν. Α. Μαργιωρή
28) Κρίγια Γιόγκα, μέθοδος σωματοψυχικής θεραπευτικής. Αναβίωση σε παγκόσμιο επίπεδο από τον Δάσκαλο Ν. Α. Μαργιωρή.
29) Κουνταλινοθεραπεία. Με αναθυμιάσεις της Κουνταλίνη ή και με αφύπνισή της (Ορθόδοξη Τάντρα Γιόγκα).
30) Ράτζα Γιόγκα, 8 στάδια - αναβαθμίδες θεραπείας σώματος και Νου.
Ηθικοπλασμός του ανθρώπου, θεραπευτικές στάσεις ανάλογα με το πρόβλημα, μεταχείριση της παγκόσμιας ενέργειας και τροφοδότηση του οργανισμού μέσω κατάλληλων ρυθμικών αναπνοών για πρόληψη, θεραπεία ή για ανύψωση υπερσυνειδητή - πνευματική, συγκράτηση της δύναμης της ζωής που έχουμε μέσα μας από την ασύστολη σπατάλη που άσκοπα πράττουμε και μεταχείρισή της για υψηλότερους σκοπούς, σταθερή συγκέντρωση σε μία μόνο σκέψη - στόχο - ιδανικό για 12΄΄, επιμήκυνσή της για 144΄΄ (διαλογισμός, εσωτερική ταύτιση με τον στόχο) και τέλος με την παράταση της μονοσκέψης για 1728΄΄ ερχόμαστε στην απόλυτη θεραπεία σώματος και Νου, την Ένωση - Φώτιση - Αρμονία του ανθρώπου.
31) Μίξη - συνδυασμός πολλών από τα παραπάνω συστήματα.

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Wednesday 25 March 2015

Η μουσική είναι ένα κύμα που παρασύρει την καρδιά μας


Η Φυσική είναι μια επιστήμη με εφαρμογές τόσο στους διάφορους τομείς της τεχνολογίας όσο και σε πολλές εκδηλώσεις της καθημερινής μας ζωής. Μία από αυτές τις τελευταίες που δεν έρχεται συνήθως στο μυαλό μας όταν αναφερόμαστε στη Φυσική είναι και η σχέση της με τη μουσική και ειδικότερα με τα μουσικά όργανα. Ολοι μας ακούμε λίγο-πολύ μουσική, αλλά πολλοί μάλλον δεν γνωρίζουν πώς παράγονται οι μουσικές νότες στα διάφορα όργανα και σε τι διαφέρει ο ήχος μιας κιθάρας από αυτόν ενός φλάουτου ή ενός τυμπάνου. 


Οι μουσικοί ήχοι που ακούμε με τα αφτιά μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από κύματα πίεσης που παράγονται από τα διάφορα μουσικά όργανα και διαδίδονται στον αέρα. Τα κύματα, με τη σειρά τους, παράγονται όταν κάποιο σώμα κινείται παλμικά και συμπιέζει - αποσυμπιέζει τον αέρα στην περιοχή του. Στα έγχορδα όργανα, όπως για παράδειγμα η κιθάρα, το βιολί ή το πιάνο, το σώμα που κινείται παλμικά είναι μια χορδή. Στα πνευστά όργανα, όπως για παράδειγμα η τρομπέτα, το κλαρίνο ή το φλάουτο, το σώμα που κινείται παλμικά είναι μια στήλη αέρα. Τέλος, στα τύμπανα το σώμα που κινείται παλμικά είναι μια μεμβράνη. Πώς «παίζουμε» όμως μια νότα στα όργανα καθενός από τα παραπάνω είδη και γιατί διαφέρει τόσο ο ήχος του ενός από το άλλο ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε αν μια συγκεκριμένη νότα προέρχεται από ένα βιολί ή ένα κλαρίνο; Εδώ είναι που υπεισέρχεται η Φυσική. 


Χορδές, συχνότητες και «χρώμα» 


Στο βιολί διακρίνονται εύκολα οι χορδές διαφορετικού πάχους

Οταν μια χορδή απομακρύνεται από τη θέση ισορροπίας της στην οποία είναι τεντωμένη και ίσια, αρχίζει να πάλλεται με έναν ρυθμό που εξαρτάται από το μήκος της, το πάχος της και από την τάση της, δηλαδή από το πόσο τεντωμένη είναι. Τον ρυθμό αυτόν, που καθορίζει το πόσες φορές η χορδή μετακινείται μπρος-πίσω από τη θέση ισορροπίας, στη Φυσική τον ονομάζουμε συχνότητα. Σχεδόν όλοι μας γνωρίζουμε αυτόν τον όρο από τη συχνότητα των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην οποία συντονίζουμε τα ραδιόφωνά μας, η οποία κυμαίνεται από 88 εκατομμύρια παλμούς το δευτερόλεπτο (μεγαχέρτς) ως 108 εκατομμύρια. Η συχνότητα των ηχητικών κυμάτων περιγράφει το ίδιο φαινόμενο, μόνο που είναι πολύ μικρότερη: κυμαίνεται από περίπου εκατό παλμούς το δευτερόλεπτο (για τα μπάσα) ως περίπου δέκα χιλιάδες (για τα πρίμα). Επειδή δεν είναι εύκολο όταν «παίζουμε» ένα έγχορδο όργανο να μεταβάλλουμε την τάση μιας χορδής ή το πάχος της, μεταβάλλουμε το μήκος της. Στην κιθάρα αυτό γίνεται πιέζοντας με τα δάχτυλα στα μεταλλικά «τάστα» του μπράτσου και στο βιολί πιέζοντας με το δάχτυλο τη χορδή στο μπράτσο του οργάνου. Ετσι από τις τέσσερις χορδές του βιολιού ή τις έξι χορδές της κιθάρας μπορούμε να πάρουμε πολλές δεκάδες διαφορετικές νότες. Το πιάνο είναι κάπως διαφορετικό επειδή κάθε πλήκτρο του αντιστοιχεί σε μια ξεχωριστή χορδή, οπότε μπορούμε να «παίξουμε» τόσο με το μήκος όσο και με το πάχος των χορδών. Γι' αυτόν τον λόγο το πιάνο μπορεί να αποδώσει πολύ βαθύτερες αλλά και πολύ ψηλότερες νότες από μια κιθάρα. Η τάση των χορδών ενός έγχορδου μουσικού οργάνου μπορεί να ρυθμιστεί με τη βοήθεια περιστρεφόμενων «κλειδιών», στα οποία τυλίγεται η μία άκρη της χορδής. Η ρύθμιση αυτή, που λέγεται χόρδισμα, είναι γνωστή στον περισσότερο κόσμο με την παρεφθαρμένη μορφή της, κούρδισμα. 

Ενας προσεκτικός ακροατής θα παρατηρήσει ότι ο ήχος του κάθε οργάνου έχει διαφορετικό «χρώμα», και θα έχει δίκιο. Η διαφορά οφείλεται στο ότι, σύμφωνα με τη Φυσική, μια χορδή δεν πάλλεται μόνο με μια συχνότητα αλλά με πολλές ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, αν χτυπήσουμε μια χορδή που είναι ρυθμισμένη στη νότα λα, αυτή θα πάλλεται βασικά 440 φορές το δευτερόλεπτο, θα υπάρχουν όμως, σύμφωνα με τη θεωρία, και μικρότερες παλμικές κινήσεις με συχνότητα 2Χ40 = 880, 3Χ440 = 1.320 κ.ο.κ παλμούς το δευτερόλεπτο. Οι συχνότητες αυτές λέγονται αρμονικές. Η αναλογία της έντασης των αρμονικών προς την ένταση της βασικής συχνότητας διαφέρει από όργανο σε όργανο, ανάλογα με το σχήμα του, και αυτός είναι ο λόγος που μπορούμε να αντιληφθούμε το είδος του οργάνου από το οποίο προέρχεται μια νότα. 

Οι στήλες του αέρα 

Με τα πνευστά η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Τα όργανα αυτά έχουν μια στήλη αέρα η οποία με κάποιον τρόπο εξαναγκάζεται να πάλλεται και να παράγει ήχους. Σε άλλα πνευστά η διέγερση της στήλης γίνεται με ένα γλωσσίδι που πάλλεται όταν φυσάμε σ' αυτό, όπως στο κλαρίνο, σε άλλα γίνεται με φύσημα κάθετα σε ένα άνοιγμα, όπως στο φλάουτο - αλλά και στο στόμιο ενός μπουκαλιού, που σίγουρα έχουν δοκιμάσει πολλοί. Τέλος, σε άλλα γίνεται με τις παλμικές κινήσεις των χειλιών μας όταν τα κρατάμε σφιγμένα και φυσάμε μέσα από αυτά, όπως όταν θέλουμε να κοροϊδέψουμε κάποιον, όπως στην τρομπέτα. Η συχνότητα των ήχων εξαρτάται από το μήκος της στήλης και από το αν η στήλη είναι κλειστή και στα δύο άκρα, ανοικτή και στα δύο άκρα ή κλειστή στο ένα και ανοικτή στο άλλο. Στην τελευταία περίπτωση ο ήχος που παράγεται έχει τη μισή συχνότητα από αυτήν των δύο πρώτων και άρα είναι πιο μπάσος. Η ποιότητα του ήχου όμως υποβαθμίζεται επειδή αλλάζει η αναλογία των αρμονικών. Το φαινόμενο αυτό βρίσκει εφαρμογή στο εκκλησιαστικό όργανο. Οι βαρύτεροι τόνοι του απαιτούν σωλήνες μήκους 10 μέτρων ανοικτούς και στα δύο άκρα. Αν ο χώρος δεν επαρκεί, τότε χρησιμοποιούνται σωλήνες κλειστοί στη μία πλευρά, οπότε το μήκος μειώνεται στα 5 μέτρα. 

Στα πνευστά όργανα «παίζουμε» διάφορες νότες αλλάζοντας το μήκος της στήλης με το άνοιγμα ή κλείσιμο οπών στον κύλινδρο που περιβάλλει τη στήλη του αέρα (φλάουτο - κλαρίνο) ή με το άνοιγμα ή κλείσιμο βαλβίδων που συνδέουν με διαφορετικό τρόπο κομμάτια σωλήνα (τρομπέτα). Το φαινόμενο των αρμονικών εμφανίζεται και εδώ με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή παράγονται ήχοι με συχνότητες ακέραια πολλαπλάσια της βασικής. 


Ο «κρότος» των τυμπάνων 


Στην κλασική ορχήστρα υπάρχουν συνήθως τέσσερα τύμπανα που παίζουν διαφορετικές νότες

Στα τύμπανα όμως η κατάσταση είναι σημαντικά διαφορετική. Αν χτυπήσουμε τη μεμβράνη ενός τυμπάνου με ένα ξύλο ή με το χέρι μας, η μεμβράνη πάλλεται με μια βασική συχνότητα. Επομένως, αντίθετα με ό,τι πολλοί μπορεί να πιστεύουν, τα τύμπανα «παίζουν» νότες. Η διαφορά με τα έγχορδα και τα πνευστά όμως έγκειται στο ότι σε αυτά το αντικείμενο που πάλλεται έχει μία διάσταση (μόνο μήκος) ενώ στα τύμπανα έχει δύο (μήκος και πλάτος). Από αυτή και μόνο τη διαφορά μπορεί να δείξει κανείς ότι οι αρμονικές συχνότητες στα τύμπανα δεν είναι ακέραια πολλαπλάσια της βασικής, με αποτέλεσμα ο συνδυασμός τους με τη βασική να δημιουργεί την αίσθηση του κρότου και όχι την αίσθηση της αρμονίας. 

Συνέχεια. . . »

Tuesday 24 March 2015

ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ


Ποτέ μην ασχολείσαι με αρνητικότητες. Ανάβεις το κερί και το σκοτάδι φεύγει από μόνο του. 

Μην προσπαθείς να πολεμήσεις με το σκοτάδι. 

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος, επειδή το σκοτάδι δεν υπάρχει. 

Πώς μπορείς να το πολεμήσεις? Αναψε απλώς το κερί και το σκοτάδι φεύγει.Ξέχνα λοιπόν το σκοτάδι, ξέχνα το φόβο. Ξέχνα όλα εκείνα τα αρνητικά πράγματα που βασανίζουν συνήθως τον ανθρώπινο νου. Αναψε απλώς ένα μικρό κερί ενθουσιασμού. 

Κάθε πρωί να σηκώνεσαι με ενθουσιασμό, με την απόφαση ότι σήμερα πρόκειται να ζήσεις 

Με μεγάλη απόλαυση. Κι ύστερα άρχισε να ζεις με μεγάλη απόλαυση. Φάε το πρωινό σου, 

Τρώγε όμως σαν να τρως το Θεό. Τότε γίνεται μετάληψη. Κάνε το μπάνιο σου, να θυμάσαι 

Όμως ότι ο Θεός είναι μέσα σου, ότι κάνεις μπάνιο στο Θεό. Τότε, το μικρό μπάνιο σου γίνεται ναός και το νερό που πέφτει πάνω σου γίνεται βάφτιση. 

Κάθε πρωί να σηκώνεσαι με μεγάλη αποφασιστικότητα, με σιγουριά, με διαύγεια, με μια υπόσχεση στον εαυτό σου ότι σήμερα πρόκειται να είναι τρομερά όμορφα κι εσύ ότι πρόκειται να ζήσεις καταπληκτικά. Και κάθε βράδυ, όταν πηγαίνεις για ύπνο, να θυμάσαι και πάλι πόσα όμορφα πράγματα συνέβησαν σήμερα. Και μόνο το να τα θυμάσαι, βοηθάει να επιστρέψουν και πάλι αύριο. Απλώς θυμήσου τα κι ύστερα κοιμήσου με την ανάμνηση των όμορφων πραγμάτων που συνέβησαν σήμερα. 

Τα όνειρά σου θα είναι πιο όμορφα. Θα μεταφέρουν τον ενθουσιασμό σου κι εσύ θα αρχίσεις να ζεις με καινούρια ενέργεια. 

Κάνε την κάθε στιγμή ιερή.

OSHO

Συνέχεια. . . »

Monday 23 March 2015

Η δεύτερη ζωή που δεν έζησα, Η αλάνθαστη ζωή


«Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι εκείνος που δεν κάνει τίποτα» ΤΗ. Roosevelt

Θα’ πρεπε να ζούμε δυο ζωές. Η μία δεν φτάνει.

Η πρώτη θα’ πρεπε να ήταν η πρόβα, η δοκιμή. Θα τη ζούσαμε και θα σημειώναμε τα λάθη μας και τα σωστά μας.

Θα σημειώναμε: «Μη σκας για το γα**μένο διαγώνισμα στη γλώσσα. Διάβασε ποίηση.»

Θα σημειώναμε: «Φίλησε την, τώρα! Φίλησε την, ανόητε, τι κοιτάς;»

Θα σημειώναμε: «Ταξίδεψε τώρα που είσαι δεκαοκτώ.»

Θα σημειώναμε: «Μην μένεις άλλο σ’ αυτή τη δουλειά. Σε τρώει.»

Θα σημειώναμε: «Μην μένεις άλλο σ’ αυτή τη σχέση. Σε τρώει.»

Θα σημειώναμε: «Κάνε νήμα.»

Θα σημειώναμε: «Διάλεξε να σπουδάσεις κάτι που αγαπάς. Θα το κάνεις για ολόκληρη τη ζωή σου.»

Θα σημειώναμε: «Ναι, ωραία η τέχνη σου, αλλά θα χρειαστείς χρήματα και χρόνο για να συνεχίσεις να την κάνεις.»

Θα σημειώναμε: «Παίξε με το παιδί σου σήμερα. Του υποσχέθηκες μια έκρηξη ηφαιστείου.»

Θα σημειώναμε: «Πήγαινε να δεις τη μάνα σου. Μην της κρατάς κακία. Πόσο καιρό ακόμα θα την έχεις;»

Θα σημειώναμε: «Βγες έξω. Είναι μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.»

Θα κρατούσαμε σημειώσεις για όλα τα λάθη μας, για ό,τι πρέπει ν’ αποφύγουμε κι ό,τι πρέπει να προσέξουμε. Μετά θα ζούσαμε τη δεύτερη ζωή, την κανονική, έχοντας επίγνωση της πρώτης.

Μια αλάνθαστη ζωή.

Το λέω στην Νέλλη. Εκείνη γελάει.

«Πάλι τα ίδια θα κάναμε», μου λέει.

Την κοιτάω και θυμάμαι όσα έχουμε ζήσει. Σίγουρα. Σίγουρα πάλι τα ίδια θα έκανα. Αρκεί να ζούσα εκείνο το πρώτο φιλί, στο λιμάνι, με το νυχτερινό πλοίο να φεύγει σαν θηρίο.

Είμαστε τα λάθη μας και τα πάθη μας.

Δεν υπάρχει τελειότητα, όπως δεν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα. Το νόημα είναι η ζωή.

Όλοι εκείνοι οι εαυτοί μας είναι θαμμένοι μέσα μας. Το βρέφος, το παιδί, ο έφηβος, ο νέος, ο όχι και τόσο νέος όσο θα’ θελε να είναι, ο μεσήλικας και συνεχίζεται.

Κοιτιέμαι στον καθρέφτη.

Ποιος είναι αυτός ο αξύριστος που με κοιτάει; Κάποιον μου θυμίζει, κάποιον που έχω δει σε χιλιάδες καθρέφτες. Ήταν διαφορετικός κάθε φορά.

Του χαμογελώ του ψεύτη. Οι ρυτίδες πάνω απ’ το μέτωπο βαθαίνουν. Τις θυμάμαι από παλιά αυτές τις ρυτίδες. Τα μάτια κουρασμένα. Αλλά δεν άλλαξαν χρώμα.

Κρίση μέσης ηλικίας, στο κατώφλι των σαράντα; Δεν νομίζω, πάντα τέτοιες κρίσεις περνούσα, από παιδί.

Το ευφημίζω, το αποκαλώ Υψηλό Δείκτη Υπαρξιακής Νοημοσύνης. Όλοι τα καταφέρνουμε καλά σε κάτι.

Κάθομαι στην απέναντι καρέκλα, με γυρισμένη την πλάτη στον εαυτό μου, να κοιτάζω έξω.

Είναι μια όμορφη μέρα, άλλη μια ηλιόλουστη μέρα του χειμώνα.

Τι κρίμα να είναι τόσο μικρή η ζωή.

Προλαβαίνουμε να κάνουμε τόσο λίγα λάθη.

Πηγή: sanejoker.info
Συνέχεια. . . »

Sunday 22 March 2015

Βίντεο: Η ενσυναίσθηση πηγάζει από την αυτεπίγνωση


Η ενσυναίσθηση συνιστά ικανότητα κατανόησης των συναισθημάτων, της συμπεριφοράς και των κινήτρων των άλλων ατόμων. Για την επίδειξη ενσυναίσθησης, η οποία είναι δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης, δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία καθώς μπορεί να στηρίζεται στη μη λεκτική επικοινωνία. Το σύντομο βίντεο που ακολουθεί συνιστά παράδειγμα ενσυναίσθησης. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Daniel Coleman «η ενσυναίσθηση οικοδομείται πάνω στην αυτεπίγνωση. Όσο περισσότερο ανοιχτοί είμαστε στις ίδιες μας τις συγκινήσεις τόσο περισσότερο ικανοί θα είμαστε στο να αντιληφθούμε τα συναισθήματα».


Συνέχεια. . . »

Friday 20 March 2015

Σιάτσου


Το "Σιάτσου" είναι ιαπωνική λέξη (shi:δάκτυλο, atsu:πίεση) και σημαίνει πίεση με τα δάκτυλα. Η τεχνική αυτή της μάλαξης ή πίεσης γίνεται για χαλάρωμα, κατευνασμό πόνων μυϊκών συσπάσεων, συμπτωμάτων ασθενειών και στρες. Η εφαρμογή του Σιάτσου δεν απαιτεί βελόνες, παρά μόνο τα χέρια του θεραπευτή. Τα αποτελέσματα εξαρτώνται από τη διοχέτευση της ενέργειας που γίνεται από το θεραπευτή στο θεραπευόμενο μέσα από τις ρώγες των δακτύλων και κυρίως του αντίχειρα. Οι πιέσεις έχουν ρυθμό σταθερό. Κάθε σημείο πιέζεται 3 φορές, προκαλώντας ένα αίσθημα μεταξύ ευχαρίστησης και πόνου. Οι πιέσεις ακολουθούν μία σπειροειδή κίνηση και εξασκούνται σε ειδικά σημεία του σώματος που είναι: σημεία βελονισμού, ειδικά σημεία μυών, νεύρων, οστών, αιμοφόρων και λεμφικών αγγείων και ενδοκρινών αδένων.

Το παραδοσιακό ιαπωνικό Σιάτσου γίνεται στο πάτωμα πάνω σε στρώμα από φυτικά συστατικά. Εφαρμόζεται σε ολόκληρο το σώμα μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών. Ανάλογα με την περίπτωση του δέκτη, μπορεί να κρατήσει από 30-60 λεπτά. Το Σιάτσου έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε περιπτώσεις στρες, μυοσκελετικούς πόνους (αυχενικό σύνδρομο, οσφυαλγία) και μυϊκές συσπάσεις (πιασίματα). Μπορεί ακόμη να εφαρμοστεί με καλά αποτελέσματα σε όλες τις περιπτώσεις όπου εφαρμόζεται ο βελονισμός (π.χ. πονοκεφάλους, νευραλγίες), αλλά και σε άλλα προβλήματα όπως απλά ψυχολογικά προβλήματα, άγχος, κόπωση, δυσπεψία, δυσκοιλιότητα. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ασθένεια για να γίνει το Σιάτσου. 

Σε απόλυτα υγιή άτομα μπορεί να βοηθήσει (προληπτικά) στην κυκλοφορία της ενέργειας που υπάρχει στους μεσημβρινούς του σώματός μας. Κάνοντας κάποιος για αρκετό καιρό Σιάτσου, αρχίζει να συνειδητοποιεί αυτή τη βιοενέργεια ή ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνδέεται με την κανονική ροή των ηλεκτρικών παλμών μέσω του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Τα σημεία πίεσης του Σιάτσου είναι 365 και λέγονται TSUBO. Είναι σημεία όπου συσσωρεύεται ένταση και γι' αυτό μπορεί να είναι επώδυνα κατά την πίεση. Αυτό συμβαίνει, όταν ένα από τα όργανα του σώματος δεν λειτουργεί καλά, οπότε χαλάει η ισορροπία του οργανισμού και η ενεργειακή ροή γίνεται ακανόνιστη. Τότε αρχίζουν να εμφανίζονται λιμνάζοντα σημεία όπου συσσωρεύεται η ενέργεια κατά μήκος των μεσημβρινών.

Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν μπλοκαρίσματα της ενέργειας και δυσλειτουργία του σώματος (συνεπώς και ασθένεια) είναι ποικίλα: λανθασμένη διατροφή, έλλειψη άσκησης, υπερκόπωση νου και σώματος, μπλοκαρίσματα συναισθηματικά και πνευματικά κ.ά. Τα πρώτα συμπτώματα από έλλειψη σωστής ενεργειακής ροής στη σπονδυλική στήλη είναι: πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα, αϋπνίες, υπολειτουργία στη χολή, στο συκώτι, νεφρά, έντερα, γεννητικά όργανα, πόνοι στα πόδια, πόνοι στον αυχένα και στα χέρια, ψυχολογικά προβλήματα.

Σκοπός του Σιάτσου, όπως και του βελονισμού, είναι η εξισορρόπηση των ενεργειών YIN-YANG μέσα στο σώμα μας που έχουν διαταραχθεί, προκαλώντας ένταση, πόνο ή λειτουργική ανωμαλία. Οι προϋποθέσεις για την επιτυχία του Σιάτσου είναι η επιθυμία να βοηθήσουμε, η συνειδητή διοχέτευση της ενέργειας, ο ήρεμος νους, η συγκέντρωση κατά την εφαρμογή των πιέσεων και μία ευαισθησία στα χέρια. Ο κατάλληλος χώρος για την εφαρμογή του Σιάτσου έχει απαλό φωτισμό, ήρεμη μουσική, ελαφριά αρώματα, θερμοκρασία γύρω στους 22 βαθμούς Κελσίου. Τέλος πρέπει να αφαιρούνται όλα τα μεταλλικά αντικείμενα και πρέπει ο θεραπευτής να συντονιστεί ψυχικά με τον θεραπευόμενο.

Μία αποτελεσματική θεραπεία Σιάτσου πρέπει να αρχίζει με την εφαρμογή πίεσης σε όλα τα πρόσθια σημεία. Ενώ όταν θεραπεύεται μία συγκεκριμένη ασθένεια, η προσοχή πρέπει να συγκεντρωθεί στα σημεία που είναι πιο κοντά στο μέρος που πονά, αλλά συχνά ωφελεί και η πίεση που εξασκείται σε μακρινά σημεία (π.χ. στα πέλματα των ποδιών για τις βλάβες των νεφρών ή στο αριστερό χέρι για την ενίσχυση της καρδιάς). Παράδειγμα θεραπείας πονοκεφάλου: Ενισχύουμε τη ροή του αίματος πιέζοντας τα σημεία του κεφαλιού, τα σημεία των κροτάφων και του λαιμού δεξιά και αριστερά. Τα σημεία αυτά βοηθούν επίσης στην εξουδετέρωση της διανοητικής κούρασης και στην αναζωογόνηση της ικανότητας συγκέντρωσης, κάνοντας πιο ευχάριστη την εργασία. Μετά απ' όλα αυτά βλέπουμε καθαρά ότι ο ανατολικός τρόπος θεραπείας διαφέρει από το σύγχρονο δυτικό τρόπο. 

Όταν το Σιάτσου και ο βελονισμός χρησιμοποιούνταν ευρύτερα στην Ανατολή (κυρίως στην Κίνα), οι γιατροί πληρώνονταν από την κοινότητα όσο καιρό οι πελάτες τους ήταν υγιείς. Γι' αυτό ήταν συμφέρον του γιατρού να χρησιμοποιεί κυρίως προληπτικές θεραπείες. Επίσης οι Ανατολικοί γιατροί εξέταζαν τους πελάτες τους πιο ολοκληρωμένα, συμβουλεύοντάς τους για την προσωπική, επαγγελματική και δημόσια ζωή τους, για τη στάση και τη δίαιτά τους, δίνοντας επίσης φυσικές ιατρικές συμβουλές. Υπήρχε η αντίληψη ότι κάθε άτομο είναι σώμα, ψυχή, νους και το να δοκιμάσεις να θεραπεύσεις μόνο μία όψη αυτού του από 3 μέρη αποτελούμενου οργανισμού είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Ένας νους νευρικός θα προκαλέσει αρρώστια στο σώμα, και ένα άρρωστο δεν θα αφήσει το νου να σκεφτεί καθαρά. Έτσι το άτομο πρέπει να ληφθεί υπόψη ως σύνολο για τη θεραπεία από μια ασθένεια.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η στάση που κρατούσαν οι παραδοσιακοί γιατροί, οι γιατροί που χρησιμοποιούσαν τις εναλλακτικές θεραπείες. Οι γνώσεις αυτές αν συνδυαστούν με τις γνώσεις και τις σύγχρονες ανακαλύψεις και επιτεύγματα της Δύσης, μπορούν να προσφέρουν πολλά στην ανθρωπότητα. Κλείνοντας το θέμα θα ήθελα να τονίσω ότι είτε είμαστε άρρωστοι είτε υγιείς, οι παραπάνω γνώσεις και τεχνικές για τους εναλλακτικούς τρόπους διάγνωσης και θεραπείας, αν τους χρησιμοποιήσουμε στην πράξη, μπορούν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε μία πιο ολοκληρωμένη και υγιή ζωή (σε όλα τα επίπεδα του ανθρώπου: σωματικό, ενεργειακό, ψυχολογικό, νοητικό). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξασφαλιστεί κάποιος από τον πόνο με μέσα όπως τα φάρμακα ή η εγχείρηση, όταν το σώμα του έχει φτάσει σ' αυτό το βαθμό ανάγκης για θεραπεία, αλλά μπορεί ακούγοντας προσεκτικά τον εαυτό του να αποφύγει να φτάσει στο σημείο μιας τέτοιας αναγκαστικής επιλογής, γιατί κάθε άτομο έχει μέσα του την ικανότητα να είναι ο "γιατρός" του εαυτού του.

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...