Tuesday 30 April 2013

Βιβλίο: Ο Ηγεμόνας - Νικολό Μακιαβέλι





   Ο Ηγεμόνας είναι μια πολιτική πραγματεία του Φλωρεντινού αξιωματούχου και πολιτικού φιλοσόφου Νικολό Μακιαβέλι. Αρχικά ονομαζόταν De Principatibus (Περί Ηγεμονιών). γράφτηκε το 1513 αλλά δεν δημοσιεύτηκε ως το 1532, πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Μακιαβέλι. Η πραγματεία δεν είναι αντιπροσωπευτική του συνόλου του έργου και των θέσεων του Μακιαβέλι αλλά είναι η πλέον μνημονευόμενη και η αφορμή για την ευρύτερη χρήση του μειωτικού όρου "Μακιαβελικός".Ο Μακιαβέλι έχει αφιερώσει τον «Ηγεμόνα» στον Λορέντσο Β' των Μεδίκων, γιο του Πέτρου Β' των Μεδίκων.
      Σ' αυτό το σύντομο αλλά ενδιαφέρον συγγραφικό έργο του Μακιαβέλι διακρίνεται η απόπειρα να δημιουργήσει ένα "εγχειρίδιο" προς τους ηγέτες μέσ' από μια σειρά αποφθεγμάτων. Ο μακιαβελισμός διακρίνεται κυρίως για την επιταγή του στα διπλά ηθικά κριτήρια: Ένας ηγεμόνας, δηλαδή, οφείλει να διαχωρίζει την προσωπική του ηθική από την ηθική που εφαρμόζει προκειμένου να διατηρήσει ένα κράτος ισχυρό στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Συνέχεια. . . »

Monday 29 April 2013

Βιβλίο: Το κοινωνικό Συμβόλαιο - Ζαν Ζακ Ρουσω





   Λίγα έργα έχουν επηρεάσει τόσο πολύ την πολιτική σκέψη όσο το Κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσσώ, το ευαγγέλιο της Γαλλικής Επανάστασης. Ο συγγραφέας του, υπογράφοντας ως πολίτης της Γενεύης, δίνει τους όρους και την πλήρη αρχιτεκτονική μιας δημοκρατικής πολιτείας. Το έργο τοποθετείται σε ορισμένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα: ποιες είναι οι καταστατικές αρχές μιας πολιτείας δικαίου, πώς λειτουργούν οι θεσμοί της, και πως η ηθική συνδέεται με την αποτελεσματική πράξη. 
     Βασική συμβολή του Κοινωνικού συμβολαίου ήταν ότι απέδωσε την πηγή της κυριαρχίας στον λαό, όπως έχει κατοχυρωθεί ως πρώτη αρχή δικαίου, η οποία μάλιστα θα πρέπει να παραμένει στον ίδιο το λαό. Η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά συνδέει την πράξη με τη θεωρία, ασκώντας την ικανότητα του πολίτη να γενικεύει, να κρίνει σύμφωνα με το γενικό συμφέρον. Με τη ρουσσωική πολιτική εισάγονται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του λόγου: η ενότητα βούλησης και νόμου. Ο νόμος ισχύει επειδή οι πολίτες γνωρίζουν να ξεχωρίζουν το δημόσιο αγαθό από το επιμέρους συμφέρον· η ζωή στη ρουσσωική πολιτεία διδάσκει τη συναίνεση μέσα από σχέσεις ελευθερίας, ισότητας, ανεκτικότητας και αλληλοσεβασμού. 
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Απολογία Σωκράτους - Πλάτων




   Ο Σωκράτης απολογείται στην Ηλιαία το 399 π.Χ. Οι Μέλητος, Άνυτος και Λύκωνας τον κατηγόρησαν ότι δεν σεβόταν τους θεούς της πόλης και ότι με τη διδασκαλία του διέφθειρε τους νέους. Αρχικά αναφέρθηκε στις παλαιότερες παρανοήσεις της φιλοσοφίας και της δράσης του και κατόπιν ανασκεύασε τις τρέχουσες κατηγορίες. Όταν δήλωσε ότι, ανεξάρτητα από την απόφαση, αυτός θα ενεργούσε με τον ίδιο τρόπο και στο μέλλον, προκάλεσε την αντίδραση των δικαστών.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Μια παιδική ανάμνηση του Λεονάρντο Ντα Βίντσι - Σίγκμουντ Φρόυντ




   Δυο συναρπαστικές προσωπικότητες συναντώνται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, ο πατέρας της ψυχανάλυσης και ο ζωγράφος Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο μυθικός τόπος που σκηνοθετείται εδώ, ο τόπος που ξανάρχεται στο φως για να πραγματοποιηθεί και να καρποφορήσει αυτή η παράξενη συνάντηση είναι η παιδική ηλικία, απ' την οποίαν η ψυχανάλυση (όπως και η ποίηση) αντλεί συνήθως το υλικό της. Μια παιδική ανάμνηση, λοιπόν και η αινιγματική της εμφάνιση σ' έναν πίνακα του μαιτρ, είναι τα κίνητρα που κάνουν τον Φρόυντ να σκύψει ύστερα από αρκετούς αιώνες πάνω από έναν κόσμο φαντασμάτων και κρυφών επιθυμιών. Αυτό το θαυμαστό ταξίδι, που η επιστημονική μεθοδικότητα του συμπαραστέκεται όσο και η φαντασία, αξίζει πραγματικά τον κόπο μόνο και μόνο για τη σύλληψη που οδήγησε στην πραγματοποίησή του. Στο κάτω κάτω αν ο ψυχαναλυτής αποδεικνύεται λιγάκι υπερβολικός, αν ο ζωγράφoς αποδεικνύεται πλατωνικά ομοφυλόφιλος, αυτό δεν είναι λόγος για ν' ανησυχούν ούτε οι επιστήμονες ούτε οι κριτικοί της τέχνης. Είναι όμως λόγος για να ερεθιστεί το ενδιαφέρον ενός αναγνώστη που έχει την ευφυΐα να πιστεύει ότι τα αληθινά και ουσιώδη μυστικά μιας βιογραφίας δεν κρύβονται στις πράξεις που εξιστορούν τα βιβλία, αλλά σε αόρατες μαγικές σκέψεις και όνειρα που μπορούν και πρέπει να ανακαλυφθoύν εκ των υστέρων, γιατί η εποχή και η ιδιοσυγκρασία που τα γέννησε δεν τους επέτρεψε να ωριμάσουν, δηλαδή να μεταμορφωθούν σε εξομολογήσεις.


Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Ο ροδόσταυρος - Ελένη Σεμερτζίδου




Απόσπασμα απο το βιβλίο:
<< -«Ήταν όμορφος ο Νάρκισσος;» ρώτησε η λίμνη.

-«Αυτό ποιος μπορεί να το ξέρει καλύτερα από σένα;» απάντησαν οι Νύμφες. «Από
μας πάντα προσπερνούσε, μα εσένα πάντα σε ζήταγε για να ξαπλώσει πλάι σου, να σε
θαυμάζει και να καθρεφτίζει στον καθρέφτη των νερών σου την ομορφιά του». Η
λίμνη έμεινε για λίγο σιωπηλή. Μετά είπε:

-«Κλαίω για το Νάρκισσο, αλλά δεν είχα καταλάβει ότι ήταν όμορφος. Κλαίω για το
Νάρκισσο, γιατί κάθε φορά που έσκυβε στις όχθες μου, εγώ μπορούσα να βλέπω, στα
βάθη των ματιών του, την αντανάκλαση της δικής μου ομορφιάς …» >>
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Το Άγχος - Ζ. Φρόιντ





    Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό στη Σαλπερτιέρ (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του. Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συναντά την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πληθαίνει καθημερινά και βρίσκει οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών. Το 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας απ' τους ναζιστές, καταφεύγει στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Υποφέρει από καρκίνο του λάρυγγα. Ενώ εργάζεται πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον "Χίτλερ και το Ναζισμό", μια προσβολή τον ρίχνει καταγής και εκπνέει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Μελέτες για την υστερία", 1895, "Η ερμηνεία των ονείρων", 1900, "Μελέτη για τα όνειρα", 1901,"Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής", 1901, "Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", 1903, "Τοτέμ και ταμπού", 1913, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", 1916, "Το εγώ και το εκείνο", 1923, "Νεύρωση και ψύχωση", 1924, "Αναστολές, συμπτώματα και άγχος", 1926, "Η αρρώστια του πολιτισμού", 1930, "Η γυναικεία σεξουαλικότητα", 1931, "Σχόλιο για τον αντισημιτισμό", 1938, "Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός", 1939.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Ομαδική και Ατομική Ψυχολογία - Ζ. Φροίντ





    Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό στη Σαλπερτιέρ (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του. Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συναντά την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πληθαίνει καθημερινά και βρίσκει οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών. Το 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας απ' τους ναζιστές, καταφεύγει στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Υποφέρει από καρκίνο του λάρυγγα. Ενώ εργάζεται πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον "Χίτλερ και το Ναζισμό", μια προσβολή τον ρίχνει καταγής και εκπνέει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Μελέτες για την υστερία", 1895, "Η ερμηνεία των ονείρων", 1900, "Μελέτη για τα όνειρα", 1901,"Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής", 1901, "Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", 1903, "Τοτέμ και ταμπού", 1913, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", 1916, "Το εγώ και το εκείνο", 1923, "Νεύρωση και ψύχωση", 1924, "Αναστολές, συμπτώματα και άγχος", 1926, "Η αρρώστια του πολιτισμού", 1930, "Η γυναικεία σεξουαλικότητα", 1931, "Σχόλιο για τον αντισημιτισμό", 1938, "Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός", 1939.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Άρτεμις - Ποιητική συλλογή - Ελένη Σεμερτζίδου





… Μέσα σε στροφές και στίχους, λιτά λόγια … Αγάπη, πόνος, λήθη, σκέψεις γι’ αυτόν τον κόσμο, γυμνές αλήθειες …

Σ’ αυτή τη ποιητική συλλογή, ο καθένας θα ανακαλύψει κάτι από τη ζωή του, κάτι κοινό ή παρόμοιο ή και διαφορετικό, όπως θα το ήθελε, όπως θα το ονειρευόταν …

Η Ελένη Σεμερτζίδου, με το μοναδικό τρόπο της, μας ταξιδεύει στο μονοπάτι της ψυχής της, που το τέλος του κάθε άλλο παρά λυτρωτικό μπορεί να είναι …


Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Αρχαία Μυστήρια - Έλενα Π. Μπλαβάτσκι




    Με γλαφυρό ύφος και ορμητική διάθεση, η Ε. Π. Μπλαβάτσκι επιχειρεί μια τολμηρή κάθοδο στα αρχαία Μυστήρια, προσπαθώντας να ιχνηλατήσει τις ρίζες της κοινής τους καταγωγής και την ώθηση που έδωσαν στην πολιτισμική ανάπτυξη των λαών, μέσα στους αιώνες.
    
    Βήμα προς βήμα, αναπτύσσει μια εσωτερική αλλά και ιστορική ανάλυση της καταγωγής τους, των δοκιμασιών που περνούσε ο μυημένος καθώς και του σκοπού της ύπαρξής τους. Αναζητά τα ίχνη των τελευταίων Μυστηρίων στην Ευρώπη και τελικά φέρνει στην επιφάνεια τη δυτική εσωτερική παράδοση στο χριστιανικό κόσμο. Η εσωτερική παράδοση υφαίνεται μαζί με το ιστορικό υλικό, προσδίδοντας στο έργο της εσωτερικό δυναμισμό και επιστημονική υφή.


     Περιεχόμενα:
Πρόλογος · Η Καταγωγή των Μυστηρίων · Η Μυητική Δοκιμασία στα Μυστήρια τού Ηλίου · Ο Μυστηριώδης ''Ηλιος της Μύησης'' · Ο Σκοπός των Μυστηρίων · Τα Ιχνη των Μυστηρίων · Τα Τελευταία Μυστήρια στην Ευρώπη · 6. Οι Διάδοχοι των Μυστηρίων μετά το Χριστιανισμό 
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Τα μυστήρια των Μάγιας


(Διαβάστε / Κατεβάστε το βιβλίο σε μορφή Pdf)

Οι Μάγια είναι ένας λαός Ινδιάνων της Κεντρικής Αμερικής. Καταλαμβάνει μια συνεχή έκταση στο νότιο Μεξικό, στη Γουατεμάλα και στο βόρειο Μπελίζε και μιλά διάφορες γλώσσες της γλωσσικής οικογένειας των Μάγια. Οι αρχαιολόγοι και οι ερευνητές των Μάγια διαίρεσαν τις περιοχές που ζούσαν οι λαοί των Μάγια σε 3 ζώνες- βόρεια, κεντρική, νότια. Η γεωγραφική, αυτή, διαίρεση συμπίπτει και με την γλωσσική διαίρεση.

Η έκταση του πολιτισμού των Μάγια φαίνεται σε αυτόν το χάρτη με κόκκινη γραμμή. Η μαύρη γραμμή δείχνει την συνολική επέκταση των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Με κύκλο σημειώνονται τοποθεσίες της Κλασσικής περιόδου και με τετράγωνο αυτές της Μετακλασσικής.

Πριν από τη κατάκτηση του Μεξικού από τους Ισπανούς οι Μάγια είχαν αναπτύξει τον λαμπρότερο πολιτισμό του Δυτικού Ημισφαιρίου. Ασκούσαν τη γεωργία, έκτιζαν πέτρινα σπίτια και πυραμιδοειδείς ναούς, κατεργάζονταν το χαλκό και το χρυσό, γνώριζαν την υφαντουργία και χρησιμοποιούσαν μια μορφή ιερογλυφικής γραφής. Οι ρίζες του πολιτισμού των Μάγια φτάνουν πολύ πίσω στην προϊστορία, πέρα από τα 2000 π.Χ. όπου αντιστοιχεί η Αρχαϊκή περίοδος. Μετά αρχίζει η Προκλασική περίοδος που χρονολογείται από το 2000 π.Χ. μέχρι το 250 μ.Χ. Ακολουθεί η Κλασική περίοδος μέχρι το 1000 μ.Χ. Τέλος από το 1000-1540 χρονολογείται η Μετακλασική περίοδος.

Τα κέντρα των μεγάλων πόλεών τους περιλάμβαναν μια ορθογώνια πλατεία που περιβαλλόταν από τις τρεις ή τέσσερις πλευρές της από τεχνητούς λόφους ή εξέδρες. Πολλές φορές αυτές οι πλατείες ήταν χτισμένες σε τεχνητά επίπεδα αναχώματα. Στην επίπεδη επιφάνεια των ψηλών πυραμίδων χτίζονταν ναοί. Στις πλατείες υπήρχαν και χαμηλές πυραμίδες που χρησίμευαν για βάσεις ανακτόρων με πολλά δωμάτια που ανήκαν, κυρίως, σε αριστοκράτες. Τα μικρά κέντρα αποτελούνταν από μια πλατεία, τα μεγάλα, όμως, είχαν αρκετές που κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πόλεων ήταν το γήπεδο όπου παίζονταν το πολύ διαδεδομένο παιχνίδι της μπάλας.

Τα αρχαιολογικά μνημεία που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας, μας επιτρέπουν να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο πολιτισμός τους έφτανε στο επίπεδο των περισσότερο γνωστών πολιτισμών της αρχαιότητας, της Ελλάδας, Αιγύπτου, Ινδίας κ.ά. Ανάπτυξαν σημαντικά την αρχιτεκτονική τους, δείγματα της οποίας έχουμε αρκετά. Έφτιαξαν πυραμίδες, ναούς, άλλα κτίρια που στολίστηκαν με αξιοθαύμαστα κομψά σχέδια, γλυπτά και ζωγραφιστά. Όπως όλες οι φυλές της Αμερικής, έτσι και οι Μάγια χτυπήθηκαν σκληρά απ' τους Ισπανούς κατακτητές και σιγά - σιγά άρχισαν να εξαφανίζονται.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Μυθολογία της Μέσης Ανατολής





     Μυθολογία της Μέσης Ανατολής: Οι μύθοι που πέρασαν και στην Ελληνική Μυθολογία και στο Χριστιανισμό από την Εβραϊκή θρησκεία.

     O σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να δώσει μια κάποια εικόνα της μυθολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Στα τελευταία πενήντα χρόνια, η δουλειά των αρχαιολόγων αποκάλυψε πλούσιες αποθήκες ντοκουμέντων, πινακίδων και επιγραφών, που ήταν θαμένες στα ερείπια αρχαίων πόλεων της Αιγύπτου, της Σουμερίας, της Ασσουρίας, της Βαβυλωνίας, της Μικράς Ασίας και της Συρίας. Η αποκρυπτογράφηση και μετάφραση της σφηνοειδούς γραφής και των Χιττικών κειμένων προσφέρουν στους μελετητές ένα καινούργιο και εντυπωσιακό μυθολογικό υλικό, που ρίχνει καινούργιο φως στο συνολικό πεδίο του μύθου. Εδώ γίνεται μια προσπάθεια να περιγραφεί και να αξιολογηθεί συγκριτικά αυτό το καινούργιο υλικό. Τολμήσαμε να κάνουμε και μια ταξινόμηση των μύθων με βάση τη λειτουργικότητα τους. Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνεται σε τούτη τη μελέτη και μιά σκέψη για τη θέση που κατέχει ο μύθος στο χριστιανισμό, επειδή συνδέεται άμεσα με τη χρήση των μύθων στη θρησκεία του Ισραήλ.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Μύθοι απ όλο τον κόσμο - Neil Philip





    Ζωντανή αφήγηση, πιστή στο πνεύμα των αυθεντικών μύθων. Έγχρωμη εικονογράφηση που αποδίδει την ατμόσφαιρα κάθε μύθου. Έγχρωμες φωτογραφίες που παρουσιάζουν το ιστορικό, το γεωγραφικό και το πολιτισμικό υπόβαθρο των λαών που δημιούργησαν τους αντίστοιχους μύθους. Μικρό λεξικό της παγκόσμιας μυθολογίας, καθώς και τα γενεαλογικά δέντρα των θεών του Ολύμπου και των σκανδιναβικών θεών.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Το νέο φως της αλχημείας - Σεντιβόγκιους Μιχαήλ





    Πέρα από μια τέχνη για τη μετατροπή των αγενών μετάλλων σε χρυσάφι η αλχημεία είναι κυρίως ένα σύστημα κοσμικού συμβολισμού, που μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα σαν μέσο για την επίτευξη της εναρμόνισης με το σύμπαν και της εκδήλωσης της πνευματικής φύσης του ανθρώπου.

    Ο αλχημιστής μαθαίνει πώς να δημιουργεί μέσα στο ερμητικά σφρασισμένο δοχείο της ανθρώπινης συνείδησης ένα αντίγραφο του σύμπαντος, όπου οι αντίθετες και συμπληρωματικές δυνάμεις - συμβολιζόμενες από το αρσενικό και το θηλυκό, το θείο και τον υδράργυρο, τη γη και τον αέρα, το πυρ και το ύδωρ - επιτυγχάνουν την τέλεια ένωση, σύμβολο της οποίας είναι ο χρυσός.

    Ο συγγραφέας του έργου, Μιχαήλ Σεντιβόγκιους, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Αλχημιστές της εποχής του. Γεννήθηκε στη Μοραβία το 1566 και πέθανε το 1646. Τα έργα του θεωρούνται από τα σημαντικότερα κείμενα της αλχημείας, καθώς αναφέρονται στις βασικότερες αρχές του "μεγάλου ΄Εργου".

    Μέσα από αυτά ο αναγνώστης κατανοεί πως υπήρχε όντως κάποιο πνευματικό μυστικό στην τέχνη της αλχημείας και πως ο καθένας θα πρέπει με τις δικές του προσπάθειες να αναζητήσει και να βρει τη "Λίθο".
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: H οδύσσεια ενός υπερανθρώπου - Ηλίας Μάκης




    Το «Η Οδύσσεια ενός Υπερανθρώπου» είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας με φιλοσοφικό-πολιτικές ανησυχίες. Θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί και σαν πολιτικό θρίλερ, με γενναίες βέβαια δόσεις φαντασίας.

    Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην οδύσσεια ενός ιδιαίτερου νέου. Ενός νέου που θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο στην αέναη εξέλιξη της ύλης, από την Μεγάλη Έκρηξη μέχρι την δημιουργία της έμβιας ζωής και εν τέλει μέχρι σήμερα.

    Το μυθιστόρημα ξεκινάει με μια αναδρομή από την γέννηση του σύμπαντος μέχρι σήμερα και μας παρουσιάζει στο τέλος τον κεντρικό ήρωα, ο οποίος ανακαλύπτει ότι διαθέτει, μόνο αυτός από το γένος των ανθρώπων, κάποιες μυστήριες, υπερφυσικές δυνάμεις και μετά από ένα όραμα στην δυστυχία του ανθρώπινου είδους αποφασίζει να ξεκινήσει το κυνήγι του ονείρου του. Θέλει να αλλάξει συθέμελα αυτό τον κόσμο, όπου βασιλεύει το κέρδος, η φτώχια και τελικά η δυστυχία των ανθρώπων!

    Στο ταξίδι του αυτό θα συναντήσει ένα κορίτσι, το οποίο θα ερωτευτεί, θα αποκτήσει έναν διώκτη και στην συνέχεια θα έρθει σε επαφή με την πολιτική εξουσία τόσο της χώρας του, όσο και με τις άρχουσες δυνάμεις του πλανήτη. Κι αν οι άρχουσες δυνάμεις αντικρύσουν τον μέγιστο τρόμο προσωποποιημένο στον ευγενικό αυτό νέο στέλνοντας έναν αδίστακτο πράκτορα εναντίον του και προετοιμάζοντας τις συνθήκες για έναν πόλεμο εναντίον του, κάποιοι άλλοι, όπως ο πρωθυπουργός της χώρας, θα διακρίνουν μια κρυφή ελπίδα.

    Οι αλλαγές στην χώρα του είναι ριζικές μέσα στην εποχή της παγκόσμιας κρίσης και το όραμα που ευαγγελίζονται ο νέος με τον πρωθυπουργό της χώρας του βαφτίζεται επικίνδυνο από τις δυνάμεις(Αγορές) που καταδυναστεύουν αυτόν τον πλανήτη! Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμος μας δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος από την παρουσία του και μετά. Το πρόσωπο της γης θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε πεδίο ενός ανείπωτου κι ανεπανάληπτου πολέμου.

    Ένας παγκόσμιος πόλεμος που μοιάζει αναπόφευκτος είναι προ των πυλών, κι όμως, μια αιώνια αγάπη γεννιέται στην τρομακτική σκιά του! Ποιες δυνάμεις βρίσκονται άραγε στο πεδίο της μάχης; Η άρχουσα τάξη αυτού του κόσμου με τον πανίσχυρο νέο; Το παλιό με το καινούριο; Ή μήπως η πάντα φλογερή καρδιά μας με το ψυχρό, υπολογιστικό μυαλό μας; Μπορεί τελικά η αγάπη να χτίσει τον κόσμο του αύριο;
Συνέχεια. . . »

Monday 22 April 2013

Βιβλίο: Ο παίκτης - Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

 
    "Θα προτιμούσα να ζήσω όλη μου τη ζωή σε μια τσερκέζικη σκηνή παρά να προσκυνήσω το γερμανικό είδωλο".
     "Ποιο είδωλο;" φώναξε ο στρατηγός που είχε αρχίσει να θυμώνει.
     "Το γερμανικό  τρόπο πλουτισμού. Δεν είμαι καιρό εδώ κι όμως έχω παρατηρήσει πράγματα που  κάνουν την ταταρική μου φύση να αγανακτεί. Μα την αλήθεια μακριά από κάτι τέτοιες αρετές! Χτες περπάτησα καμία δεκαριά χιλιόμετρα στα περίχωρα. Λοιπόν είναι ακριβώς όπως στα ηθικοπλαστικά βιβλία, ξέρετε εκείνα τα μικρά εικονογραφημένα βιβλία που κυκλοφορούν στη Γερμανία: όλα τα σπίτια έχουν τον πατέρα τους, έναν υπερβολικά ενάρετο και τίμιο άνθρωπο, τόσο τίμιο που φοβάται κανείς να τον πλησιάσει.
     Λοιπόν εδώ η κάθε οικογένεια είναι υποταγμένη, τυφλά υποταγμένη στον πατέρα. Δουλεύουν όλοι σαν τα ζώα και κάνουν οικονομία σαν Εβραίοι. Όταν ο πατέρας συγκεντρώσει κάποιο σημαντικό ποσό, μεταβιβάζει τη δουλειά ή τα κτήματα του στον πρωτότοκο γιο του. Για αυτό αρνιέται να δώσει προίκα στη κόρη του που έτσι καταδικάζεται να μείνει γεροντοκόρη. Ο μικρότερος γιος είναι αναγκασμένος να δουλέψει σκληρά, κι όσα κερδίζει, τα προσθέτει στο κεφάλαιο της οικογένειας που όσο πάει και αυξάνεται. Ναι αυτό γίνεται εδώ, το έχω ερευνήσει. Και το μοναδικό κίνητρο για όλα είναι η τιμιότητα, μια τιμιότητα που φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε ο μικρότερος γιος φαντάζεται ότι τον εκμεταλλεύονται από τιμιότητα…»
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων





    Στο βιβλίο αυτό έχουν ανθολογηθεί μεταφρασμένα φιλοσοφικά κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, ποιητικά ή πεζά. Μέσα από τα κείμενα αυτά, παρακολουθούμε τον φιλοσοφικό στοχασμό της αρχαιότητας, όπως αναπτύχθηκε στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου από τον 6ο αι. π.Χ. μέχρι και τον 6ο αι. μ.Χ., και την εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Αιγυπτιακή Μυθολογία




    Με τον όρο Αιγυπτιακή μυθολογία εννοείται το corpus των μύθων που υποδηλώνουν την διαδοχή των θρησκευτικών πεποιθήσεων των αρχαίων Αιγυπτίων και εκτείνεται χρονικά σε μια περίοδο 3.000 περίπου χρόνων, πριν την έλευση του Χριστιανισμού και του Ισλάμ.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Επτά Επί Θήβας - Αισχύλος





    Επτά επί Θήβας (αρχ. ελλ. Ἑπτὰ ἐπὶ Θήϐας) είναι ο τίτλος τραγωδίας του Αισχύλου. Αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Αισχύλου για τον Θηβαϊκό κύκλο και το μοναδικό έργο της τριλογίας που σώζεται έως σήμερα (περιλαμβάνονται επιπλέον τα έργα Λάιος και Οιδίπους). Παρουσιάστηκε στην Αθήνα το 467 π.Χ. και με το έργο αυτό, ο Αισχύλος κέρδισε τον ποιητικό αγώνα που πραγματοποιήθηκε κατά το πρώτο έτος της 78ης Ολυμπιάδας.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Όρνιθες - Αριστοφάνης



    Ο Αριστοφάνης, γιος του Φιλίππου από τον δήμο Κυδαθήναιον, ήταν Αθηναίος σατιρικός ποιητής του 5ου αιώνα (περίπου 445 - 386 π.Χ.). Ο Αριστοφάνης είναι, μαζί με τον Εύπολι και τον Κρατίνο, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της περιόδου της αρχαίας αθηναϊκής κωμωδίας που χαρακτηρίζεται ως «αρχαία κωμωδία» και ο μοναδικός, του οποίου σώζονται ακέραια έργα. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., συνέγραψε 46 κωμωδίες. Από αυτές σώζονται έντεκα ακέραιες, ενώ παραδίδονται 924 αποσπάσματα.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Μικρά Φυσικά II - Αριστοτέλης

 



Περιέχει σε μετάφραση το δεύτερο μέρος από το έργο του Αριστοτέλη Μικρά Φυσικά.
Συνέχεια. . . »

Βιβλία: Μικρά Φυσικά I - Αριστοτέλης




           Περιέχει σε μετάφραση το πρώτο μέρος από το έργο του Αριστοτέλη Μικρά Φυσικά.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Επιστολή προς Μενοικέα και Κύριαι Δόξαι - Επίκουρος




    Το μοναδικό αυθεντικό αγαθό, μας λέει ο Επίκουρος, είναι η απόλαυση, η ηδονή. Ωστόσο για να την εξασφαλίσουμε στον εαυτό μας αδιατάρακτα, πρέπει να στραφούμε σε μορφές απόλαυσης που θα ελέγχονται και δεν θα συνεπάγονται δυσάρεστα επακόλουθα. Ας αποφεύγουμε, λοιπόν, ό,τι θα μπορούσε να μας κάνει να πονέσουμε ή να μας αναστατώσει ψυχικά και ας αρκεστούμε στη ζεστασιά ενός μικρού φιλικού κύκλου, όπου τρώγοντας λίγο τυρί και πίνοντας λίγο κρασί θα απολαμβάνουμε την εκλεκτή συναναστροφή: είναι ό,τι καλύτερο θα είχαμε να κάνουμε για την ευτυχία μας.
Συνέχεια. . . »

Monday 15 April 2013

Γνωστικισμός: Αρχαίος και Σύγχρονος

Ο Γνωστικισμός είναι μια φιλοσοφική και θρησκευτική κίνηση που άρχισε στους προ-Χριστιανικούς χρόνους. Ο όρος προέρχεται από την Ελληνική λέξη γνώση. Οι Γνωστικοί υποστήριζαν πως έχουν κρυφές γνώσεις για το Θεό, την ανθρωπότητα και το υπόλοιπο σύμπαν του οποίου ο κύριος πληθυσμός ήταν αδαής. Έγινε ένα από τα τρία κύρια θρησκευτικά συστήματα στον 1ο Χριστιανικό αιώνα, και είχε διακριθεί για:

Τις νέες πίστεις για τους Θεούς, τη Βίβλο και τον κόσμο που διέφερε από αυτούς άλλων Χριστιανικών ομάδων.
Την επιείκεια για διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις μέσα και έξω από το Γνωστικισμό
Την έλλειψη διακρίσεων κατά των γυναικών.

Η κίνηση και το έντυπο υλικό της ουσιαστικά εξαλείφθηκαν με το τέλος του 5ου αιώνα CE από κυνηγούς αιρέσεων κυρίως από τον Χριστιανισμό. Οι πίστεις του περνούν σχεδόν μια αναγέννηση σε όλο τον κόσμο. Η αντικοινωνική κίνηση και κάποιοι άλλοι Χριστιανοί ιερείς διέσπειραν πολλές ψεύτικες πληροφορίες για την κίνηση (10,11,12)




Ιστορία

Ο Γνωστικισμός αποτελούνταν από πολλά συγκριτικά συστήματα πίστης που συνένωναν στοιχεία παρμένα από Ασιατικές, Βαβυλωνιακές, Αιγυπτιακές, Ελληνικές και Συριακές παγανιστικές θρησκείες, από την αστρολογία, και από τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό. Αποτελούσαν το ένα από τα κύρια κλαδιά του πρώιμου Χριστιανισμού: τα άλλα δύο ήταν:

Τα υπολείμματα από την Ιουδαϊκή Χριστιανική σέκτα που δημιουργήθηκε από τους μαθητές του Ιησού και οι εκκλησίες που ξεκίνησαν από τον Αγ. Παύλο, που τελικά μεγάλωσαν και εξελίχθηκαν στον "βασικό" Χριστιανισμό με το τέλος του τρίτου αιώνα.
Κατά το δεύτερο αιώνα CE, πολλές Χριστιανικές - Γνωστικές σέκτες δημιουργήθηκαν μέσα στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα ανατολικά της Μεσογείου. Κάποιοι Γνωστικιστές εργάζονταν μέσα στον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό και τις βασικές Χριστιανικές ομάδες, και επηρέασαν βαθιά τις πίστεις τους από μέσα. Άλλοι ίδρυσαν ξεχωριστές κοινότητες. Άλλοι ήταν ερημίτες θεραπευτές.

Όσο ο βασικός Χριστιανισμός μεγάλωνε σε δύναμη και οργάνωση, οι Γνωστικές σέκτες έφταναν σε αυξανόμενη πίεση και καταδίωξη. Σχεδόν εξαφανίστηκαν τον 6ο αιώνα. Η μοναδική ομάδα που επέζησε στους σύγχρονους καιρούς είναι η σέκτα Mandaean στο Ιράκ και το Ιράν. Αυτή η ομάδα έχει περίπου 15,000 μέλη (μία πηγή αναφέρει 1,500 μέλη), και μπορεί να εντοπιστεί η ιστορία της πίσω στην αυθεντική Γνωστικιστική κίνηση.
Πολλές νέες ανερχόμενες θρησκείες στη Δύση υιοθέτησαν αρχαίες Γνωστικιστικές πίστεις και έθιμα.

Πηγές για τις αρχαίες Γνωστικιστικές πληροφορίες

Μέχρι πρόσφατα, μόνο μερικά τμήματα της Γνωστικιστικής λογοτεχνίας ήταν γνωστό ότι υπήρχαν. Αυτά συμπεριλάμβαναν τον Ποιμένα των ανθρώπων, τον Ασκληπιό, Codex Askewianus, Codex Brucianus, Gospel of Mary, Secret Gospel of John, Odes of Solomon και Hymn of the Pearl. Η γνώση γι' αυτή την κίνηση τεκμηριώθηκε κυρίως από εκτεταμένες επιθέσεις που έγιναν κατά του Γνωστικισμού από Χριστιανούς αιρεσιολόγους (συγγραφείς κατά των αιρέσεων) του δευτέρου και των αρχών του τρίτου αιώνα. Αυτές συμπεριλάμβαναν Irenaeus (Ειρηναίος (130? - 200? CE), Clement of Alexandria (Κλήμης της Αλεξανδρείας) (145? - 213?), Tertullian (Τερτυλλιανός) (160? - 225?) and Hippolytus (Ιππόλυτος) (170? - 236). Δυστυχώς, οι κυνηγοί αιρέσεων δεν ήταν συνήθως ακριβείς ή αντικειμενικοί στην ανάλυση τους για το Γνωστικισμό.

Το 1945, ο Mohammed Ali es_Samman, ένας οδηγός καμηλών από το El Qasr της Αιγύπτου, πήγε μαζί με τον αδερφό του σε ένα απότομο βράχο κοντά στο Nag Hummadi, ένα χωριό στη νότια Αίγυπτο. Έψαχναν για γη πλούσια σε νιτρικό εστέρα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για λίπασμα. Βρήκαν ένα μεγάλο βάζο από πηλό που ήταν θαμμένο στο έδαφος. Ήταν αναποφάσιστοι για το αν θα το ανοίξουν. Φοβόταν ότι μπορεί να περιείχε ένα κακό πνεύμα· αλλά περίμεναν επίσης ότι μπορεί να περιέχει χρυσό ή άλλο υλικό μεγάλης αξίας. Φαίνεται ότι η δεύτερη εικασία τους ήταν πιο κοντά στην αλήθεια: το βάζο περιείχε μια βιβλιοθήκη των Γνωστικιστικών υλικών αμέτρητης αξίας. Διατηρήθηκαν 13 τόμοι, που αποτελούνται από 51 διαφορετικά έργα σε 1153 σελίδες. Οι 6 ήταν αντιγραφές εργασιών που ήταν ήδη γνωστές· 6 άλλες ήταν διπλές μέσα στη βιβλιοθήκη, και 42 ήταν καινούριες, άγνωστες εργασίες. Εμπεριέχονταν τα The Gospel of Thomas, Gospel of Truth, Treatise on the Resurrection, Gospel of Philip, Wisdom of Jesus Christ, Revelation of James, Letter of Peter to Philip, On the Origin of the World και άλλα συγγράμματα. Από αυτά, το Gospel of Thomas (Ευαγγέλιο του Θωμά) θεωρείται το πιο σημαντικό. Ήταν μια συλλογή από τα λεγόμενα του Ιησού που είχαν καταγραφεί πολύ νωρίς στη Χριστιανική εποχή. Ένας μεταγενέστερος Γνωστικιστής συγγραφέας έγραψε το Ευαγγέλιο. Κάποιοι φιλελεύθεροι θεολόγοι το αξιολόγησαν σαν ισάξιο σε σημασία με τα 4 Ευαγγέλια των Χριστιανικών ιερών εγγράφων.

Τα αυθεντικά γράφτηκαν στην Ελληνική γλώσσα κατά τη διάρκεια του δευτέρου και τρίτου αιώνα CE. Τα αντίγραφα του Nag Hummadi μεταφράστηκαν στην Κοπτική γλώσσα κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα CE, και προφανώς θάφτηκαν περίπου στο 365 CE. Κάποια Γνωστικιστικά κείμενα δεν ήταν μη-Χριστιανικά· άλλα ήταν σίγουρα μη-Χριστιανικά αλλά είχαν ενταγμένα Χριστιανικά στοιχεία· άλλα ήταν εξ ολοκλήρου Χριστιανικά κείμενα. Κάποια ανακυκλωμένα χαρτιά χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν τους δερμάτινους συνδέσμους των βιβλίων. Βρέθηκε ότι είχαν γράμματα με ημερομηνία και επιχειρησιακά έγγραφα από τα μέσα του 4ου αιώνα. Τα βιβλία μπορεί να κρύφτηκαν για να διατηρηθούν ασφαλή κατά τη διάρκεια της θρησκευτικής εκκαθάρισης.

Τα κείμενα πέρασαν από τα χέρια πολλών μεσαζόντων, και τελικά συγκεντρώθηκαν και αποθηκεύτηκαν στο Κοπτικό Μουσείο του Καΐρου. Η έκδοση καθυστέρησε από την κρίση του Σουέζ, τον Άραβο-Ισραηλινό πόλεμο του 1967, και από ασήμαντες διαμάχες μεταξύ των μελετητών. Το πιο σημαντικό βιβλίο, το Gospel of Thomas, τελικά μεταφράστηκε στα Αγγλικά προς το τέλος της δεκαετίας του '60· τα υπόλοιπα βιβλία μεταφράστηκαν κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα χρόνων. Με πολλούς τρόπους, αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν περισσότερα για την πρώιμη ιστορία του Χριστιανισμού απ' ότι κάνουν τα "Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας"

Δοξασίες


Τα ευρήματα του Nag Hummadi αποκάλυψαν ότι υπήρχε μια μεγάλη κλίμακα μεταξύ των διαφόρων ανεξάρτητων Γνωστικιστικών συστημάτων ή σχολών. Παρόλα αυτά, τα παρακάτω σημεία πιστεύεται ότι είναι γενικά ορθά στην κίνηση:

Ο Ρόλος τους: Πίστευαν ότι μόνο αυτοί καταλάβαιναν πραγματικά το μήνυμα του Χριστού, και ότι τα άλλα ρεύματα σκέψης μέσα στο Χριστιανισμό εξήγησαν λαθεμένα την αποστολή και τα λεγόμενα του Ιησού.

Γνώση: Η γνώση γι' αυτούς δεν ήταν μια διανοητική άσκηση· δεν ήταν μια παθητική κατανόηση κάποιων απόψεων περί πνευματικότητας. Αντίθετα, η γνώση είχε μια λυτρωτική και απελευθερωτική λειτουργία που βοηθούσε το άτομο να ξεφύγει από την εξάρτηση του από τον κόσμο.

Θεότητα: Ο Υπέρτατος Πατέρας Θεός ή ο Υπέρτατος Θεός της Αλήθειας είναι απόμακρος από τις ανθρώπινες υποθέσεις· δεν γνωρίζει και δεν αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες αισθήσεις. Αυτός / Αυτή δημιούργησε μια σειρά από υπερφυσικά αλλά πεπερασμένα όντα που λέγονταν Aeons. Ένα από αυτά ήταν η Σοφία, μια παρθένα, που διαδοχικά γέννησε έναν, νοητικά, κατώτερο Δημιουργό - Θεό, επίσης γνωστό σαν Δημιουργό. Αυτός ο κατώτερος Θεός δημιούργησε τη γη και τις μορφές ζωής. Αυτός είναι ο Θεός των Εβραϊκών κειμένων (Παλαιά Διαθήκη), μια θεότητα που εικονίζονταν βασικά σαν κακός, ζηλιάρης, αυστηρός, στερημένος από συμπόνια και προδιαθετειμένος στη γενοκτονία. Ο Δημιουργός "πιστεύει ότι είναι ανώτερος. Η υπερηφάνεια και η ανικανότητα είχαν σαν αποτέλεσμα την αξιοθρήνητη κατάσταση του κόσμου όπως τη γνωρίζουμε, και την τυφλή και αδαή κατάσταση των περισσότερων του ανθρώπινου είδους."

Δυϊσμός του πνεύματος και του σώματος: Το πνεύμα έχει θεϊκή και αληθινή προέλευση· το σώμα είναι έμφυτα γήινο και κακό. Οι Γνωστικιστές ήταν αντίθετοι με τον φυσικό κόσμο, την ύλη και το ανθρώπινο σώμα. Αλλά πίστευαν ότι η παγίδα σε ανθρώπινο σώμα ήταν οι σπίθες της θεότητας ή σπόροι φωτός που προέρχονταν στην ανθρωπότητα από τη Σοφία.

Σωτηρία: Ένα άτομο κερδίζει την σωτηρία μαθαίνοντας μυστικές γνώσεις των πνευματικών τους αποσταγμάτων: μια θεϊκή σπίθα φωτός ή πνεύματος. Μετά είχαν την ευκαιρία να ξεφύγουν από τη φυλακή των σωμάτων τους στο θάνατο. Η ψυχή τους μπορεί να ανέβει για να ξαναενωθεί με τον Ανώτατο Θεό τη στιγμή του θανάτου τους. Οι Γνωστικοί χώριζαν την ανθρωπότητα σε τρεις κατηγορίες:

Την πνευματική, που θα σωζόταν ανεξάρτητα από την συμπεριφορά τους στη γη
Την ψυχική, που θα σωζόταν αν ακολουθούσαν το μονοπάτι του Γνωστικισμού
Την κοσμική που ήταν χωρίς καμία ελπίδα χαμένοι.

Κακό: Δεν έβλεπαν τον κόσμο σαν να είχε δημιουργηθεί τέλεια και μετά να εκφυλιζόταν εξαιτίας του αμαρτήματος του Αδάμ και της Εύας. Αντίθετα έβλεπαν τον κόσμο σαν να ήταν κακός στις αρχές του, αφού τον δημιούργησε ένας κατώτερος Θεός.

Το σύμβολο του φιδιού: Κάποιες Γνωστικιστικές σέκτας σέβονταν το φίδι. Δεν έβλεπαν το φίδι σαν εκείνο που παρέσυρε το πρώτο ζευγάρι στην αμαρτία. Αντίθετα, το έβλεπαν σαν απελευθερωτή που έφερε στον Αδάμ και την Εύα τη γνώση πείθοντας τους να φάνε από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού και έτσι να γίνουν κανονικοί άνθρωποι.

Χριστός: Η διαμάχη για το ρόλο του λυτρωτή στην Γνωστικιστική πίστη είναι μεγάλη αυτή την εποχή. Οι Γνωστικοί φαίνεται να βλέπουν το Χριστό σαν αποκαλυπτή ή απελευθερωτή, παρά σαν σωτήρα ή δικαστή. Ο σκοπός του ήταν να διαδώσει τη γνώση που θα απελευθέρωνε τους ανθρώπους από τον έλεγχο του Δημιουργού και θα τους επέτρεπε να επιστρέψουν στο πνευματικό τους σπίτι με τον Κατώτερο Θεό στο θάνατο. Κάποιες ομάδες Γνωστικών προώθησαν τον Docetism (Δοκητισμό), την πίστη ότι ο Χριστός ήταν αγνό πνεύμα και είχε μόνο ένα φανταστικό σώμα, ο Ιησούς εμφανιζόταν στους οπαδούς του σαν άνθρωπος. Δικαιολογούσαν ότι ένας αληθινός απεσταλμένος από τον Ανώτερο Θεό δεν θα μπορούσε να νικηθεί από το κακό του κόσμου, και δεν θα υπέφερε και θα πέθαινε. Αυτές οι δοξασίες θεωρήθηκαν αιρετικές από τους βασικούς Χριστιανούς. Κάποιοι Γνωστικοί πίστευαν ότι η ανάσταση του Χριστού έγινε πριν ή με το θάνατο του Ιησού στο σταυρό. Όρισαν την ανάσταση σαν να έγινε όταν το πνεύμα του ελευθερώθηκε από το σώμα του. Πολλοί Γνωστικοί πίστευαν ότι ο Ιησούς είχε και άντρες και γυναίκές μαθητές.

Το Σύμπαν: Αυτό χωρίζεται σε τρία βασίλεια:

Ο "γήινος Κόσμος". Η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, και συντάσσεται από τον κόσμο που γνωρίζουμε και ένα υπόκοσμο. Περιβάλλεται από αέρα και από 7 ομοαξονικές ουράνιες σφαίρες: μία για το καθένα, Φεγγάρι, Αφροδίτη, Ερμής, Ήλιος, Άρης, Δίας και Κρόνος. (Αν και ο πλανήτης Ουρανός είναι ορατός με γυμνό μάτι, δεν αναγνωρίζονταν σαν πλανήτης στους αρχαίους χρόνους.) Πέρα από τον Κρόνο υπάρχει ο Leviathan, ένα φίδι κουλουριασμένο σε ένα κύκλο, που δαγκώνει την ουρά του. Σ' αυτές τις σφαίρες ζουν δαιμονικές, τυραννικές οντότητες που ονομάζονται Archons. Πάνω απ' αυτές υπάρχει ο Παράδεισος που περιέχει το "Δέντρο της Ζωής", το "Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού", και το φλεγόμενο σπαθί της Γέννησης 3:24. Πέρα από τον Παράδεισο ήταν η σφαίρα των ακίνητων αστεριών, που χωρίζονταν στα 12 σύμβολα των ζωδίων.
Το "Ενδιάμεσο Βασίλειο" αποτελείται από ένα εσωτερικό μπλε κύκλο σκότους και ένα εξωτερικό κίτρινο δαχτυλίδι φωτός. Μέσα σ' αυτά τα δαχτυλίδια υπάρχει μια σφαίρα που είναι το βασίλειο της Σοφίας.
Το "Βασίλειο του Θεού" έχει δύο σφαίρες: μια εξωτερική του ακατάληπτου Ανώτερου Θεού, και ένα εσωτερικό δαχτυλίδι του Υιού.

Έθιμα

Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τις ιεροτελεστίες, την οργανωτική δομή και τα έθιμα των αρχαίων Γνωστικών. Σχεδόν όλα τα Γνωστικιστικά κείμενα καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια διαφόρων εκστρατειών για την εξαφάνιση της κίνησης. Αν και κάποια από τα θρησκευτικά τους συγγράμματα διατηρήθηκαν, υπάρχουν λίγες πληροφορίες για το πώς οι ομάδες λειτουργούσαν. Θρησκευτικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι:
Πολλοί Γνωστικοί ήταν πιθανόν μοναχοί θεραπευτές. Άλλοι ήταν μέλη του βασικού Χριστιανικού εκκλησιάσματος, που πιθανόν δημιουργούσαν μια κλίκα μέσα σε κάθε εκκλησία.
Δεν υπήρχε ομοφωνία σε "ένα κανόνα της γνωστικιστικής βίβλου." Πολλά βιβλία κυκλοφόρησαν σε διαφορετικές εκδόσεις, διάφορα σχολεία εντός της κίνησης είχαν την δική τους προνομιούχα έκδοση.
Πολλά Γνωστικιστικά κείμενα γράφτηκαν από (ή αποδόθηκαν σε) γυναίκες. Η Μαρία η Μαγδαληνή έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο σε πολλά Γνωστικιστικά κείμενα, αφού πολύ συχνά ήταν μόλις δεύτερη μετά τον Ιησού στη θέση. Χρησιμοποιούσαν τόσο γυναικείες όσο και αντρικές απεικονίσεις για τον Ανώτερο Θεό. Θεολόγοι υποθέτουν ότι είναι πιθανόν να θεωρούσαν τις γυναίκες ίσες με τους άντρες (ή σχεδόν ίσες) στις κοινωνίες τους.
Κάποιες ομάδες έχυναν μία ουσία πάνω στο κεφάλι ενός μέλους όταν είχε πεθάνει ή πέθαινε, και απάγγελναν συγκεκριμένα ιερά λόγια. Αυτό γινόταν για να βοηθήσει την ψυχή του ανθρώπου να αναρριχηθεί μέσα από τους επικίνδυνους θεούς Archons προς τον Ανώτερο Θεό.
Κάποιες Γνωστικιστικές ομάδες είχαν μια τελετουργία στην οποία τα νέα μέλη βαπτίζονταν λέγοντας: "Στο όνομα του Πατέρα αγνώστου σε όλους, στην Αλήθεια, Μητέρα όλων, στον ένα που ήρθε προς τα κάτω, επί του Ιησού, στην ένωση, την απολύτρωση και την θεία κοινωνία των δυνάμεων."
Η σεξουαλική έκφραση φαίνεται ότι εξαφανίστηκε σε κάποιες Γνωστικιστικές ομάδες, τα μέλη αναμενόταν να απέχουν. Σε άλλους, φαίνεται να υπήρχε μια τελετουργία για τη μαγεία του σεξ.

Αρχαίοι Γνωστικοί Αρχηγοί

Simon Magus (Σίμων ο Μάγος): Ήταν ένας απ' τους πρώτους Γνωστικούς. Ήταν ειδικευμένος στις τέχνες της μαγείας. Ερμήνευσε τον Κήπο της Εδέμ, την έξοδο από την Αίγυπτο και την διάσχιση της Ερυθράς θάλασσας σαν αλληγορίες.

Marcion (Μαρκίων): (85-169 CE) Οργάνωσε μια σειρά Γνωστικιστικών συναθροίσεων στην ανατολική Μεσόγειο που διατηρήθηκαν στον 3ο αιώνα CE. Έγραψε ένα βιβλίο το Αντιθέσεις που του επέφερε αφορισμό από τους Χριστιανικούς αρχηγούς της Ρώμης. Απέρριψε το θεσμό του γάμου. Πίστευε ότι ο Δημιουργός κανόνισε τη δίωξη και τη σταύρωση του Ιησού. Αλλά ο θάνατος του Χριστού στο σταυρό ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση, αφού ο Ιησούς δεν είχε φυσικό σώμα.

Valentinus (Βαλεντίνος): Γεννήθηκε στην Αίγυπτο, ταξίδεψε στη Ρώμη γύρω στο 140 CE και μετά πήγε στην Κύπρο. Ήταν εκείνος που ανακάλυψε ίσως το πιο μεγάλο και πιο σημαντικό σχολείο Γνωστικισμού που διατηρήθηκε μέχρι την εξαφάνιση του τον 4ο αιώνα CE. Δίδαξε ότι οι ομάδες των Aeons έφτιαχναν το "πλήρωμα (πληρότητα) του Υψηλού Θεού. Μια ομάδα, οι Ogoad ονομάζονται: Βάθος, Σιωπή, Διάνοια, Αλήθεια, Έκφραση, Ζωή, Άνθρωπος και Εκκλησία. Μια άλλη ομάδα ήταν οι Decad (10) και Dodecad (12). Η τελευταία από την Dodecad ήταν η Σοφία.

Carpocrates (Καρποκράτης): (140 CE περίπου), δίδαξε τη μετεμψύχωση. Ένα άτομο πρέπει να ζήσει πολλές ζωές και να προσροφήσει μια μεγάλη κλίμακα εμπειριών πριν να έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στο Θεό. Εξασκούσαν την ελεύθερη σεξουαλικότητα. Πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ο γιος του Ιωσήφ.

Αλληλεπίδραση μεταξύ Γνωστικισμού και πρώιμου βασικού Χριστιανισμού

Κάποιες Γνωστικιστικές δοξασίες και κάποιοι αρχηγοί μπορεί να φίλτραραν το βασικό Χριστιανισμό και να επηρέασαν τους συγγραφείς των Χριστιανικών ιερών κειμένων (Καινή Διαθήκη)

Κάποιοι θεολόγοι πιστεύουν ότι οι Carpocratian (Καρποκράτες) Γνωστικοί ήταν ο στόχος της επίθεσης του Ιούδα για "... συγκεκριμένους άντρες" που "μυστικά εισχώρησαν μεταξύ αυτών,". Το βιβλίο του Ιούδα, εδάφια 4-19, ασχολείται κυρίως με αυτούς.

Ο Simon Magus, ένας πρώιμος Γνωστικός, μπορεί να ήταν ο Πέτρος που αναφέρεται στις πράξεις 8:9-24. O Simon πίστευε στον Ιησού και βαπτίστηκε μια ομάδα άλλων πιστών. Αλλά κανένας δεν έλαβε το Άγιο Πνεύμα μέχρι που ο Πέτρος και ο Ιωάννης ακούμπησαν τα χέρια τους στους νέους προσήλυτους. Ο Simon ρώτησε για την εναπόθεση των χεριών των αποστόλων για ευλογία και ακόμη πρόσφερε χρήματα. Ο Πέτρος αρνήθηκε, επειδή η καρδιά του Simon δεν ακολουθούσε το Θεό.

Ο Ματθαίος 4:8-9 περιγράφει πως ο Σατανάς πήρε τον Ιησού σε ένα πολύ ψηλό βουνό και του προσέφερε όλα τα βασίλεια του κόσμου αν ο Ιησούς τον προσκυνούσε και τον λάτρευε. Αυτό το τμήμα ήταν πάντα δύσκολο να κατανοηθεί, επειδή συμπεραίνει ότι ο κόσμος ανήκε στο Σατανά και ήταν δικός του για να τον δώσει στο Χριστό. Αλλά το εδάφιο ταιριάζει απόλυτα με τη Γνωστικιστική δοξασία.

Παραπομπές

1. Joscelyn Godwin, "Mystery Religions of the Ancient World", (1981), P. 84
2. C.S. Clifton, "Encyclopeia of Heresies and Heretics", ABC-CLIO, Santa Barbara CA, (1992)
3. G. Filoramo, "A History of Gnosticism", Basil Blackwood Ltd, Oxford UK (1991)
4. R.W. Funk, et al, "The Five Gospels", Macmillan, New York, (1993)
5. I. Hexham, "Concise Dictionary of Religion", Downers Grove, IL, (1993), P. 92
6. Stuart Holroyd, "The Elements of Gnosticism", Shaftesbury, Dorset, UK, (1994)
7. H.A. Mather & L.A. Nichols, "Dictionary of Cults, Sects, Religions and the Occult", (1993), P. 111
8. E. Pagels, "The Gnostic Gospels", London (1980)
9. Kurt Rudolph, "Gnosis: The nature and History of Gnosticism", Harper, San Francisco, (1987)
10. An interpretation of ancient Gnosticism from a conservative Christian perspective by the Christian Research Institute is at: http://www.wherry.com/~gbisaga/CRJ0040A.html
11. The Gnostic Friends Network has a list of "Links to 23 Selected Anti-GnosticSites" at: http://www.enemies.com/visitor/badlinks.html
12. The Gnosis Site has an essay: "Sites that Slander Gnosticism" at: http://www.teleport.com/~jhjensen/gnosis/slander.htm

Πηγή: esoterica.gr
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Περί Ιερής Νούσου - Ιπποκράτης




    Ο Ιπποκράτης (Κως 460 π.Χ. - Λάρισα 377 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας γιατρός και θεωρείται μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναφέρεται ως ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης ως ο ιδρυτής της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής. Ο Ιπποκράτης είναι ο θεμελιωτής της ορθολογικής ιατρικής που κατόρθωσε να την απαλλάξει από τα μεταφυσικά στοιχεία, τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις δαιμονολογίες και τις δεισιδαιμονίες της εποχής. Πέτυχε το αρμονικό συνταίριασμα της ανθρωποκεντρικής επιστήμης με την ιατρική τέχνη και το φιλοσοφικό στοχασμό, ταυτίζοντας την επαγγελματική της άσκηση με τις ηθικοδεοντολογικές αρχές και τις ουμανιστικές αξίες. Το πρωτοποριακό και σε σημαντικό βαθμό προβλεπτικό του έργο επηρέασε τις περισσότερες σύγχρονες ιατροβιολογικές ειδικότητες του δυτικού κόσμου που επάξια τον ονόμασε θεμελιωτή και στυλοβάτη της Ιατρικής Επιστήμης. Ειδικότερα, πιστώνεται με την προώθηση σε μεγάλο βαθμό της συστηματικής μελέτης της κλινικής ιατρικής, συνοψίζοντας την ιατρική γνώση και συνταγογραφώντας πρακτικές για γιατρούς μέσω της Ιπποκρατικής Συλλογής (Corpus Hippocraticum) και άλλων έργων.
Συνέχεια. . . »

Βιβλίο: Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ - Σοφοκλής




    Η τραγωδία του Σοφοκλή «Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ», που παρουσιάστηκε στους Αθηναίους,πιθανόν 401 π.X από τον ομώνυμο εγγονό του (δηλαδή 5 χρόνια μετά το θάνατο του Σοφοκλή) πραγματεύεται το τέλος του βασιλιά Οιδίποδα.
Συνέχεια. . . »

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...