Tuesday 28 October 2014

Επιστήμονες και Εσωτερισμός

ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝ: Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Όταν ο Νεύτωνας πέθανε η ανιψιά του Κατρίν Μπάρτον βρήκε ένα σεντούκι που περιείχε μια τεράστια ποσότητα σημειώσεων του μεγάλου φυσικού. Κάποιες από αυτές αναφέρονταν στην Φυσική και τα Μαθηματικά αλλά οι περισσότερες κατά παράδοξο τρόπο στην Αλχημεία και την Θεολογία. Αμέτρητες σελίδες αφιερωμένες στην μεταστοιχείωση , τη φιλοσοφική λίθο , το ελιξίριο της μακροζωίας , αλλά και αιρετικές θεολογικές απόψεις που εκτείνονταν από την απόρριψη του τριαδικού δόγματος μέχρι την ταύτιση της καθολικής εκκλησίας με το θηρίο της αποκάλυψης και του Παπά με τον Αντίχριστο.

Το σεντούκι αυτό εξαιτίας του περιεχομένου του κλείστηκε και θάφτηκε στον πύργο του Υποκόμη του Λίμιγκτον και όταν ο Αιδεσιμότατος Σαμιουελ Χάρσλει που επιμελήθηκε τα άπαντα του Νεύτωνα άνοιξε το σεντούκι και διάβασε το περιεχόμενο του , τρομοκρατημένος το έκλεισε χωρίς να πει λέξη σε κανένα.


Το 1872 οι μετέπειτα κληρονόμοι έστειλαν τα χαρτιά στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όπου αφού επέλεξαν αυτά που είχαν επιστημονικό ενδιαφέρον επέστρεψαν τα υπόλοιπα. Αυτά άλλαξαν πολλά χέρια και όταν προσφέρθηκαν στα αμερικάνικα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ , Πρίνστον και Γέιλ και τα τρία αρνήθηκαν την προσφορά. Μόλις το 1969 η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ τα δέχτηκε αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τα μελετήσει.


Πόσο σημαντικές ήταν όμως αυτές οι σημειώσεις;


Αποδεικνύουν ότι ο πραγματικός Νεύτωνας είναι Αλχημιστής και Θεολόγος και ότι ο λογικός πυρήνας της νευτώνειας επιστημονικής μεθόδου καταρτίστηκε μόνο και μόνο για να μπορέσει να ερμηνεύσει την γλώσσα των γραφών και ιδιαίτερα της Αποκάλυψης. Αργότερα ήταν που τον χρησιμοποίησε στη Φυσική. Έφτασε λοιπόν να γράψει τα Principia ένα μεγαλειώδες επιστημονικό έργο για την εποχή του αφού ασχολήθηκε χρόνια με την Αλχημεία , την μαγεία , και την θεολογία.


ΚΕΠΛΕΡ, Ο ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Αν του ζητούσαν να εξηγήσει αν είχε φτάσει δια της επαγωγικής ή της παραγωγικής οδού στους νόμους του η απάντηση θα ήταν:

"Δεν ξέρω τίποτα για οδούς. Εγώ γνωρίζω μόνο την δομή του Σύμπαντος. Νάτη. Την συνέλαβα με το μυαλό μου χρησιμοποιώντας την διαίσθηση και μόνο."
Edgar Alan Poe για τον Κepler

Αν και θεωρείται ο πατέρας της αστρονομίας ωστόσο οι απόψεις του έγιναν αποδεκτές από την επίσημη επιστήμη μισό αιώνα αργότερα. Το απίστευτο στην περίπτωση του Κέπλερ ήταν ότι μπόρεσε να διατυπώσει τους τρεις νόμους του για την κίνηση των ουρανίων σωμάτων ενώ ήταν αδύνατον για αυτόν να κοιτάξει από το τηλεσκόπιο. Ήταν βλέπετε μύωπας και δεν διέθετε όργανα παρατήρησης για να επιβεβαιώνει τις υποθέσεις του.

Στάθηκε βέβαια τυχερός γιατί εργάστηκε επί 18 μήνες με τον Τύχο Μπράχε τον μεγαλύτερο και πιο οξυδερκή παρατηρητή που γέννησε ποτέ η αστρονομία. Ο τρόπος όμως που επεξεργάστηκε τα στοιχεία θύμιζε περισσότερο Καβαλιστή παρά Επιστήμονα με την σημερινή έννοια.


Οι γενικές του αρχές ήταν βασισμένες στον αρχαίο Πυθαγορισμό και για αυτό βάλθηκε να αποδείξει την Θεία αρμονία του Σύμπαντος.


Το 1596 ξεκίνησε με το να αποδείξει πως ο Θεός δημιουργώντας το Σύμπαν είχε κατά νου τα 5 Πλατωνικά στερεά. Αργότερα ήθελε να επιβεβαιώσει επιστημονικά τις αντιλήψεις του Πυθαγόρα για την Μουσική των σφαιρών. Στο έργο του Harmonices Mundi σχεδίασε την παρτιτούρα πάνω στην οποία εκτελούσαν οι Πλανήτες την Συμπαντική τους συναυλία. Ήταν ένα βιβλίο ουράνιας μουσικής παρά αστρονομίας και στο 8ο κεφάλαιο του 5ου βιβλίου αναγράφει:


"Ο Κρόνος και ο Δίας τραγουδούν ως μπάσοι , Ο Άρης ως τενόρος , η Αφροδίτη και η Γη ως κοντράλτο και ο Ερμής ως Σοπράνο."

Ο Ρόμπερντ Φλόυντ και ο Αθ. Κίρχερ πίστευαν επίσης στην αρμονία των σφαιρών άλλα μόνο ο Κέπλερ κατάφερε να διατυπώσει από την θεωρία αυτή επιστημονικά εγκυρότατους αστρονομικούς νόμους.


ΠΙΚΑΡΝΤΙ: Ο ΧΗΜΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΟΠΤΕΥΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ

Ο Πικάρντι διετέλεσε καθηγητής φυσικοχημείας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας ως το 1972 και αν οι ιδέες του είχαν γίνει αποδεκτές θα τον θεωρούσαμε σήμερα πρωτοπόρο της πειραματικής μελέτης των φαινομένων της πολυπλοκότητας και της Θεωρίας του Χάους καθώς και τον πρώτο σοβαρό ερευνητή των μη αναπαραγώγιμων φαινομένων.


Μελετώντας το ενεργοποιημένο ύδωρ (Νερό που διαταράσσεται σε γυάλινη σφαίρα που περιέχει μια σταγόνα υδραργύρου σε περιβάλλον του στοιχείου ΝΕΟΝ υπό χαμηλή πίεση) παρατήρησε ότι η συμπεριφορά του είναι μη προβλέψιμη ή αναπαραγώγιμη με σταθερό τρόπο. Όπως στο "Φαινόμενο της πεταλούδας" υπήρχαν παράγοντες που επηρέαζαν την έκβαση του φαινομένου έστω και αν αυτοί ήταν ελάχιστης ενέργειας .Οι κυριότεροι εξωτερικοί παράγοντες κατά τον Πικάρντι ήταν η δραστηριότητα του ήλιου (Ηλιακές κηλίδες ή ηλιακοί άνεμοι) , η θέση και η ταχύτητα της γης κατά την ελλειπτική της κίνηση σε σχέση με τον γαλαξία και οι σεληνιακές φάσεις.


Οι αστρολόγοι της εποχής δέχτηκαν πολύ θετικά τις έρευνες του Πικάρντι και ειδικότερα το ζεύγος Γκόκελιν που μαχόταν για μια επιστημονική αναθεμελείωση της Αστρολογίας.
Ήταν αυτός ο λόγος που η επίσημη επιστήμη δεν δέχτηκε ποτέ να εξετάσει σοβαρά τις μελέτες του Πικάρντι.

Όπως γράφει ένας μαθητής του :


Οι άλλοι καθηγητές μη μπορώντας να τον αμφισβητήσουν -επειδή ήταν πανεπιστημιακός , μιλούσε και έγραφε τέλεια γαλλικά γερμανικά και αγγλικά σε μια περίοδο που τα προσόντα αυτά ήταν σπάνια και έκανε μελέτες που δε θα μπορούσαν ούτε να τις φανταστούν - υιοθέτησαν απέναντί του μια διπρόσωπη συμπεριφορά.

Όμως το Εθνικό κέντρο ερευνών αρνιόταν συστηματικά να χρηματοδοτήσει τις έρευνες του και μετά τον θάνατό του θα είχαν χαθεί ακόμα και οι σημειώσεις του αν δεν τις συγκέντρωνε η γυναίκα του στο Μουσείο Ιστορίας της επιστήμης της Φλωρεντίας.


Η μοίρα του ωστόσο ήταν λιγότερο σκληρή από αυτή του συναδέλφου του Αλεξάντερ Tσιγεύσκι πρωτοπόρου της Ηλιοβιολογίας που εξορίστηκε για 10 χρόνια στο Καζακσταν επειδή τον υποπτεύθηκαν για αστρολόγο. Η Σοβιετική Ακαδημία τον αποκατάστησε μετά τον Θάνατο του την εποχή του Μπρέζνιεφ.


ΟΥΙΛΙΑΜ ΚΡΟΥΚΣ:Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΗΣ

Στο μουσείο επιστημών του Λονδίνου στην κύρια είσοδο υπάρχει μια προθήκη με τον γνωστό σωλήνα που εφηύρε ο μεγάλος χημικός και στα σχόλια κάτω από αυτόν τονίζεται ότι ο επιστήμονας στα τελευταία χρόνια της ζωής του παρανόησε ..και άρχισε να ασχολείται με περίεργα αντιεπιστημονικά φαινόμενα.


Ποια όμως πρέπει να είναι η στάση ενός επιστήμονα με τα ανεξήγητα φαινόμενα όπως ο Πνευματισμός; Αρνείται όπως οι κατήγοροι του Γαλιλαίου να κοιτάξει από το "τηλεσκόπιο" χαρακτηρίζοντάς το όργανο του Σατανά η επιδίδονται στην προσπάθεια να το ερμηνεύσουν;


Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις της σύγχρονης φυσικής ,αυτή των καθοδικών ακτινών οφείλεται σε αυτόν το 1878. Ο Crooks έχοντας την υποστήριξη του φυσικού C.Varley υποστήριξε ότι πρόκειται για την τέταρτη κατάσταση της ύλης. Πίστευε ότι είχε ανακαλύψει μια μέση οδό μεταξύ ύλης και ενέργειας. Έγραφε:


Έχουμε πραγματικά φτάσει στο όριο πάνω από το οποίο η ύλη και η δύναμη μοιάζουν να συγχωνεύονται , στον χώρο μεταξύ γνωστού και άγνωστου που πάντα με γοήτευε ..

Πίστευε ότι είχε βρει την επίσημη εξήγηση των πνευματιστικών φαινομένων. Η βασιλική ακαδημία απέρριψε την ανακάλυψη του υποστηρίζοντας τις απόψεις του ως αιρετικές.


ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΙΝΣΤΑΙΝ: ΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα του επιστήμονα με ανοικτό πνεύμα που είναι διατεθειμένος να ερευνήσει το παράδοξο υπήρξε και ο μεγάλος Α.Αινσταιν. Όταν πέθανε στις 18 Απριλίου του στο κομοδίνο , πλάι στο κρεβάτι του στο σπίτι της Μerser street είχε αφήσει ανοικτό ένα βιβλίο που κανείς δεν θα περίμενε ότι θα τον ενδιέφερε. Ήταν το "Κόσμοι σε σύγκρουση" του Βελικόφσκι , ενός Ρώσου γιατρού εβραικής καταγωγής που αποτελούσε εκείνη την εποχή το μαύρο πρόβατο των αμερικάνων επιστημόνων.

Το βιβλίο αυτό σε μια άλλη εποχή θα είχε καεί στην πυρά εξαιτίας των αιρετικών απόψεων του για μια επιστημονική εξήγηση των γεγονότων της Βίβλου. Την εποχή εκείνη όμως το Πανεπιστημιακό κατεστημένο προτίμησε να εκβιάσει τον εκδοτικό οίκο που το εξέδιδε πως δεν θα συνέχιζε να εκδίδει τα επιστημονικά συγγράμματα αν δεν απέσυρε όλα τα βιβλία του συγγραφέα.


Στο έργο αυτό ο Βελικόφσκι είχε προσπαθήσει να συνδέσει δύο πολύ διαφορετικούς χώρους: Τις βιβλικές μελέτες (που τον είχαν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι αναφορές τους συσχετίζονται με την ιστορία του ηλιακού συστήματος και μια σειρά καταστροφών σε αυτό) και την ενοποιημένη θεωρία που ο Αινστάιν άρχισε να σχεδίαζε το 1920.Γι αυτό μετακόμισε το 1978 στο Prinston λίγα τετράγωνα από το σπίτι του μεγάλου φυσικού.

Άρχισαν να κάνουν παρέα και να συζητούν με τις ώρες για την θεωρία της ενοποίησης. Παρ' ότι δεν συμφώνησαν ποτέ ο Αϊνστάιν ένοιωθε μια φυσική συμπάθεια σε όσους συγκρούονταν με το κατεστημένο , αλλά και για ένα λόγο παραπάνω:Τον έτρωγε πάντα η αμφιβολία μήπως ο παράξενος γείτονάς του είχε δίκιο!


Η βασική ιδέα του Βελικόφσκι πως οι αρχαίοι δεν διηγούνταν μυθεύματα αλλά περιέγραφαν με ένα είδος κωδικού μυστικιστικού και μεταφορικού λόγου πραγματικά γεγονότα ήταν για τον Αϊνστάιν μια ενδιαφέρουσα λογική. Σε μια συνέντευξη του στο Scientific American όταν ζητήθηκε η γνώμη του για το βιβλίο ο Αϊνστάιν δήλωσε ότι τον εντυπωσιάζει η συγκριτική ανάλυση μυθολογίας και επιστήμης και πως δεν είναι κακό βιβλίο αλλά απλώς τρελό!


Στην ερώτηση αν μπορούν οι σύγχρονοι ενός επιστήμονα να αποφασίζουν αν αυτός είναι τρελός ή ιδιοφυής όταν τα μοναδικά στοιχεία που διαθέτουν είναι οι αποκλίσεις του από την ορθόδοξη επιστήμη αυτός απάντησε:
"Όχι δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο για να κρίνεις ένα πρωτοπόρο"

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ...

-Ο RUTHRFORD πατέρας του πλανητικού μοντέλου για την δομή του ατόμου και ο πρώτος που κατάφερε την μεταστοιχείωση του αζώτου σε οξυγόνο συστηνόταν ως Lord Rytherford ο Αλχημιστής και έδωσε σε ένα από τα κυριότερα βιβλία του τον τίτλο The newer Alchemy!

Στο γραφείο του είχε μια ξυλογραφία που απεικόνιζε ένα αλχημικό εργαστήρι και πάνω από αυτό ένα βασικό σύμβολο της Αλχημείας τον δράκο. Ένας από τους πιο κοντινούς μαθητές του ο P.Kapitza σε πολλές επιστολές αποκαλεί τον δάσκαλό του κροκόδειλο εφ΄ όσον κατά τον μεσαίωνα το ζώο αυτό επιλέχτηκε ως σύμβολο της αλχημείας.

-Ο NEILS BOHR επέλεξε ως σύμβολό στην προσωπική του σφραγίδα το Γίν - Γιάνγκ ενώ ο Μ.Gell-Mann που τιμήθηκε το 1969 με το βραβείο Νόμπελ βάφτισε την θεωρία του για τα στοιχειώδη σωμάτια ΟΚΤΑΠΛΟ ΕΥΓΕΝΗ ΔΡΟΜΟ από εκτίμηση προς τον Βούδα και την φιλοσοφία του.

-Η Βρετανική εταιρία Ψυχικών ερευνών που ιδρύθηκε για την μελέτη παραψυχολογικών και πνευματιστικών φαινομένων στο Λονδίνο είχε ως προέδρους μεγάλα ονόματα της επιστήμης ,πολλοί από τους οποίους είχαν τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ!

Αυτοί ήταν:
1896-1897 Sir William Crooks καθηγητής Φυσικής στο Δουβλίνο. Ανακάλυψε το στοιχείο Θάλλιον ,εφεύρε το ραδιόμετρο κ.λ.π.
1905 Charles Richet Καθηγητής Ιατρικής. Ανακάλυψε την οροθεραπεία .Βραβείο Νόμπελ το 1913
1913 Ηenry Bergson Kαθηγητής Φιλοσοφίας στην Σορβόνη. Βραβείο Νόμπελ 1927
1919 Lord Rayleigh Καθηγητής πειραματικής φυσικής στο Καίμπριτζ. Ανακάλυψε το Αργόν. Βραβείο Νόμπελ 1904
1923 Camille Flammarion Γάλλος αστρονόμος.
1945 G.Tyrell Φυσικός και μαθηματικός . Συνεργάστηκε με τον Μαρκόνι για την ανάπτυξη της ραδιοφωνίας.


Αυτή η λίστα θα γινόταν πιο αποκαλυπτική αν περιελάμβανε και τους ανώτερους αξιωματούχους της εταιρίας (Όπως π.χ ο J.J.Thomson που ανακάλυψε το ηλεκτρόνιο) και θα ήταν ικανή να πείσει και τον πλέον επιφυλακτικό ότι η μελέτη της ESP δεν είναι για αφελείς ούτε ευκολόπιστους.


Βιβλιογραφία.
1.Oι ρίζες της σύμπτωσης Α.Καίσλερ- Εκδ. Χατζινικολή
2.Αλλοπαρμένες Μεγαλοφυΐες F.Di Trohio Εκδ.Τραυλός
3.Οι Μάγοι του Μεσαίωνα Α.Πελεγγρίνι Εκδ. Λιβάνη 

Πηγή: esoterica.gr

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...