Thursday 15 November 2012

Νεκρομαντεία

   Νεκρομαντεία (όπως προσδίδει και η ονομασία >νεκρός-μαντεία) είναι η μαγεία επικοινωνίας με τις ψυχές των νεκρών με σκοπό την συλλογή χρήσιμων πληροφοριών. Είναι μία από τις αρχαιότερες τέχνες μαγείας. Ένα μεγάλο κομμάτι του πρώιμου Σαμανισμού, όπως και του Αρχαίου Δρυιδισμού, ήταν (και ακόμα είναι) η επικοινωνία με τα πνεύματα αρχαίων προγόνων.  Το συναντάμε στο σύγχρονο Βουντού, η οποία είναι ουσιαστικά μια θρησκεία προγονικής λατρείας, η οπoία εξέλιξε ένα Πάνθεο Θεοτήτων, που πληρούν τους ρόλους των αρχαίων προγόνων της.



   Αυτό που απεξαρτοποιεί την Νεκρομαντεία από την προγονική λατρεία είναι η στάση που τηρεί απέναντι στους νεκρούς. Ο νεκρομάντης επικοινωνεί με ένα εύκολα προσβάσιμο πνεύμα που μπορεί να κατέχει πληροφορίες που αυτός χρειάζεται και που δεν εναντιώνεται της θέλησης του νεκρού. Νεκρομάντες πολλές φορές ανάγκαζαν τις ψυχές να αποκαλήψουν τα μυστικά τους ενάντια στη θέλησή τους, το οποίο είχε αποδειχθεί πολύ επικίνδυνο.

   Η Παραδοσιακή Νεκρομαντεία βασιζόταν πάνω στη χρήση των λειψάνων του νεκρού ως γέφυρα επικοινωνίας με την "σκιά" του νεκρού ατόμου. Τέτοια λείψανα ήταν κόκαλα  δέρμα, μαλλιά και νύχια του πτώματος, και μέλη του σώματος όπως χέρια, δόντια και μάτια. Το κρανίο θεωρούσαν πως ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο, μιας και "στέγαζε" τα όργανα των αισθήσεων της όρασης και ακοής, τις αισθήσεις με τις οποίες ο νεκρός αποκτούσε μυστικά. Σήμερα οι γνώσεις πάνω στην χρήση λείψανων έχει χαθεί, λόγω της έντονης διαμαρτυρίας που προκαλούσε η βεβήλωση των νεκρών, οπότε και η «παραδοσιακή» επίκληση νεκρών δεν είναι πλέον εφικτή. 

  Η αποθανούσα ψυχή πίστευαν πως είναι πιθανό να κατέχει σημαντικές πληροφορίες μέσω δύο περιόδων: τι έχει δει ή ακούσει ενώ ζούσε και τι έχει δει ή κάνει μεταθάνατον  Συχνά Νεκρομάντες κάλεσαν μία "σκιά" για να ανακαλύψουν το κρυφό μέρος/τόπο ενός θησαυρού που το άτομο φημολογείται πως κατείχε εν ζωή. Πίστευαν ακόμα πως οι νεκροί είχαν πρόσβαση σε μυστικιστική γνώση και κάποιες φορές τους καλούσαν για να διδάξουν τον Νεκρομάντη τέχνες μαγείας πλέον μη διαθέσιμες μέσω κάποιου άλλου παράγοντα, τέχνες που μαθεύτηκαν κατά την μεταθάνατο περίοδο.

  Υπήρχε επίσης η πίστη πως οι "σκιές" των νεκρών ελκύονταν από φρεσκοχυμένο αίμα, διότι το αίμα ήταν ένα από τα κυριότερα "δοχεία" ζωτικής ενέργειας του σώματος. Αφού από τους νεκρούς έλειπαν σάρκινα σώματα, η σκέψη ήταν πως θα έπρεπε να τους λείπει ζωτικότητα οπότε και ήταν αδύναμα. Εξού και το χλωμό παρουσιαστικό τους όταν τους έβλεπαν ως φαντάσματα.

    Η κοινή εικόνα του Νεκρομάντη τον/την δείχνει να αντιμετωπίζει το ίδιο το ανεστραμμένο σώμα, που είχε σταθεί και περπατούσε μέσω της δύναμης της μαγείας. Αυτό, ασφαλώς, είναι απλά φαντασία, μα στις ρίζες αυτού κείτονται τα χαμένα στοιχεία της αληθινής πρακτικής της Νεκρομαντείας. Εξάλλου, "όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά". Το πτώμα, στην πραγματικότητα, δεν το έκαναν να περπατά και να μιλά. Απλά χρησιμοποιόταν ως εστίαση για το επικαλούμενο πνεύμα, προσελκυμένο από τον Νεκρομάντη. Ήταν αναγκαίο ο Νεκρομάντης να κατέχει αρκετά ανεπτυγμένες τις μυστικιστικές του αισθήσεις ώστε να μπορεί να ακούσει πνευματικά και φυσικά τα λόγια του πνεύματος, ή/και να αποκτήσει τις πληροφορίες που χρειαζόταν μέσω άλλων μέσων επικοινωνίας. Συχνά η "σκιά" του νεκρού απλά έδειχνε την κατεύθυνση του σημείου όπου το αντικείμενο/θησαυρός ήταν κριμένος ή τον οδηγούσε σιωπηλά ως εκεί.

   Υπάρχουν δύο αναγκαία στοιχεία στην Νεκρομαντεία. Η επίκληση της "σκιάς" και ο αποκλεισμός της "σκιάς" των νεκρών. Στις αρχαίες εποχές αυτά συνδυάζονταν  Για παράδειγμα... Βλέπουμε τον Οδυσσέα από την Ομήρου Οδύσσεια να καλεί τις σκιές των νεκρών κατά την "επίσκεψή" του στον Κάτω Κόσμο με σκοπό να βρει την "σκιά" του τυφλού Μάντη (πληροφορίες που η ιδιότητα του Μάντη τις έκαναν σημαντικές) χύνοντας αίμα θυσιασμένων αγριμιών, και παράλληλα αποτρέποντας τις άλλες "σκιές" με το σπαθί του για να μην απορροφήσουν την ζωτική ενέργεια του χυμένου αίματος. Η αποτροπή τους εξηγείται στο ότι τα πνεύματα είναι ευάλωτα στο ατσάλι.

  Μπορεί να πει κανείς πως η Οδύσσεια είναι απλά μια φανταστική ιστορία. Ίσως, μα την τότε εποχή υπήρχαν αρκετοί Νεκρομάντες στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Όμηρος ήταν ένας ευφυέστατος και καλά ενημερωμένος άνθρωπος. Η περιγραφή του στην Νεκρομαντεία είναι κατά πάσα πιθανότητα βασισμένη στην πρακτική των Ελλήνων Νεκρομάντων.

  Τέλος η Νεκρομαντεία δεν ήταν αποκλειστικά για τους άντρες. Οι γυναίκες Νεκρομάντισσες ήταν το ίδιο σύνηθες με τους άντρες στην Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη. Ακόμα, η Νεκρομαντεία ήταν μία ιδιαίτερη πρακτική μαγείας και δεν χρησιμοποιόταν απαραίτητα για σκοτεινούς σκοπούς και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συσχετιστεί με την οποιαδήποτε Σατανική λατρεία. Σήμερα η πρακτική της περιορίζεται στις επικλήσεις του Νεκρομάντη και δεν χρησιμοποιούνται πλέον τα λείψανα των νεκρών. Αν μη τι άλλο, η βεβήλωση πτωμάτων ανέκαθεν διωκόταν και διώκεται ποινικά. 

Συντακτική ομάδα Dark World    
Πηγή: darkworld.gr 

Κοινωνικά Δίκτυα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...